Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

Το ανάχωμα

Α. Παπαντωνίου: Το ανάχωμα


Ιστορικοί Καιροί, Ιστορικές Αποφάσεις,Ιστορικές Ευθύνες.
 
    Η περίοδος που ζούμε διαχρονικά εδώ και αρκετές δεκαετίες, με αποκορύφωμα την τελευταία τετραετία είναι περίοδος που θα δώσει στον Ιστορικό του μέλλοντος την αφορμή αλλά και το δικαίωμα να χαρακτηρίσει τη σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Πατρίδας μας σαν την πιό σκοτεινή, ύπουλη και προδοτική στην διάρκεια της ύπαρξης του Ελληνικού Κράτους από την εποχή της Απελευθέρωσής του από τον Οθωμανικό Ζυγό. Και τούτο γιατί ποτέ με τέτοια μεθοδικότητα, σχεδιασμό και σκοπιμότητα δεν επιχειρείται η διάλυση του Ελληνικού Έθνους και η υποδούλωση του Ελληνικού Λαού σε ξένα συμφέροντα, σε ξένες Δυνάμεις, στην σύγχρονη , όπως εκφράζεται από το Διεθνές Χρηματοπιστοτικό Σύστημα με αιχμή του Δόρατος την Ευρωπαική Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και εκτελεστικό όργανο τη σύγχρονη Ναζιστική Γερμανία.
Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι η κατάλυση της Εθνικής μας Κυριαρχίας γινότανε, όταν πετύχαινε, όπως το 1940 με την χρήση των όπλων από τον επίδοξο Κατακτητή, που βέβαια η φανερή παρουσία του προκαλούσε πάντα την αντίσταση του Υπερήφανου Ελληνικού Λαού που, μετά και την υποταγή του στις πολυπληθέστερες και υπερεξοπλισμένες εχθρικές Δυνάμεις, συνέχιζε την ηρωική του αντίσταση με όλα τα μέσα και, κυρίως, με την ψυχή του τον Αγώνα για την Απελευθέρωσή του και την πετύχαινε μόνος του! Βλέπετε ο εχθρός ήταν φανερός, εύκολα ορατός στην καθημερινότητά μας. Σήμερα οι συνθήκες και οι όροι έχουν αλλάξει. Έχουν εκμοντερνισθεί και δεν προκαλλούν το συναίσθημα με την φυσική παρουσία Στρατιωτικών Δυνάμεων, αλλά με μέσα Οικονομικά, μη άμεσα ορατά και προκλητικά, χρησιμοποιώντας επιλεγμένους ντόπιους Συνεργάτες-Προδότες, που πάνε πίσω αρκετές δεκαετίες.
Πως να χαρακτηρίσει λοιπόν κανείς την αναγνώριση το 1963 από τον Κ. Καραμανλή του Δημόσιου Χρέους πριν τον Πόλεμο και την Κατοχή απο το 1898 και μάλιστα ; Πως να χαρακτηρίσει κανείς την μετά ένα χρόνο επαναβεβαίωση της αναγνώρισης αυτής από τον που με πρωτεργάτη τον τότε Υπουργό Οικονομικών Κ. Μητσοτάκη πρόσθεσε και για στους Επικυρίαρχους; Πως να χαρακτηρίσει κανείς την διάλυση της Ελληνικής Οικονομίας επί της εποχής του Ανδρέα Παπανδρέου με την νομιμοποίηση της πράξης προσχώρησής μας στην Ευρωπαική Ένωση παρ όλο το σύνθημα και την διαβεβαίωση προς τον Ελληνικό Λαό πρίν τις Εκλογές του 1981 ότι: ; Τότε ήταν που διαλύθηκε όλος ο Οικονομικό Ιστός της Πατρίδας μας με την δημιουρία των , των , των τιμών και τόσα άλλα! Ακολούθησε και συνέχισε το θεάρεστο έργο ο Κ.Μητσοτάκης με το ξεπούλημα ακόμα και σε μαφιόζους πολύ σημαντικών Βιομηχανικών μονάδων, βλέπε στην Καλτσεστούτσι και τον κληρονόμησε ο άλλος Μέγας Σοσιαλδημοκράτης και Πολιτικός Κ.Σημίτης με την μεγάλη απάτη του Χρηματιστηρίου, την ένταξη στο ΕΥΡΩ με το έτσι γουστάρω, τα swap και την σύγχρονη λεηλασία όλων των συμμετεχόντων στις Κυβερνήσεις του.
Αφού πρηγήθηκε λοιπόν όλο αυτό το πλαίσιο της υποταγής, όπως το περιγράψαμε σε συντομία, σαν Ιστορικό, στις 5-5-2010 ήρθε στο Καστελόριζο ο <λεφτά υπάρχουν< ακατανόμαστος να εκχωρήσει την Εθνική μας Κυριαρχία στις ξένες Δυνάμεις που αναφέραμε, υπογράφοντας μαζί τους την..... φέρνοντας στην Πατρίδα μας και επίσημα τον ξένο Κατακτητή, κάτι που δεν έχει Ιστορικό προηγούμενο. Ακόμα και ο Τσολάκογλου τους βρήκε μέσα στην Πατρίδα μας μετά από έναν ατυχή αλλά και Ηρωικό Πόλεμο! Και εδώ αρχίζει, από αυτήν ακριβώς τη στιγμή, που παραδόθηκε η Χώρα μας στους ξένους Κατακτητές η τεράστια ευθύνη που έχει η Αριστερά, με όποιους χρωματισμούς και προσδιορισμούς. Πως λοιπόν αντέδρασε σε αυτό το Έγκλημα που είναι το Έγκλημα των Εγκλημάτων; πως αντέδρασε όταν άρχισε να καταργείται κάθε Συνταγματικό Δικαίωμα των Ελλήνων Πολιτών; πως αντέδρασε  όταν άρχισαν να αυτοκτονούν (δολοφονούνται) άνθρωποι  απο απελπισία, να τρέφονται απο τα σκουπίδια, να μεταναστεύουν εκατοντάδες χιλιάδες στο Εξωτερικό για ένα κομμάτι ψωμί, να βλέπουν να μειώνεται ο πληθυσμός της Ελλάδας σε απόλυτους αριθμούς για πρώτη φορά μετά τον φοβερό χειμώνα του 1941-1942, στην διάρκεια της πρώτης Ναζιστικής Κατοχής, νΑ πεθαίνουν δεκάδες χιλιάδες Έλληνες από έλλειψη Ιατροφαρμακευτκής και Νοσοκομειακής Περίθαλψης, να υπάρχουν χιλιάδες άστεγοι κυρίως στα μεγάλα Αστικά Κέντρα, να λυποθυμούν παιδιά στα Σχολεία απο έλλειψη τροφής, να πεθαίνουν Άνθρωποι απο έλλειψη Ηλεκτρικού Ρεύματος και δυνατότητας θέρμανσης τον χειμώνα, να τεμαχίζεται ο Τόπος μας και να πωλείται ένανι ;; Τελικά τι να πρωτοπεί κανείς!
Ο κατάλογος είναι τεράστιος και τέλος δεν έχει. Και όμως αντέδρασαν και αντιδρούν με δριμύτητα. Αναγνωρίζω ότι λίγο πιό πάνω υπερέβαλα και ζητώ συγγνώμη. Αντέδρασαν και αντιδρούν γιατί συνεχώς διαμαρτύρονται, διαπιστώνουν και καταγγέλλουν όλα τα παραπάνω, απο του . Αντέδρασαν και αντιδρούν συμμετέχοντας διαδοχικά σε όλες τις Εκλογικές Διαδικασίες παρά το ότι ΟΛΕΣ, μηδεμιάς εξαιρουμένης, έχουν  πραγματοποιηθεί κατά παραβίαση και μιάς διάταξης του Συντάγματος, δίδοντας Νομιμοφάνεια στη λειτουργία της λεγόμενης , με στόχο να συνεχίσουν τις διαπιστώσεις και καταγγελίες τους που θα.....ανατρέψουν τη Κυβέρνηση και θα την αναλάβουν αυτοί που θα με τούς Κατακτητές, δηλαδή θα αναγνωρίσουν όλα τα Εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί.
Και αυτό γιατί επαναδιαπραγμάτευση σημαίνει στα απλά Ελληνικά αναγνώριση της ύπαρξης Δανειακών Συμβάσεων, Μνημονίων και όλου τού παράνομου Πλαισίου που έχει διαμορφωθεί και ότι θα ζητήσουν κάποιες επί μέρους οριακές διαφοροποιήσεις. Γιατί αυτό σημαίνει Σύμβασης στη Νομική Επιστήμη, για να μην μακρυγορήσω και με άλλα πολλά που καθιστούν την επίκληση της όποιας έννοιας επαναδιαπραγμάτευσης όχι απλά μια ουτοπία, αλλά μια απόλυτη εξαπάτησητου Ελληνικού Λαού!!!
Και όμως φίλοι μου παρ όλα αυτά , αυτή είναι η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ Η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΤΗς ΠΡΟΟΔΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ (άραγε με ποιούς);
 
ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΤΟΥΣ!!!!!!!!!!!!!!!
 Και μια έκκληση από εμένα πρός όλους ανεξαρτήτως χρώματος .
 
ΟΧΙ ΣΤΑ ΑΝΑΧΩΜΑΤΑ! ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΖΙ!
Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ.
 
ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ Αντώνης
Υποναύαρχος Λ.Σ. (ε.α.)- Νομικός

Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

ΚΑΖΑΚΗΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚ​Η






MEGA BAZAR



Ανακοίνωση της Πολιτικής Γραμματεία​ς για την Ισπανία


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

 

Το Ε.Πα.Μ. καταδικάζει το σχέδιο νόμου περί "ασφάλειας των πολιτών " που υιοθέτησε πρόσφατα η Ισπανική Κυβέρνηση και που πρόκειται να υποβληθεί στο κοινοβούλιο για υιοθέτηση, επειδή καταπατεί το δικαίωμα του συνέρχεσθαι, συναθροίζεσθαι και την ελευθερία έκφρασης.
 
Η επιβολή προστίμων ύψους 60.000 ευρώ για εξύβριση αστυνομικού, η κάλυψη του προσώπου σε διαδήλωση, ή η επιβολή προστίμου 600000 ευρώ για διαδηλώσεις χωρίς άδεια πλησίον του Κοινοβουλίου, εκτός του ότι παραβιάζει την Συνθήκη της Λισσαβώνας, θυμίζει κατάλοιπα της εποχής του Φράνκο και επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά ότι η έννοια της δημοκρατίας στην Ε.Ε. είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Οι ελευθερίες και τα δικαιώματα των πολιτών δεν συνάδουν πια με την επιβίωση του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κυρίως στην πορεία της προς την ομοσπονδιοποίηση και οφείλουν να καταργηθούν. Έτσι ανάλογοι νόμοι αναμένονται να επιβληθούν σταδιακά σε όλες της χώρες της Ε.Ε..

 Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο εκφράζει την αλληλεγγύη του προς τους Ισπανούς συναγωνιστές, που διαδηλώνουν για την διατήρηση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, για να μην ξανακυλήσει η χώρα τους στα χρόνια του Φράνκο και να μην ζήσουν ξανά στο όνομα του ευρωπαϊκού ονείρου, τον εφιάλτη μιας μακρόχρονης φασιστικής τυραννίας. Ο δικός τους αγώνας είναι και δικός μας.

 

Αθήνα 17 Δεκέμβρη 2013

Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.

Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013

ΕΚΛΟΓΕΣ ΟΕΕ

 Η Πατριωτική Δημοκρατική Συσπείρωση - Οικονομολόγων,(ΠΑ.ΔΗ.ΣΥ.-Ο) που στηρίζεται από το ΕΠΑΜ  και συμμετέχει στο ενωτικό ψηφοδέλτιο της Α.Ρ.ΣΥ.-Ο , στον Νομό Αττικής συμμετέχουν :
 
  1. ΖΑΡΚΑΔΑ ΑΝΝΑ ΤΟΥ ΚΩΝ/ΝΟΥ
  1. ΚΑΜΠΑΛΟΥΡΗΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ
  1. ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
  1. ΜΑΡΙΔΑΚΗΣ ΙΩΣΗΦ (Σήφης) ΤΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ

Δύο άπό τους ανωτέρω είναι μέλη του Νότιου Τομέα  οι : 
ΚΑΜΠΑΛΟΥΡΗΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ
ΜΑΡΙΔΑΚΗΣ ΙΩΣΗΦ (Σήφης) ΤΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ
 
 






Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2013

Καθεστώς πεονίας

 
Του Δημήτρη Καζάκη
οικονομολόγου - αναλυτή
Τις τελευταίες ημέρες οι συζητήσεις για την «τελική λύση», που προετοιμάζουν οι τράπεζες και το πολιτικό τους προσωπικό για την Ελλάδα και το σύνολο των υπό χρεοκοπία χωρών της Ε.Ε., κορυφώνονται στο παρασκήνιο των ηγετικών κύκλων της ευρωζώνης. Οι πιέσεις, οι εκβιασμοί, τα ποικίλα πάρε - δώσε, τα πλασαρίσματα στην αγορά, οι διασυνδέσεις πολιτικής - κερδοσκόπων δίνουν και παίρνουν.
Όμως η Ελλάδα δεν πρέπει να ανησυχεί, διότι έχει πολιτικούς εκπροσώπους που στέκονται υπεράνω όλων αυτών. Το απέδειξαν ακόμη μια φορά τόσο ο κ.Παπακωνσταντίνου όσο και ο πρωθυπουργός της χώρας κ. Παπανδρέου.
Έτσι, ενώ στις αγορές επικρατεί τρικυμία, είχαμε τον υπουργό Οικονομικών να δηλώνει στο Reuters (28.1) ότι αξίζει να συζητηθεί η ιδέα για την επαναγοράτων ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου σε τιμές χαμηλότερες από τις ονομαστικές.
Απαντώντας σε ερώτηση στο περιθώριο των εργασιών του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός σχετικά με την επαναγορά ομολόγων του Δημοσίου, ο κ. Παπακωνσταντίνου σημείωσε πως, για να γίνει κάτι τέτοιο, «χρειάζονται χρήματα και έτσι είναι μία από τις ιδέες που συζητούνται, όχι επίσημα». «Είναι» πρόσθεσε «μια ιδέα που αξίζει κάποια συζήτηση, όπως και άλλες».
Η δήλωση αυτή είναι η πρώτη επίσημη παραδοχή ότι η κυβέρνηση συζητά ή είναι ανοιχτή στην αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας. Και μάλιστα με «κούρεμα». Κάτι που μετά βδελυγμίας αρνείται επίσημα, π.χ., ο πρωθυπουργός της χώρας, ο οποίος σε συνέντευξή του στο CNN την ίδια ημέρα δήλωσε:
«Όσον αφορά την αναδιάρθρωση, οι απόψεις μας είναι σαφείς. Είμαστε στον σωστό δρόμο για να περιορίσουμε το χρέος μας. Μπορεί να αυξηθεί κατά τι, την επόμενη χρονιά, γιατί έχουμε ελλείμματα. Αλλά μετά θα έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα. Αυτό σημαίνει περιορισμό του χρέους μας και η ανάπτυξη θα περιορίσει το χρέος μας. Υπάρχει κάτι που μπορεί να γίνει, όμως, και είναι πολύ σημαντικό. Το χρέος, το οποίο συσσωρεύεται, ή τα δάνεια από το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση θα επιμηκυνθούν, ώστε η αποπληρωμή να γίνει σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και, ενδεχομένως, με καλύτερους όρους. Αυτό είναι πολύ σημαντικό».
Ο πρωθυπουργός είναι ενάντια στην αναδιάρθρωση του χρέους, αλλά είναιανοιχτός στην επιμήκυνση τόσο του συνολικού χρέους όσο και του δανείου από το ΔΝΤ και την Ε.Ε. Αυτό που φαίνεται να καίει τον πρωθυπουργό δεν είναι αυτή καθαυτή η αναδιάρθρωση, αλλά το να μην υπάρξει «κούρεμα». Ποια συμφέροντα υπερασπίζεται ο πρωθυπουργός όταν δέχεται αφενός τη χειρότερη μορφή αναδιάρθρωσης, δηλαδή την επιμήκυνση, αλλά αρνείται ακόμη και ένα στοιχειώδες «κούρεμα»; Θα το δούμε πιο κάτω.
 
Περίεργες δηλώσεις
Ωστόσο ο κ. Παπακωνσταντίνου έκανε ένα ακόμη βήμα: πυροδότησε επίσημα τη φημολογία περί επαναγοράς του χρέους, του κύριου δημόσιου χρέους της Ελλάδας, σε τιμές χαμηλότερες από τις ονομαστικές, δηλαδή με κούρεμα. Το γεγονός αυτό έφερε πανικό στην ίδια την κυβέρνηση, με τον κ. Πεταλωτή να δηλώνει: «Ο κ. Παπακωνσταντίνου είπε ότι υπάρχει η ιδέα για τη συζήτηση της επαναγοράς» συμπληρώνοντας πως «είναι μια δημόσια συζήτηση στην οποία εμείς δεν συμμετέχουμε αυτή τη στιγμή».
Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση πήρε αποστάσεις από τον κ. Παπακωνσταντίνου και προσπάθησε να υποβαθμίσει το όλο ζήτημα. «Υπάρχουν πολλά σενάρια (...) εμείς στη μόνη συζήτηση που συμμετέχουμε είναι η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους των 110 δισ. ευρώ και μένουμε εκεί» πρόσθεσε ο κ. Πεταλωτής.
Οι δηλώσεις αυτές δεν φαίνεται να πτόησαν ούτε να φρονημάτισαν τον κ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος, δυο ημέρες αργότερα, επανέλαβε την ίδια δήλωση στην αυστριακή «Der Standard» (30.1). Απαντώντας στην ερώτηση για το ενδεχόμενο επαναγοράς κρατικών ομολόγων, ο κ. Παπακωνσταντίνου διευκρινίζει πως πρόκειται για πρόταση που βρίσκεται επί τάπητος, δεν προέρχεται από την Ελλάδα και δεν υπάρχει επίσημα σχετική συζήτηση, αλλάσυζητείται ως ιδέα, όπως και άλλες σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Με άλλα λόγια, ο κ. Πεταλωτής επιβεβαιώνει αυτό που είναι ευρέως γνωστό. Δεν είναι η κυβέρνηση που αποφασίζει, αλλά οι «εταίροι», οι οποίοι διεξάγουν συζητήσεις για σενάρια και εναλλακτικές για την Ελλάδα ερήμην της. Η χώρα και ο λαός της θα κληθούν απλώς να πληρώσουν τις επιλογές που γίνονται ερήμην τους. Κι αυτό φυσικά ονομάζεται εθνικά υπερήφανη πολιτική, αντάξια των μελανότερων σελίδων του δωσιλογισμού που γέννησε αυτός ο τόπος.
Από την άλλη, ο κ. Παπακωνσταντίνου φημίζεται για τις δηλώσεις του, τις οποίες η χώρα έχει πληρώσει πολύ ακριβά στα κερδοσκοπικά παιχνίδια της αγοράς. Θυμηθείτε τις δηλώσεις του περί «Τιτανικού», περί όσων επενδύουν εναντίον της Ελλάδας, οι οποίοι «θα χάσουν τα πουκάμισά τους» κ.ο.κ. Δηλώσεις που γίνονταν πάντα σε τόσο καίριες στιγμές, ώστε πυροδοτούσαν άγριες κερδοσκοπικές εκρήξεις στις αγορές.
Το ίδιο επαναλαμβάνει και τώρα με τις δηλώσεις του περί επαναγοράς χρέους. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε και το γεγονός ότι υπάρχουν κινήσεις ήδη από τραπεζικά και επιχειρηματικά συμφέροντα εντός της Ελλάδας να αγοράσουν στη δευτερογενή αγορά ομόλογα του Δημοσίου κοψοχρονιά, τότε οι δηλώσεις Παπακωνσταντίνου γεννούν πολλά, μα πάρα πολλά ερωτήματα. Φυσικά μόνο ο δημόσιος, ανοιχτός έλεγχος των δημοσιονομικών του κράτους, αλλά και της ίδιας της κυβέρνησης, μπορεί να δείξει ποιοι και πώς κερδοσκοπούν με την κατάσταση της χώρας σήμερα.
Όμως η κυβέρνηση, διά στόματος πρωθυπουργού, έχει ξεκαθαρίσει ποιον εκπροσωπεί και τίνος τα συμφέροντα υπερασπίζεται.
 
