Οι καταθέσεις στο στόχαστρο των επιτελείων της ευρωζώνης

Σε πολύ λίγο καιρό για να διαθέτεις καταθετικό λογαριασμό θα υποχρεούσε να πληρώνεις στην τράπεζα φύλακτρα. Δεν είναι πολύ μακριά η μέρα που θα πηγαίνει κανείς στην τράπεζα για να σηκώσει το μισθό του, ή την σύνταξή του και θα διαπιστώνει ότι του παρακράτησαν ένα ποσοστό. Ακόμη και μόνο για μια τραπεζική συναλλαγή ημέρας. Ενώ οι λίγοι που διαθέτουν ακόμη καταθέσεις, θα βλέπουν μήνα το μήνα να μειώνεται το ποσό λόγω αρνητικού επιτοκίου. Δηλαδή αντί να αποδίδει επιτόκιο η τράπεζα, θα αποδίδει ο καταθέτης σ' αυτήν.

Αν νομίζεται ότι κάτι τέτοιο είναι απίθανο, τότε προφανώς δεν προσέξατε τη νύξη του Μάριο Ντράγκι στις αρχές Μαίου φέτος ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει ακόμη και την πιθανότητα αποπληθωρισμού. Πώς μπορεί να αντιμετωπίσει μια ένωση όπου κυριαρχούν τα νομισματικά μέσα άσκησης οικονομικής πολιτικής, την πιθανότητα αποπληθωρισμού; Μόνο μ' έναν τρόπο: το μηδενισμό των διατραπεζικών επιτοκιών της ΕΚΤ που βρίσκονται ήδη στο 0,25%, αλλά και την εισαγωγή αρνητικών καταθετικών επιτοκίων. Με άλλα λόγια οι τράπεζες θα αντλούν τσάμπα χρήμα από την ΕΚΤ και θα επιβαρύνουν τους καταθέτες με φύλακτρα.
Στις 27 Μαίου ο Μάριο Ντράγκι μιλώντας σε μια διημερίδα στην Σίντρα της Πορτογαλίας είπε: "Υπάρχει κίνδυνος να καταληφθεί η οικονομία από αντιπληθωριστικές προσδοκίες" και να προκαλέσει σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις να καθυστερήσουν αγορές και επενδύσεις "σ' έναν κλασσικό κύκλο αποπληθωρισμού". Ο Ντράγκι και τα επιτελεία του ανησυχούν ιδιαίτερα μην και κυλίσει σε "κύκλο αποπληθωρισμού" η ευρωζώνη και διοχετεύει στις αγορές ότι η ΕΚΤ θα μειώσει επιτόκια και θα πάρει επιπλέον μέτρα τόνωσης όταν θα συνέλθει στις 5 Ιουνίου.
Ωστόσο, ο Ντράγκι διαβεβαίωσε ότι τελικά η ΕΚΤ θα διατηρήσει τον τιμάριθμο σε επίπεδα κάτω αλλά πλησίον του 2% μεσοπρόθεσμα. Ο λόγος είναι απλός. Θέλει να εξασφαλίσει ότι η οικονομία της ευρωζώνης δεν θα κατρακυλήσει σε κατάσταση αποπληθωρισμού. Να τι λέει η ίδια η ΕΚΤ για τους λόγους της στόχευσης κάτω, αλλά πλησίον του 2%: "Οι ρυθμοί πληθωρισμού κάτω, αλλά πλησίον του 2 % είναι αρκετά χαμηλά για την οικονομία να αξιοποιήσει πλήρως τα οφέλη της σταθερότητας των τιμών. Υπογραμμίζει, επίσης, τη δέσμευση της ΕΚΤ να παρέχει ένα επαρκές περιθώριο για την αποφυγή των κινδύνων του αποπληθωρισμού. Έχοντας ένα τέτοιο περιθώριο ασφαλείας έναντι του αποπληθωρισμού είναι σημαντικό, επειδή τα ονομαστικά επιτόκια δεν μπορούν να πέσουν κάτω από το μηδέν. Σε ένα περιβάλλον αποπληθωρισμού η νομισματική πολιτική δεν μπορεί ως εκ τούτου να είναι σε θέση να τονώσει επαρκώς τη συνολική ζήτηση, χρησιμοποιώντας τα επιτόκια της. Αυτό καθιστά ακόμη πιο δύσκολο για τη νομισματική πολιτική την καταπολέμηση του αποπληθωρισμού, παρά την καταπολέμηση του πληθωρισμού."
Προσέξατε τι λέει; Ότι σε μια νομισματική ένωση σαν την ευρωζώνη, όπου κυρίαρχο μέσο είναι η νομισματική πολιτική, ο αποπληθωρισμός είναι χειρότερος από τον πληθωρισμό, γιατί δεν μπορεί να υπάρξει αρνητικό επιτόκιο. Σε συνθήκες αποπληθωρισμού το χρήμα ακριβαίνει ακόμη και για τις τράπεζες ακόμη και με μηδενικό διατραπεζικό επιτόκιο. Το αποτέλεσμα είναι να γιγαντώνει η έλλειψη χρήματος από την αγορά και δημιουργείται ένα σπιράλ συρρίκνωσης τόσο των επενδύσεων, όσο και της κατανάλωσης. Αυτό το σπιράλ λέγεται δίνη αποπληθωρισμού.
Η οικονομία της ευρωζώνης έχει ήδη τεθεί σε τροχιά αποπληθωρισμού. Όσο η ΕΚΤ και το ευρωσύστημα επιμένει στις διασώσεις των τραπεζών, τόσο θα συμπιέζεται το εισόδημα των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων. Τόσο θα επιδεινώνεται το επενδυτικό πρόβλημα και θα εκτινάσεται το χρέος, ιδιωτικό και δημόσιο.
Καθώς η απειλή του αποπληθωρισμού όλο και περισσότερο στοιχειώνει ολόκληρη την ευρωζώνη, η ΕΚΤ θα αναγκαστεί να αναθεωρήσει το ταμπού και θα προχωρήσει σε αρνητικά επιτόκια. Πώς όμως θα αποφύγει την φυγή καταθέσεων; Εδώ έρχεται ο γνωστός οικονομολόγος του ΔΝΤ, Ρόγκοφ, ο οποίος σε άρθρο του στην Financial Times, 28/5, προτείνει την κατάργηση της κυκλοφορίας χαρτονομίσματος. Οι λόγοι που επικαλείται είναι ένας προσχηματικός, ότι δήθεν θα χτυπηθεί η εγκληματικότητα και ένας αληθινός, γιατί έτσι θα επιτραπεί στις τράπεζες να επιβάλλουν αρνητικά επιτόκια στις καταθέσεις.
Καλά η ευρωζώνη. Η Ελλάδα; Η Ελλάδα βρίσκεται ήδη εδώ και ενάμισυ χρόνο σε "κύκλο αποπληθωρισμού", αλλά δεν φαίνεται να νοιάζεται κανείς. Η τύχη της έχει προγραφεί. Η απόσυρση από την κυκλοφορία του φυσικού χρήματος και κυρίως των χαρτονομισμάτων έχει ήδη αρχίσει. Στα ΑΤΜ ήδη τα πλαφόν ανάληψης έχουν μειωθεί σημαντικά. H Ελλάδα είναι σε ιδανική κατάσταση για να επιβληθούν αρνητικά επιτόκια. Το πότε θα το μάθουμε το φθινόπωρο, όταν θα τεθεί επί τάπητος το νέο πακέτο χρηματοδότησης για το χρέος της χώρας. Κι ο σώζων εαυτόν, σωθήτω. Αν μπορεί κανείς να σωθεί μέσα σε τέτοια κατάστασης πολιτικής αφασίας.

Σχόλιο της Ημέρας, 30/5/2014, dimitriskazakis.blogspot.com

Το εκλογικό αποτέλεσμα κι εμείς

Φίλες και φίλοι, συναγωνίστριες και συναγωνιστές,

Η Πολιτική Γραμματεία του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου ευχαριστεί όλους τους φίλους και τα μέλη, που στρατεύτηκαν ανιδιοτελώς στην μεγάλη μάχη που δώσαμε συμμετέχοντας στις εκλογές της 25ης Μαΐου 2014 για το ευρωκοινοβούλιο. Τους ευχαριστούμε γιατί όλοι έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, παρά τις όποιες αδυναμίες, τις δυσκολίες και τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια αυτού του αγώνα. Ιδιαίτερα ευχαριστούμε τις φίλες και τους φίλους μας που δέχτηκαν να εκτεθούν, εμπλουτίζοντας το αγωνιστικό ψηφοδέλτιό μας και έδωσαν μαζί μας αυτόν τον υπέροχο αγώνα.

