Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Συνέντευξη Καζάκη

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες
Ο Γ.Γ της Πολιτικής Γραμματείας του Ε.ΠΑ.Μ. Δημήτρης Καζάκης θα παραχωρήσει τηλεφωνική συνέντευξη

αύριο, 1η Ιουνίου, στο ραδιόφωνο του Real fm και στην εκπομπή του Σ.Κοτρώτσου.

Η συνέντευξη θα πραγματοποιηθεί μετά τις 8.30 το βράδυ.

Από το Γραφείο Τύπου

Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Η υποβάθμιση της Ελλάδας σε Failed State

Στις 25/5 το Bloomberg δημοσίευσε τις δηλώσεις του Γιούνγκερ Φίτσεν, συνδιευθύνοντος συμβούλου της Deutsche Bank AG, ο οποίος μόλις είχε επισκεφθεί την Ελλάδα για συναντήσεις με ντόπιους παράγοντες των τραπεζών, της βιομηχανίας και της ναυτιλίας. «Η Ελλάδα είναι ένα 'αποτυχημένο κράτος' (failed state) και ο πληθυσμός και η επιχειρηματική κοινότητα δεν βλέπει καμιά πορεία εξόδου από την κρίση,» δήλωσε ο Γερμανός τραπεζίτης. «Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα, αισθάνομαι, όπου μπορούμε να πούμε ότι 'αυτό είναι ένα αποτυχημένο κράτος', είναι ένα διεφθαρμένο κράτος, διεφθαρμένο όσον αφορά την πολιτική ηγεσία που προφανώς κι άλλος κόσμος ήταν πρόθυμος να στηρίξει κάτι τέτοιο».

Την έκφραση failed state δεν πρέπει να την πάρει κανείς ελαφρά. Τι σημαίνει «αποτυχημένο», ή διαλυμένο κράτος (failed state); Πρόκειται για έναν όρο που επινοήθηκε στην δεκαετία του ’90 από ένα δήθεν ανεξάρτητο ίδρυμα το Ταμείο για την Ειρήνη (Fund for Reace), το οποίο αποτελεί μια από τις βιτρίνες της επίσημης πολιτικής των ΗΠΑ. Σύμφωνα με αυτόν τον όρο ένα κράτος χαρακτηρίζεται αποτυχημένο ή διαλυμένο, όταν η κεντρική του κυβέρνηση χάνει τον έλεγχο της χώρας και δεν μπορεί να ασκήσει πια την εξουσία της. Κάθε χρόνο αυτό το ίδρυμα δημοσιοποιεί κατάλογο Failed State με χρηματοδότηση του Ιδρύματος Φορντ και του Αμερικανικού Κογκρέσου. Τόσο το υπουργείο εξωτερικών των ΗΠΑ, όσο και το Πεντάγωνο θεωρεί αυτά τα «αποτυχημένα κράτη» ως πρώτης προτεραιότητας απειλή για την εθνική ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά και της παγκόσμιας κοινότητας.
Η λογική είναι απλή. Η παγκόσμια τάξη και ασφάλεια κινδυνεύει από τα «αποτυχημένα κράτη» και επομένως οι θεματοφύλακες της παγκόσμιας έννομης τάξης πρέπει να παρέμβουν, ακόμη και με στρατιωτικοπολιτικά μέσα, προκειμένου να διαφυλάξουν τα «ανθρώπινα δικαιώματα» στην χώρα. Σήμερα σχεδόν σε όλες τις χώρες που επίσημα έχουν χαρακτηριστεί failed states, υπάρχει και εξελίσσεται στρατιωτικοπολιτική επέμβαση είτε μονομερής του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, είτε υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.
Παρά το γεγονός ότι ο όρος «αποτυχημένο κράτος» εγκαινιάστηκε στην δεκαετία του ’90, στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε περισσότερο από τον παλιό διαχωρισμό του 19ου αιώνα σε «πολιτισμένα» και «απολίτιστα» κράτη, ή χώρες. Σύμφωνα με τους κανόνες που είχαν επιβάλει οι Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης τον 19ο αιώνα, κανένα κράτος ή χώρα δεν μπορούσε να αναγνωριστεί ως ισότιμο στις διεθνείς σχέσεις, αν δεν χαρακτηριζόταν «πολιτισμένο». Τι σήμαινε και πώς καθοριζόταν ο χαρακτηρισμός «πολιτισμένο»; Ένας από τους πιο ένθερμους απολογητές αυτής της λογικής, τον Γκέοργκ Σβαρτζενμπέργκερ, έγραφε χαρακτηριστικά: «Η δοκιμή εάν το κράτος ήταν πολιτισμένο και, ως εκ τούτου, είχε το δικαίωμα στην πλήρη αναγνώρισή του ως διεθνής προσωπικότητα ήταν, κατά κανόνα, το αν η κυβέρνησή του ήταν αρκετά σταθερή για να αναλάβει δεσμεύσεις βάσει του διεθνούς δικαίου και αν ήταν ικανή και πρόθυμη να προστατεύσει επαρκώς τη ζωή, την ελευθερία και την ιδιοκτησία των αλλοδαπών.» (Georg Schwarzenberger, ‘The Standard of Civilisation in International Law’ στο Current Legal Problems, George W Keeton and Georg Schwarzenberger (eds.), Stevens & Sons Ltd., London, 1955, σ. 220.)
Αν λοιπόν δεν μπορούσε η κυβέρνηση αυτού του κράτους να προστατεύσει τους αετονύχιδες της διεθνούς αγοράς από το να λεηλατήσουν με την ησυχία τους την χώρα, δεν χαρακτηριζόταν «πολιτισμένο» και επομένως δεν αναγνωριζόταν ως ισότιμη διεθνής προσωπικότητα. Κι επομένως άνοιγε ο δρόμος για επεμβάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων, οι οποίες είχαν αυτοδιοριστεί και ως εγγυητές της διεθνούς έννομης τάξης. Η Ελλάδα του 19ου αιώνα υπήρξε πολλές φορές ένα από τα θύματα αυτής της λογικής.
Στη βάση αυτής της λογικής και πρακτικής του 19ου αιώνα στηρίχθηκε η άνοδος του ιμπεριαλισμού και της αποικιοκρατίας. Οι απολογητές του εμφάνισαν την εξόρμηση των ισχυρών για σφαίρες επιρροής, αγορές και αποικίες παγκόσμια, ως ιερή αποστολή εκπολιτισμού των «απολίτιστων» χωρών του πλανήτη.
Οι ομοϊδεάτες και παλιοί απόγονοι των αποικιοκρατών δεν μπορούν να μιλήσουν για «απολίτιστα» κράτη. Δεν είναι πολιτικά ορθόν! Κι έτσι μιλάνε για Failed States, αποτυχημένα, διαλυμένα και διεφθαρμένα κράτη. Με την ίδια ακριβώς λογική και τις ίδιες βλέψεις που είχαν οι εμπνευστές της αρχής του «πολιτισμένου κράτους» πίσω στον 19ο αιώνα.
Αυτό που νοιάζει και κόφτει τον κ. Φίτσεν είναι αυτό που εξηγεί: «Ρώτησα τους συνομιλητές μου [στην Ελλάδα], ‘που είναι τα πρόσωπα που εσείς θα εμπιστευόσασταν για να οδηγήσουν την χώρα σε μια νέα εποχή όπου θα είσαστε σίγουροι ότι θα αποτελεί ένα πολύτιμο μέλος της ευρωζώνης;’. Δυστυχώς, ο αριθμός των ονομάτων ήταν τόσο πολύ περιορισμένος, ώστε δεν θα βρίσκατε ούτε καν μια χούφτα ονομάτων τα οποία θα μπορούσαν σήμερα να συγκεντρώνουν την εμπιστοσύνη ως υποψήφιοι πολιτικοί ηγέτες.» Το πρόβλημα του κ. Φίτσεν και των ομογάλακτών του εντός χώρας είναι ότι δεν υπάρχουν πια εναλλακτικές λύσεις πολιτικού προσωπικού που θα μπορούσαν να ηγηθούν της κατάστασης, έτσι ώστε να εξασφαλιστούν τα συμφέροντα της ολιγαρχίας, ντόπιας και ξένης.
Γι’ αυτό η Ελλάδα είναι διαλυμένο κράτος. Γιατί πολύ απλά η κοινωνία και ο λαός της έχει απαξιώσει τόσο πολύ το πολιτικό προσωπικό του καθεστώτος υποτέλειας στην ευρωζώνη και την ΕΕ, ώστε αυτή την στιγμή να μην διαθέτουν εφεδρείες στην προσπάθειά τους να ανακτήσουν τα ηνία της χώρας.
Δεν είναι τυχαίο ότι την επομένη έγιναν οι δηλώσεις Λαγκάρντ που συνέκρινε την Ελλάδα με τον Νίγηρα.
Η ανησυχία τους είναι κατανοητή γιατί αυτό που ετοιμάζεται για μετά τις εκλογές ως «πακέτο ανάπτυξης» είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσει την Ελλάδα στην κατάσταση του Νίγηρα. Σύμφωνα με το περιοδικό Der Spiegel, 25/5/2012, «η γερμανική κυβέρνηση τάσσεται υπέρ της δημιουργίας ειδικών οικονομικών ζωνών στα κλονισμένα από την κρίση κράτη της ευρωζώνης. Έτσι, με φορολογικές ελαφρύνσεις και λιγότερο αυστηρές ρυθμίσεις, θα μπορούσαν τα κράτη να προσελκύσουν επενδυτές. Η πρόταση αποτελεί τμήμα ενός ευρύτερου σχεδίου έξι σημείων, το οποίο η γερμανική κυβέρνηση προτίθεται να καταθέσει προς συζήτηση για την προώθηση της ανάπτυξης στην Ευρώπη. Επιπλέον, σύμφωνα με το σχέδιο, οι χώρες που διέρχονται κρίση θα πρέπει να δημιουργήσουν ιδρύματα τύπου Treuhand κατά το γερμανικό πρότυπο ή ταμεία ιδιωτικοποιήσεων, προκειμένου να πωλήσουν τις πολυάριθμες δημόσιες επιχειρήσεις τους».
Πώς θα εξασφαλίσουν ότι το σχέδιο αυτό μπορεί να εφαρμοστεί; Στην Αφρική της κ. Λαφκάρντ αυτό εξασφαλίστηκε με το να πυροδοτήσουν εμφυλίους ανάμεσα σε φυλάρχους και ανοιχτές στρατιωτικές επεμβάσεις της «πολιτισμένης» Δύσης. Στην Ελλάδα τι θα χρειαστεί για να πειθαναγκαστεί ο λαός της να ζήσει ως μετανάστης στον τόπο του που θα έχει πουληθεί σε «επενδυτές»; Μήπως με ανοιχτή στρατιωτικοπολιτική επέμβαση της ΕΕ; Άλλωστε η Ελλάδα είναι failed state και ο λαός της υποτίθεται ότι θέλει εναγωνίως να μείνει στην ευρωζώνη!

Αναρτήθηκε από ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ στις 12:03 μ.μ.

Κυριακή 27 Μαΐου 2012

ΟΤΑΝ ΤΟ ΤΑΞΙΚΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΛΛΟΘΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ, Δ. ΚΑΖΑΚΗΣ




http://dimitriskazakis.blogspot.com/2012/05/blog-post_6122.html

Τί σημαίνει πατριωτικό και τι ταξικό καθήκον; Μπορεί να διαχωριστεί το ένα από το άλλο; Ναι, μόνο στα μυαλά των παραθρησκευτικών οργανώσεων της αριστεράς και της δεξιάς. Το ταξικό δεν υπάρχει, ούτε υπήρξε ποτέ ξεχωριστά από το εθνικό και πατριωτικό καθήκον από την σκοπιά των καταπιεσμένων στρωμάτων του λαού. Αυτός ο δύσμοιρος ο Καρλ Μαρξ, που τόσο έχουν ασελγήσει πάνω του ιδίως όσοι εμφανίζονται ως οι πιο ακραιφνείς του οπαδοί, έγραφε ότι η ιδιαιτερότητα της εργατικής τάξης στον καπιταλισμό βρίσκεται στο γεγονός ότι δεν μπορεί να συγκροτηθεί ως τάξη σαν μια «απλή άθροιση ομώνυμων μεγεθών, το ίδιο περίπου όπως οι πατάτες μέσα σ’ ένα σακί αποτελούν ένα σακί με πατάτες.» Ο Μαρξ έγραφε επίσης ότι «εφόσον εκατομμύρια οικογένειες ζουν κάτω από οικονομικές συνθήκες ύπαρξης, που ξεχωρίζουν τον τρόπο της ζωής τους, τα συμφέροντά τους και την κουλτούρα τους από εκείνες των άλλων τάξεων και τις αντιπαραθέτουν εχθρικά μ’ αυτές, συνιστούν μια τάξη. Στο βαθμό όμως που υπάρχει μόνο μια τοπική συνάφεια των συμφερόντων τους, όπως συμβαίνει ανάμεσα στους μικρούς αγρότες, και δεν δημιουργείται καμιά αίσθηση κοινότητας, κανένας εθνικός δεσμός και καμιά πολιτική οργάνωση, τότε δεν συγκροτούν τάξη.»

