ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Σαράντα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή στην μαρτυρική Κύπρο, καταγράφουν το ζοφερό μέλλον, τόσο της Κυπριακής Δημοκρατίας, όσο και του ευρύτερου ελληνικού εθνοχώρου. Σαράντα χρόνια ενδοτισμού και υποχωρητικότητας, σαράντα χρόνια προδοτικών προσκολλήσεων στα νατοϊκά συμφέροντα και επιδιώξεις, δεν θα μπορούσαν παρά να οδηγήσουν την Κύπρο μας στο σημερινό αδιέξοδο. Και δεν έφταναν όλα αυτά, ήρθαν και οι δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια να βάλουν και την οριστική ταφόπλακα.

Ας μην απατόμαστε. Η εθνική μας επιβίωση βασίζεται σε τρείς βασικούς πυλώνες: Άμυνα, Οικονομία, Ενεργειακό. Όσο επιτρέπουμε στις ξένες δυνάμεις να ελέγχουν αυτούς τους πυλώνες, τόσο αποδυναμώνεται κάθε δυνατότητα αντίστασής μας στην διζωνική-δικοινοτική «λύση». Όσο επιτρέπουμε στις προδοτικές κυβερνήσεις μας (σε Ελλάδα και Κύπρο) να μας γονατίσουν οικονομικά ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ κάθε δυνατότητα αντίστασης. Η διζωνική θα μας επιβληθεί και σε διάστημα λιγότερο της μιας γενεάς η Κύπρος θα αφομοιωθεί από την Τουρκία. Ακριβώς όπως έγινε και με τον Ελληνισμό της Μικράς  Ασίας.

Αυτόν ακριβώς τον στόχο εξυπηρετούν τα μνημόνια. Την αποδυνάμωση κάθε δυνατότητας του ελληνισμού να προστατέψει τα εθνικά του δικαιώματα. Τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Κύπρο. Χωρίς οικονομική άνεση, οι δυνατότητες του Κράτους για συμβατικές μορφές αμυντικής θωράκισης, καταποντίζονται. Μαζί τους και η ενεργειακή μας αυτάρκεια και η Άμυνα της χώρας.

Το ΕΠΑΜ από την αρχή των μνημονίων διακηρύσσει πως η Αντίσταση στην Τρόικα αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση, εκτός όλων των άλλων, κυρίως για την εθνική μας επιβίωση. Όσο επιτρέπουμε στους ξένους τοκογλύφους και στους εντόπιους υποτακτικούς τους να ξεχερσώνουν οικονομικά τη χώρα μας, τόσο περισσότερο οδηγούμαστε στον προδιαγεγραμμένο εθνικό όλεθρο. Όσο παραμένουμε απαθείς απέναντι στη ληστοσυμμορία που παριστάνει την ελληνική κυβέρνηση, τόσο σιμώνει η ώρα που θα θρηνούμε κι άλλες «χαμένες πατρίδες» στην Κύπρο, στο Αιγαίο και στη Θράκη.

Όσον αφορά την Κύπρο, καμία άλλη λύση δεν μπορεί να είναι αποδεκτή, έξω από την λογική ενός ενιαίου, κυρίαρχου και αυτοδιοίκητου κράτους. Αυτός εξάλλου είναι και ο ορισμός της δημοκρατίας. Το πολίτευμα που παρέχει σε όλους τους πολίτες της ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις απ’ άκρη σ’ άκρη της επικράτειάς της. Η δημοκρατία δεν ανέχεται ζώνες και καντόνια, ούτε ειδικά δικαιώματα σε κατηγορίες υπηκόων. Το κυριότερο όμως, δεν αυτοχειριάζεται υπαγόμενη σε υπερκρατικά-ομοσπονδιακά εκτρώματα. Μη ξεχνάμε ότι η Κύπρος εντάχθηκε ως «οικονομικός παράδεισος» στην ΕΕ και την Ευρωζώνη και κοιτάξτε πως την κατάντησαν.

Όσοι μιλούν και επιμένουν για «λύσεις» διζωνικού ή δικοινοτικού χαρακτήρα (και μάλιστα μέσα στα πλαίσια της ΟΝΕ), τουλάχιστον ας μην αυτοπροσδιορίζονται ως «δημοκράτες», γιατί δεν είναι. Εκτός του ότι οδηγούν την Κύπρο στην οριστική τουρκική κατοχή (κάτι που προφανώς δεν τους ενδιαφέρει ως αθεράπευτα εθνομηδενιστές), είναι και στυγνοί πολέμιοι της δημοκρατίας.

Δυστυχώς στην πολιτική σκηνή της χώρας μας (αλλά και στην Κύπρο) κυριαρχούν τα τελευταία χρόνια δυνάμεις με λογικές αντικείμενες στην δημοκρατία. Τόσο η προδοτική συγκυβέρνηση, όσο και η θλιβερή αξιωματική αντιπολίτευση ερωτοτροπούν ανενδοίαστα με «λύσεις» διζωνικού χαρακτήρα. Είτε ως εντεταλμένα όργανα ξένων δυνάμεων, είτε εγκλωβισμένοι μέσα στην θολοκουλτούρα των χαζών ιδεολογημάτων τους.

Το ΕΠΑΜ διακηρύσσει σε όλους τους τόνους. Καμία άλλη λύση δεν αποδεχόμαστε πλην του ενιαίου και αδιαίρετου κράτους για την Κύπρο μας. Μια λύση που θα έρθει βεβαίως, αφού όμως προηγουμένως ξεμπερδέψουμε τόσο με τους ληστοσυμμορίτες που λυμαίνονται τη χώρα, όσο και τα επαχθή μνημόνια που μας στραγγαλίζουν. Διότι δίκαιη και βιώσιμη λύση του κυπριακού, με την Ελλάδα σκλαβωμένη, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ποτέ.

Αθήνα 24 Ιουλίου 2014

Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ

Το Ε.ΠΑ.Μ. για την επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Στις αρχές του 21 ου αιώνα το ανθρώπινο είδος παρουσιάζεται στην χειρότερη εκδοχή του στο πρόσωπό του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ. Για δεκαετίες η πολιτική του συνοψίζεται στην κατοχή, την εθνοκάθαρση, τον ρατσισμό και τον επιθετικό εποικισμό. Οι συνεχείς στρατιωτικές θηριωδίες του Ισραηλινού στρατού έχουν προκαλέσει αναρίθμητα θύματα, καταδικάζουν το Παλαιστινιακό λαό σε γενοκτονία, σε διωγμό από τη πατρώα γη! H πρόσφατη ναζιστική επιδρομή του Ισραηλινού στρατού κατά Νοσοκομείου στη Γάζα ξεπερνά την ανθρώπινη φαντασία. Επίθεση επίγειων δυνάμεων κατά ιατρικού στόχου, επίγειων δυνάμεων κατά νοσοκομείου, κατά χειρουργείου, κατά μονάδα εντατικής θεραπείας! Εν μέσω συνεχών βομβαρδισμών κατά αμάχων στη Γάζα, μια από τις πλέον εξαθλιωμένες και πυκνοκατοικημένες περιοχές του πλανήτη.