Η Πολιτική Γραμματεία επιχειρεί να προσεγγίσει ορισμένες καίριες - κατά την γνώμη της - πλευρές του εκλογικού αποτελέσματος και θέτει τις εκτιμήσεις αυτές στην κρίση των μελών και φίλων του ΕΠΑΜ.
Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν μια ακόμη επιβεβαίωση της ισχυρής επιρροής που διατηρούν οι επίσημοι κομματικοί μηχανισμοί, αλλά και το σύστημα μαύρης προπαγάνδας. Το μεγαλύτερο μέρος του εκλογικού σώματος ψήφισε με βάση όχι προγράμματα και πολιτικές, αλλά ιδεολογικές και κομματικές συγγένειες. Για πρώτη φορά κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης υπάρχει ένα εκλογικό αποτέλεσμα που διαχωρίζει κάθετα το εκλογικό σώμα σε αριστερά και δεξιά με την ακροδεξιά - και μάλιστα την φασιστική - να εισπράττει σημαντικά εκλογικά oφέλη.
Πρόκειται για μια τραγική εξέλιξη που μας πηγαίνει πίσω στα χρόνια της μετεμφυλιακής περιόδου, μόνο που σήμερα τείνει να εισάγει ολόκληρη την χώρα σε μια περίοδο προετοιμασίας ενός νέου εμφύλιου σπαραγμού.
Η ίδια η Νέα Δημοκρατία κατόθρωσε να μην υποστεί συντριβή, να περιορίσει την εκλογική ήττα, επενδύοντας στα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά της εκλογικής βάσης της. Ο φόβος,, η καχυποψία και τα εμφυλιοπολεμικά πάθη ανακλήθηκαν στην πρώτη γραμμή. Η αριστερά έγινε πάλι το φόβητρο για τον φοβισμένο δεξιό. Παρουσιάστηκαν σαν φορείς της αστάθειας σε μια εποχή που χρειάζεται σταθερότητα. Κατ΄ αναλογία με την μετεμφυλιακή περίοδο που αποτέλεσε το άλλοθι κάθε είδους εκτροπής, παρακρατικής δράσης , ως και την επιβολή της επτάχρονης δικτατορίας.
Ανίκανη η ηγεσία και ο μηχανισμός της να πείσει για την πολιτική που ακολουθεί και για τα συμφέροντα που εκφράζει, επένδυσε στο πόσο βαμμένος δεξιός είναι ο ψηφοφόρος της και πόσο δεμένος είναι με το συγκεκριμένο κόμμα. Για πρώτη φορά στην ιστορία της - από την επoχή του ιδρυτή της Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος προσπάθησε εναγωνίως να απαλλάξει το κόμμα του από την ρετσινιά της μετεμφυλιακής δεξιάς - αυτοπροσδιορίστηκε ανοιχτά με πολιτικό λόγο που εξάπτει εθνικά πάθη και διχασμούς μέσα στον λαό. Έτσι συντελέστηκε η μετάλλαξη της ΝΔ σ' ένα κόμμα υποχείριο κρυπτοφασιστικών δυνάμεων, που δουλεύουν πια για το ολοκαύτωμα της χώρας και του λαού της.
Στην μετάλλαξη αυτή έχει συμβάλει και η αποκαλούμενη καραμανλική εσωκομματική αντιπολίτευση, που δηλώνει αντιμνημονιακή, για τα μάτια του κόσμου, ενώ υπερψηφίζει τα κυβερνητικά μέτρα. Εξαπάτησε τον μέσο ψηφοφόρο της ΝΔ, υποβάλλοντάς του να ξαναψηφίσει ΝΔ προκειμένου να δώσει την δυνατότητα να απαλλαγεί από την φασιστική ηγετική ομάδα Σαμαρά. Κι έτσι να αλλάξει η κεντρική πολιτική. Με τον ίδιο τρόπο που η καραμανλική τάση μέσα στη ΝΔ επέτρεψε στον Σαμαρά να αλώσει το συγκεκριμένο κόμμα, για να γλυτώσει η ίδια από τις τεράστιες πολιτικές και ποινικές ευθύνες που έχει για το γεγονός ότι οδήγησε στην χρεοκοπία την Ελλάδα, έτσι και τώρα εξασφαλίζει τα νώτα της σημερινής ηγετικής ομάδας για τους ίδιους ακριβώς λόγους.
Ταυτόχρονα, οι εκλογές αυτές μετεξελίχθησαν από την συγκυβέρνηση σε ένα πρωτοφανές παζάρι ψήφων. Ξοδεύτηκαν τεράστια ποσά από το κρατικό ταμείο για τους υποψηφίους της συγκυβέρνησης, την μαζική χειραγώγηση της "κοινής γνώμης", αλλά και την ανοιχτή εξαγορά ψήφων, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια ακόμη μαύρη τρύπα στον κρατικό προϋπολογισμό που καλείται να καλύψει τους επόμενους μήνες το γνωστό υποζύγιο, δηλαδή ο έλληνας φορολογούμενος. Οι πολιτευτές και οι κομματάρχες της συγκυβέρνησης δεν μοίραζαν μόνο σωρηδόν πενηντάρικα με αντάλλαγμα μια ψήφο στην κάλπη, αλλά έταζαν εξαιρέσεις από κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, προστασία της ήδη πενιχρής σύνταξης, όπως και δουλίτσες σε δήμους, περιφέρειες και κράτος για τους "δικούς μας".
Από την άλλη, έχουμε μια αριστερά που έχει χάσει την πατριωτική αναφορά της, εχει χάσει κάθε αίσθηση αγώνα για την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία, αλλά και για τη δημοκρατία. Είναι μια αριστερά ιδανική για την διάσπαση και την περιχαράκωση του λαού, δωρίζοντας τα εθνικά σύμβολα της ενότητάς του στον σκοταδισμό και τον φασισμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε με το αίσθημα απελιπισίας που διακατέχει μεγάλο μέρος του λαού που νιώθει την ανάγκη να γλυτώσει το ταχύτερο δυνατόν από την παρούσα κυβέρνηση και τις αδίστακτες πολιτικές της. Έταξε ότι αρκεί να βγει πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ και με διαφορά από τη ΝΔ ώστε να εξαναγκαστεί σε εκλογές η κυβερνώσα παράταξη. Το πέτυχε για να αποδειχθεί άμεσα ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βασίστηκε στη συνειδητή ψήφο, ούτε καν στην ψήφο διαμαρτυρίας. Επένδυσε στην ψήφο απόγνωσης του αντιμνημονιακού χώρου. Ανίκανος να διεμβολίσει τον μνημονιακό χώρο, διεμβόλισε και άντλησε ψήφους από τους αντιμνημονιακούς σχηματισμούς. Κι έτσι κατάφερε να ανακόψει τις δυνατότητες νίκης από ολόκληρο τον αντιμνημονιακό χώρο, χωρίς να επιτύχει την ζητούμενη νίκη για τον εαυτό του. Ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον είναι εγκλωβισμένος, αφού δεν μπορεί να προκαλέσει εκλογές, όπως υποσχόταν, και ούτε διαθέτει άλλες πολιτικές δυνάμεις στις οποίες μπορεί να απευθυνθεί για να δημιουργήσει μια οιονεί κυβερνητική πλειοψηφία με αντιμνημονιακό στόχο.
Είναι καταδικασμένος να ακολουθήσει την τακτική του "ώριμου φρούτου", ελπίζοντας ότι οι ζοφερές συνέπειες των πολιτικών που θα συνεχίσουν να εφαρμόζονται θα οδηγήσουν στην μεταστροφή μέρους του εκλογικού σώματος προς αυτόν. Ο ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ που ήλπιζε σε μια γρήγορη απαλλαγή από την κυβέρνηση, αλλά και η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, θα πληρώσει ακριβά αυτή την τακτική. Οι πολιτικές της καταστροφής και του εξανδρποδισμού θα συνεχιστούν με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να αναμένει πότε με χρόνια με καιρούς θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου, ώστε να αποκτήσει την πολυπόθητη κυβερνητική πλειοψηφία. Αν έρθει ποτέ.
Η ανατροπή της κυβέρνησης πήγε στις καλένδες και η πρωτοβουλία των κινήσεων παραδόθηκε στην παράταξη του μνημονίου με τον ΣΥΡΙΖΑ να μην αποτελεί άμεση απειλή για τους κυβερνώντες. Το πότε θα γίνουν και με ποιους όρους θα διεξαχθούν οι εθνικές εκλογές ανήκει πλέον στην συγκυβερνώσα παράταξη που διαθέτει όλα τα μέσα για να εξαναγκάσει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να διαλέξει: εσαεί αντιπολίτευση, ή κάποια μορφή συγκυβέρνησης με τις δυνάμεις του μνημονίου. Το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας έχει κάνει ήδη άνοιγμα σε κάποια μελλοντική "καλή" ΝΔ και σε κάποιο "καλό" ΠΑΣΟΚ, που θα έχουν απαλλαγεί από τις κακές τωρινές τους ηγεσίες, προδικάζει πολλά.
Όλα αυτά οφείλονται στην τακτική που επέλεξε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία ενδιαφέρθηκε μόνο να «μαντρώσει» τους ψηφοφόρους της στο κομματικό παχνί και τίποτε άλλο. Απέρριψε κάθε δυνατότητα ανοιχτής συμπόρευσης και συμμαχίας από τα κάτω έτσι ώστε να δοθεί διέξοδος στην οργή πλατύτερων στρωμάτων από εκείνα που εκφράζονται από την αριστερά. Επέλεξε την επιβολή κομματικών υποψηφίων, συχνά φυτευτών, με αποτέλεσμα την συντριβή τους στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Επέλεξε την τακτική της αυτοδυναμίας με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να διατηρήσει ούτε καν τους ψήφους που είχε πάρει τον Ιούνιο του 2012. Η διαρροή από τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν τέτοια, που αν δεν υπήρχε η αναπλήρωση από ψηφοφόρους των άλλων αντιμνημονιακών σχημάτων, οι οποίοι υπό καθεστώς απελπισίας τον ψήφισαν, ίσως να μην έφτανε ούτε καν το 20%.
Το συμπέρασμα είναι ότι ο αμφίσημος πολιτικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν έπεισε, αλλά οδήγησε και σε τέτοιες πολώσεις που κάνει αδύνατη μια ευρύτερη συσπείρωση αντιμνημονιακών δυνάμεων με σκοπό την ανατροπή της κυβέρνησης των μνημονίων πριν είναι πολύ αργά. Η κυβερνώσα παράταξη παρά την πολύ σημαντική εκλογική φθορά που έχει υποστεί, γνωρίζει πολύ καλά το δώρο που της πρόσφερε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έπιασε "ταβάνι" λεηλατώντας εκλογικά τους οιονεί συμμάχους του. Κι επομένως δεν μπορεί να αποτελέσει άμεση απειλή για τους κυβερνώντες. Τουλάχιστον με όρους εκλογών.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν επιδιώκει κάποια συνεργασία με άλλους σχηματισμούς από το αντιμνημονιακό τόξο. Γι' αυτό και τορπίλισε καθε δυνατότητα συνεργασίας από τα κάτω στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές με σκοπό να επιβληθεί ο κομματικός μηχανισμός. Έστω κι αν της στοίχισε ακριβά στα εκλογικά αποτελέσματα. Ψάχνει μόνο για υποταχτικούς. Δηλαδή για όσους προσελκύονται από το ενδεχόμενο της νομής της εξουσίας και με αντάλλαγμα κάποιον θώκο "ξεχνούν" θέσεις, αρχές, και διακηρύξεις. Οι κυβερνώντες το γνωρίζουν και αισθάνονται ασφαλείς.