Με άλλα λόγια για να συγκροτηθεί μια τάξη, ιδίως η εργατική τάξη, χρειάζεται να υπάρχει συγκροτημένος λαός και έθνος που έχει θέσει στην βάση συγκρότησής του την δημοκρατία. Η εργατική τάξη είναι η μόνη που από τη φύση και τη θέση της στην αστική κοινωνία μπορεί να συγκροτηθεί αφεαυτού της σε τάξη αναδεικνύοντας την κοινότητα των συμφερόντων της, τους πανεθνικούς δεσμούς της και το δικό της πολιτικό κίνημα. Χωρίς όμως την εθνική συγκρότηση στη βάση της μιας, ενιαίας και αδιαίρετης εθνικής επικράτειας, όπου κυριαρχεί ένας λαός που υπερβαίνει την τοπική συνάφεια και τις αποκλειστικότητες της ιδιαίτερης καταγωγής κάθε διαφορετικής εθνότητας, δεν μπορεί να υπάρξει το γόνιμο έδαφος πάνω στο οποίο η τάξη μπορεί να ανακαλύψει την κοινότητα των συμφερόντων της, να οικοδομήσει τους πανεθνικούς δεσμούς της και να αναπτύξει το δικό της πολιτικό κίνημα, το οποίο έχει ως αναγκαία αφετηρία την διεκδίκηση και την κατάκτηση των βασικών δικαιωμάτων της. Τάξη χωρίς να εγγράφεται σε λαό και έθνος, χωρίς να καθορίζεται από το δικό της κίνημα και τις δικές της ιστορικές κατακτήσεις που προάγουν την συγκρότησή της ως τέτοια μέσα στα πλαίσια της δικής της πατρίδας, δεν μπορεί να υπάρξει. Δεν είναι παρά ένα «σακί με πατάτες», μια ονειροφαντασίωση «θεωρητικών» της κακιάς συμφοράς που έχουν ξεχάσει παντελώς να ασχολούνται με την πραγματικότητα και ξέρουν να χρησιμοποιούν την έννοια της τάξης μόνο σαν άλλοθι της δικής τους μιζέριας και πολιτικής προδοσίας.

Ο ΓΓ του ΚΚΕ το 1945, Νίκος Ζαχαριάδης, έγραφε: «Απ’ το βάθρο της εθνικής ανεξαρτησίας και ακεραιότητας, των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων να υποχωρήσουμε δεν μπορούμε, γιατί εδώ κάθε υποχώρηση σημαίνει προδοσία.» Η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ απεκατέστησε κομματικά τον Αρχηγό, ώστε οι οπαδοί της να έχουν λατρευτικά είδωλα και πέταξε στα σκουπίδια όλα τ’ άλλα για να μπορεί να διαπράττει ελεύθερα την προδοσία για την οποία τότε προειδοποιούσε ο Νίκος Ζαχαριάδης. Όμως μην ανησυχείτε, την προδοσία την διαπράττει στο όνομα του ακραιφνώς ταξικού! Κι επομένως στους πνευματικά ανάπηρους των κομματικών εγχειριδίων δεν φαντάζει και τόσο προδοτική. Έστω κι αν γενιές και γενιές κομμουνιστών έδωσαν την ζωή και το αίμα τους για να υπερασπιστούν την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα αυτής της χώρας. Χωρίς να ζητούν τίποτε περισσότερο από την ελευθερία του λαού και της χώρας τους!

Άκρως επίκαιρος σήμερα ο Βελουχιώτης έλεγε στον ιστορικό λόγο που έβγαλε στην απελευθερωμένη Λαμία το 1944, ανήμερα στην επέτειο του ΟΧΙ: «Μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάχνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει. Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ; Όταν έξαφνα στα 1929-31 το κράτος ζήτησε, λόγω της οικονομικής κρίσης πού μάστιζε τότε τη χώρα μας να κατεβάσουν οι ξένοι ομολογιούχοι το ποσοστό που πληρώναμε σε τοκοχρεολύσια, οι Άγγλοι δέχτηκαν να το μειώσουν σε 35%, αλλά οι Έλληνες ομολογιούχοι αρνήθηκαν. Να λοιπόν, ποιος είναι ο πατριωτισμός τους! Αυτός φτάνει μέχρι το σημείο που δεν θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα. Αυτοί λοιπόν οι ίδιοι που μας κατηγορούν ότι επιδιώκουμε την κατάργηση των συνόρων και την διάλυση του κράτους, αυτοί τα ξεπουλάνε αυτά στην πρώτη ευκαιρία.» Πόσο διαφέρει η σημερινή κατάσταση, από εκείνη στην οποία αναφέρεται ο Βελουχιώτης; Ελάχιστα. Βέβαια, θα μου πείτε ποιος είναι αυτός ο Βελουχιώτης που τολμά να διαφωνεί με τους σημερινούς μπαρουτοκαπνισμένους κολοσσούς του κομμουνισμού και της ταξικής καθαρότητας από το ΚΚΕ έως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Τίποτε περισσότερο από υπερπατριώτης!

Ποιοι ιστορικά θέλησαν να αποσπάσουν το ταξικό από το λαϊκό και το εθνικό; Μόνο οι θεωρητικοί της μαύρης αντίδρασης έκαναν τα αδύνατα, δυνατά να διαχωρίσουν την τάξη από τον "λαό" και το "έθνος", έτσι ώστε οι δυο τελευταίες κατηγορίες να αποκτήσουν μεταφυσική υπόσταση. Τέτοιες μεταφυσικές έννοιες δεν μπορούν παρά να εκπροσωπούνται από μεταφυσικούς θεσμούς που όσο πιο απολυταρχικοί είναι τόσο καλύτερα, γιατί στέκονται υπεράνω της κοινωνίας των ταξικών αντιθέσεων. Οι θεωρητικοί αυτοί της μαύρης αντίδρασης πίστευαν και πιστεύουν ότι ο λαός και το έθνος δεν μπορεί να είναι αυθύπαρκτες ιστορικές συλλογικότητες μέσα στην κοινωνική δράση. Δείτε, π.χ., την ευκολία που ορισμένοι στην αριστερά παπαγαλίζουν δυο κατάφωρα αντιδραστικές θέσεις: Πρώτον, την θεωρία των "δύο εθνών", του έθνους των εργαζομένων και του έθνους του κεφαλαίου, δίνοντας έτσι αριστερό πρόσημο σε μια παλιά άκρως αντιδραστική θεωρία. Αυτός που επινόησε την θεωρία των "δύο εθνών" ήταν ο αντιδραστικός φιλομοναρχικός Ντισραέλι στο έργο του η Σίβυλλα στα 1843. Αυτός μίλαγε για την αναπόφευκτη διάλυση της κοινωνικής συνοχής με την άνοδο του καπιταλισμού, όπου το έθνος διασπάται ανάμεσα σε δυο έθνη: στο έθνος της φτωχών και στο έθνος των πλουσίων. Ο μόνος που θα μπορούσε να κρατήσει την συνοχή του έθνους, αλλά και της βρετανικής κοινωνίας δεν ήταν άλλος από τον θεσμό της μοναρχίας. Αντίθετα, για όλους τους προοδευτικούς θεωρητικούς εκείνης της εποχής με κορυφαίο τον Μαρξ, το έθνος δεν ήταν μια μεταφυσική οντότητα, αλλά η ιστορική συγκρότηση ενός νέου συλλογικού κοινωνικού υποκειμένου που διεκδικεί την κυριαρχία του και την δική του ιστορική ταυτότητα, του λαού. Ο λαός αποτέλεσε την νέα ιστορική ρίζα των εθνών που γέννησαν οι αστικές επαναστάσεις.

Λένε ότι τα σύγχρονα έθνη αποτελούν επινόηση της αστικής τάξης. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία. Η ιστορία διδάσκει ότι τα σύγχρονα έθνη ήταν το ιστορικό αποτέλεσμα της μάχης της αστικής τάξης με τους εκπροσώπους του μεσαίωνα, όταν η πρώτη χρειάστηκε να κινητοποιήσει μαζί της, προκειμένου να νικήσει τους δεύτερους, το σύνολο των υπόλοιπων καταπιεσμένων κοινωνικών στρωμάτων και τάξεων. Δεν ήταν επινόηση της αστικής τάξης, αλλά η αναγκαστική συμμαχία της αστικής τάξης με τους υπόλοιπους καταπιεσμένους προκειμένου να ξεφορτωθούν όλοι μαζί τους εκπροσώπους του μεσαίωνα. Έτσι γεννήθηκε η έννοια λαός και στη βάση του το σύγχρονο έθνος.

Ο λαός εμφανίζεται ως ανεξάρτητο υποκείμενο της ιστορίας από την στιγμή που σπάει τα δεσμά της απολυταρχίας, η οποία στηρίζεται στην παραδοχή ότι ο λαός και το έθνος δεν μπορούν να εκφράζονται από μόνοι τους παρά μόνο μέσα από την βούληση της υπέρτατης εξουσίας, κοσμικής και υπερκοσμικής. Να από που μας έρχεται η νεόκοπη θεωρεία των ελίτ, που δυστυχώς στην αριστερά εκφράζεται με τις θεωρίες περί ταξικών πρωτοποριών. Ο λαός και το έθνος υπάρχουν, υφίστανται μόνο όσο υπάρχει και τους εκφράζει συγκεντρωτικά η απολυταρχία. Έτσι έλεγαν οι παλιοί ρασοφόροι υποστηρικτές της μοναρχίας.

Η ιστορική αλήθεια όμως είναι εντελώς διαφορετική. Όσο κυριαρχεί ιστορικά η απολυταρχία, όσο επιβάλλονται οι κοινωνικοπολιτικές ελίτ, οι άρχοντες, οι δικτάτορες και οι παρά φύση ηγέτες, ναι, τότε δεν υπάρχει λαός, δεν μπορεί να υπάρξει λαός. Υπάρχει μόνο με το νόημα που έδινε ο Χίτλερ στην έννοια Volk, δηλαδή ενός απόλυτα υποτακτικού πλήθους υπεξουσίων, ή υπηκόων, που για να εκφραστεί μπορεί να το κάνει μόνο μέσα από επιφανείς ηγέτες ή ελίτ, που λειτουργούν σαν «πατερούληδες» έξω, πέρα και πάνω από την μάζα.

Ο λαός εμφανίζεται στο προσκήνιο της ιστορίας όταν για πρώτη φορά διακυρρήσει με την πράξη του και με το αίμα του ότι το έθνος είναι αυτός ο ίδιος, ότι δεν αναγνωρίζει κανέναν πάνω από αυτόν και επομένως δεν αναγνωρίζει κανενός είδους εξουσία που δεν πηγάζει από την θέλησή του και δεν ασκείται προς όφελός του. Κι επομένως δεν χρειάζεται κανέναν υπεράνω αυτού για να εκφράζεται, ή για να υπάρχει. Αντίθετα είναι αυτός που καθορίζει την συγκρότηση του κράτους και της επικράτειας. Αυτός είναι ο "αυτοκράτωρ λαός" όπως έλεγε ο Ρήγας. Δεν είναι τυχαίο ότι το Σύνταγμα εμφανίζεται αυτήν ακριβώς την εποχή.

Το γεγονός ότι η σύγκρουση με την τυραννία καθορίζει την πρώτη ιστορική ενότητα του λαού, αυτό καθόλου δεν σημαίνει ότι ο λαός είναι ενιαίος και με ενιαία θέληση, όπως λανθασμένα εκτιμούσε ο Ρουσώ. Μέσα στα πλαίσιά του συγκρούονται, ανειρήνευτα τις περισσότερες φορές, κοινωνικά στρώματα και τάξεις από την πρώτη κιόλας στιγμή. Η ενότητα του λαού μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα από την αναμέτρηση των διαφορετικών κοινωνικών δυνάμεων που τον απαρτίζουν με την εξουσία και τα συμφέροντα που κάθε φορά υπερασπίζει. Γι’ αυτό και κανένας θεσμός, όσο αντιπροσωπευτικός κι αν είναι, δεν μπορεί να αντικαταστήσει την λαϊκή κυριαρχία, η οποία εκφράζεται απολύτως ελεύθερα και πρωταρχικά πρώτα και κύρια μέσα από την κατοχύρωση στην πράξη του δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι και του συνέρχεσθαι για κάθε επιμέρους κοινωνικό στρώμα και τάξη του λαού.

