ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Την Τετάρτη 9 Απριλίου ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, πραγματοποιούν 24ωρη γενική
απεργία.
Στην απεργία συμμετέχουν και οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής
μεταφοράς, η ΠΝΟ, η ΠΟΕΔΗΝ, η ΟΤΟΕ καθώς και δεκάδες άλλα σωματεία και
οργανώσεις.
Οι εργατοπατέρες λοιπόν, ως γνήσια τέκνα παλαιοκομματικών αντιλήψεων και τακτικών, συνεχίζοντας τον κατήφορό τους στη συνείδηση του λαού αποφάσισαν να ρίξουν, ακόμα μια φορά, το μπαλάκι στην εξέδρα, να προχωρήσουν σε άλλη μια ανοργάνωτη, μόνο κατ΄ όνομα Γενική Απεργία. Μια ακόμα «ντουφεκιά στον αέρα» και θεωρούν πως απαλλάσσονται των ευθυνών τους! Εξαντλήσαν το συνδικαλιστικό τους καθήκον! Έκαμαν το χρέος τους απέναντι στον λαό, την εργατική τάξη, την ιστορία!
Είναι δεδομένη η ανυποληψία των ηγεσιών των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών
οργανώσεων. Ανυποληψία που οφείλεται κυρίως στην νομιμοφροσύνη τους στο ευρωπαϊκό
προσανατολισμό της χώρας, στο ΕΥΡΩ, στην «υπευθυνότητά» τους, όπως βαφτίζει το δωσιλογικό
καθεστώς και τα παπαγαλάκια του, την υποταγή. Άλλωστε οι ίδιες ηγεσίες, στα δευτεροβάθμια
και πρωτοβάθμια σωματεία, υπονομεύουν κάθε προσπάθεια συντονισμού της συνδικαλιστικής
δράσης απ’ τα κάτω, υπηρετώντας την πολιτική του «κοινωνικού εταιρισμού», τη λογική
της ανάθεσης στο συνδικαλιστή να «λύνει» τα προβλήματά των εργαζόμενων, χωρίς τους
εργαζόμενους! Πολιτική που οδήγησε μια τουλάχιστον γενιά εργαζομένων στον «καναπέ»
της αδράνειας και δυο γενιές συνδικαλιστών στον παραγοντισμό που έθρεψε τη συνδικαλιστική
γραφειοκρατία και διαφθορά.
Αντί λοιπόν, όπως οφείλουν σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες
μετατροπής της χώρας σε μια ακόμα εξαθλιωμένη αποικία, την πρώτη στην Ε.Ε. …Αντί
να επιδιώκουν την οργάνωση της Αντίστασης στη νέα ΚΑΤΟΧΗ, την χρεοκρατία..
Αντί να οικοδομούν, ως οφείλουν, τους όρους και τις προϋποθέσεις
για την ενότητα του λαού, την οργανωτική προετοιμασία μιας Γενικής Πολιτικής Απεργίας
Διαρκείας, της μόνης δυνατής να μας απαλλάξει από το δοσιλογισμό του πολιτικού προσωπικού,
της φασιστικής εκτροπής!
Ακόμα κι έτσι όμως η πανελλαδική απεργία, διευκολύνει τους εργαζόμενους να εκφράσουν συντονισμένα το αγωνιστικό τους φρόνημα. Διευκολύνει τους συνδικαλιστές βάσης, τον κάθε συνειδητοποιημένο πολίτη, ν’ ανοίξει συζήτηση για τις μορφές πάλης, για το συνδικαλιστικό κίνημα που έχουμε ανάγκη σήμερα, για τον ταξικό – εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των εργαζομένων, για τις πραγματικές ανάγκες του λαού και της πατρίδας. Είναι μία ευκαιρία εκδήλωσης του παλλαϊκού χαρακτήρα του αγώνα ενάντια στον κοινό εχθρό, την κοινοβουλευτική χούντα που τσακίζει την αξιοπρέπεια, τη ζωή και την ελπίδα μιας ολόκληρης χώρας. Μια ευκαιρία ανάδειξης ζητημάτων που δεξιοί κι αριστεροί γραφειοκράτες αφήνουν στο απυρόβλητο.