Πρωθυπουργικό πατατράκ
Στο πλαίσιο του Νταβός, ο αρχισυντάκτης των «Financial Times», που συντόνιζε τη συζήτηση για την «Ευρώπη» (28.1), όπου συμμετείχαν οι Γ. Παπανδρέου, Nick Clegg, Jacob Wallenberg και Ζαν-Κλοντ Τρισέ, έκανε το λάθος να ρωτήσει τον Έλληνα πρωθυπουργό τα εξής:
«Ορισμένοι, όμως, θα μας ρωτήσουν: Γιατί τη στιγμή που ξαναγράφονται τα συμβόλαια, όπως π.χ. στον δημόσιο τομέα, που ο κόσμος χάνει τη δουλειά του και οι όροι των συνταξιοδοτικών συμβολαίων αλλάζουν, το συμβόλαιο αλλάζει,γιατί τελικά δεν θα αλλάξουν και οι όροι των συμβολαίων με εκείνους που αγοράζουν ομόλογα, ώστε να επωμιστούν μέρος της ζημιάς;».
Με άλλα λόγια, ο δημοσιογράφος ρώτησε: Αφού τα συμβόλαια με τον εργαζόμενο και τον συνταξιούχο αλλάζουν μονομερώς από την κυβέρνηση εις βάρος τους, γιατί δεν μπορεί να γίνει το ίδιο και με τα συμβόλαια των ομολογιούχων; Γιατί αυτοί δεν μπορούν να επωμιστούν μέρος της ζημιάς;
Ο κ. Παπανδρέου τα έχασε, άλλαξε χρώμα και ψέλλισε: «Το ερώτημά σας είναι θεωρητικό. Νομίζω ότι ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ θα μπορούσε να σας απαντήσει». Δηλαδή, το αν θα πρέπει να φροντίσει η κυβέρνηση να πληρώσουν τουλάχιστον μέρος της ζημιάς και εκείνοι που είναι οι πιο έχοντες, οι πιο κερδισμένοι, από όλους τους έχοντες και κατέχοντες, είναι ερώτημα «θεωρητικό», που θα πρέπει να απαντήσει ο κ. Τρισέ, δηλαδή οαρχιτραπεζίτης της ευρωζώνης.
«Σε αυτό τον επικοινωνιακό κόσμο, οι δηλώσεις που κάνουμε εμείς οι πολιτικοί είναι μερικές φορές ισχυρότερες απ' ό,τι χρειάζεται. Γι’ αυτό οι απαντήσεις που δίνουμε πρέπει να είναι εποικοδομητικές» πρόσθεσε με τέτοια αμηχανία ο κ. Παπανδρέου, που έκανε τον δημοσιογράφο να τον ειρωνευτεί: «Είναι φιλοσοφική η ερώτηση».
Τα χάχανα από το ακροατήριο προκάλεσαν ακόμη μεγαλύτερη αμηχανία στον πρωθυπουργό, ο οποίος, αντί να απαντήσει στην ερώτηση, έβαλε να παίξει η γνωστή κασέτα: «Καθόλου. Θα έλεγα, όμως, ότι έχουμε πάρει μια απόφαση,μια σαφή απόφαση, να ακολουθήσουμε έναν δρόμο. Μάλιστα, αυτή είναι μια απόφαση που έχει ήδη ληφθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση: η επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους μας στο ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έγιναν συζητήσεις, επίσης, για τους όρους του δανείου. Βρίσκονται σε εξέλιξη».
Με άλλα λόγια, ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του δεν χρειάζεται να προβληματίζονται για εναλλακτικές, απλώς ακολουθούν τον δρόμο που έχουν επιλέξει οι τραπεζίτες και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν έχει καμιά σημασία πού οδηγεί αυτός ο δρόμος ούτε αν υπάρχει άλλη εναλλακτική. Η κυβέρνηση έχει κάνει την επιλογή της. Πετά ο γάιδαρος, λέει η Ε.Ε. και οι τραπεζίτες. Πετά, απαντούν περιχαρείς ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του. Κι αφού το λένε αυτοί, δεν έχει κανείς το δικαίωμα να το αμφισβητήσει. Ούτε η ίδια ηπραγματικότητα. Αυτό σημαίνει «αξιοπιστία» στον διεστραμμένο κόσμο της σημερινής κυβερνητικής πρακτικής.
Προσωπικά αναρωτιέμαι: Πότε άλλοτε είχε η χώρα έναν τέτοιο πρωθυπουργό;Πότε άλλοτε υπήρχε τέτοια υποτέλεια και εθελοδουλία; Ο λόγος είναι απλός: Η σημερινή κυβέρνηση δεν διαπλέκεται απλώς με τα γνωστά επιχειρηματικά συμφέροντα, που νέμονται για δεκαετίες το κράτος, την οικονομία και την κοινωνία στην Ελλάδα. Δεν λειτουργεί απλώς ως εγγυητής των συμφερόντων των ισχυρών «εταίρων» μας.
Όχι. Με τη σημερινή κυβέρνηση, εγκαινιάζεται ένα νέο καθεστώς προς όφελος των πιο παρασιτικών και ληστρικών συμφερόντων της διεθνούς αγοράς, δηλαδή της τραπεζικής και χρηματιστικής ολιγαρχίας. Πρόκειται για συμφέροντα που δεν έχουν καμιά σχέση με την παραγωγή, αλλά ξέρουν να κερδίζουν υπέρογκα ποσά από τις χρεωστικές απαιτήσεις που συσσωρεύουν έναντι των οφειλετών τους, ιδιωτών και κρατών. Κι έτσι, με όπλο τηντοκογλυφία, τις πολιτικές και οικονομικές εκδουλεύσεις έναντι δανείων, κερδίζουν αδρά, χωρίς τις επιβαρύνσεις και τα κόστη που συνδέονται με τις επενδύσεις στην παραγωγή.
 