Ταυτόχρονα, το εκλογικό αποτέλεσμα για την ευρωβουλή ήρθε σαν αποτέλεσμα μιας μακράς περιόδου κινηματικής άπνοιας. Η τελευταία ελπιδοφόρα αναλαμπή όπου πλατύτερες μάζες κινητοποιήθηκαν με την ελπίδα μιας γρήγορης ανατροπής της κυβέρνησης και των πολιτικών της, ήταν το κλείσιμο της ΕΡΤ. Οι κομματικοί μηχανισμοί όμως, μαζί με τις γνωστές συνδικαλιστικές αγκυλώσεις, έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στο να δεχθεί μια ακόμη ήττα ο κόσμος που ήθελε να κινητοποιηθεί. Από κει και πέρα κάθε σκίρτημα κινήματος, ή μαζικής πρωτοβουλίας, αντιμετωπίστηκε με όρους διάλυσης, ή ποδηγέτησης από τους κομματικούς μηχανισμούς σε συνδυασμό με τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες. Θανατώθηκε κάθε αγωνιστική διάθεση. Πάνω απ' όλα το κόμμα. Κι έτσι στο βωμό του κόμματος, θυσιάσθηκε και η τελευταία ικμάδα μαχητικού φρονήματος στον λαό.
Η μια μεθοδευμένη ήττα πάνω στην άλλη, η εγγατάλειψη και καταδίκην των όποιων ριζοσπαστικών λαϊκων διεκδικήσεων, ειδικά σε ότι αφορά το χρέος, το νόμισμα, την ΕΕ, έπεισαν την μεγάλη πλειοψηφία ότι δεν έχει κανένα νόημα ούτε η κινητοποίηση, ούτε ο αγώνας. Η ηττοπάθεια και το δόγμα "ο σώζων εαυτόν, σωθήτω" άρχισε να κυριαρχεί στην κοινωνία. Η πολιτική της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε σοβαρό ρόλο στην κατεύθυνση αυτή, μιας και ακολούθησε τη γνωστή τακτική του "μην ανησυχείτε, θα έρθω εγώ και θα σας βολέψω". Κι έτσι κάθε εκδήλωση αγώνα εκφυλίστηκε σε κομματικό παραμάγαζο του ΣΥΡΙΖΑ, ή συνθλίφτηκε από τον κομματικό μηχανισμό του ΚΚΕ. Ενώ η συνδικαλιστική γραφειοκρατία φροντίζει όπως πάντα μόνο για τον εαυτό της με κινητοποιήσεις εκτόνωσης.
Υπό αυτές τις συνθήκες η μεγάλη πλειοψηφία προσήλθε στις κάλπες απογοητευμένη πιστεύοντας ότι δεν μπορεί να αλλάξει τίποτε κι επομένως βολεύτηκε είτε με τις υποσχέσεις της κυβερνώσας παράταξης, είτε με τις υποσχέσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Έστω κι αν και στις δυο περιπτώσεις, είναι φρούδες υποσχέσεις. Υπήρχαν κι αυτοί που θέλησαν να τιμωρήσουν τα κόμματα του νέου διπολισμού ψηφίζοντας κόμματα που προσωποποιούν ως αντιπολίτευση το πλήρες αδιέξοδο. Τι μπορεί να ελπίζει κανείς ψηφίζοντας ΧΑ; Μόνο να εκφράσει το «άει σιχτίρ» και τίποτε περισσότερο. Το ίδιο ισχύει και για την ψήφο στο ΚΚΕ. Πρόκειται για ψήφους που δεν εμπεριέχουν καμιά ελπίδα να αλλάξει ο,τιδήποτε, δεν διεκδικούν τίποτε, θέλουν μόνο να τιμωρήσουν τους πάντες και μάλιστα τυφλά.
Έτσι ψηφίζουν κόμματα που συνιστούν ως αντιπολίτευση την πολιτική εγγύηση ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να πέσει και η πολιτική των μνημονίων δεν πρόκειται να αποτραπεί,αφού αυτά δεν θα θέσουν καν την πτώση της κυβέρνησης στην ημερήσια διάταξη κι επομένως δεν υπάρχει ούτε η παραμικρή ελπίδα να αλλάξει κάτι. Πρόκειται για πολιτική αυτοχειριασμού. Ψηφίζουν για να εκδικηθούν τους πάντες, μαζί και τον εαυτό τους. Αυτό και μόνο. Και η νοοτροπία αυτή είναι ιδανική για να εκθρέψει ολοκαυτώματα σαν τον εμφύλιο, καταστάσεις σαν αυτή της σημερινής Ουκρανίας.
Το γεγονός αυτό μαζί με τη μεγάλη διασπορά ψήφων σε κόμματα και κομματίδια δίχως ταυτότητα και περιεχόμενο, τη σημαντική αποχή, αλλά και την ανάδειξη ενός ανύπαρκτου κόμματος, που αποκαλείται Ποτάμι, στην ευρωβουλή, υποδηλώνουν μια κοινωνία σε υποχώρηση και κατάρρευση. Μια κοινωνία που στρώματά της έχουν ήδη αρχίσει να παραδίνονται στα πιο στοιχειώδη και πιο επικίνδυνα ένστικτα του ανθρώπου, λίγο πριν αυτός αποκτηνωθεί παντελώς. Τα στρώματα αυτά δεν ξέρουν πλέον ή ακόμα χειρότερα αδιαφορούν για το τι σημαίνει δημοκρατία και τι δικαιώματα. Κι επομένως δεν μπορούν να αντιληφθούν ούτε καν τι πρέπει να υπερασπιστούν. Μοιάζουν σαν τους αγράμματους που αδιαφορούν παντελώς και εχθρεύονται τη γραφή και την ανάγνωση. Ζουν απλά για να ζουν και το θεωρούν φυσιολογικό. Γι' αυτό και πέφτουν θύματα των βαθύτερων προκαταλήψεών τους, αλλά και της μόδας, όπως αυτή διαμορφώνεται από τους διαμορφωτές της "κοινωνίας του θεάματος".
Σ' αυτές τις συνθήκες το ΕΠΑΜ δεν κατόρθωσε να πείσει ότι αποτελεί άμεση εναλλακτική επιλογή για τη σημερινή συγκυρία. Παρά το γεγονός ότι διεύρυνε την επιρροή του σε πολύ πλατειά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, αυτό δεν μπόρεσε να καταγραφεί στην κάλπη. Το ΕΠΑΜ μιλούσε και μιλά για την ενότητα του ελληνικού λαού, σε μια εποχή όπου η κοινωνία πολώνεται σε αριστερά και δεξιά. Προτάσσει το πατριωτικό και δημοκρατικό καθήκον, όταν πλατιά στρώματα δεν ξέρουν καν τι σημαίνει πατρίδα και δημοκρατία. Ζητά να πάρει την υπόθεση ο λαός στα χέρια του σε μια περίοδο όπου κυριαρχεί η ηττοπάθεια και "ο σώζων εαυτόν, σωθήτω". Υπερασπίζεται και οργανώνει αγώνες σε μια περίοδο όπου οι περισσότεροι έχουν χάσει κάθε ελπίδα. Μιλά και επιμένει σε μια επανάσταση προσωπικής αξιοπρέπειας, όταν οι περισσότεροι ωθούνται στην αναξιοπρέπεια για να επιβιώσουν, ή για να αναδειχθούν. Απευθύνεται στο νου, στην κοινή λογική και την γνώση, όταν κυριαρχούν τα συναισθήματα, του φόβου και της απελπισίας.
Επίσης το ΕΠΑΜ, παρά τις επίμονες προσπάθειές του, δεν κατόρθωσε να πετύχει την οργάνωση κοινής δράσης ανάμεσα στις ευρύτερες δυνατές δυνάμεις με κοινά αιτήματα. Με αποτέλεσμα να μην καταστεί δυνατό να διασωθούν κινήματα και μαζικές δράσεις που θα μπορούσαν να δώσουν πνοή και ελπίδα στα πιο καθημαγμένα στρώματα του λαού. Το γεγονός ότι δυνάμεις και σχήματα όπως ΑΝΤΑΡΣΥΑ και "κόμματα της δραχμής", που στάθηκαν εναντίον της κοινής δράσης θέτοντας ιδεολογικά προσκόμματα, συνετρίβησαν εκλογικά, ίσως να συνιστά ένα αναγκαίο σοκ νηφαλιότητας.
Η μαζική δράση του ΕΠΑΜ δεν έχει την αναγκαία συνέπεια, ούτε έχει φτάσει ακόμη στο επίπεδο εκείνο που να επιτρέπει την κινητοποίηση λαϊκών στρωμάτων για τα πιο ζωτικά τους αιτήματα. Οι αδυναμίες και οι υστερήσεις στους τομείς αυτούς έπαιξαν καθοριστικό ρόλο όταν έφτασε η ώρα της κάλπης, καθώς το εκλογικο σώμα στις περισσότερες περιοχές της χώρας δεν είχε πρόσφατη εμπειρία αγώνων τέτοιων ώστε να ξέρει πώς δρα το Μέτωπο.
Παρά την σημαντική οργανωτική ανάπτυξη του ΕΠΑΜ όλο το προηγούμενο διάστημα, το Μέτωπο δεν έχει κατορθώσει ακόμα να αναπτύξει την πολιτική του δουλειά σε ανάλογο επίπεδο για όλους τους τομείς και τους πυρήνες του. Δεν έχει κατακτηθεί ακόμη ενιαίος τρόπος και επίπεδο δουλειάς μέσα στην κοινωνία από όλες τις οργανωμένες δυνάμεις του Μετώπου. Κι αυτό αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση για το επόμενο διάστημα.
Τέλος, παραμένει σοβαρό το πρόβλημα της αναγνωρισιμότητας του Μετώπου, των προταγμάτων και της δράσης του από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Κι αυτήν δεν μπορούμε να την περιμένουμε από τα ΜΜΕ, ούτε από κανέναν άλλον, εκτός από την συστηματική δουλειά πόρτα-πόρτα των μελών και των φίλων του Μετώπου. Πρέπει ο κάθε πυρήνας μας, το κάθε μέλος του ΕΠΑΜ να αναδειχθεί σε σημείο αναφοράς για ολόκληρη την κοινωνία σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς. Δεν πρέπει να αφήσουμε κανέναν που να μην τον πλησιάσουμε, να του μιλήσουμε, να οικοδομήσουμε σχέσεις μαζί του, ώστε να αντιληφθεί ότι οι έννοιες αλληλεγγύη, δημοκρατία, αξιοπρέπεια δεν είναι κενές περιεχομένου.
Το αποτέλεσμα των εκλογών επιτείνει το συνολικό κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό αδιεξοδο της χώρας. Ο ελληνικός λαός και η χώρα είναι πολύ πιο εκτεθειμένοι στις πολιτικές εξανδραποδισμού, χωρίς καν να διαθέτει επίσημη αντιπολίτευση ικανή να υπερασπιστεί ακόμη και τα πιο στοιχείωδη. Βρίσκεται στη πιο δεινή θέση από την αρχή της νέας κατοχής. Το ΕΠΑΜ οφείλει να πάρει πρωτοβουλίες τέτοιες που να θέτουν προ των ευθυνών τους όλους εκείνους που μιλούν εναντίον της μνημονιακής πολιτικής.
Οι οργανωμένες δυνάμεις του ΕΠΑΜ οφείλουμε να ξαναβρούμε όλους εκείνους που βρεθήκαμε μαζί κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Να ανοιχτούμε σε φίλους και κυρίως σ' εκείνους που συμπαθούν το Μέτωπο, αλλά δεν το ψήφισαν. Να συζητήσουμε την κατάσταση που προέκυψε από αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα με τρόπο φιλικό και με σκοπό να ακούσουμε τις παρατηρήσεις και τον προβληματισμό τους. Πρέπει να ανοιχτούμε πιο πλατιά στην κοινωνία.
Το ΕΠΑΜ για μια ακόμη φορά θα αναλάβει πρωτοβουλία συνεύρεσης όλων των δυνάμεων που θεωρούν τον εαυτό τους αντιμνημονιακό. Η κυβερνώσα παράταξη ουσιαστικά ηττήθηκε εκλογικά. Δεν δικαιούται λοιπόν να μιλά πλέον εξ ονόματος του ελληνικού λαού. Ακόμα δε περισσότερο να αποδέχεται δεσμεύσεις και να εφαρμόζει πολιτικές που η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού έχει απορρίψει. Θα πρέπει λοιπόν να ενωθούμε όλοι για να ρίξουμε την υφιστάμενη κυβέρνηση το ταχύτερο δυνατό. Θα πρέπει όλες μαζί οι δυνάμεις να κηρύξουμε ένα νέο ανένδοτο αγώνα με αίτημα την πτώση της κυβέρνησης και τη διάλυση αυτού του κοινοβουλίου της διαρκούς Συνταγματικής εκτροπής.
Στόχος μας θα πρέπει να είναι η οργάνωση της κοινής δράσης μας με τέτοιο τρόπο ώστε να κλιμακωθούν οι λαϊκές κινητοποιήσεις, με τέτοιο τρόπο ώστε ο ίδιος ο λαϊκός παράγοντας να επιβάλει τις πολιτικές εξελίξεις. Για τον σκοπό αυτό το ΕΠΑΜ θα αναλάβει, για άλλη μια φορά, πρωτοβουλία συνάντησης και διαλόγου με όλες τις ηγεσίες του αντιμνημονιακού τόξου, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα κοινό μέτωπο με βάση τα πιο άμεσα και ζωτικά αιτήματα του λαού.
Ένα όμως είναι το σίγουρο: Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές, η πατρίδα και ο λαός χρειάζεται το Μέτωπο περισσότερο από ποτέ. Δεν θα γίνουμε ριψάσπιδες. Χάσαμε μια μάχη, αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται, θα έχει διάρκεια και εμείς, έχοντας δημιουργήσει γερές βάσεις μέσα στην κοινωνία, ανεξάρτητα αν αυτό δεν αποτυπώθηκε με την ψήφο της Κυριακής, θα συνεχίσουμε μέχρι την τελική Νίκη!