Η ενότητα σήμερα του λαού που διεκδικεί να εκφράσει το ΕΠΑΜ είναι η πρωτογενής «αίσθηση κοινότητας» που χωρίς αυτήν καμμιά τάξη ή στρώμα της κοινωνίας δεν μπορεί να κατανοήσει τα δικά του ιδιαίτερα συμφέροντα. Μέσα στα πλαίσια πάντα των κοινών λαϊκών συμφερόντων που καθορίζονται, όπως πάντα, από την αντίθεση με την κυρίαρχη πολιτική και εξουσία. Ούτε η τάξη, όσο καλά οργανωμένη και συγκροτημένη κι αν είναι, ούτε βέβαια ο λαός, έχει ομοιογένεια. Η δύναμη ενός πολιτικού κινήματος, όπως το ΕΠΑΜ, είναι να συνδέεται οργανικά με τον λαό ως υφίσταται σε όλη την ποικιλοχρωμία του, αναδεικνύοντας μέσα από όλες τις διαφορετικότητες και τις αντιθέσεις, το κύριο, το καθοριστικό. Αυτό που μπορεί να ενώσει τις πιο πλατιές μάζες ενάντια στον κοινό αντίπαλο και να οδηγήσει στην νίκη. Διαφορετικά δεν θα μπορέσει να υπάρξει αυθεντικά παλλαϊκό κίνημα, αλλά μόνο κομματικές καρικατούρες «κινημάτων» με απόντα τον λαό.

Δεύτερο, είναι πολύ της μόδας σήμερα να κατηγορείται το ΕΑΜ ότι έχασε γιατί δήθεν δεν πέρασε από το εθνικό στο ταξικό. Πρόκειται για μια ανιστόρητη κατηγορία. Το ΕΑΜ οδηγήθηκε από την τότε ηγεσία του ΚΚΕ στην ήττα, γιατί δεν στάθηκε συνεπές έως στο τέλος στον εθνικό απελευθερωτικό χαρακτήρα του αγώνα που είχε προσδώσει εξαρχής. Ο διαχωρισμός του ταξικού από το εθνικό είναι που οδήγησε στην ήττα και στον εμφύλιο. Εκεί βρισκόταν το πρόβλημα. Η κατάκτηση του έθνους και της εκπροσώπησής του από την εργατική τάξη και την διανόηση, που είχε ήδη συντελεστεί μέσα στην κατοχή με το κίνημα αντίστασης, αποτελούσε κορυφαία ταξική πράξη που χωρίς αυτή δεν νοείται η ανάδειξη της εργατικής τάξης και του νέου ταξικού μπλοκ δυνάμεων στην εξουσία. Αυτό ήταν το ΕΑΜ. Δυστυχώς, με την απελευθέρωση η τότε ηγεσία του ΚΚΕ εγκατέλειψε, ίσως δίχως ποτέ να καταλάβει, το ταξικό και συνάμα εθνικό επίτευγμα διασπώντας την απόλυτη συνάφεια του ταξικού με το εθνικό. Σ’ αυτό οφείλεται η ήττα, αλλά και στο γεγονός ότι ολόκληρο το κίνημα και μαζί του ο λαός σύρθηκε σ’ έναν καταστροφικό εμφύλιο που επέβαλε και διεξήγαγε με τους δικούς της όρους η αντίδραση.

Το ΕΠΑΜ δεν πρόκειται να επαναλάβει το ίδιο λάθος. Δεν πρόκειται να διαχωρίσει το ταξικό από το εθνικό. Στις μέρες μας είναι αδύνατο και αδιανόητο να εκπληρώσεις το ένα χωρίς το άλλο. Κοινός παρανομαστής και των δυο είναι η κινητοποίηση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού μέσα από την συνειδητοποίηση ότι πέρα από τις επιμέρους αντιθέσεις υπάρχει κάτι που μπορεί να την ενώσει: το γεγονός ότι το υπάρχων καθεστώς – όπως κι αν το εννοεί ή να το ερμηνεύει κανείς – δεν συμβιβάζεται πλέον με την ίδια την επιβίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, αλλά και του ίδιου του έθνους όπως έχει ιστορικά συγκροτηθεί και έχει διεκδικήσει την ανεξαρτησία του. Όποιος θεωρεί ότι αυτά είναι ζητήματα δευτερεύοντα μπροστά στο όποιο «καθαρό» ταξικό καθήκον, τότε είτε δεν έχει καταλάβει απολύτως τίποτε από ότι συμβαίνει, είτε είναι αιχμάλωτος της ιδεολογίας του ιμπεριαλισμού που από γεννησιμιού της στηρίχθηκε στην άρνηση του έθνους στο όνομα του κοσμοπολιτισμού και στην άρνηση του λαού και της δημοκρατίας στο όνομα του κορπορατισμού, με φασιστική, υπερεθνική, ή άλλη φανταχτερή δήθεν διεθνιστική περιβολή.

21/5/2012



Δημήτρης Καζάκης,



ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ

O Δημήτρης Καζάκης είναι οικονομολόγος-αναλυτής με επαγγελματική διαδρομή σε επιχειρήσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Αρθρογραφούσε σε τακτική βάση στην εφημερίδα Ποντίκι και στο περιοδικό Hellenic Nexus έως τον Νοέμβριο του 2011. Είχε καθημερινή εκπομπή στο ραδιόφωνο στο ΡΑΔΙΟ 9 (9,89), η οποία διεκόπη στις 9/2/2012. Έχει εκδόσει το βιβλίο "Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΜΠΗΪΑ - Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας χρεοκοπίας", Δεκέμβριος 2011, εκδόσεις "ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ". Σήμερα εκδίδει μαζί με τον Μάνο Κακλαμάνο και τον Γιώργο Χριστοφορίδη την εφημερίδα το Χωνί και έχει καθημερινή εκπομπή στο διαδικτυακό ραδιόφωνο Ράδιο χωρίς FM. Έχει διαδραματίσει καίριο ρόλο στη συγκρότηση του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.ΠΑ.Μ.), του οποίου είναι ιδρυτικό μέλος.

Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

ΣΗΜΕΙΟ ΠΡΟ-ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ - 25 ΜΑΗ 2012


Πανικός στη Λέσχη Bilderberg

Πανικός στη Λέσχη Bilderberg για πιθανή έξοδο Ελλάδας από το ευρώ!

Αναρτήθηκε από τον/την arch στο Μαΐου 16, 2012

Η Λέσχη Bilderberg δείχνει να έχει τρομοκρατηθεί για την πιθανότητα της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη και την συνακόλουθη εντυπωσιακή οικονομική της ανάκαμψη, πράγμα που θα δώσει το παράδειγμα και.σε άλλες χώρες να κάνουν ακριβώς το ίδιο.

Μια τέτοια έκβαση είναι βέβαιο ότι θα απειλήσει το ενιαίο νόμισμα της ευρωζώνης και, το σημαντικότερο, το όλο σχέδιο για την οικοδόμηση ενός ευρωπαϊκού ομοσπονδιακού υπερκράτους.

Ένα από τα κύρια θέματα συζήτησης στην επικείμενη ετήσια σύνοδο της Λέσχης Bilderberg στο Chantilly της πολιτείας Virginia θα είναι ο τρόπος με τον οποίο οι παγκοσμιοποιητές της οικονομικής ελίτ θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα που απειλεί να καταστρέψει την ατζέντα τους για μια παγκόσμια διακυβέρνηση: την κρίση της ευρωζώνης.

Ο ολοένα αυξανόμενος κίνδυνος αθέτησης της υπόσχεσης της Ελλάδας ότι θα τηρήσει τους δρακόντειους όρους «διάσωσης» που της έχουν επιβληθεί από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο και η απειλή εξόδου της από την ευρωζώνη ανάγκασαν χθες το βράδυ την Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ να παραδεχθεί για πρώτη φορά ότι η Ελλάδα ίσως και να βγει από την ευρωζώνη, εκτίμηση που προκάλεσε απότομη «βουτιά» του ευρώ, αλλά και των χρηματοπιστωτικών αγορών.

Η κρίση της ευρωζώνης βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο πιο καίριο σημείο που βίωσε ποτέ η Ευρώπη, και έχει αποδειχθεί πολύ χειρότερη από άλλες κρίσεις, που όλως τυχαίως ξέσπασαν και εκείνες λίγο πριν από τις ετήσιες συνόδους της Λέσχης Bilderberg, το 2010 και το 2011.

Και στις δύο εκείνες περιπτώσεις, η πολιτική συναίνεση που υπήρξε ανάμεσα στα μέλη της Λέσχης Bilderberg ήταν αρκετή για να δοθεί η ευκαιρία στην ευρωζώνη να αναπνεύσει - έστω και με μάσκα οξυγόνου - για άλλους 12 μήνες, και το 2010 αλλά και το 2011.

Φέτος, τα ίδια αυτά άτομα, που η κοινή γνώμη αναγνωρίζει πλέον ως διαχειριστές της παγκοσμιοποίησης, θα προσπαθήσουν και πάλι να χαράξουν μια στρατηγική κεκλεισμένων των θυρών, η οποία θα διασώσει το «μονάκριβο» κατασκεύασμά τους: το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα.

Στη προπερσινή σύνοδο της λέσχης το 2010 στην Ισπανία, «το μέλλον του ευρώ» βρέθηκε στο επίκεντρο, καθώς ο Ισπανός πρωθυπουργός Luis Rodriguez Zapatero, πλαισιωμένος από αρκετούς οικονομικούς εγκεφάλους, κατέβαλε προσπάθειες να επιλύσει την κρίση, την ίδια ώρα που τα μέλη της Bilderberg πανικόβλητα συνεδρίαζαν, εξετάζοντας σενάρια σε περίπτωση κατάρρευσης του ενιαίου νομίσματος.

Ένα χρόνο αργότερα, το 2011, κατά τη διάρκεια της συνόδου στο St Moritz της Ελβετίας, η κρίση του ευρώ ήταν και πάλι στην κορυφή της ατζέντας της Λέσχης Βilderberg. Οι παγκοσμιοποιητές εξέφρασαν φόβους ότι η διάλυση της ζώνης του ενιαίου νομίσματος θα μπορούσε, μεταξύ άλλων, να τορπιλίσει τις ελπίδες για την δημιουργία πολλών περιφερειακών νομισμάτων.

Η Λέσχη Bilderberg δεν φοβάται απλά ότι η Ελλάδα θα βγει από το ευρώ, αλλά ότι με την έξοδό της θα βιώσει τεράστια οικονομική ανάκαμψη και θα αποτελέσει παράδειγμα για άλλες χώρες της Ευρωζώνης να ακολουθήσουν την ίδια πορεία.

Ο φόβος αυτός διακρίνεται καθαρά σε άρθρο που δημοσίευσε σήμερα το φερέφωνο της Λέσχης Bilderberg, η ελεγχόμενη από την εν λόγω λέσχη εφημερίδα «Financial Times» με τίτλο «Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα την μετατρέψει σε πρότυπο για άλλες χώρες».

«Αν η Ελλάδα βγει από την ευρωζώνη, θα μπορούσε να αποδειχθεί πιο επικίνδυνη για το σύστημα από ό,τι ήταν ποτέ όσο βρισκόταν μέσα σε αυτήν, δίνοντας το παράδειγμα της αποτελεσματικής αντίδρασης», σχολιάζει ο Arvind Subramanian.

Ο Subramanian δεν είναι τυχαίος αναλυτής. Είναι επίτιμο μέλος του γνωστού «Peter G. Peterson Institute for International Economics», ανάμεσα στα κορυφαία μέλη του οποίου συμπεριλαμβάνονται πολλά μέλη της Λέσχης Βilderberg. Ανάμεσα σε αυτά είναι και ο πρώην πρόεδρος της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ (Federal Reserve), Paul Volcker, ο πρώην υπ. Οικονομικών των ΗΠΑ, Lawrence Summers, και το διαχρονικό έμβλημα της Βilderberg, ο David Rockefeller.

«Ας υποθέσουμε ότι από τα μέσα του 2013 θα αρχίσει μια ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, ενώ το υπόλοιπο της ευρωζώνης θα παραμένει σε ύφεση. Η επίδραση μιας τέτοιας εξέλιξης στην Ισπανία και την Πορτογαλία, που μαστίζονται από την λιτότητα, αλλά ακόμη και στην Ιταλία, θα είναι ισχυρή. Οι ψηφοφόροι εκεί αποκλείεται να μην επηρεαστούν από τη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης των Ελλήνων, των γειτόνων τους που σήμερα έχουν γίνει αντικείμενο περιφρόνησης. Θα αρχίσουν να διερωτώνται για ποιό λόγο και οι δικές τους κυβερνήσεις δεν ακολουθούν τις ίδιες πολιτικές επιλογές με των Ελλήνων και θα απαιτήσουν την έξοδό τους από την ευρωζώνη. Με άλλα λόγια, η ελληνική εμπειρία μπορεί να μεταβάλει ριζικά τα κίνητρα της παραμονής αυτών των χωρών στην ευρωζώνη, κυρίως εάν οι οικονομικές συνθήκες εξακολουθήσουν να είναι ζοφερές», γράφει ο Su bramanian, προσθέτοντας τα εξής:

«Η δυνατότητα εξόδου της Ελλάδας μπορεί να αποδειχθεί κάτι σαν μεταδοτική νόσος και να οδηγήσει στη διάλυση της ευρωζώνης και ίσως και του όλου ευρωπαϊκού σχεδίου».