Φαύλος κύκλος
Σήμερα, πολύ περισσότερο από ποτέ, οι τράπεζες και τα επενδυτικά κεφάλαια αποτελούν την κυρίαρχη μορφή της παγκόσμιας οικονομίας, πολύ πιο ισχυρή και πολύτιμη από ό,τι τα ίδια τα κράτη. Είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από την «παγκοσμιοποίηση» και την επιβολή της «παγκόσμιας διακυβέρνησης». Το 2009 το ενεργητικό των τραπεζών ανήλθε σχεδόν στα 93 τρισ. δολ., όταν το παγκόσμιο ΑΕΠ έφτασε, σύμφωνα με το ΔΝΤ, στα 57,8 τρισ. δολ. Ειδικά στην Ε.Ε. και την ευρωζώνη, η κατάσταση είναι ακόμη εκρηκτική. Στην Ε.Ε. με ΑΕΠ το 2009 15,3 τρισ. δολ. το ενεργητικό των τραπεζών ανερχόταν σε 41,7 τρισ.δολ. Με άλλα λόγια, η οικονομική επιφάνεια των ευρωπαϊκών τραπεζών ήταν2,7 φορές μεγαλύτερη από την οικονομική επιφάνεια των κρατών - μελών της Ε.Ε.
Έτσι, για να μπορέσει να υπάρξει ανάπτυξη σε μια οικονομία που βασίζεται σ’ αυτά τα τεράστια ενεργητικά των τραπεζών, θα πρέπει οι τράπεζες να συνεχίσουν να δανείζουν και έτσι να διογκώνουν ακόμη περισσότερο τα ενεργητικά τους. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει τα κράτη και οι ιδιώτες να συνεχίσουν να αναζητούν δάνεια, δηλαδή να χρεώνονται ακόμη περισσότερο.Πώς είναι αυτό δυνατό στη σημερινή κατάσταση έκρηξης ιδιωτικού και δημόσιου χρέους;
 
Διαγράφουμε τα χρέη ή διαγράφουμε τα κράτη;
Το δίλημμα που από την ίδια τη φύση της σημερινής κρίσης έχει προκύψει είναι απλό: Ή διαγράφουμε τα χρέη ή διαγράφουμε τα κράτη. Αν διαγράψουμε τα χρέη, θα δεινοπαθήσουν οι τράπεζες και οι επενδυτές ομολόγων, αλλά είναι σίγουρο ότι θα σωθούν τα κράτη και οι λαοί. Αν διαγράψουμε τα κράτη, θα διαγράψουμε μαζί και τους λαούς αυτών των κρατών. Θυσία στον βωμό της ανάκαμψης των διεθνών αγορών κεφαλαίου και της διάσωσης του οικοδομήματος της «παγκόσμιας διακυβέρνησης». Τι προέχει;
Η κυβέρνηση, το ΔΝΤ, η Ε.Ε. και οι αρχιτραπεζίτες μεριμνούν για το δεύτερο.Όμως κι αυτό δεν είναι εύκολο. Για να διασφαλιστούν οι χρεωστικές απαιτήσεις των τραπεζιτών και των επενδυτών, δεν αρκεί πια η επιβολή των πολιτικών λιτότητας, ιδιωτικοποίησης και δραστικών περικοπών που για δεκαετίες εφαρμόζει το ΔΝΤ ανά την υφήλιο. Χρειάζεται κάτι παραπάνω. Χρειάζεται η υποθήκευση του συνόλου της χώρας, των πλουτοπαραγωγικών πηγών της, του εισοδήματος και της εργασίας του λαού της. Στην πράξη, αυτό σημαίνει επιβολή καθεστώτος πεονίας (peonage) πάνω σε λαούς και χώρες.
 
Τι είναι το καθεστώς πεονίας;
Πεονία ονομάζεται το καθεστώς όπου ο εργαζόμενος ασκεί ελάχιστο έωςκαθόλου έλεγχο στις συνθήκες και τους όρους της εργασίας του διότι είναιυπόχρεος στον δανειστή του. Σύμφωνα με τον ιστορικό Τζέιμς Ράσσελ,«ανάμεσα στους δυο πόλους της δουλείας και της ελεύθερης εργασίας υπάρχουν ενδιάμεσοι τύποι ανελεύθερης εργασίας – δουλοπαροικία, πεονία, καταναγκαστική εργασία...
Οι πεόν ήταν αγρότες ή εργάτες γης δεμένοι με συγκεκριμένους γαιοκτήμονες ή εργοδότες λόγω των δανείων που τους χρωστούσαν. Στη θεωρία, ήταν υποχρεωμένοι να δουλέψουν μέχρι το χρέος να αποπληρωθεί. Στην πράξη, ο δανειστής παραποιούσε συχνά τους λογαριασμούς, ώστε το χρέος να μην αποπληρώνεται ποτέ και να συνεχίζει να αυξάνεται. Το χρέος μπορούσε να μεταβιβαστεί ως υποχρέωση και στα παιδιά του οφειλέτη... Η πεονία υπήρχε από την αρχαιότητα έως, λίγο ώς πολύ, τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα σε μεγάλο αριθμό χωρών». Σύμφωνα με το δίκαιο των ΗΠΑ, «πεονία είναι μια κατάσταση ή συνθήκη υποχρεωτικής υπηρεσίας βασισμένη πάνω στο χρέοςενός προσώπου προς ένα άλλο».
 