Αθήνα 27 Μαΐου 2014

Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.

Το εκλογικό αποτέλεσμα με ψύχραιμη ματιά

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Σαν πρώτο γενικό συμπέρασμα, το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών, όσο και κυρίως των ευρωεκλογών, αποτυπώνει με καθαρό τρόπο τη διάθεση της ελληνικής κοινωνίας να απαλλαγεί το γρηγορότερο δυνατό από το καθεστώς των μνημονίων και του παραδοσιακού πολιτικού συστήματος που τα υπηρετεί. Ωστόσο μια πιο προσεκτική ματιά δείχνει, ότι οι πραγματικοί συσχετισμοί δεν άλλαξαν σημαντικά με ένα 55% της ψήφου να κατευθύνεται προς συντηρητικές έως και φασιστικές κατευθύνσεις.

Σε αυτό το αποτέλεσμα συνετέλεσαν οι εξής παράγοντες που οδηγούν σε άκρως επικίνδυνη προοπτική:

1. Οι αμφίσημες πολιτικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ οδήγησαν στην αποτροπή δημιουργίας ενός ισχυρού πλειοψηφικού ρεύματος ανατροπής. Παρά την αδιαμφισβήτητη πρωτιά που το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης πέτυχε, οι αντιφάσεις και οι αμφισημίες στη πολιτική και τη ρητορική του, βοήθησαν το καθεστώς να περισώσει τα προσχήματα και τα κόμματα της συγκυβέρνησης...
να εξακολουθήσουν να κυβερνούν απερίσπαστα, εφαρμόζοντας την ίδια σκληρή και αντιλαϊκή πολιτική.

2. Το καθεστώς συνεπικουρούμενο, όπως πάντα, από την οργιώδη προπαγάνδα των ΜΜΕ, κατάφερε να διοχετευτεί έντεχνα η αρνητική ψήφος της κοινωνίας προς τις πολιτικές που ακολουθεί, σε προκατασκευασμένα σχήματα που λειτούργησαν ως αναχώματα στη δημιουργία πλειοψηφικού ρεύματος αλλαγής. Η δημιουργία ενός τέτοιου ρεύματος θα έδινε τη δυνατότητα ριζοσπαστικοποίησης του λαϊκού παράγοντα σε τέτοιο βαθμό, που η ανατροπή θα καθίστατο σχεδόν αναπότρεπτη. Σε αυτό το σημείο ακριβώς έγκειται η επιτυχία του καθεστώτος και η ευθύνη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και όχι η παράταση στη ζωή μιας υπό κατάρρευση, κατά τα άλλα, συγκυβέρνησης.

Το εκλογικό αποτέλεσμα ήλθε τελικά να προετοιμάσει το έδαφος για τη δημιουργία μετά τις κοινοβουλευτικές εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν, το φθινόπωρο ή λίγο αργότερα, του «μεγάλου» συνασπισμού μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ υπό διαφορετική ηγεσία, ή ΣΥΡΙΖΑ και «αναγεννημένου» ΠΑΣΟΚ, υπό οποιαδήποτε μορφή «ελιάς» ή ποταμιού», ή και των τριών αυτών δυνάμεων μαζί, σε μια κυβέρνηση υποτίθεται «εθνικής σωτηρίας», που το κοινωνικό σώμα στη κατάσταση σύγχυσης και αδιεξόδου που βρίσκεται θα αποδεχθεί ως τη μόνη ρεαλιστική λύση.

Πριν όμως αναλύσουμε το γιατί η ψήφος δεν κατευθύνθηκε σε δυνάμεις με καθαρό πολιτικό λόγο και αντιμνημονιακά προτάγματα, δημιουργώντας έτσι ένα ακόμα πιο θολό τοπίο από αυτό πριν τις εκλογές, ας δούμε με ψύχραιμη ματιά ορισμένα χαρακτηριστικά της κοινωνικής πραγματικότητας, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί τέσσαρα χρόνια μετά την επιβολή των μνημονίων.