Η Bilderberg δείχνει κάτι παραπάνω από πρόθυμη να σώσει την ευρωζώνη, αφού αντιπροσωπεύει την ίδια την βάση της παγκόσμιας οικονομικής ατζέντας των νεοταξιτώνγια τη δημιουργία περιφερειακών νομισμάτων και προσεκτικά σχεδιασμένων ομοσπονδιών σε διάφορες ηπείρους, που θα βασίζονται στο ίδιο μοντέλο με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Εάν τελικά η ευρωζώνη αποτύχει, η προοπτική της επίτευξης του τελικού στόχου ενός παγκόσμιου νομίσματος νεκρώνεται για τουλάχιστον άλλα 100 χρόνια.

Η πρόεδρος της Bilderberg, Etienne Davignon, καυχήθηκε κάποτε σε συνέντευξή της ότι η Bilderberg συνέβαλε τα μέγιστα στη δημιουργία του ευρώ, συντάσσοντας πρώτη την ατζέντα των πολιτικών που θα έπρεπε να ακολουθήσουν οι χώρες της ΕΕ προκειμένου να υπάρξει ένα ενιαίο νόμισμα στις αρχές της δεκαετίας του 1990, το οποίο αργότερα επισημοποιήθηκε μέσω της Συνθήκης του Μάαστριχτ το 1992.

Αυτό που δεν γνωρίζει ο περισσότερος κόσμος είναι ότι οι πρώτες συζητήσεις για την δημιουργία ενιαίου νομίσματος έλαβαν χώρα περίπου τέσσερις δεκαετίες πριν, στη συνεδρίαση της Bilderberg στο Garmisch-Partenkirchen της Δυτικής Γερμανίας το 1955.

Έγγραφα από εκείνη την σύνοδο, που διέρρευσαν αργότερα, αποκαλύπτουν ότι οι σύνεδροι της λέσχης - και ήδη γνωστοί νεοταξίτες - μίλησαν για την ανάγκη «να εισέλθει ο γερμανικός λαός σε μια κοινή ευρωπαϊκή αγορά το συντομότερο δυνατό», προσθέτοντας ότι «το μέλλον του θα είναι αμφίβολο χωρίς μια Ενωμένη Ευρώπη»!

Η ατζέντα αυτή περιλαμβάνει «την ανάγκη να επιτευχθεί ένα κοινό νόμισμα», καθώς και η δημιουργία μιας «κεντρικής πολιτικής εξουσίας».

Δεδομένου του γεγονότος ότι η συνομωσία που οδήγησε τελικά στην θέσπιση του ευρώ διήρκεσε τουλάχιστον 50 χρόνια, δεν υπάρχει πιθανότητα η παγκόσμια ελίτ να εγκαταλείψει το «πόνημά» της αμαχητί.

Aλλά να είστε βέβαιοι ότι η κρίση της ευρωζώνης θα βρεθεί στο επίκεντρο της φετινής συνόδου της Λέσχης Bilderberg και πάλι, καθώς τα μέλη της θα προσπαθούν να συναινέσουν σε άλλη μια μεγάλη προσπάθεια να διασώσουν το ενιαίο νόμισμα.
Πηγή: Prison Planet (Του Paul Joseph Watson)

prionokordela.gr

Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ


ΟΙ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ 25 Μαΐου 2012. Καλούνται όλα τα αντιμνημονιακά κόμματα και κινήματα, χωρίς πολιτικές ταμπέλες και σημαίες να ενώσουν τις δυνάμεις τους με τους απλούς πολίτες και να συμμετέχουν ενεργά σε αυτή την επέτειο της δημοκρατίας


Στις 25 Μαΐου 2012 συμπληρώνουμε ένα χρόνο από την ημέρα που εμείς οι Έλληνες βγήκαμε στους δρόμους και τις πλατείες όλης της Ελλάδας, χωρίς οργάνωση μα με πολύ πίστη και διάθεση για Ελευθερία και Δημοκρατία. 

Η αυθόρμητη αντίδραση μας, γρήγορα πήρε διαστάσεις και μορφοποιήθηκε ως ένα κίνημα που όμοιο του δεν έχει ξαναγίνει στα Ελληνικά χρονικά. Το κίνημα των Ελλήνων Αγανακτισμένων ήταν πλέον γεγονός και οι κεντρικές πλατείες όλων των μεγάλων και μικρών πόλεων καταλήφθηκαν απ' άκρη σ' άκρη σε όλη την Ελλάδα.

Άνθρωποι κάθε ηλικίας, φύλλου και πολιτικής άποψης, σταθήκαμε ο ένας δίπλα στον άλλο ξεχνώντας έστω και για λίγο τα όσα μας χωρίζουν και αντιλαμβανόμενοι ότι η χώρα και ο λαός μας ήταν σε μεγάλο κίνδυνο και έπρεπε να αντιδράσουμε πριν να είναι αργά. Η βία που εξαπέλυσαν εναντίων μας ήταν πρωτόγνωρη και δολοφονική, σημάδι ότι τους είχαμε κλονίσει και βιάζονταν να ξεμπερδέψουν μαζί μας με κάθε κόστος. Όλες οι πλατείες της Ελλάδας έγιναν πεδία μαχών, σώμα με σώμα με πρώτη και καλύτερη την κεντρικότερη πλατεία της Ελλάδας, την πλατεία Συντάγματος.

Ένα χρόνο μετά καλούμε όλους τους Έλληνες πολίτες την Παρασκευή 25 Μαΐου 2012, στις 6:00 μ.μ να δώσουμε ένα βροντερό ειρηνικό παρόν στην πλατεία Συντάγματος, για να καταγγείλουμε τις πολιτικές των Μνημονίων αλλά και όλους αυτούς που οδήγησαν την χώρα μας στην απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και τους Έλληνες στην οικονομική εξαθλίωση. 

Υπενθυμίζουμε σε όλους πως είμαστε πάντα εδώ και αγωνιζόμαστε για την λευτεριά της πατρίδας και του Ελληνικού λαού. Τώρα είμαστε, όχι μόνο αγανακτισμένοι αλλά ενωμένοι και αποφασισμένοι. Οι κομματικοί διαχωρισμοί που τόσα χρόνια σκόπιμα μας επιβλήθηκαν, δεν έχουν καμία θέση ανάμεσά μας. Για μας δεν υπάρχει Δεξιά και Αριστερά αλλά μόνο Ελλάδα και Έλληνες. Αυτό που προέχει τώρα είναι να ενωθούμε όλοι μας, να συσπειρωθούμε, να συμπράξουμε με κάθε τρόπο και να επιτελέσουμε το καθήκον μας απέναντι στους εαυτούς μας, στα παιδιά μας και στην πατρίδα μας. 

Εν όψει των επαναληπτικών εκλογών της 17/6/2012, η επέτειος του Συντάγματος αποκτά ιδιαίτερη σημασία,καθώς καλούμαστε όχι μόνο να τιμήσουμε τους αγώνες μας και τους νεκρούς μας αλλά και να ανταποκριθούμε στην ανάγκη και την προσδοκία του Ελληνικού Λαού να συνεχιστεί και να ολοκληρωθεί η πορεία για την απελευθέρωση και την αναγέννησή του. 

Καλούμε όλα τα αντιμνημονιακά κόμματα και κινήματα, χωρίς πολιτικές ταμπέλες και σημαίες, να ενώσουν τις δυνάμεις τους με τους απλούς πολίτες και να συμμετέχουν ενεργά σε αυτή την επέτειο της δημοκρατίας. Να δείξουμε στο σύστημα ότι δεν το φοβόμαστε. Δεν μας τρομάζουν τα δακρυγόνα και οι μονάδες καταστολής τους. Δεν μας κάμπτει η βία τους. Είμαστε πολλοί και είναι λίγοι. 

Οι συλλογικότητες που υπογράφουν το παρόν καλούμε όλους τους Έλληνες δημοκράτες πολίτες να συγκεντρωθούμε στο Σύνταγμα, για να δηλώσουμε όλοι μαζί την αντίθεσή μας απέναντι στο αντιλαϊκό καθεστώς των κυβερνήσεων του μνημονίου και να διαδηλώσουμε την πίστη μας και την ετοιμότητά μας να πάρουμε τις τύχες της Χώρας στα χέρια μας!

Στις 25 Μάη, Ένα χρόνο μετά, θα είμαστε ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΚΕΙ!

·         Θα είμαστε εκεί γιατί οφείλουμε να παλέψουμε για τις ζωές μας.
·         Θα είμαστε εκεί γιατί τώρα θα είναι δύσκολο γι' αυτούς να παίξουν τα παιχνιδάκια της εξουσίας τους.
·         Θα είμαστε εκεί γιατί είμαστε όλοι εναντίον του μνημονίου και της εξαθλίωσης των λαών της Ευρώπης.
·         Θα είμαστε εκεί και γι' αυτούς που "έφυγαν" άδικα.
·         ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ και θα είμαστε ΟΛΟΙ μαζί ΕΝΩΜΕΝΟΙ.

                                            ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ  (ΣΟΚ)

ΕΝ.Α
ΕΠΑΜ
ΚΑΠ. ΣΠΙΘΑ
300 ΕΛΛΗΝΕΣ
ΛΑΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
ΛΑΚΩΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΡΑΜΑ
ΜΑΧΙΜΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
ΕΛΛΗΝΕΣ YOUTUBERS
ΕΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΛΟΓΑ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΑΡΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ
ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΟΜΑΔΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΚΑΛΕΣΜΑΤΟΣ
ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΙΣΤΕΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΠΑΡΑΜΒΑΣΗ
ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Π.Γ. ΕΠΑΜ 22-5-2012

Σάββατο 19 Μαΐου 2012

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ THΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΕΠΑΜ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΕΠΑΜ



ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΕΠΑΜ

Τη Δευτέρα 21 Μαΐου και ώρα 9:00 το βράδυ,

ο Δημήτρης Καζάκης

θα λάβει μέρος στη συζήτηση που διοργανώνει ο Νίκος Χατζηνικολάου

με το ερώτημα: ΕΥΡΩ ή ΔΡΑΧΜΗ;



Η εκπομπή θα μεταδοθεί από το web tv του enikos.gr

Οι καλεσμένοι θα δέχονται ερωτήσεις από το κοινό που θα είναι στο στούντιο,

αλλά και μέσω internet.



Τα μέλη του ΕΠΑΜ μπορούν να παρακολουθήσουν και να συμμετέχουν με τα σχόλια και τις ερωτήσεις τους.



Ακόμα, μπορούν να οργανώσουν μικρές συγκεντρώσεις να παρακολουθήσουν την εκπομπή μαζί με φίλους και γνωστούς

τους οποίους θέλουν να ενημερώσουν για τις θέσεις του ΕΠΑΜ

ΠΑΝΑΤΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 23-5-2012

ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ Ε.ΠΑ.Μ.
ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΩΝ ΠΥΡΗΝΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ
Συναγωνίστριες και Συναγωνιστές,
Σας προσκαλούμε στην ΠΑΝΑΤΤΙΚΗ συγκέντρωση του ΕΠΑΜ
την Τετάρτη 23 Μαΐου, και ώρα 7.00 μμ., στο ΚΥΒΕ Περιστερίου

με ομιλητή τον Γ.Γ. του ΕΠΑΜ  Δημήτρη Καζάκη

Σκοπός της συγκέντρωσης είναι η όσο το δυνατόν πληρέστερη ενημέρωση των μελών και φίλων του ΕΠΑΜ
για την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα.

Πιστεύουμε ότι η παρουσία όλων είναι απαραίτητη, ειδικά αυτές τις ''πονηρές'' μέρες που διανύουμε.

Καλούμε τους συντονιστές των πυρήνων

να φροντίσουν για την ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ και ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ των συναγωνιστών, ΜΕΛΩΝ και ΦΙΛΩΝ του Ε Π Α Μ.

