Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Πρωτομαγιά

Ανακοίνωση Συνδικαλιστικού Τομέα για την Πρωτομαγιά

Και η φετινή Εργατική Πρωτομαγιά θα «γιορταστεί» σε συνθήκες κατοχής της χώρας, σε συνθήκες κοινοβουλευτικού απολυταρχισμού!


Τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο από τις εργατικές-λαϊκές-δημοκρατικές κατακτήσεις δεκαετιών. Ότι ξέραμε για «κοινωνικό κράτος» είναι πλέον παρελθόν. Τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο από  το εργατικό δίκαιο. Ούτε ακόμη και το ίδιο το ΣΥΝΤΑΓΜΑ.

Η απελευθέρωση του αριθμού των απολύσεων,  οι καταργημένες ΣΣΕ, οι μισθοί και οι συντάξεις «χαρτζιλίκι», τα «λουκέτα», η απελευθέρωση του ωραρίου και η υπονόμευση-κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, οι ιδιωτικοποιήσεις, η φοροεπιδρομή, η απαξίωση και δήμευση των ιδιωτικών περιουσιών, το κούρεμα  των καταθέσεων… Όλα τούτα πάνε μαζί με τις Ελεύθερες Οικονομικές Ζώνες (και την κατάργηση του ενιαίου της επικράτειας), την Ευρωπαϊκή κι όχι Ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (στο «ελεύθερο» από εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα) Αιγαίο, που ανοίγει την όρεξη των γειτόνων σε όφελος των «διεθνών επενδυτών», το κάλπικο πρωτογενές πλεόνασμα που επιβεβαιώθηκε από το γιούροστατ ως πρωτογενές έλλειμμα, και η «έξοδος στις αγορές» που παρουσιάζουν οι δωσίλογοι ως κινητήριους μοχλούς «ανάπτυξης»… Όλα τούτα και τόσα άλλα, δεν είναι παρά τ’ αποτελέσματα της οικονομικής κατοχής και της προσπάθειας διαμελισμού  (βλέπε …Καλλικράτη) και ξεπουλήματος της πατρίδας. Οι κατακτητές-δανειστές-επενδυτές μας θέλουν δούλους.

Εθνική ανεξαρτησία και λεύτερη πατρίδα χρειαζόμαστε, περισσότερο από όλα τα κοινωνικά στρώματα, εμείς, οι εργαζόμενοι. Άλλωστε, μόνο σε εθνικό έδαφος μπορούν να κατακτηθούν, να υπάρξουν εργασιακά και πολιτικά δικαιώματα! Εμάς, την τάξη μας, θέλουν να μεταβάλουν σε διαχειρίσιμους «ανθρώπινους πόρους», σε άμορφη μάζα, σε αγέλη ανίσχυρων και αλλοτριωμένων «εξαρτημάτων» του πολυεθνικού κεφαλαίου, των Αγορών! Σε μετανάστες μέσα ή έξω από τη χώρα μας! Γι’ αυτό και πρέπει να πάρουμε στα χέρια μας , να πρωτοστατήσουμε στον σύγχρονο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα! Άλλωστε, κανένα εργατικό αίτημα, ούτε η πιο μικρή διεκδίκηση δεν μπορεί να ικανοποιηθεί χωρίς εθνική κυριαρχία.

Τίποτα δεν μπορούμε να  περιμένουμε  από τον κυβερνητικό-εργοδοτικό-γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Έχει τεράστιες ευθύνες για την κατάσταση που βιώνουμε! Οι ίδιοι «συνδικαλιστικοί παράγοντες » επιδίδονται στον φατριασμό, την μικροπαραταξιαική ίντριγκα επί των ερειπίων! Βάζουν πολιτικά τερτίπια και κομματικά συμφέροντα πάνω από τις ανάγκες της τάξης, του λαού, της χώρας!

Μόνο με μονομερή άρνηση αναγνώριση και διαγραφή του χρέους, με βάση το Διεθνές Δίκαιο, μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για ευημερία, αξιοπρέπεια και κοινωνική προκοπή! Και αυτό δεν γίνεται όσο το νόμισμα το ελέγχουν οι δανειστές, όσο  η εθνική κυριαρχία εκχωρείται από το δωσιλογικό καθεστώς στην φεντεραλιστική Ε.Ε.!

Η εθνική ανεξαρτησία, η λαϊκή κυριαρχία, η πατρίδα που οφείλουμε στους γονιούς και χρωστάμε στα παιδιά μας! Αυτή είναι το σημερινό διακύβευμα των αγώνων της εργατικής τάξης και όλου του λαού! Είναι ταξική μας υποχρέωση, είναι διεθνιστικό μας καθήκον!

Το ΕΠΑΜ καλεί τον ελληνικό λαό να πάρει την τύχη στα δικά του χέρια. Να οργανωθεί στη γειτονιά του, τη συνοικία του, την πόλη του, το χώρο δουλειάς του μακριά από μεσάζοντες και «σωτήρες» και να προχωρήσει στην οργάνωση και κήρυξη  ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ  μέχρι την ΑΝΑΤΡΟΠΗ της κατοχικής κυβέρνησης και τη συγκρότηση ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗΣ ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ με σκοπό τη δημιουργία νέου Δημοκρατικού Συντάγματος και την εκλογή κυβέρνησης λαϊκής θέλησης και επιλογής. Για:
  1. Την μονομερή διαγραφή του παράνομου και καταχρηστικού χρέους  σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο.
  2. Την τιμωρία όλων των ενόχων για να απονομιμοποιηθούν, να κριθούν οι υπογραφές και οι δεσμεύσεις τους σε βάρος του ελληνικού λαού ως ανυπόστατες.
  3. Την έξοδο από την Ευρωζώνη και την ΕΕ.
  4. Την μετάβαση σε εθνικό κρατικό νόμισμα, ως εργαλείο αποκατάστασης της Εθνικής Κυριαρχίας και της παραγωγικής ανασυγκρότησης.
  5. Την εθνικοποίηση των μεγάλων τραπεζών, με πρώτη και κύρια την Τράπεζα της Ελλάδος και όλων των ζωτικών τομέων για την οικονομία και τη ζωή του λαού (Υγεία, Παιδεία, υποδομές, ενέργεια, νερό…), καθώς και την ακύρωση των συμβάσεων εκποίησης δημόσιων περιουσιακών στοιχείων, την ανάκτηση του ελέγχου και της ιδιοκτησίας τους από το Δημόσιο.
  6. Την έναρξη της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας μας, με την εφαρμογή ενός πολύ καλά μελετημένου σχεδίου, όπως το Ε.ΠΑ.Μ. το επεξεργάζεται και το προτείνει, σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας.

Καλούμε όλους τους συναγωνιστές να συμμετάσχουν μαζικά στις Απεργιακές κινητοποιήσεις της Πρωτομαγιάς με τα Σωματεία τους.

Ο Συνδικαλιστικός Τομέας του ΕΠΑΜ


Τρίτη 29 Απριλίου 2014

ΚΟΙΝΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ ΕΝ ΟΨΕΙ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΩΝ

ΚΟΙΝΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.Πα.Μ.) - Ελλάδα, το Κόμμα της Ανεξαρτησίας (IPU) – Φινλανδία και η Παλλαϊκή Δημοκρατική Ένωση (UPR) – Γαλλία, ανακοίνωσαν την συμμετοχή τους στις Eυρωεκλογές του Μαΐου 2014 στις αντίστοιχες Χώρες τους.
Μ΄αυτή την ευκαιρία επανεπιβεβαιώνουν την αλληλοϋποστήριξή τους και τις κοινές θέσεις τους για :

-  Έξοδο από την Eυρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση
-  Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Δημοκρατία και Κοινωνική Πρόοδο.

Οι Ευρωεκλογές αποτελούν μοναδική ευκαιρία για να γίνουν ευρύτερα γνωστές οι απόψεις και οι προτάσεις μας. Πρέπει να την εκμεταλλευτούμε, για να ενισχυθεί ο αγώνας μας για την επαναφορά της Δημοκρατίας στις χώρες μας, η οποία αναπόφευκτα προϋποθέτει την έξοδο από την ΕΕ και την Ευρωζώνη.

Οι λαοί της Ευρώπης πρέπει να απελευθερωθούν όσο το δυνατό συντομότερα από την ΕΕ, που δεν είναι παρά ένας αντιδημοκρατικός οργανισμός στην υπηρεσία μιας οικονομικής ολιγαρχίας. Το αποκαλούμενο «ευρωπαϊκό οικοδόμημα» καταλύει τα δικαιώματα και επιτίθεται στα συμφέροντα των ευρωπαϊκών λαών σε κάθε τομέα.

Η φετινή ψήφος είναι η κρισιμότερη από συστάσεως της ΕΕ, καθώς πρόκειται να τεθούν σε εφαρμογή τα κυριότερα σχέδιά της, δηλαδή η ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης, η τραπεζική ενοποίηση, το δημοσιονομικό σύμφωνο, το διατλαντικό εμπορικό σύμφωνο, εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις - ιδιαιτέρως στρατηγικών τομέων της οικονομίας- και οι κατασχέσεις ιδιωτικής περιουσίας και τραπεζικών καταθέσεων. Πρέπει να δράσουμε ΤΩΡΑ.

Η παρουσία των τριών κινημάτων μας στο Ευρωκοινοβούλιο είναι απαραίτητη, γιατί πρέπει να ακουστεί ο πραγματικά αντιευρωπαϊκός λόγος μας, σε αντίθεση με την επιφανειακή ψευδο-αντι-ΕΕ κριτική άλλων κινημάτων που μολύνουν με ακραίες θέσεις αιτήματα για κυριαρχία και ανεξαρτησία και των οποίων οι θέσεις προωθούνται από τα ΜΜΕ σαν οι μόνες αντι-ΕΕ για να εμποδιστεί η ενημέρωση για την σε βάθος κριτική της ΕΕ που ασκούν κινήματα σαν τα δικά μας και οι εναλλακτικές που προτείνουμε. 