Κατ’ αρχήν υπάρχει ένας «σκληρός» πυρήνας ευπορότερων, κατά κύριο λόγο, στρωμάτων που μπορεί να ανέρχεται ακόμα και στο 25% του συνόλου, ο οποίος θεωρεί, κατά βάση, σωστή την πολιτική που ακολουθείται και τα μνημόνια απαραίτητα για τη χώρα. Πρόκειται για τις ομάδες εκείνες του πληθυσμού που δεν θίγονται από την κρίση και ορισμένοι μάλιστα κερδίζουν από αυτήν. Οι ομάδες αυτές διέπονται από νεοφιλελεύθερες απόψεις και αποτελούν τον κύριο κορμό των υποστηρικτών των κομμάτων της συγκυβέρνησης, ή ακολουθούν σχήματα που ασκούν κριτική για πιο δεξιά και ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική (π.χ. «ΓΕΦΥΡΕΣ»).

Στην αντίπερα όχθη υπάρχει ένα ποσοστό, καθόλου ευκαταφρόνητο, που έχει χάσει τα πάντα, ή κινδυνεύει να τα χάσει. Ο φόβος, η ανασφάλεια, αλλά συνάμα η οργή και ο θυμός είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του. Οι ομάδες αυτές του πληθυσμού, κατά πλειοψηφία, κατευθύνθηκαν σε αυτόν που αν δεν μπορεί να τους υποσχεθεί κάτι καλύτερο, φαντάζει όμως ως ο αρκετά ισχυρός για να εκφράσει αυθεντικά την εκδικητική τους διάθεση απέναντι σε όλους τους υπόλοιπους, που θεωρούν υπεύθυνους για την κατάστασή τους. Πρόκειται για την εκλογική «πελατεία» της Χρυσής Αυγής.

Τέλος, μεταξύ των δύο αυτών «ακροτήτων», υπάρχει ο διαμορφούμενος με κοινωνιολογικούς όρους «μεσαίος» χώρος. Είναι η μεγάλη πλειοψηφία που υπερβαίνει το 65% του πληθυσμού, δηλαδή τα δύο τρίτα αυτού και η πολιτική του προέλευση προέρχεται από το λεγόμενο κεντρώο χώρο που αποτελούσε πάντα τη βάση και των δύο μεγάλων μεταπολιτευτικών παρατάξεων. Αυτή η πλειοψηφία κατανοεί την κατάσταση, θα ήθελε να επιδιώξει μια ριζικά διαφορετική πορεία, αλλά δεν έχει κατασταλάξει ακόμα για το τι πρέπει να γίνει. Παρ’ όλα αυτά, δεν θίγονται όλοι με τον ίδιο τρόπο και σ’ αυτήν την κατηγορία. Υπάρχουν πολλές διαβαθμίσεις στην κλίμακα ατομικής επίδρασης της σκληρής πολιτικής εσωτερικής υποτίμησης και διάλυσης της χώρας. Διαβαθμίσεις που επηρεάζουν εν πολλοίς και την ατομική πολιτική συμπεριφορά, πέραν των ιδεολογικοπολιτικών καταβολών και των παρελθόντων κομματικών εντάξεων.

Σε αυτήν την μεγάλη πλειοψηφία απευθύνονται όλοι, ή τουλάχιστον οι θεωρούμενοι μεγάλοι. Εδώ η προπαγάνδα παίζει τον καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση των συνειδήσεων, ενώ η πλειοψηφία αυτή είναι η πιο ευάλωτη στην σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό που τα μέσα ενημέρωσης καλλιεργούν συστηματικά. Αρχικός θυμός, κυκλοθυμία και προσπάθεια προσαρμογής στις διαμορφούμενες συνθήκες είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της. Η προσπάθεια αυτή  είτε οδηγεί σε προσωπικές λύσεις «διεξόδου» και στην αδιαφορία, είτε κατευθύνει σε επιλογές υπό το κράτος σύγχυσης, απόγνωσης και φόβου.

Ο χώρος αυτός είναι συντηρητικός, αν και ανεκτικός και γενικά δημοκρατικός, απεχθάνεται ακραίες τοποθετήσεις και ενδιαφέρεται για ένα «σταθερό» περιβάλλον. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι τα κόμματα εξουσίας, ουδέποτε απευθύνονται σε αυτόν τον «μεσαίο» χώρο με όρους «δεξιάς» ή «αριστεράς», που είναι βαριά φορτισμένες έννοιες από την εποχή ήδη του εμφυλίου, παρά μόνο για να κατηγορήσουν τους αντιπάλους τους, π.χ. για να φύγει η δεξιά, για να μην έρθει η αριστερά. Ή προτάσσουν το «κέντρο», κεντροδεξιά, κεντροαριστερά, για να προσδώσουν ένα πιο προοδευτικό, ή ένα πιο «φιλελεύθερο» χαρακτήρα. Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι απευθύνονται με όρους πολιτικής σταθερότητας, που κινδυνεύει από την υποτιθέμενη αστάθεια που θα προκαλέσει η τυχόν επικράτηση του αντιπάλου. Όλα τα εκβιαστικά διλήμματα γύρω από το δίπολο «σταθερότητα - αστάθεια» πλάθονται και συνήθως πιάνουν.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και τη θολερότητα του πολιτικού τοπίου οι μεγάλες μάζες του «μεσαίου» αυτού χώρου κατευθύνθηκαν είτε στην μεγάλη αποχή, είτε στην «κουτουρού» ψήφο σε κάποιο από τα δεκάδες άγνωστα τοις πάσι κομματίδια, προκειμένου να εκφραστεί με αυτόν τον τρόπο η διαμαρτυρία και η έλλειψη στοιχειώδους προοπτικής. Μειοψηφικά μόνο κινήθηκαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ και είναι η βασική αιτία που οι συσχετισμοί παρέμειναν εντελώς αρνητικοί για την προοπτική ουσιαστικής αλλαγής.

Θα έχει ο ΣΥΡΙΖΑ την τύχη της ΔΗΜΑΡ;

Αν η πολιτική είναι εν πρώτοις διαχείριση συμβόλων, τότε ερμηνεύεται απόλυτα το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στην «οροφή» του, αφού ενώ προκειμένου να προσεγγίσει το «κέντρο» αλλοίωσε τις προγραμματικές του θέσεις και τον χαρακτήρα του, μετατοπιζόμενο δεξιότερα ακόμα και του παλαιού ανδρεοπαπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ, επιμένει στο πρόταγμα «αριστερά». Μιλάει για κυβέρνηση της αριστεράς. Ποιος όμως ενδιαφέρεται πραγματικά για μια τέτοια κυβέρνηση, παρά μόνο σαν λύση ύστατης ανάγκης;

Στην πράξη ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε το περιεχόμενο, αλλά κράτησε το ίδιο «περιτύλιγμα», ενώ θα έπρεπε να κάνει το αντίστροφο. Να κρατήσει ατόφιο το περιεχόμενο και να αλλάξει το «περιτύλιγμα» απευθυνόμενο στη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού με όρους εθνικής λαϊκής ενότητας (και όχι της αριστεράς) και να τον πείσει. Φοβάμαι, ότι η ευκαιρία για μια νέα πραγματικά δημοκρατική μεταπολίτευση χάθηκε οριστικά. Το γεγονός αυτό που αφορά στην εντελώς λάθος επιλογή περιεχομένου και εσφαλμένης εντελώς διαχείρισης συμβόλων ο ΣΥΡΙΖΑ θα το πληρώσει πολύ ακριβά, αρκούμενος στο τέλος σε ένα συμπληρωματικό κυβερνητικό ρόλο κάποιων από τα στελέχη του, οδηγώντας στην πλήρη απογοήτευση την πλειοψηφία των παλαιών και των πολύ περισσοτέρων νέων υποστηρικτών του.

Η λυπηρή ιστορία των ΑΝΝΕΛ.

Το προσωποπαγές αυτό κόμμα του Πάνου Καμμένου υπήρξε γέννημα θρέμμα της εποχής του μεγάλου θυμού και της αναζήτησης. Απευθυνόμενο κυρίως προς τα δεξιά του πολιτικού στερεώματος κατάφερε αρχικά να συσπειρώσει ένα μεγάλο τμήμα συντηρητικών ψηφοφόρων που δεν μπορούσαν να συμβιβαστούν με τις πολιτικές υποταγής που ακολουθούσε η ΝΔ. Σταδιακά απέδειξε, ότι δεν υπήρχε σοβαρό ιδεολογικό υπόβαθρο, ούτε στοιχειώδες πρόγραμμα μιας διαφορετικής πορείας για τη χώρα και έμεινε μόνο στον καταγγελτικό, πολλές φορές ακραίο λόγο του αρχηγού. Δεν απέκτησε ποτέ ισχυρές βάσεις μέσα στο κοινωνικό σώμα και ο εκφυλισμός ήλθε σαν λογική συνέπεια που επισφραγίστηκε με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.

Η αυτάρκεια του ΚΚΕ και η περιθωριοποίηση της λεγόμενης αντικαπιταλιστικής αριστεράς.