Για την Πολιτική Γραμματεία
Κώστας Γιαννιώτης

Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

SOS!!!Τι θα γίνει με τα δάνεια αν επιστρέψουμε στη δραχμή


Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Μαΐου 18, 2012
Γράφει ο Θανάσης Αλαμπάσης

Βλέπω στη μπλογκόσφαιρα ότι κάποιοι έχουν ανησυχία μεγάλη… Σχετικά με την επιστροφή στη δραχμή και τα δάνεια που οι καταναλωτές οφείλουν στις τράπεζες. Δεν λέω ότι είναι καλό να επιστρέψουμε στη δραχμή. Δεν είμαι όμως και σίγουρος, αν είναι καλό να μείνουμε στο ευρώ με τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα…
Διακινείται σε μπλογκς μεγάλης επισκεψιμότητας, άρθρο που αναφέρεται στο σενάριο επιστροφής στη δραχμή και στις επιπτώσεις που αυτό θα έχει «στις δόσεις των στεγαστικών δανείων». Εντύπωση κατ αρχήν προκαλεί ότι το περιφερόμενο σενάριο δεν αναφέρεται στις δόσεις των δανείων γενικά, αλλά στις δόσεις ειδικά των στεγαστικών δανείων (!) έχοντας ως προφανή σκοπό, τη δημιουργία συνειρμού μεταξύ των καταστροφικών συνεπειών που η επιστροφή «σε εθνικό νόμισμα» θα έχει για τα  σπίτια των νοικοκυραίων…
Το άρθρο που  τιτλοφορείται με τον εύηχο τίτλο «ΣΟΚ! Τι θα γίνει με τις δόσεις των στεγαστικών αν γυρίσουμε σε εθνικό νόμισμα» αναφέρει τα εξής: «Ειδικοί απαντούν πως αν πάμε σε δραχμή ή άλλο εθνικό νόμισμα , αυτόματα θα υποτιμηθεί απέναντι  σε όλα τα υπόλοιπα νομίσματα  περίπου 70% έως 100% σε πρώτη φάση και θα συνεχίσει να υποτιμάται μέχρι τη σταθεροποίηση της οικονομίας. Τι θα συμβεί με τους δανειολήπτες; Αν έχουν δυνατότητα να κρατήσουν τα δάνεια τους σε Ευρώ θα πρέπει με καινούργιο εισόδημα αξίας μόνον 50% του προηγούμενου τους εισοδήματος που συνεχώς θα μειώνεται να εξυπηρετούν το δάνειο που θα είναι σταθερής αξίας – αυτό θα σημάνει την αδυναμία εξυπηρέτησης μεγάλου αριθμού δανείων. Ακόμα αν το δάνειό τους μετατραπεί σε εθνικό νόμισμα τα επιτόκια που θα χρεώνονται θα είναι της τάξης του 40%, δηλαδή το βάρος του χρέους του πολλαπλασιάζεται με το ίδιο αποτέλεσμα όσον αφορά την δυνατότητα εξυπηρέτησης τους”.Το άρθρο καταλήγει σπέρνοντας  τον όλεθρο και την καταστροφή ως εξής: «Αδιέξοδος!».
Πρόκειται δυστυχώς για ανυπόστατες νομικά ανακρίβειες.
Αν λοιπόν επιστρέψουμε στη δραχμή θα συμβούν τα εξής:
Θα επιβληθεί ΑΜΕΣΩΣ Δικαιοστάσιο. Με τον όρο Δικαιοστάσιο (Moratorium) στη νομική ορολογία ονομάζεται η προσωρινή γενική ή μερική ΑΝΑΣΤΟΛΗ δικαστικών πράξεων των εκδικασθέντων από τα Δικαστήρια υποθέσεων ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΟΛΗ της δικαστικής άσκησης δικαιωμάτων, ιδίως επί υποθέσεων που ανάγονται συνηθέστερα στο Αστικό και Εμπορικό Δίκαιο. Τούτο σημαίνει ότι για όσο χρόνο διαρκεί το Δικαιοστάσιο κανείς ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΚΔΟΣΕΙ ΔΙΑΤΑΓΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ. Ούτε φυσικό ούτε νομικό πρόσωπο όπως είναι η τράπεζα. Το ίδιο θα συμβεί και με τις απαιτήσεις του Δημοσίου έναντι των φορολογούμενων. Το Δικαιοστάσιο θα διαρκέσει για όσο χρόνο διαρκέσουν οι έκτακτες συνθήκες, έως ότου ομαλοποιηθεί η κατάσταση στην οικονομία (μπορεί 6 μήνες, ένα χρόνο ή και περισσότερο).

Τα δάνεια των καταναλωτών προς τις τράπεζες θα ρυθμιστούν υποχρεωτικά με νόμο, με το σκεπτικό του άρθρου 388 του Αστικού Κώδικα (απρόοπτη μεταβολή των συνθηκών). Αν δεν ρυθμιστούν με νόμο θα ρυθμιστούν σίγουρα ΔΙΚΑΣΤΙΚΑ. Σύμφωνα με το άρθρο 388  ΑΚ «αν τα περιστατικά στα οποία κυρίως, ενόψει της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών, τα μέρη στήριξαν τη σύναψη αμφοτεροβαρούς σύμβασης, ΜΕΤΑΒΛΗΘΗΚΑΝ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΕΚΤΑΚΤΟΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΠΡΟΒΛΕΦΘΟΥΝ, και από τη μεταβολή αυτή η παροχή του οφειλέτη, ενόψει και της αντιπαροχής, έγινε ΥΠΕΡΜΕΤΡΑ ΕΠΑΧΘΗΣ, το δικαστήριο μπορεί κατά την κρίση του με αίτηση του οφειλέτη να την ΑΝΑΓΕΙ στο μέτρο που ΑΡΜΟΖΕΙ και να αποφασίσει τη λύση της σύμβασης εξολοκλήρου ή κατά το μέρος που δεν εκτελέστηκε ακόμη».
Η χρεωκοπία και η επιστροφή στη δραχμή αποτελεί νομικά “λόγο έκτακτο που δεν μπορούσε να προβλεφθεί” κατά το χρόνο που υπογράφηκε η σύμβαση του δανείου με την τράπεζα. Από την επιστροφή στη δραχμή και τη ραγδαία -η αλήθεια είναι- υποτίμηση που θα ακολουθήσει, είναι προφανές ότι η παροχή του οφειλέτη (η δόση δηλ του δανείου που θα πληρώνεται κατόπιν μετατροπής των ευρώ σε δραχμές), ενόψει και της αντιπαροχής (του δανείου δηλ που χορηγήθηκε παλαιότερα σε ευρώ), ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΥΠΕΡΜΕΤΡΑ ΕΠΑΧΘΗΣ, λογω της ραγδαίας υποτίμησης της δραχμής, οπότε με νόμο αλλιώς με απόφαση του δικαστηρίου, το δάνειο θα ΑΝΑΧΘΕΙ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ θα ΑΡΜΟΖΕΙ (κούρεμα).
Τα ελληνικά δικαστήρια δεν είναι η πρώτη φορά που θα κρίνουν τέτοιες περιπτώσεις. Υπάρχουν δεκάδες υποθέσεις που έχουν κριθεί από τη Δικαιοσύνη στην περίοδο που το εθνικό μας νόμισμα ήταν η δραχμή. Στις περιπτώσεις αυτές έχει κριθεί ότι εφαρμόζεται το  το άρθρο 388 Α.Κ, όταν το τίμημα από μια συναλλαγή (πχ αγοραπωλησία) είχε συμφωνηθεί να πληρωθεί σε ξένο νόμισμα (με την ισοτιμία δραχμής/ξένου νομίσματος που θα ίσχυε κατά το χρόνο που συμφωνήθηκε να γίνει η πληρωμή), ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ Η ΔΡΑΧΜΗ ΥΠΟΤΙΜΗΘΗΚΕ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΞΕΝΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ.
Είναι λυπηρό να διακινούνται αυτού του είδους τα δημοσιεύματα, όταν ακόμη και ο τελευταίος πολίτης έχει ακούσει ότι από τον πρώτο κιόλας χρόνο της κρίσης τα δικαστήρια μειώνουν τα ενοίκια των καταστημάτων λόγω ΤΗΣ ΔΥΣΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ. Πρόκειται για κλασική εφαρμογή του άρθρου 388 του Αστικού Κώδικα, στην απείρως πιο light κατάσταση που επικρατεί σήμερα, σε σχέση με αυτή που θα επικρατεί στην περίπτωση επιστροφής στη δραχμή…
Είναι από αυτά προφανές, ότι πρόκειται για ύποπτα δημοσιεύματα που ως στόχο έχουν να τρομοκρατήσουν τους νοικοκυραίους, επενδύοντας στο φόβο του Έλληνα για ότι πιο ιερό έχει. ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ.
http://alampasis.blogspot.com

Πρόταση της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ (Π.Γ.) του ΕΠΑΜ προς όλους τους Πυρήνες
για το θέμα των προσεχών εκλογών

Στη συνεδρίαση της Π.Γ του Ε.ΠΑ.Μ της 16ης Μαΐου 2012, μεταξύ των θεμάτων που συζητήθηκαν ήταν και η παραπέρα πορεία του Μετώπου, σε σχέση με την τακτική που θα ακολουθήσει στις προσεχείς εκλογές.
Ειδικότερα εξετάστηκε η περίπτωση αν το ΕΠΑΜ θα λάβει μέρος ή όχι σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση. H Π. Γ. κατέληξε ότι την τελική απόφαση οφείλουν να την πάρουν οι ίδιοι οι πυρήνες, που σήκωσαν το βάρος του προηγούμενου προεκλογικού αγώνα και που -- αν αποφασίσουμε να κατέβουμε -- θα κληθούν εκ νέου να αναλάβουν το βάρος και αυτής της εκλογικής αναμέτρησης.

Επίσης, όλα τα μέλη του ΕΠΑΜ, οφείλουν να γνωρίζουν ότι οι μέχρι τώρα συζητήσεις με το Συντονιστικό  Όργανο των  Κινημάτων (ΣΟΚ) λαμβανομένης υπόψη και της πρωτοβουλίας του Μίκη Θεοδωράκη για  κοινή εκλογική  κάθοδο υπό μορφή Μετώπου και με τη συμμετοχή όλων των  αντιμνημονιακών κομμάτων (ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ-ΑΝΕΞ. ΕΛΛΗΝΕΣ-ΔΗΜΑΡ) δεν έχουν καταλήξει. Και ούτε φαίνεται να καταλήγει, τουλάχιστον με τρόπο τέτοιο που να επιτρέπει στο ΕΠΑΜ να συμβάλει στην κοινή κάθοδο. Όπως και να έχει αυτή είναι μία εξαιρετική περίπτωση που μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα, γι αυτό την παρακολουθούμε και συμμετέχουμε ενεργά στις διεργασίες. Χωρίς όμως να τρέφουμε ιδιαίτερες προσδοκίες.

Επίσης, προσπάθεια δημιουργίας εκλογικού Μετώπου με δική μας πρωτοβουλία με άλλα αντιμνημονιακά κόμματα, ή κινήματα φαίνεται ότι είναι ανέφικτη και αδύνατη, όχι με δική μας ευθύνη. Αυτό που διαπιστώνει η Π.Γ. είναι μια σιωπηρή συμφωνία σ' ολόκληρο το πολιτικό φάσμα, από τα μεγάλα κόμματα έως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τα νεόκοπα μικρά κόμματα (ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, ΠΕΙΡΑΤΕΣ, κοκ) να συμπεριφέρονται λες και το ΕΠΑΜ δεν υφίσταται, δεν υπάρχει. Γι' αυτό και όλες μας οι προσπάθειες, όπως και οι εκκλήσεις μας απέβησαν άκαρπες.

Με αυτά τα δεδομένα υπόψη η Π.Γ. προτείνει στους πυρήνες τις εξής προτάσεις- επιλογές:

1η επιλογή:  Ως τέτοια εξετάστηκε η αυτόνομη κάθοδος η οποία σύμφωνα με την εμπειρία που έχει αποκτηθεί αποτιμάται σε ένα οικονομικό κόστος που ανέρχεται στις 60.000 ευρώ, το οποίο θα κληθούν να καταβάλουν εξ ολοκλήρου οι πυρήνες και οι υποψήφιοι βουλευτές.

2η επιλογή: Το Ε.ΠΑ.Μ δε θα απέχει από τις εκλογές αυτές έστω και αν δεν κατέβει να ζητήσει τη ψήφο από τον Ελληνικό Λαό. Θα κάνει  το δικό του αγώνα στους δρόμους, στις πλατείες στα σπίτια κλπ και θα συζητήσει με τους πολίτες υποστηρίζοντας τα δικά του προτάγματα.  Στην περίπτωση που τα μέλη μας ερωτώνται  από τους πολίτες, τους φίλους και τους γνωστούς μας τι να ψηφίσουν, τότε μπορούν να συστήνουν αντιμνημονιακή ψήφο κατά συνείδηση.

Για τις παραπάνω επιλογές, καλούνται όλοι οι πυρήνες από σήμερα μέχρι και την προσεχή Δευτέρα (21-5-2012) να συγκαλέσουν ολομέλειες, με σκοπό να ενημερώσουν τα μέλη τους επί των παραπάνω επιλογών και στη συνέχεια ο κάθε πυρήνας με βάση την απόφαση της πλειοψηφίας της ολομέλειάς του,  να αποστείλει μήνυμα στην Γραμματεία των εκλογών (ekloges2012@epam-hellas.gr) με το αριθμητικό αποτέλεσμα της φανερής ψηφοφορίας των μελών του πυρήνα για κάθε μια από τις δυο  επιλογές.

Τέλος, η επιλογή που θα συγκεντρώσει τη μεγαλύτερη αποδοχή από τα μέλη μας, θα αποτελέσει  την τελική μας  απόφαση για τον τρόπο που θα ενεργήσουμε ως Ε.ΠΑ.Μ  στις βουλευτικές   εκλογές της 17η Ιουνίου.

ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ Π.Γ. ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΚΛΟΓΙΚΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΘΑ ΕΚΔΟΘΟΥΝ ΕΚΤΕΝΕΙΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ


Από την Π.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ

Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

Η απάτη του ευρώ, το ανύπαρκτο χρέος και η κατάλυση του συντάγματος


i
Quantcast

Ο λαός έχει ξεσηκωθεί. Διαμαρτύρεται, φωνάζει, ζητά να μη του πιουν το αίμα και απλά να κάνει τις απαραίτητες θυσίες, στα όρια του ανεκτού, για να αποπληρώσει τα χρέη του. Τα χρέη τα οποία δημιούργησε ¨τρώγοντας¨ τα λεφτά των εργατικών και συνετών ευρωπαίων εταίρων του, οι οποίοι ξαφνικά διαπίστωσαν ότι η Ελλάδα έχει χρέος που δεν ξεπληρώνεται και πρέπει να … χάσει την εθνική της κυριαρχία με το ξεπούλημα ολόκληρης της ελληνικής επικράτειας στους … ξένους.
Αυτό όμως που δεν γνωρίζει ο μέσος ξεσηκωμένος έλληνας, ο μέσος εξεγερμένος ευρωπαίος των νοτίων κυρίως χωρών της ευρωπαϊκής ένωσης και ο μέσος δυτικό – βόρειο ευρωπαίος, που βρήκε την ευκαιρία να εμπαίξει τον έλληνα και τους πολίτες από τις λεγόμενες PΙIGS χώρες (με υψηλό δημοσιονομικό χρέος) είναι ότι: 1. Το Ευρώ ως νόμισμα δεν είναι αξιόγραφο (δηλ. αποδεικτικό αξίας) αλλά χρεόγραφο (δηλ. αποδεικτικό χρέους) !!! Το Ευρώ στην έκδοσή του από την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα (http://en.wikipedia.org/wiki/European_Central_Bank) δεν αντικατοπτρίζει απολύτως τίποτε. Η έκδοση του Ευρώ στηρίζεται σε ένα οικονομικό κατασκεύασμα που λέγεται fiat money (http://en.wikipedia.org/wiki/Fiat_money), δηλαδή νόμισμα το οποίο έχει αξία μόνον και μόνον επειδή η κυβέρνηση (ή εν προκειμένω η ευρωπαϊκή ένωση) το όρισε ως νόμιμο μέσον συναλλαγών, κατά παράβαση των κανόνων της αγοράς των συναλλαγών, δεδομένου ότι η πολιτική εξουσία, εκ του ρόλου της δεν μπορεί να επιβάλλει εμπορικά ειωθότα και πρακτικές, αλλά μόνο να ρυθμίσει ήδη υφιστάμενα. …
2. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ένα νόμισμα των 50 Ευρώ δεν αντικατοπτρίζει ισόποση αξία αλλά ισόποσο χρέος (!!!) προς τον εκδότη, εν προκειμένω την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα.
3. Ο μηχανισμός αυτός, που μοιάζει με αυτόν της έκδοσης του αμερικάνικου δολαρίου αλλά έχει κάποιες διαφορές, λειτουργεί με έναν εξαιρετικά απλό τρόπο, δηλ. κάθε χώρα – μέλος της Ε.Ε. αντί να εκδίδει το νόμισμά της κυριαρχικά, έστω στα πλαίσια της Ε.Ε., αναγκάζεται να δανείζεται το χρήμα (τα Ευρώ) από την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα, είτε με τη μορφή των βραχυπρόθεσμων ρέπος, είτε με κρατικά ομόλογα, είτε με απευθείας δανεισμό τραπεζών. Η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα χορηγεί τα ποσά με τόκο (!!!), ο οποίος αυτή τη στιγμή είναι το ελάχιστο 1,25 %, δηλ. εάν δανείσει 100 Ευρώ σε μια τράπεζα, ή εάν αγοράσει βραχυπρόθεσμα ρέπος ή ομόλογα για 100 Ευρώ θα εισπράξει τουλάχιστον 101,25 Ευρώ !!! Αυτό σημαίνει ότι κανένα εθνικά κυρίαρχο κράτος εντός της Ε.Ε., που χρησιμοποιεί το Ευρώ, να μην έχει δικό του νόμισμα, που να μη το χρωστά σε κανένα – ούτε ένα λεπτό του Ευρώ !!! Και φυσικά ποτέ κανένας ευρωπαίος (Γάλλος, Γερμανός κλπ) δεν έχει στερηθεί το αντίστοιχο ποσό, που εξέδωσε με αυτό τον τρόπο η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα, αφού ποτέ δεν το στέρησε από ¨την αγοραστική του δύναμη¨ , δηλ. από τα Ευρώ που έχουν διατεθεί στη χώρα του (Γαλλία, Γερμανία κλπ).
4. Η πρακτική του fiat money, μέσω δανεισμού, ισοδυναμεί με υποδούλωση και απώλεια κυριαρχίας, από τη στιγμή της έκδοσης του νομίσματος αυτού καθ’ εαυτού (βλ. και σχετ. άρθρο http://stin-press-a.blogspot.com/2011/04/blog-post_14.html), αφού είναι δεδομένο ότι, από τη στιγμή που το κεφάλαιο του δανείσματος προέρχεται από τον ένα και μοναδικό εκδότη του νομίσματος, δηλ. την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα, τότε είναι αδύνατο να αποδοθεί ο τόκος, όσο μικρός και εάν είναι αυτός, αφού το ποσό του τόκου πολύ απλά δεν υφίσταται. Φαντασθείτε ένα πολύ απλό παράδειγμα, όπου μαζεύεται μια παρέα για να παίξει μπίλιες (τις θυμάστε τις μπίλιες;) και μόνον ο ένας, αποκλειστικά, παρέχει π.χ. 100 μπίλιες για το παιχνίδι, με τη συμφωνία ότι στο τέλος του παιχνιδιού η παρέα θα πρέπει να του αποδώσει 101 μπίλιες! Στο τέλος του παιχνιδιού θα λείπει μια μπίλια. Όσο προσεκτικά και εάν έπαιξε η παρέα θα χρωστάει πάντα τουλάχιστο μια μπίλια, εκτός από τις 100 που επέστρεψε και πρέπει να ξαναδανεισθεί εάν θέλει να συνεχίσει να παίζει. Φυσικά οι απρόσεκτες παρέες που ενδεχομένως να έχασαν μπίλιες ή να τις ¨οικειοποιήθηκαν¨ (κοινώς έκλεψαν) απλά χρωστούν περισσότερες. Και αυτός που παρείχε τις μπίλιες θα απειλεί ότι δεν θα ξαναδώσει εάν δεν του αποδοθεί η επιπλέον μπίλια, την οποία βέβαια δέχεται και σε είδος π.χ. νησιά, ΔΕΚΟ, πετρέλαια, χρυσό κλπ. Μήπως σας θυμίζει κάτι από αυτά που κυκλοφορούν στο δίκτυο για τα χρέη των κρατών σε σχέση με το ακαθάριστο εθνικό προϊόν (ΑΕΠ) τους; Η Γερμανία αυτή τη στιγμή, η 3η μεγαλύτερη εξαγωγική δύναμη στον κόσμο έχει χρέος 74,4% του ΑΕΠ της και η Ελλάδα 123,9%. Μια ματιά στην ιστοσελίδα “Το παγκόσμιο ρολόι του χρέους” είναι τελείως αποκαλυπτική: οι χώρες με το μεγαλύτερο χρέος είναι αυτές οι οποίες χρησιμοποιούν fiat money, όπως το Ευρώ και το δολάριο (!!!), ενώ χώρες όπως η Λιβύη και το Ιράν έχουν χρέος 3,7% και 16,7% αντίστοιχα. Τυχαίο άραγε;
5. Η έκδοση νομίσματος συνιστά πράξη εθνικής κυριαρχίας και, ως τέτοια, δεν μπορεί να ανατίθεται σε όργανα ακόμη και θεσμικά, τα οποία όμως λειτουργούν υπό καθεστώς εμπορικής εταιρίας, όπως η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα. Όποιος έχει την παραμικρή αμφιβολία για αυτό ας αναρωτηθεί το εξής: εάν η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα δεν λειτουργούσε ως εμπορική εταιρία (άσχετα εάν δεν είναι επισήμως τέτοια) τότε για ποίο λόγο τα Ευρώ, δηλ. το μέσον συναλλαγής, τα δανείζει στους εθνικά κυρίαρχους λαούς της Ευρώπης και μάλιστα με τόκο; Και γιατί στο άρθρο 9 της Σύμβαση του Άμστερνταμ ρητά προβλέφθηκε ότι η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα εξαιρείται από κάθε μορφής φορολογίας του κεφαλαίου και των κερδών της; Πρόβλεψη για μη φορολογία στο όργανο της πολιτικής εξουσίας που εκδίδει το νόμισμα; Είναι ποτέ δυνατόν; Φαντάζεσθε να υπήρχε ανάγκη για διάταξη νόμου που να εξαιρούσε από τη φορολογία τα Υπουργεία, δηλ. το κράτος να μη φορολογεί το κράτος; Άρα, δεν πρόκειται για δημόσιο όργανο, έστω στα πλαίσια της Ε.Ε. αλλά για θεσμοθετημένο μεν, πλην όμως σαφώς ιδιωτικής φύσεως όργανο, εξ’ ου και η ρητή νομοθετική πρόβλεψη για τη φορολογική εξαίρεση.
6. Προ της δημιουργίας του Ευρώ το βασικότερο εργαλείο διακρατικού δανεισμού ήταν το δολάριο, το οποίο από τον Αύγουστο του 1971, που ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Νίξον, με μονομερή δήλωση, απεξάρτησε το δολάριο από τα αποθέματα χρυσού, τα οποία ήδη είχαν φθάσει να καλύπτουν μόλις το 22% των δολαρίων που είχαν τεθεί σε κυκλοφορία, να μετατραπεί το δολάριο σε fiat money, δηλ. νόμισμα άνευ αντικρίσματος. Όσα δάνεια χορηγήθηκαν υπό αυτό το καθεστώς πάσχουν από την εξής ανήκουστη παραφροσύνη: ότι δηλ. στην αγορά των συναλλαγών μπορεί ένα κομμάτι χαρτί ευτελούς αξίας, το οποίο γράφει επάνω ¨100 δολάρια¨, δημιουργημένο από το τίποτα, να αγοράσει πραγματικά κάτι το οποίο ισοδυναμεί στη αγορά με 100 δολάρια, ή στην περίπτωση δανεισμού, 100 δολάρια άνευ αντικρίσματος, δημιουργημένα από το τίποτα, να δημιουργούν υποχρέωση αποπληρωμής για ισόποση αξία, πλέον τόκου (ο οποίος φυσικά δεν υπάρχει) και στην περίπτωση της μη αποπληρωμής ο πιστωτής να διεκδικεί εθνική κυριαρχία (!!!) με μνημόνιο και ρητό όρο στη σύμβαση δανείου, για να σου ξαναδανείσει, για ένα ακόμη χρόνο, δολάρια δημιουργημένα από το τίποτε !!! Το ίδιο ακριβώς φυσικά ισχύει και για το Ευρώ, ως νόμισμα άνευ αντικρίσματος…
7. Λόγω της πρόδηλης σχέσης ανάμεσα στην έκδοση / διάθεση του νομίσματος και της καθημερινότητας των πολιτών, της ελευθερίας τους, των εν δυνάμει ζητημάτων εθνικής κυριαρχίας, όπως η υπογραφή σύμβασης δανεισμού, με την οποία ρητά παραιτείται ένα κράτος της εθνικής του κυριαρχίας (καλήν ώρα σαν αυτή που υπέγραψε κάποιος υπουργός οικονομικών πρόσφατα), είναι προφανές ότι τα ανωτέρω ζητήματα δεν μπορεί να γίνουν αντικείμενο επεξεργασίας και απόφασης από ένα πρόσωπο, όπως ο πρωθυπουργός, ο υπουργός οικονομικών κλπ.
Το άρθρο 1 του Ελληνικού Συντάγματος ρητά αναφέρει ότι :
1. Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. 2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία. 3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα».
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι την κυριαρχία των αποφάσεων την έχει το εκλογικό σώμα («…λαϊκή κυριαρχία …», ούτε καν η Βουλή) και όχι το εκτελεστικό, δηλ. η κυβέρνηση, ακόμη και εάν έχει πρόσφατη νομιμοποίηση.
Για αυτό και στο άρθρο 44 του Συντάγματος προβλέπεται η διενέργεια δημοψηφίσματος για κρίσιμα εθνικά θέματα, αλλά και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα. Και στις δύο περιπτώσεις προϋποτίθεται σχετική πρωτοβουλία συγκεκριμένου αριθμού βουλευτών, γεγονός που το Σύνταγμα θεωρεί σίγουρο ότι θα υπάρξει σε μια από τις παραπάνω περιπτώσεις (δηλ. κρίσιμα εθνικά θέματα, σοβαρό κοινωνικό ζήτημα), θεωρώντας ως δεδομένο ότι οι βουλευτές, οι οποίοι εκπροσωπούν τον κυρίαρχο λαό στη ¨Βουλή¨, μεταφέροντας τις δικές του απόψεις εκεί και όχι τις απόψεις του εαυτού τους, ως μια ανεξάρτητη εξουσία του πολιτεύματος και δη του νομοθετικού, δεν σχετίζεται ούτε εξαρτάται καθοιονδήποτε τρόπο από το εκτελεστικό και την κυβέρνηση…
Αλήθεια η υποθήκευση της χώρας, η εκτόξευση της ανεργίας, η μείωση μισθών και συντάξεων, το ξεπούλημα των αποθεμάτων χρυσού και του εθνικά κυρίαρχου κράτους δηλ. της ελληνικής επικράτειας για αποπληρωμή οφειλών που δημιουργήθηκαν από χρήμα άνευ αντικρίσματος, η μετάβαση από τη δραχμή (νόμισμα με αντίκρισμα σε χρυσό, άρα αξιόγραφο) στο Ευρώ (νόμισμα άνευ αντικρίσματος, άρα χρεόγραφο), η έκδοση του νομίσματος (όποιο και εάν είναι αυτό) από ιδιώτη, ο οποίος απλά το δανείζει με τόκο και όχι από το κυρίαρχο κράτος ως πράξη εθνικής κυριαρχίας, δεν συνιστούν κρίσιμα εθνικά θέματα και σοβαρά κοινωνικά ζητήματα; Ή μήπως οι βουλευτές είναι άνθρωποι μειωμένης αντίληψης, εκτός τόπου και χρόνου, χρήζοντες δικαστικής συμπαράστασης και δεν αναλαμβάνουν τη σχετική πρωτοβουλία; Ή μήπως έχει καταλυθεί το πολίτευμα και υφίσταται σύγχυση των δύο διακριτών εξουσιών, δηλ. του νομοθετικού και του εκτελεστικού σε βαθμό που να μη μπορούμε να συζητήσουμε πλέον για Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, αλλά για κάποιου είδους ολοκληρωτικού καθεστώτος, με το εκτελεστικό στο ρόλο του απόλυτου δικτάτορα;
8. Η Ελλάδα έχει πτωχεύσει επίσημα 4 φορές μέχρι σήμερα: 1827, 1843, 1893, 1932 . Σε κάθε πτώχευση, που πρακτικά σημαίνει μονομερής διαγραφή χρεών λόγω αδυναμίας αποπληρωμής, εξυπακούεται ότι τα οφειλόμενα ποσά δεν οφείλονται πλέον και η χώρα οφείλει μόνο για τα νέα δάνεια που θα συνάψει μετά την πτώχευση. Στην περίπτωση της Ελλάδος όμως, κατά κάποιο παράδοξο τρόπο, τα περισσότερα χρέη αναγνωρίσθηκαν εκ νέου τη δεκαετία του 1960 (με ποια νομιμοποίηση άραγε και από ποίον;), με αποτέλεσμα την αποπληρωμή των παλαιότερων εξ αυτών μέχρι και τη δεκαετία του ’90!
9. Ο ομότιμος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου κος Γ. Κασιμάτης πρόσφατα σε σχετική ομιλία του, αναφέρθηκε στο άρθρο 120 του Συντάγματος. Για όσους δεν γνωρίζουν το άρθρο 120 στην παρ.4 αναγράφει «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία», η δε έννοια της βίας δεν αφορά μόνον τη σωματική και φυσική βία, αλλά και την ψυχολογική, όπως π.χ. ψυχολογική βία του τύπου «Πώς θα πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις εάν δεν συμφωνήσουμε με το Μνημόνιο; (με το οποίο ξεπουλάμε όλη την Ελληνική Επικράτεια)». Βέβαια αυτό που δεν αναφέρεται είναι, ότι με ρητό όρο της δανειακής σύμβασης οι δανειστές μας μπορούν να καταγγείλουν τη σύμβαση εάν δεν πληρωθεί το ¨Σχετικό χρέος¨ της χώρας (άρθρο 8 παρ.1 (ζ) ), ήτοι οι υφιστάμενες υποχρεώσεις της Ελλάδας σε Ευρώ ή σε οποιοδήποτε άλλο νόμισμα. Δεδομένου όμως ότι τα ποσά του δανείου είναι μικρότερα του υποτιθέμενου χρέους αυτό συνεπάγεται ένα και μόνο πράγμα: ότι τα ποσά που δανεισθήκαμε δεν πάνε σε μισθούς, συντάξεις κλπ, αλλά σε αποπληρωμή προηγούμενων οφειλών !!! Άρα εκτός από ψυχολογική βία έχουμε ταυτόχρονα και εξαπάτηση από τον πολιτικό κόσμο !!!
Συνεπώς κατά το Σύνταγμά μας έχουμε δικαίωμα και υποχρέωση να αντισταθούμε, με κάθε μέσον, κατά οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει ή το έχει ήδη καταλύσει.. Η αντίσταση κατά της βίαιης κατάλυσης του Συντάγματος ουσιαστικά σημαίνει την φυσικώ τω τρόπω εκδίωξη των όσων κατέλυσαν το Σύνταγμα, με απλά λόγια την εκδίωξη ¨κλοτσηδόν¨ από το Μαξίμου των βιαστών του Συντάγματος. Και αυτό αφορά όλους, μηδέ του γράφοντος εξαιρουμένου.
Δ. Κ. ΜΟΣΧΟΣ, Δικηγόρος Θεσσαλονίκης