Επίσημη δουλοπαροικία
Οι διεθνείς τοκογλύφοι και δανειστές δεν είναι η πρώτη φορά που επιβάλλουν καθεστώς πεονίας πάνω σε μια χώρα και στον λαό της με τη βοήθεια του ΔΝΤ.
Σύμφωνα με τον Μίλτον Φισκ, «το φαινόμενο της πεονίας του χρέους σημαίνει ότι οι εργάτες δαπανούν ένα σημαντικό μέρος της εργασίας τους όχι για την εθνική ανάπτυξη, αλλά για τις διεθνείς τράπεζες». Τον Οκτώβριο του 1985στη Νέα Υόρκη, σε μια διεθνή συνδιάσκεψη υπό την αιγίδα του ΟΗΕ με αντικείμενο «Δημοκρατία στις διεθνείς σχέσεις», έγινε ιδιαίτερη μνεία στην επιβολή καθεστώτων πεονίας στις υπερχρεωμένες χώρες. Ο Τζόρτζ Γουόρντ(Νόμπελ Ιατρικής, 1967) είχε πει στη συνδιάσκεψη τα εξής:
«Όσο ζηλότυπα και αν τα υπερχρεωμένα έθνη αντιμετωπίζουν την ανεξαρτησία και την κυριαρχία τους, έχουν καταστεί λόγω της υπερχρέωσής τους κάθε άλλο παρά ανεξάρτητα ή κυρίαρχα. Βρίσκονται σε μια κατάσταση την οποία θεωρώ ως εθνική πεονία. Μια αποικία, όπως ένας δούλος, βρίσκεται υπό κατοχήλόγω ιδιοκτησίας, όμως ένας πεόν βρίσκεται υπό κατοχή λόγω χρέους. Πεονία σημαίνει δουλεία λόγω χρέους».
Όμως, μέχρι σήμερα, αυτό το καθεστώς πεονίας πάνω σε κράτη και λαούς ήτανάτυπο. Με τη δανειακή σύμβαση της Ελλάδας, χάρη στο ευρώ και στους σχεδιασμούς της Ε.Ε. για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και την «οικονομική διακυβέρνηση», για πρώτη φορά το καθεστώς πεονίας που επιβάλλεται σ’ έναν λαό είναι καθ’ όλα θεσμοθετημένο.Αυτό το νόημα έχουν, αφενός, οι συζητήσεις για επιμήκυνση και, αφετέρου, οι προτροπές για αναθεώρηση του Συντάγματος. Ένα κράτος - πεόν χρειάζεται και το αντίστοιχο Σύνταγμα.
Το ενδιαφέρον λοιπόν δεν είναι γιατί ενεργεί έτσι η κυβέρνηση. Ούτε γιατί η αξιωματική αντιπολίτευση διαφωνεί μόνο με τον τρόπο διαχείρισης. Αλλά γιατίόλοι οι άλλοι στην Αριστερά συμπεριφέρονται λες και δεν συμβαίνει τίποτε σημαντικό. Λες και πρόκειται για μια από τα ίδια. Κι έτσι ασκούν την ίδια αντιπολίτευση όπως και πριν. Αρνούνται να δουν – σκοπίμως ή όχι, αδιάφορο – ότι έχουμε τη θεσμοθέτηση ενός πρωτοφανούς καθεστώτος πεονίας, δηλαδή μια δουλοπαροικία χρέους. Ποιον εξυπηρετεί αυτή η τύφλωση; Ποια συμφέροντα προάγει;

ΚΟΙΝΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕ​Ν ΤΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ





Τη δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού, σε πρώτη φάση, και στη συνέχεια διεθνούς συντονισμού όλων των κινημάτων που έχουν θέσει σαν σκοπό τον αγώνα των λαών για ανατροπή της δικτατορίας των αγορών και των μηχανισμών που αυτή έχει εγκαθιδρύσει, όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ, αποφάσισε η Διεθνής Συνάντηση Κινημάτων που διεξήχθη στην Αθήνα, και αναφέρεται ως Συνάντηση των Αθηνών.  

                            

ΚΟΙΝΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

ΤΗΣ  ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

                                                                          Αθήνα, λίκνο της Δημοκρατίας,

1η Δεκεμβρίου 2013

Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στην Αθήνα, στις 30 Νοεμβρίου και την 1η Δεκεμβρίου, η Διεθνής Συνάντηση Κινημάτων, οικονομολόγων και προσωπικοτήτων απ΄ όλη την Ευρώπη και άλλες χώρες. Η συνάντηση αυτή πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του ΕΠΑΜ με κυρίαρχα θέματα το χρέος, το εθνικό κρατικό νόμισμα και την δημοκρατία. Από την πρώτη μέρα του συνεδρίου αναδείχθηκε η ενωτική διάθεση όλων των ομιλητών-εκπροσώπων των κινημάτων και οι κοινές θέσεις και παρεμφερείς προσεγγίσεις στα κομβικά ζητήματα της σημερινής συγκυρίας όπως :




α) Το ζήτημα της μηχανής χρέους που έχει επιβληθεί και υποδουλώνει έθνη και λαούς στο καθεστώς πεoνίας που επιβάλλουν οι τράπεζες και το ευρώ.
 
β) Η ανάγκη για έξοδο από το ευρώ, ως βασικό συστατικό στοιχείο της εθνικής ανεξαρτησίας, προκειμένου να απαλλαγούν οι λαοί από τη θηλιά του χρέους και της φτώχειας και να χρηματοδοτηθεί  η ανάπτυξη και η παραγωγική ανασυγκρότηση των οικονομιών τους σε όφελος των λαών.

γ) Η ανάγκη μονομερούς αποχώρησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση σύμφωνα με το άρθρο 50 της συνθήκης της Ευρωπαϊκής  Ένωσης.

δ) Το ζήτημα της δημοκρατίας αναδεικνύεται σε κομβικό ζήτημα, σ΄ένα ευρωπαϊκό πολιτικό περιβάλλον όπου οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης - με πρώτες τις ελίτ των χωρών αυτών - επιβάλλουν πολιτικές που οδηγούν την Ευρώπη στη νέα φεουδαρχία των αγορών.

Η ευρωζώνη, όπως και κάθε άλλη νομισματική ένωση , αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσει μαζί με όλο το οικοδόμημα της Ευρώπης των αγορών.

Το δίλημμα που όλο και περισσότερο αναδεικνύεται μπροστά στους λαούς είναι:  είτε δικτατορία των αγορών  είτε  λαϊκή κυριαρχία και δημοκρατική-αναπτυξιακή άνοιξη των λαών.

Η συνάντηση έκλεισε τις εργασίες της με σημαντικά συμπεράσματα και  την υπόσχεση ότι :

α) Οι εργασίες αυτής της διήμερης σημαντικής Συνάντησης των Αθηνών θα αποτελέσει την απαρχή μιας πιο σταθερής και ενεργού σύμπραξης των κινημάτων που κατ΄αρχήν συμμετείχαν, στα πλαίσια του αμοιβαίου σεβασμού των εθνικών ιδιαιτεροτήτων του κάθε λαού, τον οποίο αντιπροσωπεύουν.

β) Θα αποτελέσει την αφετηρία της απελευθέρωσης των λαών της Ευρώπης που δικαιούνται να οικοδομήσουν τη δική τους δημοκρατία και την αναπτυξιακή τους πορεία.