Η ισχύς του Ευρωκοινοβουλίου είναι πολύ περιορισμένη, αλλά προσφέρει ένα καλό βήμα για να γίνουν γνωστά τα κινήματά μας και να διευρυνθεί ο αγώνας μας κατά της ΕΕ και υπέρ της Δημοκρατίας.

Το κοινό ανακοινωθέν των τριών κινημάτων μας αποδεικνύει εμπράκτως την συνεργασία μας και την δέσμευση για υλοποίηση των κοινών στόχων  που αναλάβαμε κατά την Συνάντηση των Αθηνών στις 30 Νοεμβρίου & 01 Δεκεμβρίου 2013.

Υπογράφουν:
§  Ε.Πα.Μ. –Ελλάδα
§  IPU - Φινλανδία
§  UPR – Γαλλία




Στηρίζουν:
§  Per il Bene Comune – Ιταλία
§  Asociacion Democracia Real Ya – Ισπανία
§  Alza il pugno , Eurotruffa – Ιταλία
§  National Platform – Ιρλανδία
§  CIB – Μεγάλη Βρετανία

Αθήνα, 29.04.2014

Ε.ΠΑ.Μ Διεθνείς Σχέσεις
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ  ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΟΜΟΛΟΓΙΟΥΧΩΝ

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο από την αρχή χαρακτήρισε το γνωστό «κούρεμα» των φυσικών προσώπων ομολογιούχων ως ανοιχτή κλοπή. Όχι μόνο γιατί επρόκειτο για αποταμιεύσεις, ή αποζημιώσεις ζωτικές για τα ίδια τα φυσικά πρόσωπα και τις οικογένειές τους. Ούτε μόνο γιατί έγινε χωρίς καν να ζητηθεί η συγκατάθεσή τους. Διότι κυρίως έπεσαν θύματα της μεγαλύτερης απάτης σε βάρος του ελληνικού λαού, που στήθηκε επίσημα από δανειστές και κυβέρνηση με σκοπό να απαλλαγούν από τα ελληνικά κρατικά ομόλογα οι τραπεζίτες με αντάλλαγμα πολλαπλάσιες αποζημιώσεις σε ρευστό και εγγυήσεις από το ελληνικό δημόσιο. Όπως επίσης και για να αλλάξει το δίκαιο του δημόσιου χρέους, το οποίο μέχρι τότε ήταν ελληνικό και μετά το «κούρεμα» έγινε αγγλικό.

Το περίφημο «κούρεμα» του χρέους το 2012 αντί να μειώσει το δημόσιο χρέος, το αύξησε κατά 9 περίπου δις ευρώ χάρις στα ληστρικά ανταλλάγματα που προέβλεπε για τους τραπεζίτες κατόχους ελληνικών ομολόγων. Ενώ το πλήρωσαν το σύνολο σχεδόν των ΝΠΙΔ και ΝΠΔΔ, των οποίων τα ρευστά διαθέσιμα διαχειριζόταν με βάση το νόμο η Τράπεζα της Ελλάδας. Μαζί τους και όσα φυσικά πρόσωπα είχαν εξαπατηθεί από τις κυβερνήσεις στο να θεωρούν «ασφαλή τοποθέτηση» των οικονομιών και αποταμιεύσεών τους τα ελληνικά κρατικά ομόλογα, αλλά και όσοι αναγκάστηκαν να εισπράξουν ομόλογα έναντι αποζημιώσεων.

Για το Ε.ΠΑ.Μ. λοιπόν το όλο ζήτημα της αναδιάρθρωσης του δημοσίου χρέους μέσω «κουρέματος» με PSI παραμένει ανοιχτό και θα παραμείνει ανοιχτό μέχρις ότου οδηγηθούν στη δικαιοσύνη όσοι πολιτικοί και άλλοι συμμετείχαν ενεργά σ’ αυτή την τρομακτική απάτη σε βάρος του ελληνικού λαού. Είναι θέμα αποκατάστασης της έννομης τάξης στην χώρα, αλλά και των κανόνων δικαίου που πρέπει να διέπουν μια ευνομούμενη πολιτεία.

Για τους ομολογιούχους το ΕΠΑΜ επισημαίνει τα εξής: Όποιος τους τάζει αποζημιώσεις με ομόλογα τους εξαπατά και μάλιστα βάναυσα. Τα όποια κυβερνητικά ομόλογα δεν παρέχουν καμιά εγγύηση αποζημίωσης και εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια της όποιας κυβέρνησης να αλλάξει, να διαγράψει, ή να τροποποιήσει κατά το δοκούν τους τίτλους αυτούς χωρίς συνέπειες για την ίδια.

Επίσης, η αποζημίωση με ομόλογα δεν αναγνωρίζει στους ομολογιούχους ότι τα χρήματα τους ήταν αποταμιεύσεις, ή αποζημιώσεις. Τους εξισώνει με τους επενδυτές ομολόγων κι επομένως δεν αναγνωρίζει την κατά προτεραιότητα αποζημίωσή τους.

Η από θέση αρχής τοποθέτηση του ζητήματος, όπως την αντιλαμβάνεται  και την υποστηρίζει το Ε.ΠΑ.Μ  είναι:

Πρώτο: Η κυβέρνηση οφείλει να ψηφίσει δεσμευτικό για την ίδια νόμο, όπου να αναγνωρίζεται σαφώς, αφενός, το συνολικό ύψος της οφειλόμενης αποζημίωσης προς τους ομολογιούχους με βάση τις τιμές κτήσης των ομολόγων τους πριν το «κούρεμα» και, αφετέρου, το γεγονός ότι πρόκειται για αποταμιεύσεις που αδίκως εντάχθηκαν στην αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να κατοχυρωθεί η απαίτηση αποζημίωσης των ομολογιούχων έναντι του ελληνικού δημοσίου κάτω απ’ όλες τις συνθήκες.

Δεύτερο: Η κυβέρνηση οφείλει να αποζημιώσει στο σύνολό τους τις ζημιές σε ρευστό μέσα σε εύλογο χρονοδιάγραμμα που θα συμφωνηθεί με τους ίδιους τους ομολογιούχους. Είναι θέμα ηθικής και νομικής τάξης να αναγνωριστεί στους ομολογιούχους, ότι πρόκειται για αυθαίρετη, παράνομη και καταχρηστική ιδιοποίηση μέρους των αποταμιεύσεων τους με τη μορφή ομολόγων. Με μια τέτοια απόφαση, όχι μόνο δικαιώνεται ο αγώνας των ομολογιούχων, αλλά δεν θα μπορεί στο μέλλον καμιά κυβέρνηση να τους αρνηθεί την αποζημίωση, ή να παίξει μαζί τους.

Τρίτο: Η κυβέρνηση οφείλει να αναγνωρίσει ως δίκαιη την απαίτηση να διωχθούν από την ποινική δικαιοσύνη, όσοι οδήγησαν στο «κούρεμα» τα ομόλογά των φυσικών προσώπων. Είναι αδιανόητο να μείνουν στο απυρόβλητο όσοι εκτέλεσαν μια τέτοια απάτη. Επίσης, είναι ιδιαίτερης σημασίας να λογοδοτήσουν όλοι όσοι συνέπραξαν στην απάτη, ώστε να αναγνωριστεί το δικαίωμα στους ομολογιούχους και τις οικογένειές τους να απαιτήσουν πρόσθετες αποζημιώσεις για ηθική και υλική βλάβη από τους ενόχους αυτής της υπόθεσης. Δεν πρέπει ούτε στιγμή να ξεχνάμε ότι θρηνήσαμε νεκρούς και ολόκληρες οικογένειες οδηγήθηκαν στην καταστροφή. Για όλα αυτά οφείλουν να λογοδοτήσουν όποιοι και όσοι ευθύνονται.

Αθήνα, 28 Απριλίου 2014
Η Πολιτική Γραμματεία του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου



ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Επί τη ευκαιρία του εορτασμού της Πρωτομαγιάς, την 30η Απριλίου και την 1η Μαΐου, στην Νέα Φιλαδέλφεια, το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο θα σας περιμένει ΟΛΟΥΣ στο χώρο που θα βρίσκεται στην συμβολή της Λεωφόρου Δεκελείας με τις οδούς Τρυπιά και Εφέσου (φανάρια της ΑΕΚ).


Σας περιμένουμε για να συζητήσουμε, να προτείνουμε, να ακούσουμε και να βρούμε όλα εκείνα που μας ενώνουν απέναντι στον κοινό εχθρό.  

Ελεύθερη να είναι σύντομα η Πατρίδα !

ΕΔΩ ο διαδραστικός χάρτης

Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο


Με πίστη στον αγώνα για την ελευθερία,
***********************************
Κατερίνα Τραγάλου
Για την ΚΕΝΤΡΙΚΗ  ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ  Ε.Πα.Μ.
                                     info@epamhellas.gr                                                                      
************************************


Επισκεφθείτε μας στους Ιστότοπους:

Δευτέρα 28 Απριλίου 2014

Οι Υποψήφιοι του Ε.ΠΑ.Μ



ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΕΤΕ

Στις εκλογές των Συνταξιούχων της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος
στις 28, 29 & 30 Απριλίου
(στην περιφέρεια ΜΟΝΟ Δευτέρα 28/4)
υποστηρίζουμε την ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΕΤΕ 
- την ΜΟΝΗ παράταξη που ΔΕΝ πρόσκειται σε κομματικά, εργοδοτικά ή άλλα συμφέροντα -
ψηφίζοντας τις συναγωνίστριες
 ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΕΙΡΗΝΗ
 από τον πυρήνα Αμαρουσίου-Πεύκης-Λυκόβρυσης
και ΛΑΒΔΑ ΟΥΡΑΝΙΑ (ΡΑΝΙΑ) από τον πυρήνα Μοσχάτου-Ταύρου.

