Ελεύθεροι επαγγελματιες

Την Πέμπτη 28/8/14 έγινε η πρώτη συνέλευση ελευθέρων επαγγελματιών του ΕΠΑΜ στο στέκι του Νότιου Τομέα.

Υπήρξε ζωηρό ενδιαφέρον από τους παρευρισκομένους και φάνηκε από την πρώτη στιγμή η αποφασιστικότητα όλων μας να περάσουμε σε δυναμικές δράσεις.

Το ενδιαφέρον είναι ότι παρευρέθηκαν και ελεύθεροι επαγγελματίες εκτός του ΕΠΑΜ που μας παρακολουθούν από τα sites μας και έχουν τις ίδιες ανησυχίες – προβληματισμούς.

Το βασικό συμπέρασμα που βγήκε είναι ότι δεν υπάρχει πλέον χρόνος για αδράνεια και δεν θα αφήσουμε περιθώριο στους συνήθεις κομματικούς μηχανισμούς να μας αποπροσανατολίσουν ή να μας υποσχεθούν για ακόμα μια φορά καλύτερες μέρες, καλύτερες κατασχέσεις η καλύτερες φυλακές.

Αποφασίσαμε να ερευνήσουμε και να δράσουμε από κοινού με άλλες συλλογικότητες των ελ. Επαγγελματιών με τελικό σκοπό να ενώσουμε – αν είναι δυνατόν – όλους τους ελ. Επαγγελματίες σε ένα κοινό μέτωπο και με συνολικό πλαίσιο διεκδικήσεων σε όλους τους τομείς, που μας έχουν φέρει σε αδιέξοδο (Εφορίες, Ασφαλιστικά Ταμεία, Τράπεζες κλπ).

Δεν έχει καμία διαφορά αν την κατάσχεση ή την φυλάκισή μας την κάνει η Τράπεζα, η Εφορία, το Ασφαλιστικό Ταμείο …

Ανανεώσαμε το ραντεβού μας για την Δευτέρα 1/9/2014 στο στέκι του Νότιου Τομέα στις 7:30 το απόγευμα.

Καλούμε για ακόμη μια φορά όλους τους Ελεύθερους Επαγγελματίες,  που δεν κατάφεραν να παρευρεθούν και που πιστεύουν ότι πρέπει να περάσουμε στη δράση - ΣΗΜΕΡΑ ΟΧΙ ΑΥΡΙΟ - να συμμετάσχουν στην επόμενη συνέλευση (οι διακοπές τελείωσαν).

Όλοι μαζί και χωρίς κομματικές αποχρώσεις σίγουρα θα τα καταφέρουμε.

Σας περιμένουμε λοιπόν όλους τη Δευτέρα 1/9/2014 στο στέκι του Νότιου Τομέα στις 7:30 το απόγευμα. Εμείς θα είμαστε εκεί.

Μόνοι και διασπασμένοι είναι η καλύτερη συνταγή για αποτυχία!!

Ε.ΠΑ.Μ.: Δυναμικά μπροστά για το 3ο Συνέδριο

Τρία χρόνια και δύο μήνες από την ίδρυσή του, το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο προχωρά ενω-μένο στο τρίτο τακτικό ετήσιο Συνέδριό του εφαρμόζοντας τη Δημοκρατία στην πράξη.

Όταν ξεκινούσαμε, δεν ήταν λίγοι αυτοί που προέβλεπαν τη σύντομη διάλυσή του, ή ακόμα περισσότεροι επιδίωξαν τη μετατροπή του σε παρακολούθημα άλλων δυνάμεων. Σήμερα, παρά τις αντιξοότητες, τα προβλήματα, τις αδυ-ναμίες, την έλλειψη πόρων και τον ολοκλη-ρωτικό αποκλεισμό μας από όλες τις πλευρές, το Ε.ΠΑ.Μ. υπάρχει, δρα και προχωρά μέσα στην κοινωνία ανοίγοντας καινούργιους ορί-ζοντες, δίνοντας, με τις ρηξικέλευθες προτάσεις του, τα αδιαπραγμάτευτα προτάγματά του, την πίστη και την αγωνιστικότητα των μελών του, ελπίδα, κουράγιο και προοπτική σε ολοένα και περισσότερο κόσμο.