Το κομμουνιστικό κόμμα όλη αυτήν την περίοδο των πέτρινων χρόνων του μνημονίου, του κοινωνικού ανδραποδισμού και της διάλυσης της χώρας, παρέμεινε σταθερό στην αντικαπιταλιστική του ρητορική και την καταγγελία της ΕΕ των μονοπωλίων, ακολουθώντας μια μοναχική πορεία ωρίμανσης, υποτίθεται, των αντικειμενικών και υποκειμενικών συνθηκών μιας λαϊκής εξουσίας, αρνούμενο να ασχοληθεί καν με το σήμερα και με τον τρόπο που θα μπορούσε να ανακουφιστεί η κοινωνία. Έτσι απομονωμένο στο χώρο που από το 1974 του παραχώρησε το «σύστημα», αδιαφορεί για τις εξελίξεις και ενδιαφέρεται μόνο για τη συγκράτηση των δυνάμεών του, πράγμα που εν πολλοίς κατάφερε σε αυτές τις εκλογές, αφού πέραν των παραδοσιακών του ψηφοφόρων αποτελεί και την καταφυγή για ψήφο διαμαρτυρίας ενός μικρού τμήματος του «μεσαίου» χώρου, αφού επί της ουσίας παραμένει ακίνδυνο.

Στον λεγόμενο χώρο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του σχεδίου Β’ κτλ. η κατάσταση εξελίχθηκε όπως ακριβώς ήταν προδιαγεγραμμένη. Ο αριστερός «πατριωτισμός» και η προοπτική μιας κυβέρνησης της αριστεράς υπό τον ΣΥΡΙΖΑ λεηλάτησε κυριολεκτικά τον χώρο που παραμένει έτσι στο περιθώριο χωρίς καμιά δυνατότητα επιρροής επί των εξελίξεων.  

Η αποτυχία και η προοπτική του Ε.Πα.Μ.

Το Ε.Πα.Μ. από τη στιγμή που αποφάσισε να κατέλθει στις ευρωεκλογές έθεσε τον στόχο να καταστεί πόλος συσπείρωσης και έκφρασης των δυνάμεων εκείνων της κοινωνίας που έχουν συνειδητοποιήσει την ανάγκη για μια πραγματική αλλαγή πορείας για τη χώρα. Με τον τρόπο αυτό επεδίωξε να γίνει καταλύτης των πολιτικών εξελίξεων και να λειτουργήσει ως το δημοκρατικό αντίβαρο στις καθεστωτικές μεθοδεύσεις, συμβάλλοντας αποφασιστικά στη ριζοσπαστικοποίηση του λαϊκού κινήματος και τη δημιουργία πλειοψηφικού ρεύματος ανατροπής. Τέτοια όμως δυναμική δημιουργίας ρεύματος ανατροπής, απεδείχθη ότι δεν υπήρχε στην κοινωνία και τα όποια ψήγματα αυτής απορροφήθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, που ταυτόχρονα αποτελεί και τη βασική τροχοπέδη δημιουργίας τέτοιου ρεύματος, όπως αναλύθηκε παραπάνω.

Από την άλλη πλευρά, ενώ από την ίδρυσή του απευθύνει ενωτικό προς τον λαό λόγο, καλώντας τον να συσπειρωθεί στα βασικά προτάγματα ενός εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, παραμερίζοντας ιδεοληψίες και τεχνητούς διαχωρισμούς αριστεράς - δεξιάς στη λογική μιας νέας Εθνικής Λαϊκής Ενότητας, δεν κατάφερε να αντιπαρατεθεί αποτελεσματικά στο δεξιό και μάλιστα ακροδεξιό πρόσημο που του προσέδιδαν οι μεν, ή το ακροαριστερό που του απέδιδαν οι άλλοι.

Έχοντας πενιχρά μέσα προβολής στη διάθεσή του, δεν απέφυγε τα λάθη στο χειρισμό των συμβόλων και εξακολούθησε να μιλά στον κόσμο με όρους που παραπέμπουν σε παλαιότερες εποχές, ενώ τα μηνύματα που εξέπεμπε ήταν αυτά του αγώνα και των θυσιών και όχι μιας αισιόδοξης και ελπιδοφόρας προοπτικής για την πλειοψηφία της κοινωνίας. Παρά το γεγονός, ότι το πρόγραμμά του για πραγματική διέξοδο είναι το πλέον ολοκληρωμένο και αποτελεί τη μοναδική εναλλακτική λύση στις ακολουθούμενες μνημονιακές πολιτικές καθυπόταξης και υποδούλωσης του λαού και μετατροπής της Ελλάδας από χώρα σε χώρο, δεν κατάφερε να το κοινωνήσει αποτελεσματικά. Απέναντί του βρέθηκε ένα ολόκληρο σύστημα, που ενώ αγνοούσε επιδεικτικά την ύπαρξη του Μετώπου, απαντούσε επί της ουσίας στο πρόγραμμά του με όρους καταστροφολογικούς και έντονα κινδυνολογικούς.

Τελικά, ο λόγος του ακούστηκε σε ένα ευρύτερο κύκλο και απέσπασε την προσοχή και τη συμπάθεια πολλών, αλλά δεν κατάφερε να αποσπάσει την ενεργό υποστήριξή τους εκφρασμένη στην κάλπη.

Μπροστά στις επερχόμενες εξελίξεις, στο βάθεμα της κρίσης και την εθνική περιπέτεια που αυτή μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια, η ύπαρξη και η ενδυνάμωση του Μετώπου είναι πέραν και από αναγκαία.

Όλα τα στελέχη του οφείλουν να διερευνήσουν με ψυχραιμία και σε βάθος τα αίτια της μη ανταπόκρισης του κόσμου στο μήνυμα ενότητας και ελπιδοφόρας προοπτικής του Μετώπου, το οποίο πρέπει να αποκτήσει άμεσα ενιαία επικοινωνιακή στρατηγική βάθους, που θα απευθύνεται στο σύνολο της κοινωνίας και όχι σε επί μέρους τμήματά της. Κοντολογίς, αντίθετα με τον ΣΥΡΙΖΑ, κρατώντας το περιεχόμενο και την ουσία ατόφια, οφείλει άμεσα να αλλάξει το «περιτύλιγμα».

Αναρτήθηκε από epam.livadias@gmail.com στις 11:04 π.μ.

Η επόμενη μέρα.

γράφει ο Γιάννης Σιδέρης*

Οι εκλογές ολοκληρώθηκαν. Το ΕΠΑΜ έμοιαζε ικανό να αποτελέσει την έκπληξη. Όλοι μας είχαμε σχεδόν βεβαιότητα ως προς αυτό. Τελικά το επιθυμητό εκλογικό αποτέλεσμα δεν ήρθε. Οι πολίτες, διαισθανόμενοι το αναιμικό προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ, αποφάσισαν να του δώσουν μια πιο καθαρή νίκη. Λειτούργησε το ένστικτο του λαού μπρος στον φόβο ότι το πρωί της Δευτέρας θα άκουγαν τις θριαμβολογίες του Σαμαρά, Αυτό ήταν πάνω από τις δυνάμεις του! Τα μυνήματα, ήδη ήταν αρνητικά για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από την πρώτη Κυριακή των αυτοδιοικητικών εκλογών, πράγμα που πανικόβαλε το εκλογικό σώμα, οδηγώντας το ενστικτωδώς στην επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι βέβαιο ότι η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε ίσως και για την πλειοψηφία των ψηφοφόρων του, λύση εκτάκτου ανάγκης και όχι συνειδητή επιλογή.

Υπό αυτές τις όντως έκτακτες συνθήκες, το ΕΠΑΜ δεν κατάφερε να αποτελέσει την έκπληξη των εκλογών, βάσει της δυναμικής που είχε διαμορφωθεί υπέρ του, δυναμική την οποία όλοι μας διαπιστώσαμε.

Αν συνυπολογίσουμε δε ότι οι εκλογές για τα μέλη μας αποτελούν ένα πεδίο το οποίο, όχι μόνο δεν γνωρίζουμε, αλλά συνειδητά δεν λειτουργούμε όπως οι “επαγγελματίες”, στοχεύοντας πρωτίστως στην ενεργοποίηση των πολιτών και σε καμμία περίπτωση στην άγρα ψήφων, η μη αποτύπωση της ξεκάθαρης δυναμικής του Μετώπου επήλθε μοιραία.

Παρόλα αυτά, εγώ προσωπικά, νιώθω ικανοποιημένος, όχι βέβαια από το αποτέλεσμα, αλλά από τη μάχη που δώσαμε όλα τα μέλη. Δίχως ίχνος ψηφοθηρίας, ως στόχος παρέμενε η ακόμη μεγαλύτερη διείσδυση του Μετώπου στην κοινωνία. Αυτό είμαστε και έτσι πράξαμε. Και σε αυτό το θέμα το ΕΠΑΜ βγήκε κερδισμένο.

Καταφέραμε να επικοινωνήσουμε τις θέσεις μας σε ακόμη μεγαλύτερο τμήμα του λαού. Ανακαλύψαμε πολίτες που είναι διατεθιμένοι να ενεργοποιηθούν δίπλα μας, τους οποίους ούτε καν γνωρίζαμε. Δώσαμε το στίγμα μας, αυτό το πατριωτικό ριζοσπαστικό στίγμα που μόνο εμείς κουβαλάμε μέσα μας, σε κάθε συγκέντρωση μας, μικρή ή μεγάλη. Όλοι πλέον οι πολίτες διαπίστωσαν ότι ο παλαικομματισμός βρίσκεται έξω από το ΕΠΑΜ. Ακόμη και εμείς οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές δεν προωθούσαμε τους εαυτούς μας με σκοπό την σταυροδοσία μας, αλλά τις θέσεις
του ΕΠΑΜ. Άλλα ήθη, άλλη πρακτική, άλλη στόχευση!