ΑΠΟ : Ε.ΠΑ.Μ. Κατερίνης

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ

 1)
Καλούνται και παρακαλούνται όλα τα μέλη του ΕΠΑΜ (προσωπικά το καθένα) να φροντίσουν για την όσο το δυνατόν ευρύτερη διανομή-διάδοση της εφημερίδας ''ΤΟ ΧΩΝΙ" την ερχόμενη Κυριακή 20 Μαΐου 2012.


Η έκδοση αυτού του φύλλου, που πρέπει να συνδυαστεί με πολιτική εξόρμηση των μελών, θα περιλαμβάνει την ανάδειξη ως κεντρικού ζητήματος το ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ.

Από την επιτυχία της εξόρμησης θα εξαρτηθεί η ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ της εφημερίδας μας ή το αντίθετο.



Από την Π.Γ. του ΕΠΑΜ




2)
Πρόταση της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ (Π.Γ.) του ΕΠΑΜ προς όλους τους Πυρήνες

για το θέμα των προσεχών εκλογών


Στη συνεδρίαση της Π.Γ του Ε.ΠΑ.Μ της 16ής Μαΐου 2012, μεταξύ των θεμάτων που συζητήθηκαν ήταν και η παραπέρα πορεία του Μετώπου, σε σχέση με την τακτική που θα ακολουθήσει στις προσεχείς εκλογές.

Ειδικότερα εξετάστηκε η περίπτωση αν το ΕΠΑΜ θα λάβει μέρος ή όχι σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση και η Π.Γ κατέληξε στις εξής προτάσεις- επιλογές:

1η επιλογή:  Ως τέτοια εξετάστηκε η αυτόνομη κάθοδος η οποία σύμφωνα με την εμπειρία που έχει αποκτηθεί αποτιμάται σε ένα οικονομικό κόστος που ανέρχεται στις 60.000 ευρώ, το οποίο θα κληθούν να καταβάλουν εξ ολοκλήρου οι πυρήνες και οι υποψήφιοι βουλευτές.

2η επιλογή: Οι μέχρι τώρα συζητήσεις με το Συντονιστικό  Όργανο των  Κινημάτων (ΣΟΚ) λαμβανομένης υπόψη και της πρωτοβουλίας του Μίκη Θεοδωράκη για  κοινή εκλογική  κάθοδο υπό μορφή Μετώπου και με τη συμμετοχή όλων των  αντιμνημονιακών κομμάτων (ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ-ΑΝΕΞ.ΕΛΛΗΝΕΣ-ΔΗΜΑΡ) δεν έχουν καταλήξει.  Αυτή είναι μία εξαιρετική περίπτωση που μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα,  γι αυτό  την παρακολουθούμε και συμμετέχουμε ενεργά στις διεργασίες.

3η επιλογή: Προσπάθεια δημιουργίας Μετώπου με δική μας πρωτοβουλία με άλλα αντιμνημονιακά κόμματα, φαίνεται ότι είναι ανέφικτη και αδύνατη, όχι όμως με ευθύνη δική μας.

4η επιλογή: Το Ε.ΠΑ.Μ δε θα απέχει από τις εκλογές αυτές έστω και αν δεν κατέβει να ζητήσει τη ψήφο από τον Ελληνικό Λαό. Θα κάνει  το δικό του αγώνα στους δρόμους, στις πλατείες στα σπίτια κλπ και θα  συζητήσει  με τους πολίτες υποστηρίζοντας τα δικά του προτάγματα.  Στην περίπτωση που τα μέλη μας ερωτώνται  από τους πολίτες, τους φίλους και τους γνωστούς μας τι να ψηφίσουν, τότε μπορούν να συστήνουν αντιμνημονιακή ψήφο κατά συνείδηση.

Για όλες τις παραπάνω επιλογές, καλούνται όλοι οι πυρήνες από σήμερα μέχρι και την προσεχή Κυριακή (20-5-2012) να συγκαλέσουν ολομέλειες, με σκοπό να ενημερώσουν τα μέλη τους επί των παραπάνω επιλογών και στη συνέχεια ο κάθε πυρήνας με βάση την απόφαση της πλειοψηφίας της ολομέλειάς του,  να αποστείλει μήνυμα στην Γραμματεία των εκλογών (ekloges 2012@epam-hellas.gr) με το αριθμητικό αποτέλεσμα της φανερής ψηφοφορίας των μελών του πυρήνα για κάθε μια από τις τέσσερις  επιλογές.

Τέλος η επιλογή που θα συγκεντρώσει τη μεγαλύτερη αποδοχή από τα μέλη μας, θα αποτελέσει  την τελική μας  απόφαση για τον τρόπο που θα ενεργήσουμε ως Ε.ΠΑ.Μ  στις βουλευτικές   εκλογές της 17η Ιουνίου.



ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ Π.Γ. ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΚΛΟΓΙΚΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΘΑ ΕΚΔΟΘΟΥΝ ΕΚΤΕΝΕΙΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ





Από την Π.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ



Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Που πληρώθηκε με ρίσκο το ομόλογο των 436 εκατ. ευρώ

Διαβάστε τι αναφέρει δημοσίευμα των New York Times για το ομόλογο των 436 εκατ. ευρώ που αγοράστηκε από Fund με έδρα τις Νήσους Cayman
Χρήστος Δεμέτης
news247 Μάϊος 16 2012 18:25

Στην κατοχή του "Dart Management Fund" πέρασε το 90% των 436 εκατ. ευρώ που πλήρωσε χθες το ελληνικό Δημόσιο για το ομόλογο που έληγε. Αυτό αναφέρεται σε δημοσίευμα των New York Times.

Το συγκεκριμένο Fund που έχει ιδρυτή τον Kenneth Dart και έδρα του τις Νήσους Cayman, είναι ένα από τα πιο γνωστά "vulture Funds" (σε ελεύθερη μετάφραση "γύπες"), όπως χαρακτηριστικά τα περιγράφει το εν λόγω δημοσίευμα.

Τα συγκεκριμένα Funds αγοράζουν ομόλογα χωρών που βρίσκονται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και στη συνέχεια κινούνται νομικά κατά των κυβερνήσεων των χωρών αυτών, σε περίπτωση που αθετήσουν την υποχρέωση πληρωμής και δεν αποπληρώσουν στο 100%.

Σύμφωνα με τους New York Times, ο μεγαλύτερος όγκος των ομολόγων αγοράστηκε στα 60-70 σέντς του δολαρίου, έτσι το Fund πραγματοποίησε τεράστια κέρδη. Στην ουσία αύξησε το κεφάλαιο του μέχρι και 40% αφού πληρώθηκε στα 100 σεντς.

Μέχρι σήμερα, το Dart Fund έχει ήδη μηνύσει την κυβέρνηση της Αργεντινής, η οποία χρεοκόπησε το 2002, και στόχος του είναι να λάβει έως και 2 δισ. δολάρια μέσω αμερικανικών δικαστηρίων.

Καμία επίσημη δήλωση δεν έχει γίνει μέχρι τώρα από το Fund, σύμφωνα με τον Lynn Smith που το εκπροσωπεί.

"Μας έπιασαν σε στιγμή αδυναμίας"

Ο σύμβουλος του Λουκά Παπαδήμου, κ. Γκίκας Χαρδούβελης, μιλώντας στην αμερικάνικη εφημερίδα ανέφερε ότι η απόφαση δεν είναι οδηγός για μελλοντικές αποφάσεις. "Μας έπιασαν σε στιγμή αδυναμίας", πρόσθεσε χαρακτηριστικά.