Οι «δημοκράτες» Μέρκελ και Τσέινη έσπευσαν να στηρίξουν το σιωνιστικό-ναζιστικό μόρφωμα, ως το alter ego τους, τον «χωροφύλακά» τους στην περιοχή. Η πολιτική των «ίσων αποστάσεων» που κρατά η ΕΕ και οι ΗΠΑ προκαλεί οργή και αγανάκτηση όταν όπως στην προκειμένη περίπτωση έχουμε ξεκάθαρα έναν κατ’ εξακολούθηση «εγκληματία κατά της ανθρωπότητας», όπως έχει αποτυπωθεί σε αποφάσεις του ΟΗΕ και καταδίκες του δικαστηρίου της Χάγης.

Ο φερόμενος ως Έλληνας πρωθυπουργός, «δημοκράτης» κι αυτός, σε κάθε ευκαιρία συναγελάζεται με τους ομολόγους και ομοϊδεάτες, του σιωνιστικού-ναζιστικού κρατικού μορφώματος, έρχεται σε συμφωνία για κοινές στρατιωτικές ασκήσεις, υλοποιώντας το «Σχέδιο Δράσης» με το Ισραήλ στο πλαίσιο της «Ευρωπαϊκής Πολιτικής Γειτονίας», υπονομεύει τον ελληνισμό: απομονώνει την χώρα μας από τον αραβικό κόσμο και διευκολύνει την διεύρυνση των γεωπολιτικών σχεδιασμών της Άγκυρας στα πλαίσια της Νέας Τάξης.

Πολλοί έχουν ξεχάσει ότι το 1992, ο Σαμαράς ως υπουργός εξωτερικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη, υπέγραψε τα διαπιστευτήρια του πρώτου πρεσβευτή του Ισραήλ στη Πατρίδα μας, εκτελώντας την ειλημμένη απόφαση της Οικουμενικής επί Ζολώτα, ενώ για δεκαετίες -από το 1949 και μετά- όλες ανεξαιρέτως οι ελληνικές κυβερνήσεις αρνούνταν να αναγνωρίσουν το κράτος του Ισραήλ. Ο Α. Παπανδρέου αλλάζει ρώτα: από τη μια «στηρίζει τον δίκαιο αγώνα της PLO» και του «αδελφού Γιασέρ Αραφάτ», ενώ από την άλλη ανοίγει πρώτος διπλωματικές-προξενικές σχέσεις με το Ισραήλ.

Ορισμένοι, ενώ καταδικάζουν τις ενέργειες των Ισραηλινών και στην καλύτερη περίπτωση εγκαλούν την ΕΕ να διακόψει τις προνομιακές σχέσεις της με τους σιωνιστές υποτακτικούς της, δεν τολμάνε να πάνε παραπέρα! Πως είναι δυνατόν να αναγνωρίζεις και να υποστηρίζεις ένα τέτοιο θεοκρατικό, ρατσιστικό κράτος; Πως είναι δυνατόν σήμερα, μετά από όσα γίνονται να μην εγκαλείται η φερόμενη ως ελληνική κυβέρνηση γιατί συνεχίζει να διατηρεί αλώβητες τις διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ; Τι δουλειά έχει το Ελληνικό κράτος να συνεργάζεται με το ναζιστή χωροφύλακα της νέας τάξης, στην νοτιοανατολική λεκάνη της Μεσογείου;

Δεν είναι αποδεκτό από κανέναν άνθρωπο με στοιχειώδη δημοκρατική ευαισθησία να συγκροτούνται κράτη στη βάση του ιστορικού-“βιβλικού” δικαιώματος ή του «Ολοκαυτώματος» . Δεν στοιχειοθετείται το δικαίωμα κρατικής υπόστασης στον ρατσιστικό και θρησκευτικό φονταμενταλισμό, όπου όρος για την ύπαρξή του είναι η εξαφάνιση η καταπίεση των «άλλων» εντός ή εκτός συνόρων! Μόνη δυνατότητα ειρήνευσης της περιοχής είναι η δημιουργία ενός ενιαίου κοινού δημοκρατικού κράτους όπου θα συμπεριλαμβάνει το Ισραήλ, τη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας με κοινή ιθαγένεια και ίσα δικαιώματα για όλους τους κατοίκους των τριών περιοχών, χωρίς προνόμια είτε θρησκείας είτε καταγωγής. Χωρίς εθνοτικές ή θρησκευτικές διακρίσεις και διαχωρισμό των κατοίκων του, χωρίς εσωτερικά σύνορα ή τείχη, εποίκους και εξόριστους, πολίτες Α ή Β ή Γ κατηγορίας!

Απέναντι στην αναβίωση του φασισμού, με κορυφαίο παράδειγμα την Ουκρανία, του απροκάλυπτου ρατσισμού στο πρόσωπο, όχι μόνο του Ισραήλ, αλλά και της «διεθνούς κοινότητας», που αντιμετωπίζουν τον παλαιστινιακό λαό ως συνυπεύθυνο για την εθνοκάθαρση που υφίσταται, απέναντι στη οικονομική γενοκτονία που υφίσταται ο ελληνικός λαός, απέναντι στη βαρβαρότητα της Νέας Τάξης που δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο στον 21ο αιώνα, όλοι οι λαοί, τα καταπιεζόμενα έθνη, οφείλουν να ενωθούν σε μια γροθιά υπερασπίζοντας Εθνική Ανεξαρτησία και Δημοκρατία.

Θέλουμε ελεύθερη εμείς Πατρίδα και πανανθρώπινη τη Λευτεριά!

Αθήνα 23  Ιουλίου 2014

Η Πολιτική Γραμματεία του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.ΠΑ.Μ.) 

Ο Δ. Καζάκης προς τον Ν. Νικολόπουλο για τον διάλογο περί συνεργασιών

Την περασμένη βδομάδα, ο Νίκος Νικολόπουλος μέσω ανοικτής επιστολής του, που δημοσιεύθηκε στο ΧΩΝΙ, (βλέπε παρακάτω) απευθύνθηκε στον Δημήτρη Καζάκη καλώντας τον να συνδράμει ενεργά στη σύνθεση του επιδιωκόμενου εκλογικού σχήματος. Σήμερα, ο Δημήτρης Καζάκης απαντά στον ανεξάρτητο βουλευτή. Θέτει τους προβληματισμούς του, ζητά να δει αποτελέσματα, διατυπώνει τις αγωνίες του. Και κυρίως, αποσαφηνίζει ότι οποιαδήποτε επίσημη πρόσκληση θα πρέπει να απευθυνθεί στα όργανα του κόμματος και όχι στον ίδιο προσωπικά. Ακολουθεί το κείμενο της απαντητικής επιστολής στις 13 Ιουλίου 2014.