"Ε.Πα.Μ.: Την πιο βαθιά περιφρόνηση αξίζει όποιος βάζει το συμφέρον του κόμματός του πάνω από την Θράκη, την τύχη της πατρίδας και του λαού".

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Τα πρόσφατα γεγονότα στη Θράκη με το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύουν, δυστυχώς, ότι και το κόμμα αυτό έχει υιοθετήσει την πεπατημένη δεκαετιών των κομμάτων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αντιλαμβάνεται την Θράκη σαν ένα χώρο χωρίς εθνική ταυτότητα και κυριαρχία, όπου μπορούν να παίζονται επικίνδυνα γεωστρατηγικά παιχνίδια σε βάρος της Ελλάδας και της ειρήνης στα Βαλκάνια με μοχλό κατασκευασμένες εθνικές μειονότητες.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στο όνομα της καταγγελίας του ντόπιου εθνικισμού υιοθετεί τις πιο επικίνδυνες και φασιστικές εκδοχές του επεκτατικού σωβινισμού της Τουρκίας και των Γκρίζων Λύκων στη Θράκη. Αντικαθιστά την υπεράσπιση της πατρίδας μ’ έναν δήθεν διεθνισμό, ο οποίος στην πραγματικότητα αποτελεί υποταγή στο ζυγό των διεθνών αγορών και των επιτελείων τους που θέλουν να διαλύσουν λαούς, έθνη, χώρες και κυρίαρχα κράτη προς το συμφέρον μιας μικρής παγκόσμιας ολιγαρχίας.

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο εκτιμά ότι η εξέλιξη αυτή είναι ιδιαίτερα κρίσιμη και άκρως επικίνδυνη στις σημερινές συνθήκες. Δεν μπορεί να καυτηριαστεί με απλά πολιτικά σχόλια, ή με διάθεση μικροπολιτικής. Απαιτεί καθαρές απαντήσεις από θέση αρχής.

Μετά τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο και την προσπάθεια κατάργησης της Κυπριακής Δημοκρατίας πρώτα μέσω των διαφόρων σχεδίων «Ανάν» και τώρα διαμέσου του εφευρήματος των δικοινοτικών συνομιλιών, η Θράκη, ήδη από χρόνια αποτελεί πρόσφορο πεδίο για την ρευστοποίηση συνολικά των Βαλκανίων και της μετατροπής τους σε «ελεύθερες» ζώνες οικονομικής εκμετάλλευσης. Μια ρευστοποίηση που ξεκίνησε με τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας και επιχειρείται διαρκώς με κάθε τρόπο. Με λαούς διαλυμένους, υποτελείς και βυθισμένους σε μια αιώνια εμφύλια διαμάχη ανάμεσα σε μειονότητες και πλειονότητες.

Το πρόβλημα δεν είναι απλά ζωτικής σημασίας από την σκοπιά των εθνικών συμφερόντων του ελληνικού λαού, συνιστά επίσης και κορυφαίο ζήτημα δημοκρατίας. Η αρχή των εθνοτήτων, ή των μειονοτήτων, όπως καθιερώθηκε να λέγεται μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, δεν συνάδει με την δημοκρατία, με την αληθινή δημοκρατία. Αποτελεί μια επινόηση της διπλωματίας των κανονιοφόρων των μεγάλων δυνάμεων από την 7η δεκαετία του 19ου αιώνα μέχρι σήμερα.

Με τον τρόπο αυτό μπορούσαν να εμφανίζονται ως «προστάτες» εθνικών μειονοτήτων, ή εθνοτήτων στο έδαφος αντίπαλων κρατών, ώστε να αμφισβητούν την εδαφική τους κυριαρχία. Από τότε που η αρχή επινοήθηκε, η Ευρώπη τυλίχθηκε πολλές φορές στις φλόγες του πολέμου στο όνομα της «προστασίας» των εθνικών μειονοτήτων. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι με την αρχή αυτή σαν πρόσχημα ξέσπασαν και οι δυο παγκόσμιοι πόλεμοι.

Ο διαχωρισμός του λαού μιας χώρας σε πλειονότητες και μειονότητες υπήρξε επίσης ο καλύτερος τρόπος για το κράτος να διαχωρίσει τους πολίτες του σε πρώτης και δεύτερης κατηγορίας. Η δημοκρατία δεν ξεχωρίζει τους πολίτες με βάση το θρήσκευμα και την καταγωγή τους. Αντίθετα, η δημοκρατία είναι μία, ενιαία και αδιαίρετη καθ’ όλη την επικράτειά της με τους πολίτες απόλυτα ισότιμους όπου κι αν κατοικούν. Αυτό σημαίνει ότι το κράτος στα πλαίσια της δημοκρατίας αναγνωρίζει τα ίδια δικαιώματα σ' όλους τους πολίτες και οφείλει να παρέχει τις ίδιες ενιαίες υπηρεσίες και πολιτικές προς όλους τους πολίτες χωρίς κανένα, μα κανένα διαχωρισμό.

Ο διαμελισμός λοιπόν μιας εθνικής επικράτειας σε μειονότητες και πλειονότητες διασπά την κοινωνική και πολιτική συνοχή του λαού με σκοπό να τον μετατρέψει σ’ ένα συνονθύλευμα «πληθυσμιακών οντοτήτων» υπό την χειραγώγηση απρόσωπων εξουσιών εντός και εκτός συνόρων. Μετατρέπει την ιδιότητα του πολίτη σε απλό πρόσχημα και επιτρέπει στην εξουσία να χρησιμοποιεί ελεύθερα το διαίρει και βασίλευε.

Σχεδόν για έναν αιώνα οι ελληνικές κυβερνήσεις εφάρμοσαν μια μυωπική πολιτική αποκλεισμού και περιθωριοποίησης τμημάτων του πληθυσμού στην περιοχή, με βάση τη γλώσσα, την καταγωγή και το θρήσκευμα, συντηρώντας ένα υποτίθεται μειονοτικό «εθνικό» πρόβλημα, κατά παράβαση ακόμα και της ίδιας συνθήκης της Λοζάνης. Έστρωσαν έτσι το έδαφος, ώστε ξένες δυνάμεις να μπορούν σήμερα, να επενδύουν στην υποτιθέμενη τουρκική μειονότητα προκειμένου να πετύχουν τους σκοπούς τους σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων.

Επιβάλλοντας εντελώς αυθαίρετα καθεστώς τουρκικής μειονότητας – ακόμη και ενάντια στη θέληση της μεγάλης πλειοψηφίας του «μειονοτικού» στοιχείου – στην περιοχή, ουσιαστικά οι ελληνικές κυβερνήσεις αποδέχτηκαν στην πράξη την αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας στην Θράκη. Παρέδωσαν Έλληνες πολίτες στην επιρροή και την χειραγώγηση ξένης δύναμης, της Τουρκίας, αλλά και ύποπτων κυκλωμάτων που χρηματοδοτούνται και κατευθύνονται από το εξωτερικό.

Τα κόμματα εξουσίας, δεν δίστασαν να διατηρούν, μέσω της πελατειακής λογικής, της ψηφοθηρίας και των μικροκομματικών σκοπιμοτήτων, αυτό το καθεστώς των διαχωρισμών σε εθνοτική βάση, καθιστάμενοι εν δυνάμει πράκτορες ξένων επίβουλων δυνάμεων, αφήνοντας ελεύθερο πεδίο δράσης σε μυστικές υπηρεσίες, ΜΚΟ κοκ..

Σήμερα, κάτω από το βάρος της νέας κατοχής, η Ελλάδα αντιμετωπίζει πλέον την πιο ακραία απειλή: Την ντε φάκτο ακύρωση της συμφωνίας της Λοζάνης του ΄23 η οποία κατοχυρώνει την εδαφική επικράτεια του ελληνικού «έθνους - κράτους». Προς την κατεύθυνση αυτή, δηλαδή της αλλαγής των συνόρων της χώρας μας – και συνολικά της Βαλκανικής – κινούνται από καιρό οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση με την ένθερμη στήριξη του εγχώριου δωσιλογισμού, ο οποίος καλλιεργεί ευθέως την αναθεώρηση της συμφωνίας της Λοζάνης μέσω ιδρυμάτων τύπου ΕΛΙΑΜΕΠ.

Με τα σχέδια δημιουργίας Ειδικής Οικονομικής Ζώνης στην περιοχή, το πέρασμα του αγωγού TAP, την ασφάλεια της διέλευσης του οποίου από τη χώρα μας, έχει αναλάβει εξ ολοκλήρου το ΝΑΤΟ, την υποδαύλιση των υποτιθέμενων μειονοτικών προβλημάτων και τη σταδιακή αποδυνάμωση της αποτρεπτικής ισχύος των ενόπλων δυνάμεων, η Ανατολική Μακεδονία και η Θράκη βρίσκονται σήμερα στο μάτι του κυκλώνα και οδεύουν τάχιστα προς την «κοσοβοποίησή» τους.