Αύριο Σάββατο 30 Αυγούστου 2014, μπαίνοντας στην τελική ευθεία για το Συνέδριο, συνέρχεται σε έκτακτη Σύνοδο το Εθνικό Συντονιστικό Συμβούλιο του Μετώπου, για να επικυρώσει την πρόταση του δημοκρατικού Κανονισμού διεξαγωγής τους Συνεδρίου προς όλες τις οργανώσεις και τα μέλη του πανελλαδικά, τα οποία και θα δώσουν την τελική τους έγκριση.

Το Ε.ΠΑ.Μ. στην πορεία προς το 3ο Συνέδριό του, στέλνει μήνυμα Δημοκρατίας, Ενότητας, Αγώνα και Ελπίδας προς όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ

Γιατί άραγε κανένας δεν αναδεικνύει το χρέος ως κορυφαίο ζήτημα;

Τρίτη, 26 Αυγούστου 2014

Παραμονές της συνάντησης των Παρισίων, όπου υποτίθεται ότι οι κυβερνώντες θα διαπραγματευτούν την "βιωσιμότητα" του ελληνικού δημόσιου χρέους και το παραμύθι δίνει και παίρνει. Πρώτα και κύρια δεν πρόκειται να γίνει καμιά διαπραγμάτευση. Απλά θα μπουν οι τελικές υπογραφές στη νέα συμφωνία με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, η οποία προετοιμάζεται από τις αρχές του χρόνου.

Τα χειρότερα είναι μπροστά μας

Η συγκεκριμένη συμφωνία θα είναι ότι χειρότερο για την Ελλάδα και τον λαό της. Μπροστά της οι μνημονιακές πολιτικές των τελευταίων τεσσάρων ετών θα μοιάζουν παιδική χαρά. Το κύριο αντικείμενο της συμφωνίας είναι το πώς θα αλλάξει χέρια η δημόσια και ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων. Ενώ ταυτόχρονα μεθοδεύεται ένα σχέδιο bail in, δηλαδή "διάσωσης εκ των έσω" σαν κι αυτό της Κύπρου, όπου ο βασικός μέτοχος των τεσσάρων συστημικών εγχώριων τραπεζών, δηλαδή το δημόσιο, οι καταθέτες και οι δανειολήπτες θα φορτωθούν το κόστος μιας νέας ανακεφαλαίωσης, αλλά και τις επισφάλειες των "κόκκινων" δανείων.

Να γιατί βιάζεται ο Δένδιας να ρυθμίσει τα "κόκκινα" επιχειρηματικά δάνεια προκειμένου αφενός να απεγκλωβίσει τους μεγαλοφειλέτες, δηλαδή τους ολιγάρχες και να σβήσει τα θαλάσσοδάνειά τους. Και αφετέρου να διευκολύνει την εκποίηση από τις τράπεζες των μικρομεσαίων και ελευθεροεπαγγελματιών που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους. Είναι το πρελούδιο της νέας συμφωνίας με τον ΕΜΣ, δηλαδή της συμφωνίας των Παρισίων.

Όσο για την "βιωσιμότητα" του χρέους, ότι λέγεται είναι για εσωτερική κατανάλωση. Άλλωστε, οι δανειστές της Ελλάδας το έχουν ξεκαθαρίσει. Γι' αυτούς "βιώσιμο" γίνεται το χρέος από την στιγμή που η Ελλάδα θα μπορέσει να βγει μόνιμα στις αγορές προκειμένου να δανειστεί. Βέβαια, ένα "βιώσιμο" χρέος που εξυπηρετείται με νέα δάνεια από τις αγορές δεν είναι παρά ο ορισμός της χρεοκοπίας. Αλλά τους δανειστές δεν τους ενδιαφέρει, όσο μπορούν να εισπράτουν τα τοκοχρεωλύσια του χρέους και να κρατούν σιδηροδέσμια την χώρα.

Παρ' όλα αυτά κανείς δεν τολμά να ανοίξει μια σοβαρή συζήτηση για το δημόσιο χρέος και για το τι μπορεί να γίνει. Κουβέντα για το τι είναι εν τέλει "βιώσιμο" χρέος, δηλαδή πότε είναι εξυπηρετήσιμο χωρίς να ματώνει ο λαός και η χώρα. Λέξη για το πώς μπορεί να διαγραφεί τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος του. Αντίθετα, μιλάνε για εικονικές αναδιαρθώσεις, για εθελοντική μείωση από τους δανειστές, επειδή απ' ότι φαίνεται είμαστε καλά παιδιά, κοκ.