Αγαπητέ κ. Νικολόπουλε,

Η ανοιχτή επιστολή σας απευθύνεται σε εμένα προσωπικά, προφανώς αγνοώντας ότι ανήκω σε συγκεκριμένο πολιτικό σχηματισμό, το ΕΠΑΜ. Στο ΕΠΑΜ δεν είμαι εγώ που αποφασίζω, επειδή τυχαίνει να είμαι Γενικός Γραμματέας της Πολιτικής Γραμματείας του Μετώπου. Θεωρώ, δηλαδή, ότι στην επιστολή σας διαπράξατε ολίσθημα ανάλογο με του Θηβαίου κήρυκα στις Ικέτιδες του Ευριπίδη, ο οποίος απευθυνόμενος στο Θησέα τον ρώτησε «τίς γης τύραννος;» Κι ο Θησέας του απάντησε: «πρώτον μεν ήρξω του λόγου ψευδώς, ξένε, ζητών τύραννον ένθάδ’ ού γαρ άρχεται ενός προς ανδρός άλλ’ ελευθέρα πόλις. Δήμος δ’ άνάσσει διαδοχαΐσιν έν μέρει ένιαυσίαισιν…»

Στο ΕΠΑΜ υπάρχουν όργανα και συλλογικές διαδικασίες που εξασφαλίζουν όχι μόνο τη συμμετοχή όλων των μελών του στις αποφάσεις του Μετώπου, αλλά και το γεγονός ότι η «γη» του Μετώπου ούτε «τύραννον» διαθέτει ούτε «άρχεται ενός προς ανδρός». Η δική μου άποψη και θέσπ δεν διαφέρει από εκείνη των υπολοίπων μελών της Πολιτικής Γραμματείας του Μετώπου και δεν πρόκειται να διαφοροποιηθεί από τη θέση που έχει πάρει ή θα πάρει στο μέλλον το ΕΠΑΜ.

Ωστόσο, μια και κάνατε τον κόπο να μου απευθυνθείτε προσωπικά, θα ήθελα με τη σειρά μου να σας απευθύνω ορισμένες απορίες που μου γέννησε η επιστολή σας. Μιλάτε για την συγκρότηση ενός «ευμεγέθους ανπμνημονιακού μετώπου, που θα συνεκροτείτο από το σύνολο των δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων, συσπειρώνοντας και ενσωματώνοντας ευρύτερες κοινωνικές ομάδες, ως ισχυρή πολιτική απάντηση στις ημεδαπές και αλλοδαπές κατοχικές δυνάμεις». Συμφωνούμε απόλυτα.

Μόνο μια ερώτηση: πώς αυτό το μέτωπο θα δημιουργηθεί; Με ποια διαδικασία; Διότι αυτό που εγώ προσωπικά παρατηρώ είναι δηλώσεις στις κάμερες και τον Τύπο, αλλά από ουσία τίποτε. Έχουν περάσει πάνω από τέσσερις εβδομάδες από τις δηλώσεις Κομμένου Στο ΧΩΝΙ, στις οποίες αναφέρεστε κι εσείς. Το ΕΠΑΜ απάντησε ότι είναι ανοιχτό σε έναν τέτοιο διάλογο. Κι από τότε επικράτησε η σιωπή των αμνών.

Τόσο δύσκολο είναι να βρεθούν από κοινού όλες οι διαθέσιμες δυνάμεις για να συζητήσουν ανοιχτά και μπροστά στον κόσμο τις δυνατότητες μιας τέτοιας συνεργασίας; Πώς θα γίνει ο πολιτικός διάλογος, αν όχι πρόσωπο με πρόσωπο; Μήπως δια αλληλογραφίας; Ή δια του Τύπου; Μήπως τελικά το όλο ζήτημα είναι για τη δημιουργία εντυπώσεων; Μήπως η πρόταση Καμμένου έγινε αποκλειστικά και μόνο για δική του εσωτερική κατανάλωση; Τουλάχιστον εμένα αυτή την εντύπωση μου έχει δώσει. Μακάρι να πέφτω έξω.

Το ξέρετε καλά ότι το ΕΠΑΜ δεν αρνήθηκε ποτέ να κάτσει στο τραπέζι του διαλόγου. Και, μάλιστα, χωρίς προαπαιτούμενα. Αρκεί να υπάρχει ισότιμη μεταχείριση όλων των πολιτικών σχημάτων, αμοιβαίος σεβασμός και ειλικρινής διάθεση να τα βρούμε εναντίον του κοινού εχθρού. Αυτό διατυπώνει για μια ακόμη φορά και η απόφαση της πολιτικής γραμματείας της 25ης Ιουνίου, στην οποία αναφέρεστε κι εσείς.

Τότε, γιατί δεν υπήρξε κανενός είδους ανταπόκριση; Ούτε καν από τον κ. Καμμένο, στις προτάσεις του οποίου η πολιτική γραμματεία απαντούσε. Να τι είπε στην ανακοίνωση της:«Επίσης, τις τελευταίες ημέρες γίναμε μάρτυρες, μέσω δημοσιευμάτων, μιας πρωτοβουλίας που αναλαμβάνει ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ κ. Π. Καμμένος, μέσω της εφημερίδας Το ΧΩΝΙ. Δεν γνωρίζουμε κάτι πιο συγκεκριμένο, ούτε προς το παρόν έχουμε λάβει, την οποιαδήποτε πρό-σκληση, έστω ανεπίσημα. Εάν τέτοια πρόσκληση υπάρξει, είμαστε έτοιμοι να την αποδεχθούμε, αρκεί ο οποιοσδήποτε διάλογος να γίνει δημόσια, χωρίς διαμεσολαβητές, αλλά απευθείας και ενώπιον του λαού».

Το ζήτημα είναι ότι ποτέ τέτοια πρόσκληση δεν ήρθε, αλλά και στη δική μας έκκληση δεν υπήρξε ακόμη καμιά ανταπόκριση. Με εξαίρεση τη δική σας επιστολή, η οποία, να μου επιτρέψετε να σας πω, δεν προσέθεσε τίποτε ουσιαστικό στον πολιτικό διάλογο. Εκτός βεβαίως, από τη δήλωση της δικής σας διαθεσιμότητας.