Αυτήν την κρίσιμη στιγμή, έρχεται η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, με αντιλήψεις, που απηχούν τον λεβαντινοραγιαδισμό του 19ου και 20ου αιώνα απέναντι στην ευρωπαϊκή αποικιοκρατία, να υποδαυλίσει το ζήτημα και να ενισχύσει καθαρά τις βλέψεις ξένων δυνάμεων με την αποδοχή της ύπαρξης και τη στήριξη μιας ενιαίας ξένης «εθνικής» μειονότητας στην περιοχή της Θράκης. Καλύτερες υπηρεσίες προς αυτές τις δυνάμεις δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν με δεδομένη την μειοδοτική και πατριδοκάπηλη πολιτική του δωσιλογικού καθεστώτος των κομμάτων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο παίρνει ξεκάθαρη θέση. Η Θράκη είναι αναπόσπαστο τμήμα της ενιαίας και αδιαίρετης εθνικής επικράτειας της Ελλάδας και οι πολίτες της αναπόσπαστο μέρος του ελληνικού λαού. Δεν υφίστανται εθνικές μειονότητες. Ο πληθυσμός της αποτελείται αποκλειστικά από Έλληνες πολίτες ανεξάρτητα από το θρήσκευμα και την καταγωγή.

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο καλεί κάθε συνειδητό αγωνιστή της δημοκρατίας, κάθε αληθινό πατριώτη να αντιπαρατεθεί στις πρακτικές και τις λογικές που οδηγούν στην «κοσοβοποίηση» της Θράκης, στο όνομα είτε μιας ψευτοδιεθνιστικής αριστεράς, είτε μιας πατριδοκάπηλης δεξιάς. Θα πρέπει επιτέλους να καταλάβουν όλοι ότι πάνω από τον κομματικό πατριωτισμό και πέρα από τον πολιτικό φατριασμό, υπάρχει ο αγώνας για την δημοκρατία και την πατρίδα, ο οποίος προϋποθέτει την ενότητα του λαού πάνω και πέρα από ιδεολογικές, ή άλλες διαχωριστικές γραμμές.

Όποιος βάζει το συμφέρον του κόμματός του πάνω από την Θράκη, την τύχη της πατρίδας και του λαού, τότε αξίζει την πιο μεγάλη μας περιφρόνηση. Και πρέπει να γνωρίζει ότι η κρισιμότητα της κατάστασης δεν αφήνει κανένα περιθώριο ανοχής. Κανένα ιδεολογικό και πολιτικό πρόσχημα δεν μπορεί να δικαιολογήσει την συστράτευση με δυνάμεις που απεργάζονται την εθνική τραγωδία της Ελλάδας στην Θράκη και αλλού. Η ιστορία κρίνει και είναι πάντα αμείλικτη.

Σε αυτές τις τόσο δύσκολες και απειλητικές στιγμές για την πατρίδα μας, το Ε.Πα.Μ. καλεί τον ελληνικό λαό σε εγρήγορση προκειμένου να διασφαλίσει την ενότητά του και προειδοποιεί κάθε δωσίλογο, επίδοξο επιβήτορα της εξουσίας και ιδεοληπτικό με την αριστερά, ή την δεξιά, ότι θα μας βρει απέναντι. Δεν υπάρχει, ούτε πρόκειται να υπάρξει κανενός είδους συγχωροχάρτι για όποιον συμβάλει – έστω άθελά του – είτε από ιδεοληπτική φενάκη, είτε από πολιτική σκοπιμότητα στα σχέδια και τις λογικές που οδηγούν στον εθνικό ακρωτηριασμό της Ελλάδας.

Αθήνα 27 Απριλίου 2014
Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.



Κυριακή 27 Απριλίου 2014

Δ. Καζάκης: «Στις 25 Μάη θα γυρίσουμε την κλεψύδρα ανάποδα και θα τους πάρει ο διάολος»!



“Έχουμε δώσει όρκο τιμής στα παιδιά και τους γονείς μας… Ακόμη και ένας από εμάς να μείνει, θα δώσει τον αγώνα μέχρι τέλους”, ανέφερε ο γ.γ του ΕΠΑΜ Δημήτρης Καζάκης κατά την παρουσίαση του ευρωψηφοδελτίου του Κινήματος  στο κατάμεστο Polis Art Cafe στη Στοά του Βιβλίου.
“Στις 25 Μάη θα γυρίσουμε την κλεψύδρα ανάποδα και θα τους πάρει ο διάολος”, συμπλήρωσε ο ίδιος, αποθεώμενος από δεκάδες φίλους και μέλη του ΕΠΑΜ.
Η εκδήλωση για την παρουσίαση των 42 υποψηφίων ευρωβουλευτών του ΕΠΑΜ τα είχε όλα… Κόσμο, παλμό και πολιτικά συνθήματα. Πρώτα απ’ όλα, όμως, έστελνε μήνυμα σε Ελλάδα και Ευρώπη.“Τραγουδώντας  και πολεμώντας, έλεγαν οι παλιοί, ότι πάνε στον πόλεμο”, ανέφερε ο Δημήτρης Καζάκης, σημειώνοντας πως “ο αγώνας είναι δύσκολος. Έχουμε μεγάλες απώλειες από το βάρος της καθημερινότητας, της ζωής, αλλά δεν το βάζουμε κάτω. Ο αγώνας είναι πολύ μεγάλος, όταν οι κυβερνώντες θέλουν να σε κάνουν δούλο“.
 Ο γενικός γραμματέας του ΕΠΑΜ, που αναγκάστηκε να διακόψει πολλές φορές την τοποθέτησή του λόγω των χειροκροτημάτων, υπογράμμισε ότι “στο Κίνημα αυτό δεν ζητάμε πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων. Μετράμε ποιοι είναι πατριώτες, ποιοι στρατεύονται στην υπεράσπιση της πατρίδας“.
Λίγο νωρίτερα, ο ίδιος είχε αναφερθεί στις “βάσεις”, που στηρίχθηκε το ΕΠΑΜ κατά την ίδρυσή του: “Από την αρχή προσπαθήσαμε να ενώσουμε το λαό που είναι ή οφείλει να είναι πρωταγωνιστής των εξελίξεων, να διαδόσουμε πως η γνώση του λαού είναι δύναμη και η δύναμη θα μας οδηγήσει στην πρόοδο, καθώς και να προκαλέσουμε το σύνολο του πολιτικού κόσμου να συζητήσει για όλα τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν τον τόπο. Εμείς έχουμε κωδικοποιημένη πρόταση και για τη διαγραφή του χρέους της χώρας και για τη μετάβασή μας στη Νέα Ελλάδα“.
Χαιρετισμό στην εκδήλωση, που παρουσίασε η επικεφαλής του Γραφείου Τύπου του ΕΠΑΜ και υποψήφια ευρωβουλευτής Γεωργία Μπάστα, απηύθυναν δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες και άνθρωποι των γραμμάτων.
Ένας από αυτούς, ήταν και ο δημοσιογράφος – εκδότης της εφημερίδας Το ΧΩΝΙ Γιώργος Χριστοφορίδης, ο οποίος σε μια συμβολική κίνηση που ξεσήκωσε τους παρισταμένους -αφού διάβασε το επίμαχο άρθρο της δανειακής σύμβασης της Ελλάδας περί παραίτησης της χώρας από την εθνική της κυριαρχία- έσκισε τα έγγραφα, αποκαλύπτοντας πως αυτή θα είναι η πρώτη κίνηση του Δ. Καζάκη όταν μπει στην Ευρωβουλή!
“Από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας του, Το ΧΩΝΙ, γράφει στην πρώτη σελίδα πως ‘Αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτήθηκαν από την εθνική κυριαρχία’. Σας διαβάζω και το σχετικό απόσπασμα από τη δανειακή σύμβαση”, τόνισε ο Γιώργος Χριστοφορίδης και αφού έσκισε συμβολικά τη σύμβαση, ανέφερε ότι “αυτό που είδατε ήταν τρέιλερ από την ταινία ‘ο Δημήτρης Καζάκης στην Ευρωβουλή’. Στις 26 Μαϊου, ο Δημήτρης θα είναι εκεί και θα σκίζει αυτή την επαίσχυντη σύμβαση, ακυρώνοντας τα σχέδια τους”!
Το λόγο πήρε και ο δημοσιογράφος – συγγραφέας του “Επιστροφή στη Δραχμή”, Νίκος Ιγγλέσης που τόνισε ότι “αυτές οι εκλογές είναι αποφασιστικής σημασίας για το λαό. Θα κριθεί αν η δοσιλογική κυβέρνηση θα μείνει στην εξουσία ή αν θα αναγκαστεί να πάει σε εκλογές. Με με την κινδυνολογία για την έξοδο από το ευρώ, τελευταία μας σερβίρουν και το πρωτογενές τους ‘πλεόνασμα’. Είναι και τα δύο ψέμματα! Το ‘πλεόνασμα’ είναι πολιτική απάτη”
Ο γνωστός δημοσιογράφος έκλεισε την τοποθέτησή του, αναφέροντας ότι “η παρουσία του ΕΠΑΜ είναι σημαντική, από πολιτική και ιδεολογική έννοια. Το ΕΠΑΜ ζητά την επαναφορά της εθνικής κυριαρχίας. Ο αγώνας που δίνουμε είναι εθνικοαπελευθερωτικός”!
Στην εκδήλωση προβλήθηκαν βίντεο από γνωστούς καλλιτέχνες, όπως της ηθοποιού Κατερίνας Μουτσάτου που κατεβαίνει ως υποψήφια ευρωβουλευτής με το ΕΠΑΜ, του τραγουδιστή Βασίλη Παπακωνσταντίνου, του ηθοποιού – τραγουδοποιού Γιάννη Ζουγανέλη, του ηθοποιού Τάκη Σπυριδάκη και του τραγουδοποιού Βασίλη Λέκκα.
Όλοι εξήραν την προσπάθεια του Κινήματος, ενώ τόνισαν την πίστη τους για την ανατροπή της σημερινής ζοφερής κατάστασης. Η Κατερίνα Μουτσάτου είπε πως “υπέφερα και έφυγα από την Ελλάδα. Είμαι έτοιμη, όμως, να ξαναγυρίσω και να αποτελέσω μέρος αυτού του αγώνα”. Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου χαιρέτισε τον αγώνα, ενώ ο Γιάννης Ζουγανέλης υπογράμμισε ότι “το ΕΠΑΜ πάει κόντρα στο ρεύμα και ότι ο Δ. Καζάκης απαντά με σοφία και επιχειρήματα στα ψεύδη της κυβέρνησης και των δανειστών μας. Υπερασπιζόμενοι το δίκαιο, θα πιστέψουμε στις δυνάμεις μας”. Ο Τάκης Σπυριδάκης ζήτησε “να μπει τέλος στο γαλαζοπράσινο συνοθύλευμα, στους φασίστες και τις παραποτάμιες βρούβες. Άλλωστε, θέλουμε μια άλλη Ευρώπη και αυτή η ώρα είναι ώρα προσωπικής ευθύνης”. Ο Βασίλης Λέκκας σε μήνυμά του ευχήθηκε “καλή επιτυχία στο ΕΠΑΜ στη μάχη των ευρωεκλογών, σώστε να πάρουμε πίσω την πατρίδα μας”.
Αμέσως μετά τις παραπάνω τοποθετήσεις, ακολούθησε η παρουσίαση του ευρωψηφοδελτίου του ΕΠΑΜ, στο οποίο μετέχουν εκπρόσωποι από όλες τις κοινωνικές ομάδες και επαγγέλματα, είτε είναι μέλη του Κινήματος είτε όχι. Υποψήφιοι, λοιπόν, είναι οι:

Αγγελόπουλος Γιώργος – Ιδιωτικός υπάλληλος
Αίρις – Ασημακόπουλος Νικόλαος – Επιχειρηματίας
Αλεξανδρόπουλος Γιάννης – Οικονομολόγος
Αναστασάκης Αντώνης – Προγραμματιστής Η/Υ
Απόδιακου Βασιλεία – Τουριστικά Επαγγέλματα
Γεροντάκη Αλεξάνδρα – Ιδιωτική Υπάλληλος – Άνεργη
Γιαννιώτης Κώστας – Εκπαιδευτικός
Δανίλης Ανδρέας – Κτηνίατρος
Δόγου Ζωγραφιά – Πολιτικός Επιστήμων
Δραμιτίνου Καλλιρρόη – Ιδιωτική Υπάλληλος
Θειοπούλου Ανθή – Σύμβουλος Επιχειρήσεων
Καζάκης Δημήτρης – Οικονομολόγος
Καραγιαννίδης Δημήτρης – Τεχνικός ΔΕΗ
Κεχαγιά Εύα – Ηθοποιός
Κοέδρου Ντίνα – Καθηγήτρια Αγγλικών
Κουμαρέλλας Όθωνας – Αρχιτέκτονας-Μηχανικός
Κουνενάκης Γιώργος – Μηχανικός Δομικών Έργων
Κουρουπάκη Δέσποινα – Συνταξιούχος Δημοσίου
Κυπριώτης Δημήτρης – Στρατηγός ε.α
Κώνστας Αναστάσιος – Δικηγόρος
Λαδικού Αλεξάνδρα – Ηθοποιός
Λασκαράτος Αθανάσιος – Ιδ. Υπάλληλος
Λασκαράτου Όλγα – Μουσικολόγος
Λέτσιος Γιώργος – Πολιτικός Μηχανικός
Μαγγανάς Γιάννης – Οικονομολόγος
Μαρινάκος Μάριος – Δικηγόρος
Μουτσάτσου  Κατερίνα – Ηθοποιός
Μπάστα Γεωργία – Δημοσιογράφος
Ξιφαράς Αλέξης– Βιολόγος
Ολάγια Πέδρο – Συγγραφέας
Πάνου Δημήτρης – Δικηγόρος
Παπαμεθοδίου Δησμοσθένης – Ιατρός
Παπαντωνίου Αντώνιος – Ναύαρχος ε.α
Πιερρουτσάκος Γρηγόρης – Επιχειρηματίας
Σιδέρης Γιάννης -  Φυσικός
Σιόβα Ιωάννα – Νοσηλεύτρια
Συμβουλόπουλος Θεμιστοκλής – Μουσικός
Τραϊφόρος Βασίλειος – Συγγραφέας
Φυδανάκη Γεωργία – Λογίστρια
Χαραλάμπους Ευαγγελία – Δικηγόρος
Χρυσανθόπουλος Λεωνίδας – Πρέσβης επί τιμή