Όταν ο κ. Τσίπρας περί άλλων τυρβάζει

Μαθαίνουμε ότι ο κ. Τσίπρας με τους οικονομικούς επιτελείς του πηγαίνουν στην Αργεντινή για υψηλού επιπέδου συζητήσεις, ώστε να διδαχθούν από την εμπειρία της στη διαγραφή χρέους. Αν όντως ισχύει αυτή η πληροφορία, το μόνο που μπορούμε να του ευχηθούμε είναι να περάσει καλά. Το Μπουένος Άιρες αυτή την εποχή προσφέρεται ιδιαίτερα για τουρισμό, μιας και δεν μπορούμε να φανταστούμε τι έχει να συζητήσει ένας Τσίπρας με τους επιτελείς της κυβέρνησης της Αργεντινής.

Πάντως οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι ο κ. Τσίπρας και οι επιτελείς του θα προσφέρουν μοναδικές στιγμές ευθυμίας και ιλαρότητας στα στελέχη της κυβέρνησης της Αργεντινής, μόλις τους εξηγήσουν την πρότασή τους για Ευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη σαν του Λονδίνου το 1953. Άλλωστε τι έχει να διδαχθεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ από την Αργεντινή, όταν εκ προοιμίου έχει αποκλείσει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για να γίνει μια πραγματική διαγραφή χρέους χωρίς αποικιοκρατικά ανταλλάγματα για τους δανειστές.

Η διαγραφή του χρέους απαιτεί μονομερή ενέργεια μιας κυβέρνησης που επικαλείται την εθνική κυριαρχία και τις ασυλίες που προκύπτουν από αυτήν. Όπως ακριβώς έκανε η Αργεντινή. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ όμως έχει αποκλείσει τις μονομερείς ενέργειες γι' αυτό και έχει παραπέμψει το όλο ζήτημα στις ευρωπαϊκές καλένδες, όπου κάπως, κάπου, κάποτε όλοι μαζί οι Ευρωπαίοι ηγέτες, άγνωστο γιατί και πώς, θα αποφασίσουν να διαγράψουν συνολικά τα χρέη της ευρωζώνης. Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι, που λέει κι ο λαός μας.

Όσο για την εθνική κυριαρχία η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν σκέφτεται να την θέσει καν ως θέμα. Εδώ αρνείται ότι υπάρχει αποικιοκρατική κατοχή, ζήτημα εθνικής κυριαρχίας θα θέσει; Ακόμη και την αποικιοκρατική δανειακή σύμβαση δεν σκέφτεται ούτε καν να την καταγγείλει, αλλά μόνο να την διαπραγματευτεί. Δεν θέλει να απαλλάξει την χώρα και τον λαό της από το αποικιοκρατικό καθεστώς, απλά θέλει να διαπραγματευτεί τους όρους της δουλοπαροικίας του χρέους. Άλλωστε, οι αριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ ακούνε πατρίδα, εθνική ανεξαρτησία, εθνική αυτοδιάθεση και βγάζουν φλύκταινες. Αυτοί είναι του αδρά επιδοτούμενου ευρωπαϊκού αποικιοκρατικού "διεθνιστικού" ολοκληρωτισμού.

Τι έχουν να διδαχθούν από έναν λαό που διαδηλώνει με συνθήματα Patria o Buitros και μια κυβέρνηση που έχει σαν αφετηρία της την προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας; Απολύτως τίποτε. Πέρα από τις δημόσιες σχέσεις, όλα αυτά είναι για το θεαθήναι, για εγχώρια κατανάλωση έτσι ώστε να μην φανεί πόσο θεόγυμνοι είναι στις προτάσεις τους για το χρέος.

Άλλωστε αν ήθελαν σοβαρό διάλογο για το τι μπορεί να γίνει με το χρέος, θα τον ξεκίναγαν εδώ. Αλλά ποιός έχασε την δημοκρατική του ευαισθησία για να την βρει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ; Πότε η επίσημη αριστερά, κάποιο από τα κόμματά της, ή τις συνιστώσες της θέλησε τον ανοιχτό και χωρίς σκοπιμότητες πολιτικό διάλογο; Ποτέ!