Να είστε βέβαιοι ότι θα έρθει ο καιρός που όλα αυτά το Μέτωπο θα τα καρπωθεί! Να είστε βέβαιοι ότι όλο και περισσότεροι πολίτες θα μας πλαισιώσουν με την ουσιαστικη στήριξή τους. Δεν υπάρχει λόγος, αλλά ούτε και χρόνος για κατήφεια και μιζέρια από εμάς. Η μιζέρια έτσι κι αλλιώς, δεν ταιριάζει στο Μέτωπο. Κρατάμε τα κέρδη και συνεχίζουμε. Με νηφαλιότητα και χωρίς εύκολους αφορισμούς, μελετάμε την στρατηγική μας και αποφασίζουμε αλλαγές.

Αυτό που έχει σημασία όμως είναι να συνεχισουμε.

Η επόμενη μέρα για την χώρα δεν μπορεί να περιμένει.

* ο Γιάννης Σιδέρης είναι μέλος του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου Πάτρας

Πηγή  :http://epam-patras.net

ΜΗΝΥΜΑ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΖΑΚΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Αγαπητοί συναγωνιστές,
Θέλω να σας ευχαριστήσω από βάθους καρδιάς για τον αγώνα που δώσαμε όλοι μαζί. Ήταν ένας αγώνας τίμιος και αυθεντικός από κάθε άποψη. Ένας αγώνας αντάξιος όλων των μελών και των φίλων του Μετώπου που με καθαρή καρδιά, αφοσίωση και ανυστεροβουλία έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Παρά τις γνωστές αντιξοότητες και την τρομακτική έλλειψη μέσων και πόρων. Για όλα αυτά οφείλουμε να είμαστε υπερήφανοι. Δεν κρεμάσαμε για ξένον φούντα στο σπαθί κι αυτό κανείς δεν μπορεί να μας το στερήσει.

Τα εκλογικά αποτελέσματα δείχνουν ότι κυριάρχησε ο φόβος και η απελπισία στον κόσμο. Το Μέτωπο δεν μπόρεσε να σπάσει τα δεσμά τους, ούτε να υπερνικήσει τα κυρήγματα διχόνοιας και φατριασμού που θέλουν τον λαό διχασμένο σε δεξιά και αριστερά. Το γιατί οφείλουμε να το αναζητήσουμε με περίσκεψη και σε βάθος. Και προπαντός με καθαρό μυαλό, χωρίς να επιτρέπουμε στο συναίσθημα να μας κυριαρχήσει.
Ωστόσο, το Μέτωπο έχει αφήσει πολλούς ανοικτούς λογαριασμούς με την κοινωνία. Έχει δημιουργήσει μια παρακαταθήκη που πολύ δύσκολα σβήνει. Έχουμε ανοίξει πάρε-δώσε με την πλειοψηφία της κοινωνίας. Ακόμη κι αν η συμπάθεια και η ανταπόκριση που συναντήσαμε σε κάθε μας βήμα δεν μετατράπηκε σε ψήφο, έχουμε οικοδομήσει γερά θεμέλια μέσα στον λαό.
Ο λαός μας δεν είναι ούτε ηλίθιος, ούτε βλάκας, ούτε καταδικασμένος, είναι φοβισμένος και απελπισμένος. Δεν μπορέσαμε να τον κάνουμε να νιώσει δυνατός για να γλυτώσει τις σειρήνες της καθυποταγής. Χάσαμε μια μάχη σ' έναν σκληρό πόλεμο. Και τώρα ο ελληνικός λαός μαζί με τη χώρα μας είναι πολύ πιο εκτεθειμένος στις πολιτικές εξανδραποδισμού, χωρίς καν να διαθέτει επίσημη αντιπολίτευση ικανή να υπερασπιστεί ακόμη και τα πιο στοιχείωδη. Βρίσκεται στη πιο δυνή θέση από την αρχή της νέας κατοχής. Θα τον εγκαταλείψουμε;
Χάσαμε μια μάχη σ' ένα σκληρό και μακρύ πόλεμο, αλλά εμείς δεν χαθήκαμε. Ο εχθρός δεν μας συνέτριψε. Το Μέτωπο παραμένει όρθιο. Τώρα μας χρειάζεται περισσότερο από ποτέ ο λαός και η πατρίδα. Τώρα χρειάζεται νηφαλιότητα και στοχοπροσήλωση όσο ποτέ. Τώρα θα κριθούμε όλοι, ίσως και μέσα στη φωτιά. Τώρα θα μάθουμε πόσο αξίζουμε, πόσο το λέει η καρδιά μας, πόσο τιμάμε τους όρκους μας. Τώρα θα μάθουμε στην πράξη τι ξεχωρίζει τον μαχητή, τον αγωνιστή, από τον λιποτάκτη, τον ρίψασπη, τον δειλό.
Συναγωνιστές, φίλες και φίλοι, εμείς συνεχίζουμε μέχρι την τελική νίκη.
Με απέραντο θαυμασμό και σεβασμό για όλους εσάς που μου κάνετε την τιμή να με θεωρείτε συναγωνιστή σας.
Δημήτρης Καζάκης
*** www.facebook.com/metopo ***

ΜΕ ΣΟΒΑΡΕΣ ΠΑΡΑΤΥΠΙΕΣ ΔΙΕΞΑΓΕΤΑΙ Η ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΜΕ ΣΟΒΑΡΕΣ ΠΑΡΑΤΥΠΙΕΣ ΔΙΕΞΑΓΕΤΑΙ Η ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ

Επιλεκτικό μοίρασμα ψηφοδελτίων, των κομμάτων που συμμετέχουν στις Ευρωεκλογές, κάνουν κάποιοι δικαστικοί αντιπρόσωποι, σύμφωνα με καταγγελίες που καταφθάνουν στα γραφεία του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.ΠΑ.Μ), από εκλογικούς αντιπροσώπους του Κινήματος αλλά και από απλούς πολίτες.
Συγκεκριμένα, σε πολλά εκλογικά τμήματα, της Επαρχίας, οι πολίτες δεν λαμβάνουν όπως προβλέπει η διαδικασία τα ψηφοδέλτια όλων των κομμάτων που συμμετέχουν στις Ευρωεκλογές αλλά μόνο των «μεγάλων» κομμάτων ή σε κάποιες περιπτώσεις ο ψηφοφόρος καλείται από τον δικαστικό αντιπρόσωπο να επιλέξει πιο ψηφοδέλτιο θέλει να πάρει πριν μπει στην κάλπη!
Το Ε.ΠΑ.Μ, ενημερώνει και προειδοποιεί όλους όσους είναι υπεύθυνοι για την τήρηση των κανόνων της σημερινής εκλογικής διαδικασίας, ότι θα κινηθεί προς κάθε κατεύθυνση και θα ασκήσει μηνύσεις και διώξεις σε όσους δικαστικούς αντιπροσώπους εμπλέκονται σε τέτοιου είδους παρατυπίες, προκειμένου να τους αφαιρεθούν οι άδειες άσκησης επαγγέλματος. Επίσης καλούμε τον αρμόδιο Υπουργό Εσωτερικών, κ.Γ. Μιχελάκη να αντιμετωπίσει το θέμα, αλλιώς θα είναι συνυπεύθυνος στην προσπάθεια κάποιων να νοθεύσουν το αποτέλεσμα της κάλπης.
Το Ε.ΠΑ.Μ, με υπόμνημά του, θα ενημερώσει τον Άρειο Πάγο για όλα τα στοιχεία που διαθέτει σχετικά με αυτά τα συμβάντα.
Από το Γραφείο Τύπου
Αθήνα, 25 Μαΐου

Φίμωση του ΕΠΑΜ από το YouTube

Όταν ακόμα και το YouTube φιμώνει το ΕΠΑΜ, και ειδικά μόνο το ΕΠΑΜ, τότε πράγματι φαίνεται ποιος είναι ο πραγματικός αντίπαλος της «παγκοσμιοποίησης» και ποιον πραγματικά φοβούνται οι επίδοξοι πανεξουσιαστές του πλανήτη και τα εδώ εντεταλμένα όργανά τους.

Ήδη, όπως είναι πλέον γνωστό σε όλους, το ΕΠΑΜ έχει παντελώς αποσιωπηθεί από όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Σαν να μην υπάρχει καν. Ειδικά μετά την απόφαση του Μετώπου να μην νομιμοποιήσει με κανένα τρόπο το τηλεοπτικό "μόρφωμα" της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, με την επωνυμία ΝΕΡΙΤ, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι δεν θα κάνει χρήση του δικαιώματος που του παρέχει ο νόμος, να παραθέσει διακαναλική συνέντευξη, καθώς αυτή μαγνητοσκοπείται μόνο από συνεργείο της ΝΕΡΙΤ, το μαύρο έπεσε παντού. Ομερτά!

Το μοναδικό ανοικτό παράθυρο που απέμεινε με τον έξω κόσμο είναι πλέον οι ανοικτές συγκεντρώσεις και το διαδίκτυο. Κι όμως! Ακόμα και εκεί έπεσε μαχαίρι. Εκεί φτάσαμε. Συγκεκριμένα, αμέσως μόλις ανέβηκε στο YouTube η μεγαλειώδης κεντρική εκδήλωση του ΕΠΑΜ έξω από την παλιά Βουλή, το YouTube από την Αμερική έσπευσε αμέσως να κόψει το ήχο, με την δικαιολογία-επισήμανση ότι τάχα: «αυτό το βίντεο περιέχει πνευματικά δικαιώματα ήχου και λόγω της απαίτησης από τον κάτοχο των πνευματικών δικαιωμάτων, το ηχητικό κομμάτι έχει σίγανση».