Δευτέρα 21 Απριλίου 2014

Το ευρώ ως μηχανισμός παραγωγής χρέους

banksy-euro-greece
του Μάριου Μαρινάκου*

Α. Το κόψιμο χρήματος στην ΕΕ
Στο άρθρο 105Α της Συνθήκης του Μάαστριχτ που κυρώθηκε με τον Ν.2077/1992 ορίζεται ότι:
«Άρθρο 105 Α
1. Η ΕΚΤ έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να επιτρέπει την έκδοσητραπεζογραμματίων μέσα στην Κοινότητα. Η ΕΚΤ και οι εθνικές κεντρικές τράπεζες μπορούν να εκδίδουν τραπεζογραμμάτια. Τα τραπεζογραμμάτια που εκδίδονται από την ΕΚΤ και τις εθνικές κεντρικές τράπεζες είναι τα μόνα τραπεζογραμμάτια που αποτελούν νόμιμο χρήμα μέσα στην Κοινότητα.
2. Τα κράτη μέλη μπορούν να εκδίδουν κέρματα, η ποσότητα των οποίων τελεί υπό την έγκριση της ΕΚΤ. Το Συμβούλιο, αποφασίζοντας με τη διαδικασία του άρθρου 189 Γ και μετά από διαβούλευση με την ΕΚΤ, μπορεί να θεσπίζει μέτρα για την εναρμόνιση της ονομαστικής αξίας και των τεχνικών προδιαγραφών όλων των κερμάτων που πρόκειται να κυκλοφορήσουν, στο βαθμό που είναι απαραίτητος για την ομαλή κυκλοφορία τους μέσα στην Κοινότητα.»
Σύμφωνα δε με το άρθρο 104 της Συνθήκης του Μάαστριχτ που κυρώθηκε με τον Ν.2077/1992:
«Άρθρο 104
1. Απαγορεύονται οι υπεραναλήψεις ή οποιουδήποτε άλλου είδους πιστωτικές διευκολύνσεις από την ΕΚΤ ή από τις κεντρικές τράπεζες των κρατών μελών, οι οποίες εφεξής αποκαλούνται “Εθνικές κεντρικές τράπεζες”, προς κοινοτικά όργανα ή οργανισμούς, κεντρικές κυβερνήσεις, περιφερειακές, τοπικές ή άλλες δημόσιες αρχές, άλλους οργανισμούς δημοσίου δικαίου ή δημόσιες επιχειρήσεις των κρατών μελών, απαγορεύεται επίσης να αγοράζουν απευθείας χρεώγραφα από τους οργανισμούς ή τους φορείς αυτούς η ΕΚΤ ή οι εθνικές κεντρικές τράπεζες.»
Κατ’ αρχάς, λοιπόν, το αποκλειστικό δικαίωμα (αρμοδιότητα), είτε για να εκδίδει χρήμα (τραπεζογραμμάτια), είτε να εγκρίνει την έκδοση κερμάτων την έχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ).
Κατά δεύτερο λόγο, απαγορεύτηκε στην ΕΚΤ να γίνει δανειστής των κρατών και εν γένει των δημοσίων φορέων. Απαγορεύτηκε οποιαδήποτε απευθείας μέθοδος δανεισμού.
             Τρίτον, ορίστηκε ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν θα μπορούσε εφεξής να δανείσει τα κράτη με χρήμα, αντίθετα με τις μέχρι τότε Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες, οι οποίες είχαν τη δυνατότητα να τροφοδοτούν την εσωτερική αγορά με ρευστότητα, ανάλογα με τις ανάγκες.
Τέταρτον, πέραν της άμεσης δανειοδότησης υπό οποιαδήποτε μορφή απαγορεύτηκε και για την ΕΚΤ αλλά και για τις  Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες η απευθείας αγορά χρεωγράφων. Τα χρεώγραφα είναι αξιόγραφα δηλαδή, θεωρητικά, είναι έγγραφα με τα οποία ο δανειστής αναγνωρίζει και εμπορεύεται το χρέος του. Δηλαδή ζητά συγκεκριμένο ποσό χρηματοδότησης υποσχόμενος ότι θα το επιστρέψει με τόκο. Τα χρεώγραφα διακρίνονται σε ομόλογα και έντοκα γραμμάτια[1].
Έτσι, τα κράτη που συμμετείχαν στην διαδικασία της περίφημης ευρωπαϊκής ενοποίησης βρέθηκαν ενώπιον ενός πρωτόγνωρου –για τα τότε δεδομένα- παραδόξου: Αν είχαν ανάγκες δανεισμού, όχι μόνο δεν είχαν το δικαίωμα να εκδώσουν χρήμα, όπως άλλωστε έκαναν μέχρι τότε, αλλά δεν είχαν πια και τη δυνατότητα να προβούν σε απευθείαςαγορά εντόκων γραμματίων ή και ομολόγων, ούτε μέσω της ΕΚΤ, ούτε μέσω των Κεντρικών Τραπεζών τους, ώστε να ελέγξουν την έκθεσή τους στο χρέος τους.
Αυτή η αρχιτεκτονική, ιδίως κατά το μέρος που δεν επέτρεπε την απευθείας επαναγορά χρεωγράφων (ομολόγων ή και εντόκων γραμματίων) δημιούργησε την ανάγκη για χρηματοδοτικούς μεσάζοντες. Έπρεπε να υπάρχει ένα τρίτο πρόσωπο, ένας μεσάζοντας, η συμμετοχή του οποίου θα μπορούσε να καταστήσει δυνατή μια τέτοια συναλλαγή (είτε δανεισμού, είτε αγοράς χρεωγράφων).
Έτσι, αυτή η αρχιτεκτονική επιφύλαξε στις ιδιωτικές τράπεζες κεντρικό ρόλο, όσον αφορά τον κρατικό δανεισμό και την αγορά χρέους μέσω ομολόγων. Οι τράπεζες γίνονταν, πλέον, αναγκαίο στοιχείο λειτουργίας της νέας, Ευρωπαϊκής Ενιαίας οικονομίας. Αποκτούσαν το θεσμικό ρόλο του διαχειριστή τόσο του δανεισμού όσο και του χρέους.
Β. Το ΑΕΠ
Πριν προχωρήσουμε, αξίζει να αναφέρουμε τι είναι το ΑΕΠ, γιατί θα το χρειαστούμε παρακάτω.
Ως ΑΕΠ αναφέρονται… δυο πράγματα!
Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ή ΑΕΠ) (αγγλ. Gross Domestic Product - GDP) είναι το σύνολο όλων των προϊόντων και αγαθών που παράγει μια οικονομία, εκφρασμένο σε χρηματικές μονάδες. Με άλλα λόγια είναι η συνολική αξία όλων των τελικών αγαθών (υλικών και άυλων) που παρήχθησαν εντός μιας χώρας σε διάστημα ενός έτους, ακόμα και αν μέρος αυτού παρήχθη από παραγωγικές μονάδες που ανήκουν σε κατοίκους του εξωτερικού.
Σύμφωνα με έναν πιο βατό ορισμό το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν, ή για συντομία ΑΕΠ, ακούγεται πολύπλοκος σαν όρος αλλά πολύ απλά προσδιορίζει το μέγεθος της οικονομίας μιας χώρας. Ένας πιο επίσημος ορισμός είναι «το άθροισμα της αξίας όλων των αγαθών και υπηρεσιών που παρήγαγε μια χώρα μέσα σε ένα έτος». Θα μπορούσαμε να το δούμε και σαν τον «ετήσιο τζίρο» μιας χώρας.
Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν - Α.Ε.Π. (ή Gross National Product - GNP) Είναι η συνολική αξία όλων των τελικών αγαθών (υλικών και άυλων) που αποκτούν οι κάτοικοι μιας χώρας σε διάστημα ενός έτους. Διαφέρει από το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν στο ότι συμπεριλαμβάνει και το Εισόδημα που απέκτησαν οι κάτοικοι μιας χώρας στο εξωτερικό.
Εμάς μας ενδιαφέρει το πρώτο ΑΕΠ. Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν ή αλλιώς το GDPπου χρησιμοποιεί και η Eurostat. Σημαντικό είναι εδώ να αναφερθεί ότι στο ΑΕΠ προσμετρώνται ως έσοδα όλα τα πιστωτικά έσοδα! Ας πάρουμε ως παράδειγμα το ΑΕΠ του 2008. Στο ΑΕΠ εκείνης της χρονιάς προσμετράται το ποσό των νέων δανείων του 2008 (βραχυχρόνιοι και μακροχρόνιοι τίτλοι), ύψους 64,9 δις ευρώ! Έτσι μιλάμε για ΑΕΠ του 2008 ύψους 120 δις ευρώ, ενώ τα 65 δις δεν είναι πραγματικά έσοδα αλλά τα νέα ετήσια δάνεια!
Γ. Οι τράπεζες ως διαχειριστές χρέους
Αφού, λοιπόν, σύμφωνα με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ (και μεταγενέστερα Συνθήκη του Άμστερνταμ) ούτε η Τράπεζα της Ελλάδας (ΤτΕ), ως Εθνική Κεντρική Τράπεζα αλλά ούτε και η ΕΚΤ, μπορούσαν απευθείας να χρηματοδοτήσουν κράτη ή φορείς του δημοσίου κι εφόσον δεν μπορούσαν να προβούν απευθείας σε αγορά χρεωγράφων οποιασδήποτε μορφής (έντοκα γραμμάτια ή ομόλογα), ανάγκασαν τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με νομοτελειακή ακρίβεια, να στραφούν στους μοναδικούς δανειστές που απέμειναν διαθέσιμοι για αυτά. Στις τράπεζες.
Βέβαια, οι τράπεζες, δεν έχουν aprioriατέλειωτα λεφτά. Μπορεί να μην είχαν ή και να μην ήθελαν να διαθέσουν τεράστια ρευστά διαθέσιμα σε βραχυπρόθεσμους ή και μακροπρόθεσμους κρατικούς δανεισμούς, προτιμώντας την λιανική τραπεζική. Άλλωστε, έπρεπε να κρατούν συγκεκριμένα κεφάλαια στα ταμεία τους για να καλύπτουν τις απαιτήσεις λειτουργίας τους – βλ. Βασιλεία Ι, ΙΙ και ΙΙΙ.
Αλλά κι αυτό είχε προβλεφθεί. Οι τράπεζες απέκτησαν τη δυνατότητα να δανείζονται (σχεδόν) όσα χρήματα ήθελαν από την ΕΚΤ ή/και τις Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες. Βεβαίως, το δάνειο είναι έντοκο και δίνεται με επιτόκιο το επιτόκιο που εφαρμόζεται για τις πράξεις κύριας αναχρηματοδότησης της ΕΚΤ (το τρέχον αυτή τη στιγμή είναι 0,25%).
Από αυτό το σημείο και μετά, εφόσον η τράπεζα δανειζόταν τα χρήματα από την ΕΚΤ, είχε την απαιτούμενη ρευστότητα για να δανείσει περαιτέρω τα κράτη (και βέβαια και τους πολίτες!). Αλλά ήδη εδώ παρατηρείται η οικοδόμηση της πρώτης σχέσης χρέους στη βάση λειτουργίας του ευρώ.