Η ζωή εν τάφω στον Περισσό

Το ΚΚΕ βέβαια δεν ασχολείται με τόσο πεζά πράγματα. Έχει ανάγει τα πάντα στον τρισκατάρατο καπιταλισμό, που τον αντιλαμβάνεται όπως οι Καθαροί του μεσαίωνα αντιμετώπιζαν τον επίγειο κόσμο, που κατά το θεολογικό τους δόγμα ήταν βουτηγμένος στην ακολασία και τα θανάσιμα αμαρτήματα. Μόνο όποιος μετανοούσε, δεχόταν να βαπτιστεί Καθαρός και σταμάταγε να ασχολείται με τα εγκόσμια, γλύτωνε την αιώνια καταδίκη. Έτσι συμβαίνει και με το ΚΚΕ. Η ζωή εν τάφω σ' όλο της το μεγαλείο.

Όμως, κακώς ανησυχείτε. Θα διαγράψει το χρέος το ΚΚΕ. Είναι απολύτως σίγουρο. Μας το διαβεβαίωνει ο Περισσός κι ο λόγος του είναι συμβόλαιο. Πότε; Όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Πώς; Όταν θα φτιάξει την δική του διακυβέρνηση στο όνομα του λαού. Υπό ποιές συνθήκες; Με λαϊκή εξουσία και οικονομία όπου λαός θα έχει δεχθεί να είναι υποτελής και υπεξούσιος σ' εκείνους που, ελέω δόγματος, ξέρουν καλύτερα από τον ίδιο το συμφέρον του.

Το ΚΚΕ σκέφτεται όπως σκεφτόταν ο Χαλίφης Ομάρ. Όταν το 642 μ. Χ. η Αλεξάνδρεια κατακτήθηκε για το χαλιφάτο από τον στρατηγό του Ομάρ, Αμρ ιμπν αλ αας, διατυπώθηκε το αίτημα να διασωθεί η πολύτιμη βιβλιοθήκη της πόλης. Ο Αμρ απάντησε ότι δεν μπορεί να αποφασίσει μόνος του και έγραψε στον Χαλίφη Ομάρ, ο οποίος του απάντησε: "Αν αυτά τα βιβλία συμφωνούν με το Κοράνι είναι περιττά, αν εναντιώνονται στο Κοράνι είναι βλαβερά. Όλα στην πυρά!"

Με τον ίδιο τρόπο σκέφτεται κι ο Περισσός. Η διαγραφή του χρέους στον καπιταλισμό είναι ανέφικτη και στον σοσιαλισμό περιττή. Γιατί να ασχοληθεί κανείς; Το ίδιο και για τη δημοκρατία. Η δημοκρατία στον καπιταλισμό είναι επίσης ανέφικτη, ενώ στο σοσιαλισμό περιττή. Γιατί να παλαίψει κανείς για δαύτην; Όλα θα τα λύσει η "λαϊκή συμμαχία" του ΚΚΕ με τον εαυτό του, όπως η  πυρά έλυσε το δίλλημα του Χαλίφη Ομάρ.

Μέχρι τότε μην τολμήσει κανείς και προσπαθήσει να συμβάλλει στη δημιουργία ενός πλατύτατου δημοκρατικού παλλαϊκού κίνηματος για την μονομερή διαγραφή του χρέους, γιατί θα έχει να κάνει με τον Περισσό. Άλλωστε, η ετυμηγορία είναι εκ προοιμίου δεδομένη. Ότι δεν βρίσκεται υπό τον απόλυτο έλεγχο του ΚΚΕ και δεν υποτάσσεται σ' αυτό, είναι εξαρχής καταδικασμένο, είναι μία από τα ίδια, είναι χάσιμο χρόνου.

Βέβαια, αποτελεί αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι κατόρθωσε να ελέγξει το ΚΚΕ ήταν και είναι επίσης καταδικασμένο. Δεν υπήρξε ποτέ κίνημα που να έλεγξε το ΚΚΕ και να μην ξεψύχησε, ή να μην μετατράπηκε σε φάρσα. Μόνο και μόνο για να μείνει απλή σφραγίδα προς χρήση του Περισσού και των πιστών του. Η "ταξική" παράνοια και θρησκοληψία στην υπηρεσία της δουλοπαροικίας του χρέους.