Λέτε ότι «τα μεμονωμένα τραπέζια διαλόγου, αναντίλεκτα δεν αφαιρούν αλλά και δεν προσθέτουν τα επιδιωκόμενα. Ο χώρος, έχει ανάγκη από ένα κεντρικό μεγάλο τραπέζι διαλόγου και συνεννόησης, που θα φιλοξενήσει το σύνολο των πατριωτικών δυνάμεων. Και σε αυτό το τραπέζι έχουμε την ιερά υποχρέωση να καθίσουμε όλοι. Χωρίς ιδεοληψίες, αυταρέσκειες και ηγεμονισμούς». Ειλικρινά δεν ξέρω σε ποιους αναφέρεστε. Πάντως όχι στο ΕΠΑΜ. Διότι το ΕΠΑΜ δεν μίλησε ποτέ για «μεμονωμένα τραπέζια διαλόγου», αλλά ανοιχτό δημόσιο διάλογο με ισότιμους όρους μπροστά σ’ ολόκληρο τον κόσμο που αγωνιά για το τι μέλλει γε-νέσθαι με την πατρίδα του. Πού διαφωνείτε μ’ αυτό;

Λέτε επίσης, ότι εσείς και ο κ. Κομμένος τα βρήκατε στο πλαίσιο της πατριωτικής συμμαχίας. Μπράβο σας. Μόνο που το τί βρήκατε, δηλαδή ποια είναι η βάση πάνω στην οποία πατά η όποια συμφωνία σας, μάς είναι παντελώς άγνωστη. Πώς είναι δυνατόν να κρίνουμε τη συμφωνία της συνεργασίας σας, όταν δεν ξέρουμε το περιεχόμενο της; Πώς είναι δυνατόν να συμφωνήσουμε με κάτι που δεν γνωρίζουμε επί της ουσίας;

Προσωπικά, μου δημιουργεί αλγεινή εντύπωση το γεγονός ότι μιλάτε για συνεργασία και το μόνο που όλοι εμείς βλέπουμε δεν είναι παρά διαδικασίες κορυφής πίσω από κλειστές πόρτες. Οι αληθινές συνεργασίες μπορούν να οικοδομηθούν με ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη μόνο στο φως της ημέρας, δημόσια, ανοιχτά μπροστά στον κόσμο και μέσα στο λαό, όπου ο καθένας παίρνει τις ευθύνες του. Διαφορετικά είναι αλισβερίσια με άλλες σκοπιμότητες. Αυτό λέει η πείρα.

Τέλος, θα ήθελα να θυμίσω τα λόγια της Π.Γ. του ΕΠΑΜ: «Το ΕΠΑΜ θα προσέλθει και θα συμμετάσχει σε οποιοδήποτε ειλικρινή διάλογο με σκοπό την ευρύτερη συνεργασία με κάθε συλλογι-κότητα και πολιτικό φορέα, χωρίς προαπαιτούμενα, παρά τις ξεκάθαρες θέσεις του. Προαπαιτούμενα, που θα μπορούσαν να θεωρηθούν, ως προσπάθεια τορπιλισμού της όποιας σύγκλισης είναι δυνατόν να επιτευχθεί».

Το γιατί δεν υφίσταται ακόμη ένας τέτοιος διάλογος, που από την επιστολή σας φαίνεται να επιθυμείτε κι εσείς, μην ζητάτε ευθύνες από το ΕΠΑΜ. Το ΕΠΑΜ είναι διαθέσιμο και θα τον επιδιώξει με όποιον ανταποκριθεί. Αρκεί να υπάρξει ειλικρινής διάθεση ανοιχτού και δημόσιου διαλόγου. Αρκεί να μην χάνουμε το στόχο, που δεν μπορεί να είναι άλλος από την άμεση ανακούφιση του ελληνικού λαού και την ανατροπή αυτού του άθλιου καθεστώτος κατοχής, σφετερισμού και εσχάτης προδοσίας.

11/7/2014
Δημήτρης Καζάκης

---

Η Απάντηση του Ν. Νικολόπουλου:

Ενημερώθηκα για την απαντητική επιστολή του Δ. Καζάκη και έχω να σχολιάσω τα εξής:
Τα πολλά λόγια είναι περιττά. Την Τρίτη 15 Ιουλίου στις 21:00 το βράδυ, θα είμαι στην Πολιτική Γραμματεία του Ε.ΠΑ.Μ. , για να τα οργανώσουμε όλα μαζί.

---

Η επιστολή του Ν. Νικολόπουλου στον Δ. Καζάκη. (Το Χωνί, 6 Ιουλίου 2014)

Την προηγούμενη βδομάδα,(06-06-2014) Το ΧΩΝΙ δημοσίευσε την έγγραφη ανακοίνωση του ΕΠΑΜ, αναφορικά με τις προσκλήσεις που έχει δεχθεί, προκειμένου να συμμετάσχει σε ένα ενωτικό μέτωπο ενόψει των επερχόμενων εκλογών. Τώρα, έρχεται να πάρει τη σκυτάλη ο ανεξάρτητος βουλευτής, και Πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, Νίκος Νικολόπουλος, που με ανοικτή του επιστολή απευθύνεται προσωπικά στον Δημήτρη Καζάκη καλώντας τον να ενισχύσει την κοινή προσπάθεια. Ο διάλογος ξεκίνησε. Ακολουθεί το κείμενο της επιστολής του Νίκου Νικολόπουλου προς τον Δημήτρη Καζάκη:

Αγαπητέ Δημήτρη,

αναγιγνώσκοντας, την από 26/6/2014 ανακοίνωση της πολιτικής γραμματείας του ΕΠΑΜ, που δημοσιεύθηκε στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας Το ΧΩΝΙ, ένιωσα την ανάγκη να τοποθετηθώ επί του κεντρικού της μηνύματος.

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ανέδειξε ένα παράδοξο: Καίτοι το 70% των εκλογέων ψήφισε αντικυβερνητικά,, ο κυβερνητικός συνασπισμός δεν υπέστη τον αναγκαίο κλονισμό, που θα τον αποδομούσε πάραυτα. Η αντικειμενική πολιτική και εκλογική ανάλυση ορίζει ως βασικό αίτιο αυτού του αιτιατού, τον κατακερματισμό των αντικυβερνητικών-αντιμνημονιακών δυνάμεων.

Από ιδρύσεως του, το ΧΡΙ.Κ.Α. διακήρυξε με παρρησία την ανάγκη για τη δημιουργία ενός ευμεγέθους αντιμνημονιακού μετώπου, που θα συνεκροτείτο από το σύνολο των δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων, συσπειρώνοντας και ενσωματώνοντας ευρύτερες κοινωνικές ομάδες, ως ισχυρή πολιτική απάντηση στις ημεδαπές και αλλοδαπές κατοχικές δυνάμεις.

Οι «εύκολες» πολιτικές και προσωπικές περιχαρακώσεις, δυστυχώς, αποτέλεσαν το βασικό εμπόδιο στην υλοποίηση ενός τέτοιου εγχειρήματος, μέχρι και σήμερα, γιατί στην πραγματικότητα, οι αρνήσεις και τα προσκόμματα ήταν πολιτικώς ατεκμηρίωτα, δεδομένης της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής συγκυρίας.

Σήμερα, μετά και από το ευανάγνωστο μήνυμα, που προσλάβαμε από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, οφείλουμε όλες οι πολιτικές δυνάμεις, που αναμετρούμαστε με το κατοχικό-μνημονιακό κατεστημένο, να χαράξουμε με γενναιότητα και μεγαλοψυχία την οριοθέτηση του πολιτικού μας χώρου (αντικυβερνητικός-αντιμνημονικός).