Η τράπεζα δανείζεται με κόστος! Η τράπεζα επιβαρύνεται με τόκο για κάθε ποσό που δανείζεται και δανείζει περαιτέρω σε κράτη ή πολίτες! Πχ, εάν η τράπεζα Τ έπρεπε να δανειστεί 100€ από την ΕΚΤ, τότε έπρεπε να επιστρέψει στην ΕΚΤ το ποσό των 100,25€! Ήδη, λοιπόν, στο στάδιο αυτό παρατηρείται η πρώτη χρεωστική λειτουργία του ευρώ.
Άρα η τράπεζα έπρεπε να εξοικονομήσει το κόστος εξυπηρέτησης του δανεισμού της, έπρεπε δηλαδή να πληρώσει τον τόκο που της χρέωνε η ΕΚΤ. Και πώς θα το έκανε αυτό; Μέσω περαιτέρω δανειοδότησης των ποσών που έλαβε, χορηγώντας τα είτε σε πολίτες είτε σε κράτη, με επιτόκιο μεγαλύτερο από αυτό που δανειζόταν η ίδια.
Έτσι, τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που πάντα είχαν ανάγκες δανεισμού, τις οποίες έπρεπε να καλύψουν, όχι μόνο δεν είχαν το δικαίωμα να εκδώσουν χρήμα, όπως άλλωστε, έκαναν μέχρι τότε, όχι μόνο δεν είχαν πια και τη δυνατότητα να προβούν σε απευθείας αγορά εντόκων γραμματίων ή και ομολόγων, ούτε μέσω της ΕΚΤ, ούτε μέσω των Κεντρικών Τραπεζών τους, ώστε να ελέγξουν την έκθεσή τους στο χρέος τους αλλά έπρεπε να απευθυνθούν στις τράπεζες, για να λάβουν τα δάνεια που χρειάζονταν, είτε υπό τη μορφή αγοράς ομολόγων ή εντόκων γραμματίων, είτε ως δανειακές συμβάσεις.
Και έτσι, οι τράπεζες βρέθηκαν να αγοράζουν κρατικά ομόλογα ή έντοκα γραμμάτια κρατών, που πρόσφεραν επιτόκια ή δάνειζαν με δανειακές συμβάσεις με επιτόκια σαφώς υψηλότερα από αυτά με τα οποία δανείζονταν οι ίδιες, ώστε και να εξοικονομήσουν το κόστος του δανεισμού τους και να βγάλουν και το προσδοκώμενο κέρδος τους, από τη μεσολάβησή τους στην κρατική χρηματοδότηση. Δάνειζαν λοιπόν, με επιτόκια πάνω από 3% (στην περίπτωση της Ελλάδας, μάλιστα, τα επιτόκια είχαν εκτοξευτεί πάνω από 7% και ήδη τούτη τη στιγμή, που γράφεται αυτό το κείμενο, η χώρα δανείζεται «από τις αγορές» με επιτόκιο περίπου 5%).
Αυτή η αρχιτεκτονική, αναδεικνύει τη δεύτερη σχέση χρέους που νομοτελειακά δημιούργησε το ευρώ. Δημιούργησε την ανάγκη για κοστοβόρους χρηματοδοτικούς μεσάζοντες, η συμμετοχή των οποίων στον κρατικό δανεισμό θα ήταν έντοκη και θα δημιουργούσε μεγάλες βραχυπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες απαιτήσεις τόκων, στις οποίες τα κράτη έπρεπε να ανταποκριθούν.
Δ. Ο μηχανισμός δημιουργίας κατ’ αρχήν αβάσταχτου χρέους
Ας δούμε πρακτικά, πώς λειτουργεί όλο αυτό, με βάση το παράδειγμα της παραπάνω υποσημείωσης. Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι το κράτος Κ, που χρωστά από περσινό έντοκο γραμμάτιο 1.000€ στον δανειστή Α, μέχρι τη στιγμή της χρηματοδότησής του, είχε ΑΕΠ που ανερχόταν στις 9.000€.
Το κράτος Κ, λοιπόν, δανείζεται από το δανειστή Β, εκδίδοντας ένα έντοκο γραμμάτιο ονομαστικής αξίας 1.000€, με επιτόκιο 6%, διάρκειας 12 μηνών. Στην περίπτωση αυτή
α) θα λάβει, σήμερα, το ποσό των 943,37€,
β) μετά από ένα χρόνο (στη λήξη του εντόκου γραμματίου) θα καταβάλλει το ποσό των 1.000€,
γ) η διαφορά των 56,63€ είναι ο τόκος που θα πληρώσει, με επιτόκιο 6%, το κράτος στο δανειστή του, προκειμένου να χρησιμοποιήσει το χρηματικό κεφάλαιο των 943,37€ για ένα έτος.
Έτσι, το ΑΕΠ του θα αυξηθεί προσωρινά, το έτος σύναψης του δανείου, ακριβώς λόγω του δανεισμού και θα φτάσει στα 9.943,37€. Αλλά το κράτος αυτό πρέπει να καταβάλλει 1.000€ στον παλαιό δανειστή (τον Α), για να πληρώσει το έντοκο γραμμάτιο. Άρα, το κράτος θα έχει ΑΕΠ (€9.943,37-€1000=) 8.943,37€. Δηλαδή, ο τόκος, αφού καταβάλλεται την επόμενη χρονιά, αρχίζει να «τρώει» σιγά-σιγά το ΑΕΠ του κράτους αυτού μειώνοντάς το!
Για να αντισταθμίσει την μείωση αυτή το κράτος έχει μόνο δυο λύσεις:
-          Ή θα αυξήσει το ρυθμό της ανάπτυξής του (πράγμα που δεν είναι πάντα εύκολο ή και επιθυμητό, καθώς υψηλές αναπτύξεις εντείνουν τις πληθωριστικές πιέσεις)
-          Ή θα δανειστεί εκ νέου, για να συμπληρώσει την απώλεια.
Μα, θα μου πείτε, τα ΑΕΠ δεν μένουν σταθερά. Τα κράτη παρουσιάζουν αναπτύξεις ή υφέσεις, κι έτσι το ΑΕΠ τους αυξομειώνεται διαρκώς.
Σωστά! Οπότε ας βάλουμε και τον παράγοντα ανάπτυξη στην παραπάνω συνάρτηση για να δούμε πώς μπορεί να λειτουργήσει.
Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι ίδιο κράτος (Κ) χρωστά από περσινό έντοκο γραμμάτιο 1.000€ στον δανειστή Α. Μέχρι τη στιγμή της χρηματοδότησής του, είχε ΑΕΠ που ανερχόταν στις 9.000€. Το κράτος αυτό, λοιπόν, δανείζεται από τον δανειστή Β, εκδίδοντας ένα έντοκο γραμμάτιο ονομαστικής αξίας 1.000€, με επιτόκιο 6%, διάρκειας 12 μηνών. Στην περίπτωση αυτή
α) θα λάβει, σήμερα, το ποσό των 943,37€,
β) μετά από ένα χρόνο (στη λήξη του εντόκου γραμματίου) θα καταβάλλει το ποσό των 1.000€,
γ) η διαφορά των 56,63€ είναι ο τόκος που θα πληρώσει, με επιτόκιο 6%, το κράτος στο δανειστή του, προκειμένου να χρησιμοποιήσει το χρηματικό κεφάλαιο των 943,37€ για ένα έτος.
Αντίστοιχα, το κράτος αυτό βιώνει περίοδο ανάπτυξης, πάνω από τον μέσο όρο της ευρωζώνης (τρέχων μέσος όρος ανάπτυξης της ευρωζώνης τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο είναι για το 2013 το -0,4%!) της τάξης του 2% ετησίως, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι προσδοκά να αυξηθεί το ΑΕΠ του κατά 2% και να φτάσει στο (9000€ * 2% = ) 9.180€.
Έτσι, το ΑΕΠ του θα αυξηθεί προσωρινά, το έτος σύναψης του δανείου, ακριβώς λόγω του δανεισμού και θα φτάσει στα 9.943,37€, ενώ αυξάνεται περαιτέρω με την ανάπτυξη του κράτους κατά 2% στο ΑΕΠ της προηγούμενης χρονιάς, δηλ. φτάσει στο ύψος των (€9.943,37+€180=) 10.123,37€!
Δηλαδή, το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 1.123,37€! Ώστε, ακόμα κι αν αποπληρώσουμε το έντοκο γραμμάτιο σε ένα χρόνο, τότε θα καταβάλλουμε 1.000€ στον δανειστή Β, οπότε το ΑΕΠ θα μειωθεί πάλι στο (€10.123,37-€1.000=) €9.123,37.
Άρα πάλι κερδισμένοι είμαστε, ε;
Δυστυχώς, η απάντηση είναι όχι.
Στην πραγματικότητα, επειδή το ΑΕΠ μετράει κάθε χρηματική συναλλαγή μετράει και το δάνειο, ως παράγοντα ανάπτυξης της οικονομίας. Αλλά το δάνειο δεν είναι (συνήθως) παράγοντας ανάπτυξης της οικονομίας. Λαμβάνεται για να καλυφθούν χρηματοδοτικά κενά ή να αποπληρωθούν παλαιότερα δάνεια. Όπως συνέβη και στην περίπτωση αυτή!
Οπότε η προστιθέμενη αξία των 943,37€ που λήφθηκαν από τον δανειστή Β με το τρέχον έντοκο γραμμάτιο, στην πραγματικότητα ποτέ δεν κεφαλαιοποιήθηκε, ως πρόοδος της οικονομίας του κράτους, αλλά κατέληξε στην τσέπη του δανειστή Α, στον οποίο χρωστούσε αρχικά το κράτος. Μην ξεχνάμε ότι εξέδωσε το έντοκο γραμμάτιο για να αποπληρώσει το παλαιό δάνειο, των 1000€, στον δανειστή Α!
Άρα το κράτος πήρε 943,37€ από το νέο έντοκο γραμμάτιο (από τον δανειστή Β), πρόσθεσε σε αυτά τα χρήματα, το προϊόν της ετήσιας ανάπτυξής του, δηλ. τα 180€, συγκέντρωσε συνολικά (943,37€+180€=) 1.123,37€ και με τα 1.000€ πλήρωσε τον αρχικό δανειστή Α.
Στην πραγματικότητα, του περίσσεψαν λοιπόν…123,37€. Άρα, το κράτος έχει πραγματικό ΑΕΠ €9.123,37! Ναι, αλλά έχει και την απαίτηση του δανειστή Β, ύψους 100€ να πληρώσει.
Συνεπώς, όταν θα έρθει η ώρα, το κράτος αυτό, θα πρέπει να καταβάλλει στον δανειστή Β, το ποσό των 1.000€, για να πληρώσει το έντοκο γραμμάτιο. Άρα, ένα χρόνο μετά, το κράτος θα έχει ΑΕΠ (9.123,37€ – 1000€=) 8.123,37€!
Αν δεν δανειστεί περαιτέρω, για να καλύψει την απώλεια του ΑΕΠ από το χρέος του, τότε θα βιώσει μια απώλεια της τάξης του 9,74% στο ΑΕΠ, μετά από μια χρονιά που είχε ανάπτυξη περίπου 6 φορές μεγαλύτερη από το μέσο όρο της ευρωζώνης!
Άρα, ακόμα και η ανάπτυξη δεν είναι ικανή να αντισταθμίσει την απώλεια των τόκων, ιδίως εφόσον το επιτόκιο υπερβαίνει τον ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης.
Ε. Η ανάλογη περίπτωση εάν είχαμε εθνικό νόμισμα.