Η αλήθεια είναι ότι, πράγματι, εκτός από την κεντρική ομιλία το Γ.Γ. του ΕΠΑΜ Δημήτρη Καζάκη, η εκδήλωση περιελάμβανε και ανοικτή συναυλία από τα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ, με τραγούδια γνωστών μουσουργών, όπως του Θεοδωράκη, του  Λοΐζου, του Καλογερόπουλου, του Παπακωνσταντίνου και άλλων.

Αλήθεια, ποιος κάτοχος πνευματικών δικαιωμάτων απαίτησε, άραγε, από την YouTube να «φιμώσει» την κεντρική ομιλία του ΕΠΑΜ; Σίγουρα όχι ο συναγωνιστής Μίκης, ούτε ο μακαρίτης Μάνος Λοΐζος, αλλά ούτε και ο επαμίτης Νίκος Καλογερόπουλος, ή ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο οποίος μάλιστα ήταν και παρόν στην εκδήλωση. Πολύ πιθανόν η παράμβαση να έγινε από την «αμαρτωλή» ΑΕΠΙ (Ανώνυμη Εταιρία Πνευματικών Δικαιωμάτων), αλλά και πάλι, πότε πρόλαβε να συνεδριάσει το Δ.Σ. της ΑΕΠΙ, πότε κατέθεσε την καταγγελία και, το κυριότερο, πότε πρόλαβε η YouTube να επιβεβαιώσει την βασιμότητα της καταγγελίας;

Είναι προφανές πως υπήρξε συντονισμός κινήσεων, αμέσως μόλις ακούστηκαν οι βαρυσήμαντες δηλώσεις του Δ. Καζάκη στην ομιλία του. Δηλώσεις που έπρεπε, πάσει θυσία, να αποσιωπηθούν από το ευρύ κοινό. Έτσι, κάποιος «σκοτεινός» τύπος καραδοκούσε στο site του ΕΠΑΜ και αμέσως μόλις ανέβηκε το βίντεο, έστειλε σήμα στην άλλη άκρη του Αντλαντικού, όπου επίσης ανέμενε κάποιος στο ακουστικό του, για να κόψει το «επικίνδυνο» βίντεο.

Αυτή η πρωτόγνωρη στα χρονικά παράνομη πράξη της YouTube, εκτός από την ωμή παρέμβαση των πέραν του Ατλαντικού αποικιοκρατών στα πολιτικά πράγματα της χώρας μας, αποσιωπόντας απροκάλυπτα ένα νόμιμο κόμμα, και μάλιστα παραμονές εκλογών, δηλώνει και την αγωνία τους αναφορικά με το ενδεχόμενο εκλογικής εκτίναξης του ΕΠΑΜ.

Προς επιβεβαίωση, σας παραπέμπουμε στον συγκεκριμένο ιστιοχώρο για να δείτε, αλλά όχι να ακούσετε, το φιμωμένο βίντεο:

http://www.youtube.com/watch?v=M9UAKnCdmOg&list=PL92vCae7rJHMvOwg0yCxEegrVCySvaBz7

 

Το Ε.Πα.Μ. για το 2ο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.Πα.Μ.) έχει επικεντρώσει όλες του τις δυνάμεις στη μάχη της κάλπης για το ευρωκοινοβούλιο. Η μάχη αυτή είναι καθοριστικής σημασίας, γιατί μπορεί να αποτελέσει τη θρυαλλίδα για μια ουσιαστική επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων στη χώρα. Για το λόγο αυτό, δεν συμμετείχε παρά μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις με ανεξάρτητους συνδυασμούς στις αυτοδιοικητικές εκλογές, καλώντας τα μέλη και τους φίλους του να ψηφίσουν κατά τη δημοκρατική τους συνείδηση.

Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζει και τον β’ γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, που θα διεξαχθεί παράλληλα με τις ευρωεκλογές, κατά τον οποίο δεν στηρίζει ούτε άμεσα, ούτε έμμεσα, τον οποιονδήποτε συνδυασμό, εκτός των περιπτώσεων εκείνων που στήριξε ανοικτά το ίδιο και με τη συμμετοχή μελών του στον πρώτο γύρο και πέρασαν στο δεύτερο.

Υπόγειες διαπραγματεύσεις και κάθε είδους παζαρέματα με τον οποιονδήποτε και για οτιδήποτε, είναι έξω από τις αρχές και τη λογική του Μετώπου και απολύτως καταδικαστέες από την πλευρά μας.

Όλα τα μέλη και οι φίλοι του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου, συμπεριλαμβανομένων αυτών που συμμετείχαν σε συνδυασμούς στον 1^ο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, είναι στρατευμένοι στη μεγάλη υπόθεση της απελευθέρωσης της χώρας και δίνουν τη μάχη των ευρωεκλογών με ενθουσιασμό, έντιμα, με ψηλά το κεφάλι, καθαρό το μέτωπο, αρνούμενοι να συρθούν σε μικροπολιτικές συναλλαγές με τον οποιονδήποτε, έναντι οιουδήποτε τιμήματος.  

Στην περίπτωση που, ενδεχομένως, παρουσιαστούν κάποιοι, οπουδήποτε, εν όψει του β’ γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών, να ισχυριστούν ότι εκφράζουν το Μέτωπο σε υπόγεια αλισβερίσια, δεν έχουν καμία σχέση με το Ε.Πα.Μ..

Αθήνα 21 Μαΐου 2014

Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.

Επισκεφθείτε μας στους Ιστότοπους:

Ε.ΠΑ.Μ. - ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ * ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ Ε.ΠΑ.Μ. * ΤΟ Ε.ΠΑ.Μ. ΣΤΟ FACEBOOK * ΤΟ Ε.ΠΑ.Μ. ΣΤΟ TWITTER *  ΚΑΝΑΛΙ Ε.ΠΑ.Μ. ΣΤΟ YOUTUBE * BLOG ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΖΑΚΗ * Ο ΚΑΖΑΚΗΣ ΣΤΟ FACEBOOK * ΕΚΠΟΜΠΗ Α.Ε. * Ε.ΠΑ.Μ. ΝΟΤΙΟΥ ΤΟΜΕΑ *Ε.ΠΑ.Μ. ΒΟΡΕΙΟΥ ΤΟΜΕΑ * Ε.ΠΑ.Μ. ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ * Ε.ΠΑ.Μ. ΠΕΙΡΑΙΑ * Ε.ΠΑ.Μ. ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ * Ε.ΠΑ.Μ. ΑΧΑΡΝΩΝ-ΚΑΜΑΤΕΡΟΥ * BLOG ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΥΠΡΙΩΤΗ * ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ Ε.ΠΑ.Μ. ΣΤΟ FACEBOOK

ΤΟ ΕΠΑΜ ΓΙΑ ΝΕΡΙΤ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το ΕΠΑΜ δεν νομιμοποιεί τη ΝΕΡΙΤ

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο ( Ε.ΠΑ.Μ. ), δεν θα νομιμοποιήσει το τηλεοπτικό "μόρφωμα" της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου, με την επωνυμία ΝΕΡΙΤ, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι δεν θα κάνει χρήση του δικαιώματος που του δίνει ο νόμος, να παραθέσει διακαναλική συνέντευξη, καθώς αυτή μαγνητοσκοπείται μόνο από συνεργείο της ΝΕΡΙΤ, και στη συνέχεια μοιράζεται στους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς.

Το Ε.ΠΑ.Μ, δεν θα προδώσει, τους κοινούς αγώνες που έδωσαν τα μέλη του με τους εργαζόμενους της ΕΡΤ, από την πρώτη ημέρα του πραξικοπήματος Κεδίκογλου σε βάρος της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης και κατά συνέπεια της ελεύθερης έκφρασης, για 45 λεπτά δημοσιότητας, παρά το γεγονός ότι η φίμωσή μας από τα συστημικά Μέσα Ενημέρωσης αγγίζει τα όρια της εισαγγελικής παρέμβασης.

Το Ε.ΠΑ.Μ, δεν είναι άλλο ένα κόμμα "κωλοτούμπας", όπως αυτά που έσπευσαν να εκμεταλλευτούν τη δυνατότητα προεκλογικής προβολής τους από τη ΝΕΡΙΤ, ξεχνώντας, για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους, τη δέσμευσή τους μέσα από τις συνεντεύξεις τους στην ελεύθερη ΕΡΤ, ότι δεν θα νομιμοποιήσουν με οποιοδήποτε τρόπο τη λειτουργία της κατ΄ επίφαση κρατικής τηλεόρασης.

Τα κόμματα αυτά, για μια ακόμη φορά αποδεικνύουν ότι υπάρχουν για να υπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα, εφαρμόζοντας την πολιτική "νυν υπέρ πάντων το... Κόμμα", βάζοντας σε υποδεέστερη μοίρα ακόμη και την ύπαρξη της ίδιας της Δημοκρατίας, για ένα φθηνό αντάλλαγμα όπως αυτό της τηλεοπτικής προβολής.

Ένα είναι σίγουρο ότι οι εργαζόμενοι της ελεύθερης ΕΡΤ δεν θα πρέπει να τρέφουν αυταπάτες για το πως θα χειριστούν το θέμα τους όλοι αυτοί που έχυναν κροκοδείλια δάκρυα μπροστά στις κάμερες, ενώ οι έλληνες πολίτες θα πρέπει να θεωρούν δεδομένο ότι εάν στηρίξουν τα κόμματα αυτά, δίνουν επί της ουσίας ασυλία στο πολιτικό σύστημα που επέβαλε το "μαύρο" στη ζωή μας.

Αθήνα 20 Μαΐου 2014

Το Γραφείο Τύπου του Ε.ΠΑ.Μ.