Τα μεμονωμένα τραπέζια διαλόγου, αναντίλεκτα δεν αφαιρούν αλλά και δεν προσθέτουν τα επιδιωκόμενα. Ο χώρος, έχει ανάγκη από ένα κεντρικό μεγάλο τραπέζι διαλόγου και συνεννόησης, που θα φιλοξενήσει το σύνολο των πατριωτικών δυνάμεων. Και σε αυτό το τραπέζι έχουμε την ιερά υποχρέωση να καθίσουμε όλοι. Χωρίς ιδεοληψίες, αυταρέσκειες και ηγεμονισμούς.

Το ΧΡΙ.Κ.Α., συνεπές με τη διακήρυξη του, περί ενότητας του αντιμνημονικού πολιτικού χώρου, ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση του Π. Καμμένου, που απηύθυνε μέσω της εφημερίδας Το ΧΩΝΙ -για τη διαμόρφωση μιας νέας πατριωτικής συμμαχίας-, αποφασίζοντας να συνεργαστεί πολιτικά και εκλογικά με τους ANEA, διατηρώντας την πολιτική και οργανωτική του αυτονομία. Δεν θα ήταν πολιτικώς φρόνιμο και ορθόδοξο, εάν ισχυριζόμουν ότι το ΧΡΙ.Κ.Α. και οι ANEA έχουν κάτσει ήδη στο κεντρικό τραπέζι της αντιμνημονιακής συνεννόησης.

Πιστεύω όμως, ότι έγινε ένα πρώτο βήμα, για μια νέα μεγάλη πατριωτική συμμαχία. Και σε αυτήν την συμμαχία το ΕΠΑΜ πρέπει να είναι παρόν.

Νίκος I. Νικολόπουλος
Πρόεδρος ΧΡΙ.Κ.Α.

---

Το Ε.ΠΑ.Μ. για τον διάλογο περί συνεργασιών (25 Ιουνίου 2014)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Το τελευταίο διάστημα, αμέσως μετά τις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις και το συγκεχυμένο πολιτικό τοπίο, που δημιουργήθηκε εξ αιτίας των αποτελεσμάτων τους, πληθαίνουν οι δημόσιες εκκλήσεις, από διάφορες πλευρές, για τη δημιουργία συμμαχικών εκλογικών σχημάτων και συνεργασιών, απέναντι στις δυνάμεις που συγκροτούν το κατοχικό καθεστώς, εν όψει μάλιστα των πιθανολογούμενων εθνικών εκλογών το ερχόμενο φθινόπωρο.

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο, ανεξάρτητα των σκοπιμοτήτων που μπορεί, να υποκρύπτει η οποιαδήποτε πρόταση συνεργασίας και ανεξάρτητα, επίσης, με το ότι πιθανώς, πηγάζει μέσα από την κοινωνία ένα τέτοιο αίτημα, να «τα βρουν», δηλαδή, οι πολιτικές δυνάμεις του λεγόμενου «αντιμνημονιακού» χώρου, καλωσορίζειτις όποιες ειλικρινείς προσπάθειες προς αυτήν την κατεύθυνση.

Είναι γνωστό, ότι το Ε.ΠΑ.Μ., από την εποχή της ίδρυσής του κιόλας, το καλοκαίρι του 2011, εργάζεται αδιάλειπτα προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός ευρύτατου δημοκρατικού μετώπου, που θα συσπειρώσει και θα προσφέρει αυτοπεποίθηση στον ελληνικό λαό, για να προχωρήσει μπροστά και να γίνει ο ίδιος ο ρυθμιστής των εξελίξεων στη χώρα και τελικά της ζωής του. Είναι γνωστές σε όλους οι πρωτοβουλίες μας, για τη συγκρότηση του μετώπου του «ΟΧΙ», ήδη από το φθινόπωρο του 2011, οι δημόσιες προσκλήσεις μας προς τα κοινοβουλευτικά κόμματα, οι πρωτοβουλίες που κατέληξαν στη μεγάλη συγκέντρωση δυνάμεων στο «ΜΑΧ» του Πολυτεχνείου τον περασμένο Νοέμβρη κτλ.. Δυστυχώς μικροπολιτικοί υπολογισμοί και σκοπιμότητες δεν έφεραν, μέχρι τώρα, το ποθητό αποτέλεσμα.

Φαίνεται, ότι το αποτέλεσμα των εκλογών βοήθησε πολλούς να επανεξετάσουν τη στάση «αυτάρκειάς» τους. Ωστόσο το Ε.ΠΑ.Μ. δεν στέκεται σε αυτό και δηλώνει πάντοτε έτοιμο, να συμμετάσχει στον οποιοδήποτε ειλικρινή δημόσιο διάλογο, που θα μπορούσε να καταλήξει στη δημιουργία ενός αξιόπιστου συμμαχικού σχήματος, ικανού να αντιπαρατεθεί αποτελεσματικά και να αλλάξει, προς όφελος της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας, τους όρους του «παιγνιδιού».

Στην πραγματικότητα, ουδέποτε το Ε.ΠΑ.Μ. έπαψε να προσπαθεί να δημιουργήσει συνθήκες ενότητας στη βάση και στις δράσεις, σύμφωνα και με τις ομόφωνες αποφάσεις των δύο Συνεδρίων του, αλλά και να συμμετέχει σε πρωτοβουλίες διαλόγου με διάφορες συλλογικότητες και πολιτικά σχήματα. Πάντα όμως δημόσια, αρνούμενο να συμμετάσχει σε «υπόγειες» συνομιλίες «κορυφής» και σε τυχοδιωκτικές «συνευρέσεις».

Έτσι και σήμερα, αποδεχόμενο την πρόσκληση του κόμματος των «Πειρατών», θα προσέλθει με αντιπροσωπεία του, στο κάλεσμά τους, την Τρίτη 1η Ιουλίου, για συνάντηση και ανταλλαγή απόψεων πλέον των 16 συλλογικοτήτων και σχηματισμών. Προσερχόμαστε χωρίς προαπαιτούμενα και χωρίς δεσμεύσεις, με ειλικρίνεια και με μοναδικό σκοπό, πέραν της διερεύνησης των προθέσεων, την επιτυχία, με βάση την αξιοπιστία και την αποτελεσματικότητα, του εγχειρήματος.

Ταυτόχρονα, παρακολουθούμε με προσοχή τις διεργασίες στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσηςκαι τη δημόσια έκκληση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Α. Τσίπρα, για συμπαράταξη όλων των δημοκρατικών δυνάμεων. Μολονότι, ο ΣΥΡΙΖΑ, ουδέποτε απάντησε στις επανειλημμένες εκκλήσεις μας, αλλά και στα ερωτήματα που τίθενται, από τα πράγματα, σε κυριαρχικά ζητήματα, που αφορούν την απεμπλοκή μας από τα μνημόνια και τη ριζική αλλαγή πορείας που έχει ανάγκη η χώρα, δηλώνουμε ετοιμότητα κοινών δράσεων και αγώνων, που εξ άλλου ουδέποτε αρνηθήκαμε, αλλά πάντα βρισκόμαστε στην πρωτοπορία.