γ) Όλοι οι συμμετέχοντες, αν και εκπρόσωποι δημοκρατικών κινημάτων και εναντίον κάθε μορφής εξτρεμισμού, είναι αποκλεισμένοι από όλα τα ΜΜΕ. Ωστόσο, παρατηρείται ότι στις χώρες τους τα ίδια ακριβώς ΜΜΕ δίνουν βήμα σε κόμματα της άκρας δεξιάς με αποτέλεσμα την σύγχυση των πολιτών και την σύνδεση της ανάγκης για εγκατάλειψης του ευρώ  και εξόδου από την ΕΕ με την ακροδεξιά ιδεολογία.

γ) Όλοι οι συμμετέχοντες στη διεθνή αυτή συνάντηση δεσμεύτηκαν να εντείνουν τις προσπάθειές τους και να δραστηριοποιηθούν  στην κατεύθυνση της διεύρυνσης  του αριθμού των κινημάτων - πανευρωπαϊκά και παγκόσμια – στα βήματα που χαράζει η Συνάντηση των Αθηνών.

 

Υπογράφουν:

1.     Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο –Ελλάδα

2.     Union Républicaine Populaire – Γαλλία

3.     Per Il Bene Commune –Ιταλία

4.     Asociación Democracia Real Ya – Ισπανία 

5.     Campaign for an Independent Britain – Βρετανία

6.     Eurotruffa –Ιταλία

7.     Economia Per I Cittadini – Ιταλία

8.     National Platform –Ιρλανδία

9.     Mouvement Politique d’Emancipation Populaire – Γαλλία 

10.   IPU – Φινλανδία


Το «χρονικό» της Συνάντησης της Αθήνας
 

«Όταν σφίγγουν το χέρι
ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο»
                                    Γ. Ρίτσος (Ρωμιοσύνη)

του Κώστα Γιαννιώτη
 
Είναι σίγουρο ότι στην προσπάθειά μας να αποτιμήσουμε, με μια γρήγορη ματιά, την τελευταία μας εκδήλωση, της Συνάντησης της Αθήνας, σίγουρα θα περισσέψουν οι αναλύσεις μας σε οργανωτικά θέματα και τις δυνατότητες που έχει κρυμμένες στους κόλπους του το ΕΠΑΜ.
 Ό, τι και να γραφεί όμως, όπως κι αν εκτιμηθεί, ο ακροτελεύτιος λόγος, σίγουρα θα είναι – και το αξίζει να είναι – επαινετικός και υμνητικός για όλους τους συναγωνιστές και τους φίλους του ΕΠΑΜ που ενεπλάκησαν στην τιτάνια προσπάθεια της διοργάνωσης και της διεξαγωγής της διεθνούς Συνάντησης της Αθήνας.
Για όλους τους λόγους που περιέγραψαν σε σημειώματά τους οι σ. σ. Όθωνας Κουμαρέλλας και Θανάσης Λασκαράτος, αξίζει ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ και ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, για όλους αυτούς που κόπιασαν, ίδρωσαν και …… ‘’μάτωσαν’’ για την οργάνωση και επιτυχία της μεγαλειώδους αυτής εκδήλωσης του Μετώπου μας.
 
Αν όμως καταφέρουμε και ξύσουμε, με το νύχι μας, το σκληρό οργανωτικό επίχρισμα όλης αυτής της προσπάθειας, σίγουρα θα ανακαλύψουμε κάτι που εδραιώνει, μέρα τη μέρα, ώρα την ώρα, το Μέτωπο στην καρδιά του λαού μας.
Κάτω από το επίχρισμα αυτό θα ανακαλύψουμε την ψυχή του ΕΠΑΜίτη. Αυτή τη γρανιτένια κρούστα που διακρίνεται από δυο εκ διαμέτρου αντίθετες ιδιότητες, αλλά, ταυτόχρονα αρμονικά συνυπάρχουσες και συνταιριασμένες.
 
Από τη μια την πλαστικότητα και την τρυφερότητα του ανθρώπου. Αυτή που τροφοδοτεί και ζωογονεί τη δεύτερη ιδιότητα. Τη σκληράδα και την άκαμπτη πίστη τού αγωνιστή.
Σ` αυτήν την ψυχή θέλω να αφιερώσω το σημείωμά μου, που το απευθύνω σε κάθε ΕΠΑΜίτη και φίλο του ΕΠΑΜ, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, αλλά και του κόσμου ολόκληρου, αφού είναι γνωστό ότι οι πυρήνες μας ξεφυτρώνουν καθημερινά σε κάθε χώρα του πλανήτη μας, οπουδήποτε υπάρχουν Έλληνες ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ.
 
Ας μη βιαστεί κανένας να κρίνει σαν μικρομεγαλισμό την άποψη ότι αυτό το διήμερο, 30  Νοέμβρη - 1 Δεκέμβρη, η καρδιά της πατρίδας μας χτυπούσε στον Κεραμεικό.
Αγωνία και ελπίδα εναλλάσσονταν από ώρα σε ώρα της εξέλιξης των εργασιών της διεθνούς συνάντησης. Ώρα την ώρα πλέκονταν η κατανόηση και η αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς της διεθνούς κοινότητας και των κινημάτων της.
Ο στόχος και η επιδίωξη του ΕΠΑΜ για αποκάλυψη του κοινού εχθρού των λαών, των μέσων που χρησιμοποιεί και την ανάγκη της διεθνιστικής αλληλεγγύης – μέσα από τον πρωτοπόρο αγώνα για εθνική ανεξαρτησία, του κάθε λαού χωριστά – έπαιρνε σάρκα και οστά.
Με το κλείσιμο της ομιλίας του κάθε προσκεκλημένου, ισχυροποιούνταν η βασική άποψη του ΕΠΑΜ για το διεθνισμό και την πατρίδα. Η αναγνώριση της πρωτοπορίας του ΕΠΑΜ, στον αγώνα εναντίον της παγκοσμιοποίησης και των οργάνων της, επιβεβαιωνόταν από τους ομιλητές, που εξέφραζαν το σεβασμό τους και τις ευχαριστίες τους προς το ΕΠΑΜ, που με τη δράση του, τις προτάσεις του και τις πρωτοβουλίες του στεκόταν αρωγός στο παγκόσμιο επαναστατικό κίνημα.
 
Με το κλείσιμο των εργασιών – που έθεσε τις βάσεις της δημιουργίας ενός παγκόσμιου επαναστατικού δικτύου – ο σ. Δ. Καζάκης έδεσε -  μέσα από μια πλήρη πολιτική, οικονομική και κοινωνική ανάλυση της σημερινής παγκόσμιας και εγχώριας κατάστασης -  τις προτάσεις, απόψεις και θέσεις των προσκεκλημένων, σε έναν κοινό παρονομαστή, που εκφράστηκε στο κοινό ανακοινωθέν της Συνάντησης της Αθήνας, που εκδόθηκε.
Αυτό το ….. «κλείσιμο» είναι που άνοιξε διάπλατα τα παράθυρα της πίστης και της ελπίδας.
 