Εάν όμως, αντί του ευρώ είχαμε εθνικό νόμισμα, τότε… το παραπάνω παράδειγμα δεν ισχύει. Και τούτο, γιατί ανάλογα με τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας η πολιτική ηγεσία μπορούσε, είτε να εκδώσει χρήμα, χωρίς κόστος! Γιατί η χώρα δεν θα επέβαλλε τόκο… στον εαυτό της! Θα μπορούσε, περαιτέρω, είτε να επαναγοράσει τα ομόλογά της και τα έντοκα γραμμάτιά της, επαναγοράζοντας το χρέος της και ως εκ τούτου, ελέγχοντάς το ή μπορούσε να απευθυνθεί με ένταση στον εσωτερικό δανεισμό (όπως έγινε τη δεκαετία του 1980) με έντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου, που θα είχαν στα χέρια τους έλληνες πολίτες κι όχι διεθνείς τραπεζικοί τοκογλύφοι και μέσα από εναλλακτικές οικονομικές πολιτικές, να αναδιαρθρώσει πλήρως το χρέος της.
Μα θα μου πείτε, τότε είχαμε τεράστιο πληθωρισμό. Ναι, δεν λέω το αντίθετο. Αλλά μήπως σήμερα τι έχουμε; Θεωρείτε ότι σήμερα δεν έχουμε πληθωρισμό επειδή έτσι λέει η ΕΛΣΤΑΤ και η EUROSTAT;
Χμ, ξέρετε πόσο εύκολο είναι να καταλάβετε ότι έχουμε τεράστιο πληθωρισμό από την ώρα που μπήκαμε στο ευρώ; Είναι τόσο εύκολο, ώστε να σας ρωτήσω το εξής:
Πείτε μου πόσα κέρματα του ενός λεπτού (0,01€), των δυο λεπτών (0,02€) και των πέντε λεπτών (0,05€) έχετε επάνω σας. Ή ακόμα χειρότερα, πείτε μου πόσα τέτοια κέρματα χρησιμοποιήσατε στις συναλλαγές σας για να πληρώσετε το ακριβές τίμημα κάποιου προϊόντος.
Από την είσοδο στο ευρώ και τις αλλεπάλληλες στρογγυλοποιήσεις, ο πληθωρισμός κατήργησε 10 ολόκληρα λεπτά του ευρώ, δηλαδή 34,7 δραχμές! Όλες οι στρογγυλοποιήσεις γίνονται πλέον στην πλησιέστερη δεκάδα λεπτών κι όχι σε μονόλεπτα, δίλεπτα ή πεντάλεπτα του ευρώ. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει αυτόματα πληθωρισμό της τάξης του 10%;;; Πώς αλλιώς προέκυψαν τεράστιες ανατιμήσεις όλα τα προϊόντα;;;
Θέλετε και απόδειξη;
Δείτε την, λοιπόν.
δραχμη η ευρω
ΣΤ. Η πολιτική λειτουργία του ευρώ
Με την παραπάνω περιγραφείσα λειτουργία, αποδεικνύεται ότι το ευρώ περισσότερο είναι μύθος, παρά λύση ή σωτηρία. Ο μύθος του σωτήριου ευρώ κεφαλαιοποιεί για τις βιομηχανικές χώρες την ανάπτυξη των περιφερειακών κρατών. Είναι ο τρόπος, είναι η μέθοδος που αντικατέστησε το Luger[2]. Το Luger προκαλούσε αντανακλαστικά. Κόστιζε σε κατασκευή, πυρομαχικά, ανθρώπους και εν τέλει, σε ήττες. Και τα «δάνεια» που συνάπτονταν υπό το φόβο της κάνης του ήταν κατοχικά, ήταν αναγκαστικά. Και κάποιοι μπορούν να αξιώνουν την επιστροφή τους, ακόμα και 60 χρόνια μετά…
Χρειαζόταν μια άλλη μέθοδος, λιγότερο κοστοβόρα και περισσότερο αποδοτική. Έπρεπε να βρεθεί μια μέθοδος δομική, λειτουργική. Αυτό ακριβώς είναι το ευρώ. Είναι η λειτουργική μέθοδος φτωχοποίησης μιας χώρας, που στηρίζεται στη δομική συμπεριφορά του νομίσματος, στην ίδια του την αρχιτεκτονική.
Το νόμισμα αυτό προσφέρθηκε σε εμάς, όπως τα καθρεφτάκια και οι χάντρες που πρόσφεραν στους ιθαγενείς οι Ισπανοί κατακτητές της Νότιας Αμερικής του 15ου και 16ου Αιώνα. Όπως οι Ισπανοί προσπαθούσαν να εξαγοράσουν τους γηγενείς της Νότιας Αμερικής με καθρεφτάκια και ψεύτικα κοσμήματα, κάπως έτσι προσπαθούν σήμερα και οι κυβερνώντες να μας πείσουν να δεχτούμε ως ταμπού, ως πανάκεια, το ευρώ.
Στην πραγματικότητα, όμως, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η μέθοδος αποστράγγισης των περιφερειακών οικονομιών, των μη βιομηχανικών κοινωνιών από κάθε ίχνος ανάπτυξης. Σε μια άλλη ανάλυση, το ευρώ είναι η συνολική στέρηση της δυνατότητας, είναι οικονομικός και πολιτικός ολοκληρωτισμός.
Με τόσο υψηλότοκο δανεισμό για τις χώρες, χάνεται για πάντα η δυνατότητα να ονειρεύεσαι βελτίωση της ζωής σου. Για να παράγεις παραπάνω, πρέπει να χρηματοδοτήσεις την παραγωγική σου διαδικασία, άρα πρέπει να δανειστείς. Όσο παραπάνω θέλεις να παράγεις, τόσο παραπάνω τόκο θα πρέπει να πληρώνεις. Ήδη με το PSIκαι τις δανειακές συμβάσεις μετέφερες το κόστος δανεισμού -που ήδη δεν μπορείς να σηκώσεις- στο μέλλον. Υποθήκευσες την τύχη των παιδιών σου και των εγγονών σου, γιατί ήδη το βάρος που καλείσαι να σηκώσεις εκτείνεται πέρα από την οικονομική δυνατότητα της γενιάς σου.
Αλλά είναι και η στέρηση της δυνατότητας αυτοκαθορισμού της πολιτικής σου. Εφόσον χρωστάς –και θα χρωστάς για πάντα- οι δανειστές θα θέτουν προαπαιτούμενα, θα έχουν απαιτήσεις, θα επιβάλλουν πολιτικές. Θα στερούν δικαιώματα, θα ανατρέπουν τα κεκτημένα για τα οποία αγωνίστηκαν παππούδες και μπαμπάδες, χάριν της αποπληρωμής. Κι εσύ θα πρέπει να αποδεχτείς τις απαιτήσεις, να τις εφαρμόσεις. Να υπακούσεις, να υποταχτείς, να σκύψεις, διάολε.
Κι ο μόνος αντίλογος σε όλα τα παραπάνω, είναι να μου πεις, ότι αύριο, η Ελλάδα θα έχει ανάπτυξη πάνω από 6%, ώστε να καλύπτει τους τόκους και να της μένει κάτι και στην άκρη. Αλλά είπαμε να μιλήσουμε σοβαρά, όχι με ευσεβείς πόθους και αβάσιμες ελπίδες…
Οπότε τελικά μόνο ένα ερώτημα μου μένει αναπάντητο:
Πόσο πολύ σε βολεύει να φοβάσαι;
ΠΗΓΕΣ:
  1. Μέσος Όρος Ανάπτυξης Ευρωζώνης:
  1. Η κρίση για αρχάριους - Χρέος, ΑΕΠ
  1. Προϋπολογισμοί Ελληνικού Κράτους 1999-2013
  1. Ο μύθος του δημοσίου ελλείμματος και η παραποίηση της πραγματικότητας (μια ματιά σε έναν δημόσιο απολογισμό)
  1. Το Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης (Χρήστου Γκόρτσου, Αναπληρωτή Καθηγητή Διεθνούς Οικονομικού Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο)
  1. Ο Κανονισμός 974/98 του Συμβουλίου για την εισαγωγή του ευρώ, του ιδίου
  1. Για τα κείμενα των Συνθηκών χρησιμοποιήθηκε η βάση νομικών δεδομένων ΝΟΜΟΣ.
  2. Όλες οι πληροφορίες αυτού του κειμένου υπάρχουν ελεύθερα στο διαδίκτυο.
[1] Η διαφορά εντόκων γραμματίων και ομολόγων είναι ότι τα έντοκα γραμμάτια καλύπτουν βραχυπρόθεσμες απαιτήσεις δανεισμού, δηλ. για σύντομο χρονικό διάστημα, πχ  έχουν διάρκεια ένα έτος, ενώ τα ομόλογα καλύπτουν μακροπρόθεσμες απαιτήσεις δανεισμού, δηλ. λειτουργούν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, πχ για 10 χρόνια. Επίσης έχουν σημαντικές διαφορές στη λειτουργία τους που θα τις δούμε με παραδείγματα:
Παράδειγμα λειτουργίας έντοκου γραμματίου:
Έστω ότι σήμερα ένα κράτος θέλει να δανειοδοτηθεί εκδίδοντας ένα έντοκο γραμμάτιο ονομαστικής αξίας € 1.000, με επιτόκιο 6%, διάρκειας 12 μηνών. Στην περίπτωση αυτή:
α) θα λάβει, σήμερα, το ποσό των € 943,37,
β) μετά από ένα χρόνο (στη λήξη του εντόκου γραμματίου) θα καταβάλλει το ποσό των € 1.000,
γ) η διαφορά των € 56,63 είναι ο τόκος που θα πληρώσει, με επιτόκιο 6%, το κράτος στο δανειστή του προκειμένου να χρησιμοποιήσει το χρηματικό κεφάλαιο των € 943,37 για ένα έτος.
Παράδειγμα λειτουργίας ομολόγου:
Έστω ότι σήμερα ένα κράτος θέλει να δανειοδοτηθεί εκδίδοντας ένα ομόλογο ονομαστικής αξίας € 1.000, με επιτόκιο 6%, διάρκειας 10 ετών. Στην περίπτωση αυτή:
α) θα λάβει σήμερα το ποσό των € 1.000,
β) μετά από ένα χρόνο και για κάθε ένα από τα επόμενα εννέα έτη θα καταβάλλει ως τόκο το ποσό των € 60 (€ 1.000 * 6% ετησίως). Δηλαδή μέχρι τη λήξη του ομολογιακού δανείου ο συνολικός τόκος θα φτάσει το ποσό των € 600 (€60 ανά έτος * 10 έτη)
γ) μετά από 10 έτη (στη λήξη του ομολόγου) θα πληρώσει στο δανειστή του την ονομαστική αξία του ομολόγου, δηλαδή το ποσό των € 1.000
[2] Το γερμανικό πιστόλι Luger P08. Μπορεί να φαίνεται λίγο παράξενο να περιγράψει κανείς ένα θανατηφόρο όπλο ως «όμορφο», αλλά το Luger P08 ήταν πραγματικά ένα έργο τέχνης και παραμένει μεταξύ των συλλεκτών όπλων το πιο περιζήτητο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Κομψά σχεδιασμένο, κατασκευασμένο με απίστευτα υψηλές προδιαγραφές, και εξαιρετικά ακριβές για πιστόλι, το Luger P08 ήταν το απόλυτο σύμβολο της εικόνας των Ναζί. Σχεδιασμένο ως ένα αυτόματο πιστόλι, αντικαταστάτης του περίστροφου, το Luger ήταν βραβευμένο για το μοναδικό σχεδιασμό και τη μεγάλη διάρκεια ζωής του. Παρότι η Γερμανία, είχε μπει στη διαδικασία της σταδιακής κατάργησης του Luger P08 πριν από τον πόλεμο, εντούτοις παραμένει σήμερα το πιο δημοφιλές συλλεκτικό γερμανικό όπλο του πολέμου.
*μέλος του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου Κορινθίας