Επίσης, τις τελευταίες ημέρες, γίναμε μάρτυρες, μέσω δημοσιευμάτων, μιας πρωτοβουλίας που αναλαμβάνει ο Πρόεδρος των ΑΝΕΛ κ. Π. Καμμένος, μέσω της εφημερίδας το «ΧΩΝΙ». Δεν γνωρίζουμε κάτι πιο συγκεκριμένο, ούτε, προς το παρόν έχουμε λάβει, την οποιαδήποτε πρόσκληση, έστω ανεπίσημα. Εάν τέτοια πρόσκληση υπάρξει, είμαστε έτοιμοι να την αποδεχθούμε, αρκεί ο οποιοσδήποτε διάλογος να γίνει δημόσια, χωρίς διαμεσολαβητές, αλλά απ’ ευθείας και ενώπιον του λαού. Δηλαδή να είναι ανοικτός με δυνατότητα παρακολούθησης ελεύθερα από τον κόσμο, η δε εφημερίδα το «ΧΩΝΙ» θα μπορούσε να έχει την ευθύνη του καλέσματος κομμάτων, πολιτικών σχηματισμών κλπ, καθώς και την ευθύνη της διοργάνωσης σε ανάλογο χώρο και όχι απλά μέσω αντιπαράθεσης δημοσιευμάτων και άρθρων από τις στήλες μιας εφημερίδας.

Το Ε.ΠΑ.Μ. θα προσέλθει και θα συμμετάσχει σε οποιοδήποτε ειλικρινά διάλογο με σκοπό την ευρύτερη συνεργασία με κάθε συλλογικότητα και πολιτικό φορέα, χωρίς προαπαιτούμενα, παρά τις ξεκάθαρες θέσεις του. Προαπαιτούμενα, που θα μπορούσαν, να θεωρηθούν, ως προσπάθεια τορπιλισμού της όποιας σύγκλισης είναι δυνατόν να επιτευχθεί. Όμως, αρνείται να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε συζήτηση με όλους αυτούς τους καιροσκόπους και τους τυχάρπαστους γυρολόγους -που όλοι γνωρίζουμε- και που εδώ και τρία χρόνια δεν κάνουν τίποτε άλλο, από το να προσπαθούν, να διαλύσουν την οποιαδήποτε υγιή κοινή προσπάθεια. Καιροσκόπους και τυχοδιωκτικά στοιχεία, που αντιλήφθηκαν, ότι η συγκυρία τους ευνοεί τώρα, για να ξαναπιάσουν «δουλειά».

Επίσης, το Ε.ΠΑ.Μ. δεν πρόκειται να συμμετάσχει στον οποιοδήποτε διάλογο τείνει να αναπτυχθεί, που δεν θα κατατείνει στην άμεση ανακούφιση του ελληνικού λαού από τη σκληρή μνημονιακή πολιτική των τελευταίων χρόνων και δεν θα στοχεύει στην αποκατάσταση της δημοκρατικής νομιμότητας και της δικαιοσύνης, που επλήγησαν βάναυσα από τα αλλεπάλληλα πραξικοπήματα του καθεστώτος, από το Μάιο του 2010 και μετά, με ταυτόχρονη παραπομπή στο φυσικό τους δικαστή και την τιμωρία, όλων των ενόχων, για την κατάσταση στην οποία έφεραν την πατρίδα και τον λαό μας, σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους Νόμους του Ελληνικού Κράτους, όπως αυτοί ίσχυαν πριν (και, θεωρητικά μόνον, ισχύουν ακόμη). Διαφορετικά θα ήταν, γι’ εμάς, όπως κατά τη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας, που ορισμένοι, καλοείδαν τη νομιμοποίηση της χούντας μέσω της «φιλελευθεροποίησης» του Μαρκεζίνη.

Αθήνα 25 Ιουνίου 2014
Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.ΠΑ.Μ.