Ο Jason Manolopoulos διαχειριστής του Dromeus Capital Fund και συγγραφέας του βιβλίου "Απεχθές ελληνικό χρέος", έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου γι' αυτήν την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης, αναφέροντας ότι μπορεί να εξοργίσει τους 150.000 ομολογιούχους στους οποίους επεβλήθη το κούρεμα του 75% στα ομόλογα που κατείχαν.

"Η απόφαση της πληρωμής είναι ένα τεράστιο λάθος. Αφήνει χώρο και πυρομαχικά στα Funds να επιτεθούν", είπε χαρακτηριστικά.

Στο ίδιο δημοσίευμα αναφέρεται εν συνεχεία, ότι για το χρέος των 6 δισ. ευρώ περίπου που παραμένει εκτός PSI, η επόμενη πληρωμή εκ μέρους του ελληνικού Δημοσίου είναι προγραμματισμένη για τον Σεπτέμβριο, αν και αφορά ποσό μικρότερο από το χθεσινό.

Και οι οι διαχειριστές αυτών των Funds βλέπουν σε κάθε περίπτωση πολύ θετικά, το ενδεχόμενο να χρειαστεί κάποια στιγμή νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.

Η εφημερίδα τονίζει ότι, η Ελλάδα βρίσκεται εν όψει εκλογών, και αν εκλεγεί αριστερή κυβέρνηση υπό τον κ. Αλέξη Τσίπρα, τότε η στάση έναντι των ομολογιούχων δανειστών μπορεί να σκληρύνει.
Ο εξανδραποδισμός του ελληνικού λαού

Τι συμπέρασμα θα βγάζατε για μια χώρα, αν σας έλεγαν ότι ο πληθυσμός της φθίνει με
ρυθμούς ανεξέλεγκτους; Το προφανές: Η χώρα αυτή και ο λαός της κινδυνεύει να σβήσει
από τον χάρτη. Αυτό παράδειγμα έχει συμβεί με τον πληθυσμό της Βουλγαρίας. Το 1985 ο πληθυσμός της χώρας αυτής ανερχόταν σε 8.948.649. Ήταν το αποτέλεσμα μιας ορμητικής πληθυσμιακής ανόδου της Βουλγαρίας από το 1946, πρωτοφανής για την ιστορία της χώρας,
με βάση την οποία ο πληθυσμός αυξήθηκε σχεδόν κατά 2 εκατομμύρια. Και μετά ήρθε η καταστροφή. Η ανατροπή του καθεστώτος του υπαρκτού σοσιαλισμού και η κατάρρευση των κοινωνικών δομών που ακολούθησε, μαζί με την βίαιη προσαρμογή που επιβλήθηκε στην
Βουλγαρία από το ΔΝΤ και τους άλλους παγκόσμιους οργανισμούς των αγορών, είχε σαν αποτέλεσμα μια πραγματική γενοκτονία. Το 2001 ο πληθυσμός της Βουλγαρίας κατέληξε
να είναι 7.928.901, δηλαδή περίπου 1 εκατομμύριο λιγότεροι από την εποχή του υπαρκτού σοσιαλισμού. Ενώ το 2011 έφθασε στα 7.327.224. Οι προβλέψεις των ίδιων των
Βουλγάρων είναι απογοητευτικές. Το 2020 ο πληθυσμός της χώρας θα βρίσκεται στα
6.950.436, ενώ το 2030 προβλέπεται να κατέβει στα 6.519.217. Με γενιές που χάνονται
πριν καν γεννηθούν, πληρώνει ο Βουλγάρικος λαός το χαμηλότερο μεροκάματο στην
Ευρώπη -- κοντά στο κινέζικο -- το άνοιγμα των αγορών και την ιδιωτικοποίηση των
πάντων σε αναμονή ξένων επενδύσεων που παραμένουν όνειρο απατηλό. Όμως
μπορούν να υπερηφανεύονται ότι έχουν το πιο βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα στην
Ευρώπη. Και είναι λογικό μιας και η συντριπτική πλειοψηφία των Βουλγάρων πεθαίνει
πριν τα 65 και επομένως δεν δικαιούται ούτε καν την πενιχρή σύνταξη που προβλέπεται
από αυτό το σύστημα.

Ξέρουμε ότι ανάλογη κατάσταση βίωσαν όλες οι χώρες που πέρασαν την βίαιη
προσαρμογή και "θεραπεία" του ΔΝΤ και των θεσμών της αγοράς.

Μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο και στην Ελλάδα; Όποιος πιστεύει ότι κάτι τέτοιο είναι
πιθανό, γελιέται. Συμβαίνει ήδη. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 ο μόνιμος
πληθυσμός της χώρας ανερχόταν σε 10.934.097, ενώ το 2011 ο μόνιμος πληθυσμός
ανέρχεται στα 10.787.690. Μειώθηκε δηλαδή κατά 146.407. Κι αυτό συμβαίνει για
πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας μετά τον εμφύλιο. Γιατί συνέβη; Διότι γίναμε και
σ' αυτό τον τομέα Ευρωπαίοι. Η μακροχρόνια λιτότητα, η πίεση που ασκείται πανταχόθεν
στην ελληνική οικογένεια, η ανυπαρξία κοινωνικής πρόνοιας για την μητρότητα και το
παιδί, αλλά και η συστηματική κατεδάφιση του κοινωνικού ιστού κορύφωσαν την
δημογραφική κρίση που βιώνει επί δυο δεκαετίες η ελληνική κοινωνία και οδήγησαν
πλέον στην συρρίκνωση του πληθυσμού.



Η Ελλάδα από χώρα γερόντων άρχισε να μεταβάλλεται αργά και σταθερά σε χώρα
όπου ο ελληνικός πληθυσμός τελεί υπό εξαφάνιση. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1970
γεννιόντουσαν στην Ελλάδα 70,9 χιλιάδες πάνω από όσους πέθαιναν την ίδια χρονιά.
Το 1980 γεννιόντουσαν 60,9 χιλιάδες περισσότεροι από όσους πέθαιναν την ίδια χρονιά.
Ενώ από το 1984-85 το νούμερο αυτό αρχίζει να συρρικνώνεται δραματικά, φτάνοντας
το 1990 μόλις τις 8,1 χιλιάδες γεννήσεις πάνω από τους θανάτους της ίδιας χρονιάς.
Μετά το 1998 και κυρίως την δεκαετία του 2000 οι γεννήσεις έπαψαν πια να υπερβαίνουν
σε αριθμό τους ετήσιους θανάτους, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός της χώρας να αρχίζει
να μειώνεται. Είναι σύμπτωση το γεγονός ότι από το 1984-85 αρχίζει ο νέος κύκλος
πολιτικών προσαρμογής με λιτότητα διαρκείας και αφαίμαξη των νοικοκυριών;

Το ίδιο φαινόμενο φαίνεται να επιβεβαιώνεται και με την μέση ηλικία της συζύγου και
του συζύγου κατά τον γάμο. Η ιστορική τάση για την ελληνική οικογένεια ήταν από την
δεκαετία του 1920 οι σύζυγοι να παντρεύονται για πρώτη φορά σε ηλικία λίγο πάνω
από τα 28 για τον σύζυγο και γύρω στα 23-24 για την σύζυγο. Το πατρόν αυτό φαίνεται να διαφοροποιείται μετά την μεταπολίτευση, όπου σημειώνεται μείωση της μέσης ηλικίας
της συζύγου και του συζύγου κατά 1 με 2 χρόνια. Μετά όμως το 1985 αρχίζει
η ηλικιακή άνοδος. Κάθε χρόνο ιδίως μετά το 1990 η μέση ηλικία του συζύγου και
της συζύγου κατά το γάμο αύξανε διαρκώς. Η αυξανόμενη πίεση στη νέα γενιά λόγω
της ανεργίας και της αδυναμίας βιοπορισμού του νέου ζευγαριού, ακόμη και στην
περίπτωση που δουλεύουν και οι δυο σύζυγοι, εξαναγκάζουν στην άνοδο της ηλικίας
γάμου. Έτσι το 2000 έφτασε η μέση ηλικία του συζύγου να είναι στα 31 και της
συζύγου λίγο πάνω από τα 27. Ενώ σήμερα η μέση ηλικία του συζύγου κινείται κοντά
στα 33 και της συζύγου στα 29. Πίσω από αυτήν την εντυπωσιακή ηλικιακή άνοδο
κρύβεται κυρίως η ανάγκη να έχουν αποκατασταθεί βιοποριστικά και οι δυο σύζυγοι
πριν από τον γάμο. Πράγμα που όλα τα προηγούμενα χρόνια γινόταν κάθε χρόνο και
πιο δύσκολο.

Οι εξελίξεις αυτές, όπως είναι φυσικό επιδρούν δραστικά πάνω στις δυνατότητες
τεκνοποίησης, οι οποίες όλα τα προηγούμενα χρόνια έβαιναν φθίνουσες.

Αν όμως πιστεύετε ότι η τραγωδία της δημογραφικής συρρίκνωσης του ελληνικού
πληθυσμού σταματά εδώ, αυταπατάστε. Τα νέα δεδομένα της φυσικής κίνησης του
πληθυσμού τα δυο τελευταία χρόνια των μνημονίων και του καθεστώτος εκποίησης
της χώρας μετατρέπουν την δημογραφική συρρίκνωση σε εθνοκάθαρση. Η δραστική
μείωση των γεννήσεων σε σχέση με την έκρηξη των θανάτων ετήσια που συμβαίνει
τα δυο τελευταία χρόνια δημιουργεί μια ζοφερή προοπτική. Σύμφωνα με τις πιο
μετριοπαθείς εκτιμήσεις από 10.787.690 που ήταν σύμφωνα με την απογραφή του
2011 ο μόνιμος πληθυσμός της χώρας, το 2021 εκτιμάται ότι θα έχει συρρικνωθεί
σε 9.385.290, ενώ έως το 2031 θα έχει κατέβει στα 7.551.383. Με άλλα λόγια ο
πληθυσμός της χώρας πρόκειται να συρρικνωθεί περισσότερο από 2 εκατομμύρια
μέσα στα επόμενα 20 χρόνια.

Η διάλυση της ιατροφαρμακευτικής, νοσηλευτικής και προνοιακής υποδομής του
ελληνικού κράτους κάτω από τις επιταγές της τρόικας είναι απολύτως σίγουρο ότι
θα επιδεινώσουν δραματικά την φυσική κίνηση του πληθυσμού σε πρωτόγνωρο
βαθμό. Αν αυτό συνδυαστεί με την δραματική πτώση των συνθηκών διαβίωσης
και βιοπορισμού ιδίως των νέων, τότε είναι σίγουρο ότι οι επόμενες γενιές των
ελλήνων δεν πρόκειται ποτέ να γεννηθούν. Αν επίσης στην συρρίκνωση του
ελληνικού πληθυσμού προσθέσουμε και την διαφαινόμενη μετανάστευση των
νέων κυρίως με ρυθμούς που φαίνεται να κινούνται κατ' ελάχιστο ανάμεσα στις
15 με 20 χιλιάδες κατ' έτος, τότε το άμεσο μέλλον φαίνεται ακόμη πιο ζοφερό.

Γι' αυτό και δεν πρέπει να μιλάμε απλά για πολιτικές ταξικές και ταξικής
εκμετάλλευσης που επιβάλλονται στην χώρα. Πρόκειται για ένα ολόκληρο
σύστημα πολιτικών με στόχο τον εξανδραποδισμό ολόκληρου του πληθυσμού.
Αν η μέση ηλικία της ελληνικής κοινωνίας ανεβαίνει χρόνο με το χρόνο, με την
βάση της ηλικιακής πυραμίδας να συρρικνώνεται μέχρι εξαφανίσεως, τότε ποιος
θα μείνει για να υπερασπιστεί αυτόν τον τόπο; Ποιος θα έχει μείνει για να τον αποκαλεί
πατρίδα και να τον διεκδικεί για τα παιδιά του; Ποιος; Ο παππούς και η γιαγιά;

Σε ολόκληρη την χώρα θα συμβεί ότι συνέβη και με τον αγροτικό πληθυσμό.
Όταν οδήγησαν τον αγροτικό πληθυσμό να είναι μέσης ηλικίας 65 ετών, τότε θεώρησαν
ότι είχαν το ελεύθερο να ανασκολοπίσουν ολόκληρη την ύπαιθρο και να την μετατρέψουν σε αντικείμενο κερδοσκοπίας της αγοράς ακινήτων. Ποιον θα φοβηθούν όταν έχουν να
αντιμετωπίσουν 65ρηδες; Ποιον θα φοβηθούν όταν δεν θα υπάρχουν πια νέοι να
υπερασπιστούν το παρών και το μέλλον αυτού του τόπου;

Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 13/5/2012
Αναρτήθηκε από ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ στις 9:02 π.μ.
Αναρτήθηκε από epam peiraia στις 9:14 π.μ.