Αυτό το «κλείσιμο», συμπυκνωμένο στη φράση του σ. Καζάκη, που απευθυνόμενος προς τους καλεσμένους  τους είπε ….. «καλώς ήλθατε στην προεπαναστατική Ελλάδα», ήταν που διαπέρασε απ` άκρη σ` άκρη τις καρδιάς των συμμετεχόντων.
 
Τυχόν μεμψιμοιρίες, απορίες και ερωτήματα πήραν απάντηση και έσβησαν μέσα στο ηχηρό και παρατεταμένο χειροκρότημα, που συνοδεύονταν από το λυτρωτικό και πηγαίο δάκρυ τής συντριπτικής πλειοψηφίας του πυκνού ακροατηρίου, που όρθιο, από την υπερένταση των ιστορικών στιγμών που βίωνε και τη συγκίνηση, άκουγε το σ. Καζάκη να λέει με δικό του τρόπο αυτά που ο ποιητής μας Γ. Ρίτσος έγραφε στη «Ρωμιοσύνη» :

 
«Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό
  αυτές οι πέτρες δε βολεύονται
  κάτω απ` τα ξένα βήματα,
  αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται
  παρά μόνο στον ήλιο,
  αυτές οι καρδιές δε βολεύονται
  παρά μόνο στο δίκιο ……»

Με τη λήξη των διήμερων εργασιών,  βγήκαμε όλοι από το συνεδριακό κέντρο, αλλά κανείς δεν έφευγε.
 
Έβλεπες αγκαλιές και δάκρυα, που θα έλεγε κάποιος ανύποπτος  ότι ……. «αυτοί καλωσορίζουν δικούς τους ανθρώπους που είχαν χρόνια να τους δουν !».
Ο διάλογος και η …. συνεννόηση γινόταν πια όχι με λόγια, αλλά με σφίξιμο χεριών και με μάτια γεμάτα αποφασιστικότητα και πίστη σ` αυτόν το λαό που επιχειρούν να υποτάξουν.
Ένιωθες ότι δικαιωνόσουν απέναντι σ` όλους αυτούς που πριν δυο χρόνια μας έλεγαν ότι ακολουθούμε δρόμους ουτοπίας.
Έβλεπες ότι η ……. «ουτοπία» έπαιρνε σάρκα και οστά υπαρκτής και συμπαγούς επαναστατικής πραγματικότητας που, μέσω του ΕΠΑΜ, αρχίζει πια να απλώνει ρίζες σε όλη την Ευρώπη.
Τώρα πλέον μπροστά στον καθένα μας μπαίνουν καινούρια καθήκοντα. Μια νέα πνοή, με νέο «αέρα». Θα οργώσουμε την Ελλάδα και πρέπει να το κάνουμε.
Δεν μπορούν να μας κόψουν το δρόμο. Για να το κάνουν θα πρέπει να περάσουν, για άλλη μια φορά, τις τεθωρακισμένες μεραρχίες τους από τα οχυρά Ρούπελ. Μόνο που τώρα δε θα` χουν πάνω τους τον αγκυλωτό σταυρό αλλά τα αστεράκια της ΕΕ.
Ας το επιχειρήσουν. Σίγουρα δεν ξέχασαν το ΕΑΜ. Θα τους μείνει αξέχαστο και το ΕΠΑΜ.
Γιατί το ΕΠΑΜ δε χτίστηκε από παράγοντες, χορηγούς, κανάλια και κυκλώματα. Χτίστηκε από κάποιους ανθρώπους ευαίσθητους και ευσυγκίνητους από την έννοια της ΠΑΤΡΙΔΑΣ και του πόνου του απλού ανθρώπου.
Χτίστηκε από την ατσάλινη αποφασιστικότητα ανθρώπων που με όπλο τους τη γνώση, αλλά και την πίστη στην πατρίδα, ακολούθησαν το δύσκολο δρόμο, μιλώντας, στην αρχή, σε καφενεία και πόρτα την πόρτα και ξυπνώντας συνειδήσεις, καημούς και οράματα που κινδύνευαν να χαθούν κάτω από το βούρκο της κατοχικής προπαγάνδας.
Προμετωπίδα μας είναι – και πρέπει να είναι πάντα – η ρήση του Θ. Κολοκοτρώνη  «……. εμείς και στους Θεούς Ορθοί μιλούμε» και δεν έχουμε μέσα μας στημένους ούτε «θεούς» ούτε «δαίμονες». Παρ` όλα αυτά θα πρέπει να είμαστε από τώρα, αυτό που θέλουμε να στεριώσουμε αύριο στον τόπο μας. Να είμαστε ακριβοδίκαιοι απέναντι σε όλους και να αποδίδουμε πάντα ……. «τά τού Καίσαρος τώ Καίσαρι καί τά τού Θεού τώ Θεώ».
Να αναγνωρίσουμε ότι οι πρωτοπόροι του ΕΠΑΜ, με πρώτον το Δ. Καζάκη, έκαναν αυτό που λέει, πάλι, ο Γ. Ρίτσος :

«Δέντρο το δέντρο, πέτρα την πέτρα
πέρασαν τον κόσμο,
μ` αγκάθια προσκεφάλι, πέρασαν τον ύπνο.

…………………………………………………

Σε κάθε βήμα κέρδιζαν μιαν οργιά ουρανό –

-για να τον δώσουν»

 

Και ότι :

 

Τραβήξανε ψηλά, πολύ ψηλά.

Δύσκολο πια να χαμηλώσουνε.

Δύσκολο και να πουν το μπόι τους…..»

 

Έτσι είναι. Γι` αυτό …..

Ας τραβήξουμε όλοι ψηλά. Όλο και πιο ψηλά.

Ζούμε ιστορικούς καιρούς και κρατάμε στα χέρια μας … «της καμπάνας το σκοινί».

Ας μην το αφήσουμε ποτέ απ` τα χέρια μας, γιατί με μια παράφραση των στίχων από το «Καπνισμένο τσουκάλι» του Γ. Ρίτσου……

 

……..Μέσα στις τσέπες

του παλιού πανωφοριού μας

έχουμε μικρά τζάκια

να ζεσταίνουμε τα παιδιά

 

και

 

« η ανάσα τους (μας) είναι

ο καπνός ενός τρένου  

που πάει μακριά.

Πολύ μακριά».

 

                                                                                                            

                                                                                                              Κώστας Γιαννιώτης

                                                                                                         Μέλος του ΕΣΣ του ΕΠΑΜ