Η αποστολή της αντιπολίτευσης

Ποια είναι η αποστολή της αντιπολίτευσης εκτός από το να εγγυάται την κυριαρχία των κυβερνώντων;
Τελικά, πυροτέχνημα το ζήτημα του δημοψηφίσματος. Επτά προτάσεις δημοψηφίσματος κατατέθηκαν στο κοινοβούλιο. Οι κυβερνώντες με άνεση τις πέταξαν στο καλάθι των αχρήστων και όλοι έμειναν ικανοποιημένοι. Οι κυβερνώντες πέρασαν αυτά που ήθελαν χωρίς σοβαρή αντίσταση. Η αντιπολίτευση έκανε το κομμάτι της στο κοινοβούλιο και μαζί με τους γνωστούς συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ τα μάζεψαν και λούφαξαν στη γωνιά τους. Βλέπετε πολλοί οι σκελετοί στα ντουλάπια και ακόμη περισσότερες οι σκοπιμότητες.
Να ένα ακόμη δείγμα για το πώς περνούν τόσο εύκολα οι πολιτικές του καθεστώτος. Οι κυβερνώντες επιτελούν το καταστροφικό τους έργο. Η αντιπολίτευση καμώνεται πώς κάνει αντιπολίτευση μακριά από την κοινωνία και τελικά χαμένος πάντα βγαίνει ο ελληνικός λαός. Κι όλοι μαζί κατόπιν τα ρίχνουν στον κόσμο. Δεν είναι ώριμος, δεν καταλαβαίνει και τα σχετικά.
Ούτε στο δημοψήφισμα δεν μπόρεσαν να τα βρουν.
Το εκνευριστικό όμως με την όλη υπόθεση του δημοψηφίσματος είναι που φάνηκε για μια ακόμη φορά η ιδιοτέλεια των κομματικών μηχανισμών. Η πρωτοβουλία για δημοψήφισμα ήταν από την αρχή μια χαμένη ιστορία. Μια μπαλοθιά με άσφαιρα. Όλοι το γνώριζαν αυτό. Όμως τι θα στοίχιζε στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να συμφωνήσει με την πρόταση του ΚΚΕ;
Ή τι θα στοίχιζε στον Περισσό να τα βρει με τους υπόλοιπους για κοινή πρόταση δημοψηφίσματος; Για να υπάρξει έστω μια ενιαία πρόταση δημοψηφίσματος, που έτσι ή αλλιώς δεν θα περνούσε. Όχι για τίποτε άλλο, αλλά έτσι, για την τιμή των όπλων.
Ούτε αυτή τη στοιχειώδη συνενόηση δεν είναι σε θέση να πετύχουν για μια ενέργεια που όλοι ήξεραν εξαρχής ότι δεν έχει κανένα σοβαρό πολιτικό αντίκρυσμα. Ούτε καν προσπάθησαν και αμφιβάλλω σφόδρα αν είχαν καν την πρόθεση.
Οι ηγεσίες αυτών των κομμάτων απ' ότι φαίνεται έχουν μια και μόνη αποστολή. Να κρατούν τον κόσμο διχασμένο, σκόρπιο, κατακερματισμένο απέναντι σ' έναν αντίπαλο που ξέρει να ενώνεται ενάντια στον λαό. Να πείσουν δηλαδή τον λαό ότι είναι παντελώς αδύνατη η οποιαδήποτε συμπόρευση κι επομένως είναι άξιος της μοίρας του.
Είναι να απορεί κανείς. Δεν τους καίγεται καρφί για το γεγονός ότι η πατρίδα και ο λαός χάνεται; Δεν ενδιαφέρονται στο ελάχιστο να αναχαιτίσουν έστω τον οδοστρωτήρα του γενικού ξεπουλήματος; Αν τους ένοιαζε έστω και στο παραμικρό θα φρόντιζαν να κάτσουν σε κοινό τραπέζι για να διευρευνύσουν τη δυνατότητα κοινής δράσης εναντίον του καθεστώτος και των επιλογών του.
Αντίθετα, δεν υπάρχει πρόφαση και ιδεοληψία που δεν έχουν επιστρατεύσει προκειμένου να κάνουν αδύνατη την από κοινού δράση μέσα στο λαό, στα μέτωπα πάλης της κοινωνίας. Κι ο εχθρός προχωρά ακάθεκτος. Άραγε τι περιμένουν; Να γίνουμε πρώτα Ουκρανία; Να έχουμε ξένους στρατούς στη υπό κατάλυση χώρα μας; Αν και όπως έχουν τα πράγματα, πολύ φοβάμαι, ακόμη και σ' αυτή την περίπτωση ο Περισσός θα μιλά για καπιταλισμό γενικά, η Κουμουνδούρου για ευρωπαική προοπτική και οι υπόλοιποι θα βολοδέρνουν με ζητούμενο την παραμονή τους στο εικονικό κοινοβούλιο.
Μόνο με συμφωνία και κοινή δράση υπάρχει ελπίδα.
Μπορεί να υπάρξει έστω και η παραμικρή ελπίδα να γλυτώσει ο λαός και η πατρίδα από το μοιραίο, αν δεν υπάρξει η ευρύτερη δυνατή συνενόηση ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις που υποτίθεται αντιτάσσονται στο επίσημο καθεστώς; Πώς αλλιώς μπορεί να δημιουργηθεί ένα ρωμαλέο πλειοψηφικό ρεύμα ανατροπής μέσα στην κοινωνία; Όχι του Αγίου Ποτέ, αλλά εδώ και τώρα. Πριν ολοκληρωθεί η καταστροφή.
Μην αναρωτιέσται σε ποια βάση. Ο ίδιος ο κόσμος έχει δώσει την απάντηση. Τι τον πνίγει και δεν τον αφήνει ούτε καν να επιβιώσει; Δεν είναι η εφορία που τον έχει φέρει σε πλήρες αδιέξοδο; Μάλιστα τώρα στα τέλη του Ιούλη θα πρέπει να καταβάλει την πρώτη δόση από τους φόρους του 2014. Πόσοι θα μπορέσουν να το κάνουν; Δεν μπορούμε λοιπόν να απαιτήσουμε και να αγωνιστούμε από κοινού για την διαγραφή όλων των χρεών προς την εφορία που έχουν φορτωθεί τα λαϊκά νοικοκυριά και οι μικρομεσαίοι;
Το Σεπτέμβριο θα κατατεθεί ο νέος κώδικας ποινικής δικονομίας, που δημιούργησε ο Ράιχενμπαχ, ώστε να μπορούν να μας κατάσχουν τελεσίδικα σπίτια και περιουσίες μέσα σε τρεις μήνες. Ταυτόχρονα θα αυξηθούν για τον πολίτη ακόμη περισσότερο τα κόστη προσφυγής στη δικαιοσύνη. Τι θα γίνει; Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε από κοινού να θέσουμε τέλος στο καθεστώς αυθαιρεσίας με τους εκαντοτάδες μνημονιακούς νόμους που έχουν δημιουργήσει ένα παρασύνταγμα προς όφελος των δανειστών και των ολιγαρχών της χώρας;
Η Ελλάδα χάνει βαθμιαία την ίδια την υπόστασή της. Χωρίς τηλεπικοινωνίες, ενέργεια, μεταφορές, νερό και υποδομές που ξεπουλιούνται δεν μπορεί να σταθεί ανεξάρτητο κράτος. Χωρίς παράκτια ζώνη δεν μπορεί να υπάρξει χώρα. Και χωρίς αρχαιολογικούς χώρους δεν μπορεί να υπάρξει ελληνισμός. Όλα αυτά άπτονται του σκληρού πυρήνα των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Χωρίς αυτά δεν μπορεί να σταθεί η Ελλάδα ακόμη και με την μορφή που την ξέραμε.
Τόσο δύσκολο είναι να τα βρούμε από κοινού και να πούμε ότι όποιος επενδύσει στην διάλυση και την εκποίηση της χώρας, θα χάσει τα λεφτά του; Τόσο δύσκολο είναι να συμφωνήσουμε αριστεροί και δεξιοί να υπερασπιστούμε την εθνική αυτοδιάθεση του λαού μας, το δικαίωμά του να ζει σε ελεύθερη και ανεξάρτητη πατρίδα; Να έχει δικαίωμα στην ιστορία του και στην περιουσία του;
Γιατί δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε από αυτά και ότι άλλο βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της αγωνίας του λαού; Τι θα γίνει έτσι και τα βρούμε σ' αυτά τα μέτωπα πάλης; Θα πέσει ο ουρανός να μας πλακώσει; Θα υποφέρει από το μίασμα ο Περισσός, ή η Κουμουνδούρου; Ή θα χάσουν τον αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό τους οι εκτελεστές αποτυχημένων εκτρώσεων - όπως τους έλεγε πολύ εύστοχα ο Γκράμσι - που υπόκεινται ήδη στον ποινικό κώδικα της ιστορίας;
Βαδίζουμε χώρια, αλλά χτυπάμε μαζί...
Ας διατηρήσει ο καθένας από εμάς, η κάθε πολιτική δύναμη, την δική της ιδιαίτερη ταυτότητα, αλλά και τις θέσεις της, που θα έχει το δικαίωμα να τις ζυμώνει ελεύθερα στον από κοινού αγώνα. Τι φοβούνται όλοι τους; Αν η ηγεσία του ΚΚΕ θεωρεί ότι έχει δίκιο στο πρόγραμμά της, γιατί φοβάται να το ζυμώσει ελεύθερα μέσα στις πλατύτερες μάζες που θα συνεγείρει μια ενωτική προσπάθεια, δηλαδή η κοινή δράση όλων μαζί εναντίον του καθεστώτος; Τι φοβάται;
Όποιος δεν φοβάται για το δίκιο των θέσεών του και των επιχειρημάτων του, δεν τρέμει την ανοιχτή αντιπαράθεση, την ελεύθερη ζύμωση μέσα στα πλαίσια ενός κινήματος κοινής δράσης. Όποιος όμως βάζει τη δική του περιχαράκωση πάνω από την μοίρα του λαού, των εργαζομένων και της πατρίδας, τότε - το ξέρει, δεν το ξέρει - λειτουργεί ως πέμπτη φάλαγγα του καθεστώτος. Όσο αντικαπιταλιστής κι αν δηλώνει.
Βαδίζουμε χώρια, ο καθένας αυτοτελώς, αλλά οφείλουμε να χτυπάμε τον κοινό εχθρό μαζί. Πόσο δύσκολο είναι να το αντιληφθεί κανείς; Πόσο δύσκολο είναι να κατανοήσει κανείς ότι στο βαθμό που θα συμβεί κάτι τέτοιο, θα απελευθερώσει πρωτοφανείς δυναμικές μέσα στον λαό και τους εργαζόμενους. Πόσο δύσκολο είναι να κατανοήσει κανείς ότι όσο δεν υπάρχει αυτή η ενότητα στην κοινή δράση, ο εχθρός, το καθεστώς, οι κυβερνώντες θα κάνουν περίπατο με την πολιτική τους και οι εκατόμβες των θυμάτων θα πολλαπλασιάζονται ισοπεδώντας κυριολεκτικά την χώρα και τον λαό της.
Εμείς οφείλουμε να τους χαλάμε την σούπα.
Τι περιμένουμε λοιπόν; Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αφού πέταξε στα σκουπίδια τον αγώνα για τη ΔΕΗ, καλεί για σήμερα ευρεία συνάντηση για τις παραλίες, κοκ. Ευρεία συνάντηση, αλλά με αυστηρό πρωτόκολλο. Δεν τους θέλει όλους. Καλεί μόνο εκείνες τις "συλλογικότητες" που θεωρεί ότι ελέγχει ο μηχανισμός της με κολαούζους κάποιους από την αριστερά, αλλά π.χ. αγνοεί το ΕΠΑΜ επιδεικτικά. Ο λόγος είναι απλός. Χαλάμε την σούπα.
Είναι ένα ακόμη δείγμα για το πώς εννοεί η Κουμουνδούρου τα ανοίγματα. Ανοίγματα μόνο στους "δικούς μας" και σε εκείνους που ξέρουμε εξαρχής ότι θα πούνε όχι. Όπως π.χ. το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Πώς αλλιώς θα προχωρήσει η συνεύρεση με την κεντροαριστερά; Πώς αλλιώς θα τα βρουν με τον Κουβέλη, ή με την Δημοκρατική Παράταξη που εγκυμονεί ο Βενιζέλος και η συμμορία του;
Εμείς πάντως σαν ΕΠΑΜ θα βρεθούμε εκεί. Δεν έχει καμιά σημασία που δεν μας κάλεσαν. Δεν έχει καμιά σημασία που ξέρουμε ότι θα κάνουν τα αδύνατα, δυνατά να πνίξουν την φωνή μας και να μας "ξεχάσουν" ακόμη κι ως αναφορά, όπως ήδη έκαναν σε προηγούμενες ανάλογες περιπτώσεις. Εμείς πάντως θα βρισκόμαστε πάντα εκεί και θα τους βάζουμε προ των ευθυνών τους.
Είμαστε ειδικοί στο να χαλάμε τις σούπες και τα στημένα παιχνίδια των κομματικών μηχανισμών. Όχι μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και με όλους τους αποκαλούμενους αντιμνημονιακούς. Εντός και εκτός Βουλής. Μην ανησυχείτε, η οργάνωσή μας είναι αρκετά ισχυρή και η πολιτική μας επιρροή αρκετά πλατιά, ώστε να μην μπορεί κανείς να μας κλείσει το στόμα με τη βία.
Όσο οι ηγεσίες αρνούνται να καθίσουμε όλοι μαζί σε κοινό τραπέζι να τα βρούμε εναντίον του κοινού εχθρού, εμείς δεν θα τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί μέσα στην κοινωνία. Θα τους χαλάμε τις φιέστες των δήθεν ανοιγμάτων και θα θέτουμε το κεντρικό πρόβλημα που όλη η πάσχουσα κοιωνία πια συμμερίζεται. Και θα το κάνουμε μέχρις ότου κατανοήσει ακόμη και ο πιο ανόητος ότι χωρίς κοινή δράση δεν μπορεί να υπάρξει ούτε καν ελπίδα.