Υπάρχει έστω κι ένα εργατικό αίτημα που μπορεί να ικανοποιηθεί
όσο η χώρα μας παραμένει δουλοπαροικία χρέους; Μπορούν να βρουν διέξοδο οι δημιουργικές
δυνάμεις του τόπου όσο η εθνική μας ανεξαρτησία απεμπολείται από δανειακές συμβάσεις
που «διαπραγματεύονται» δοσίλογοι; Όσο μας κυβερνούν προδότες; Μπορεί να ασκηθεί
εθνική πολιτική στην Άμυνα, την ενέργεια, την επικοινωνία… ή κοινωνική πολιτική
στην υγεία, το ασφαλιστικό την παιδεία την πρόνοια… όσο παραμένουμε δεσμώτες του
ΕΥΡΩ, της Ε.Ε. και του ΔΝΤ; Όσο κυβέρνηση κι αντιπολίτευση αναγνωρίζουν την κατοχική
δύναμη του χρέους; Όσο νομιμοποιούν, οι μεν ψηφίζοντας και οι δε καταψηφίζοντας,
τη μετατροπή του ελληνικού κοινοβουλίου σε πρωτοκολλητή των προαπαιτούμενων, των
αποφάσεων και εντολών της τρόικας; Όσο συμβάλλουν στην φασιστική εκτροπή;
Κάθε μέλος, κάθε φίλος του ΕΠΑΜ, κάθε πατριώτης, κάθε δημοκράτης
έχει χρέος να συμβάλει στην ενημέρωση, στην
ανύψωση του ηθικού του λαού, να δουλέψει για την οργάνωσή του στους χώρους εργασίας
και τις γειτονιές. Έχει χρέος να σταθεί στο πλάι του συνάδελφού του, του φίλου του,
ώστε πέρα από την φυσική του παρουσία, να τους ενημερώσει για τις θέσεις του Μετώπου
ως προς την τελική λύση. Τα μέλη του ΕΠΑΜ, όπως μόνο αυτά γνωρίζουν, πρέπει να συμμετάσχουν,
όχι ως άλλο ένα κομματικό μπλοκ, αλλά με ουσιαστική παρέμβαση "από τα κάτω",
προωθώντας τα προτάγματά μας!
Γιατί το ταξικό, δεν μπορεί να τεθεί, υπό τις παρούσες συνθήκες, έξω από ένα πατριωτικό - εθνικοαπελευθερωτικό πλαίσιο. Γιατί οι εργαζόμενοι, δεν είναι δυνατόν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους μέσα σε ένα παγκοσμιοποιημένο νεοφιλελεύθερο περιβάλλον το οποίο, οι φερόμενοι ως κυβερνώντες υπηρετούν πιστά. Γιατί ο μόνος τρόπος να προστατευτούν τα δικαιώματα των εργαζομένων, είναι να αποτελούν πολίτες μιας κυρίαρχης δημοκρατικής χώρας.
Γιατί ο μόνος τρόπος αναγωγής των ταξικών αγώνων της εργατιάς σε διεθνιστικό περιβάλλον, είναι μέσα σε ένα πλαίσιο κυρίαρχων κρατών, όπου θα διέπονται από κανόνες αλληλοσεβασμού και όχι σε μια φεντεραλιστική Ευρώπη με ισχυρούς και αποικίες, με χώρες που διαλύονται, όπως σήμερα η Ελλάδα και μετατρέπονται σταδιακά σε χώρους ειδικής οικονομικής εκμετάλλευσης.
Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, πρέπει σε όλους τους εργαζομένους να γίνει κατανοητό, ότι το πατριωτικό τους καθήκον δεν είναι διάφορο των ταξικών αγώνων τους, αλλά προέχει αυτών, σε μια κατεύθυνση παράλληλης διεκδίκησης της χώρας και της Δημοκρατίας!
Αθήνα 7 Απριλίου 2014
Συνδικαλιστικός
Τομέας ΕΠΑΜ