Σχόλιο της Ημέρας, 16/7/2014, dimitriskazakis.blogspot.com

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΘΕΜΑΤΩΝ ΟΑΕΕ, ΠΥΡΗΝΑ ΙΛΙΟΥ-ΑΓ. ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ-ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ

Δελτίου Τύπου για το Συλλαλητήριο της 11-7

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.Πα.Μ.) χαιρετίζει και δηλώνει την αλληλεγγύη του στην κινητοποίηση και το Συλλαλητήριο που οργανώνεται στο Σύνταγμα  από Συλλογικότητες, Πρωτοβουλίες και Φορείς ενάντια σε Χημικά, Σκουριές και Ακτές.

Οι λογικές και πολιτικές της συγκυβέρνησης που καθιστούν την πατρίδα μας, τόπο αφιλόξενο για το λαό της, αλλά φιλόξενο σε ξένα και ντόπια οικονομικά, καιροσκοπικά και πολιτικά συμφέροντα, δεν μπορούν παρά να μας βρίσκουν πολέμιους.

    Συνέχεια αυτών των πολιτικών είναι η συνειδητή και πλήρης υποταγή της χώρας και η διάλυση κάθε έννοιας δημόσιου, κοινωνικού αγαθού στο βωμό των ιδιωτικοποιήσεων, με άμεσα αποτελέσματα την εξαθλίωση του λαού μας και την υποβάθμιση του φυσικού μας περιβάλλοντος και πλούτου.

    Απαιτείται η άμεση κινητοποίηση του λαού για να σταματήσει τώρα η εξελισσόμενη καταστροφή και να  ανακοπούν όλοι οι επικείμενοι σχεδιασμοί που οδηγούν  στην υποβάθμιση της ζωής μας και την διάλυσης της χώρας.

   Τα μέλη και οι φίλοι του Ε.Πα.Μ. θα στηρίξουν με την παρουσία τους το Συλλαλητήριο την Παρασκευή 11 Ιούλη,  στις 20:00, στο Σύνταγμα,  όπως έκαναν ήδη και σε ανάλογες επιμέρους κινητοποιήσεις σε όλη την χώρα.

Αθήνα, 9 Ιουλίου 2014