Γι' αυτό και σήμερα, σε μια εποχή που οφείλει να υπάρξει πανστρατιά του λαού με βάση εθνικοαπελευθερωτικά αιτήματα, η πολιτική και ιδεολογία του ΚΚΕ σήμερα, αποτελεί εγγύηση για το αποικιοκρατικό καθεστώς ότι δεν πρόκειται να απειληθεί από ένα νέο ΕΑΜ. Το έχει διαβεβαιώσει ρητά η κ. Παπαρήγα: ο λαός δεν θα ενωθεί όπως τότε στο ΕΑΜ, γιατί θα ηττηθεί! Πώς να μην είναι γαλαντώμο στις χρηματοδοτήσεις του το καθεστώς προς το ΚΚΕ έπειτα από τέτοιες διαβεβαιώσεις;

Δεν είναι καθόλου σύμπτωση το γεγονός ότι σε μια περίοδο όπου η Ελλάδα υποφέρει από το χειρότερο αποικιοκρατικό καθεστώς που της έχουν επιβάλλει σ' ολόκληρη την ιστορία της, το ΚΚΕ αρνείται μετά βδελυγμίας ότι υπάρχει κατοχή, δηλαδή άσκηση φυσικής εξουσίας πάνω στον λαό και στην χώρα από ξένες δυνάμεις και κέντρα με την βοήθεια του εγχώριου δοσιλογισμού. Φυσικά, προς μεγάλη παρηγοριά του καθεστώτος, που έχει μετατρέψει τον Περισσό σε βασικό μάρτυρα υπεράσπισής του.

Όχι ρε παιδιά δεν υπάρχουν δοσίλογοι, εθνοπροδότες και αποικιοκρατική κατοχή, μας λένε εν χορώ όλοι, από τους κυβερνώντες, εγχώριους και ξένους, έως τους αριστερούς εκ Περισσού και Κουμουνδούρου. Έτσι γίνεται στον καπιταλισμό σήμερα. Αποδεχτείτε το! Κι έτσι το μόνο που απομένει είναι η γνωστή λογική του Χαλίφη Ομάρ. Η πατρίδα στον καπιταλισμό είναι αποκλειστικό προνόμιο αυτών που την πουλούν και την αγοράζουν, ενώ στον σοσιαλισμό είναι περιττή. Στην πυρά κι αυτή!

Μπορεί να διαγραφεί το χρέος μέσα στο ευρώ;

Υπάρχουν κι εκείνοι που υπόσχονται ότι μπορούν να διαγράψουν το χρέος μέσα στο ευρώ. Τα παραμύθια αυτά τα ακούμε κι από τους ΑΝΕΛ, αλλά και από την ΧΑ. Μάλιστα τελευταία ακούμε ότι χάρις στο Νότη Μαριά που πέτυχε την άρση της ασυλίας της τρόικας, μπορούμε να προχωρήσουμε σε διαγραφή του χρέους μέσα στην ευρωζώνη. Αναρωτιέμαι, αν ξέρουν τι λένε και απλά κοροϊδεύουν τον κόσμο, ή απλά είναι τόσο ανυπόφορα ανίδεοι και αδιάφοροι;

Κι αν δεν είναι, τότε γιατί δεν ανταποκρίνονται στα δικά μας απανωτά καλέσματα ανοιχτού δημόσιου διαλόγου για τα ζητήματα αυτά, ώστε να αναμετρηθούν επιχειρήματα; Γιατί σιωπούν; Γιατί δεν παίρνουν αυτοί την πρωτοβουλία κι εμείς να είναι σίγουροι ότι θα ανταποκριθούμε. Γιατί; Τι φοβούνται;

Πρώτα-πρώτα, τα περί άρσης της ασυλίας της τρόικας δεν είναι παρά μια στρακαστρούκα. Στην καλύτερη περίπτωση δεν είναι παρά μια ευχή της οικείας επιτροπής του ευρωκοινοβουλίου. Ακόμη και πρωτοετής φοιτητής της νομικής γνωρίζει ότι οι ασυλίες προκύπτουν από τις συμβάσεις. Τόσο τις δανειακές, όσο και τις συμβάσεις ίδρυσης του ευρωπαικού μηχανισμού και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Μήπως το ευρωκοινοβούλιο ζήτησε την καταγγελία των δανειακών συμβάσεων; Όχι βέβαια. Μήπως ζήτησε να αρθούν οι ασυλίες για τους αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας και του Ευρωπαικού Μηχανισμού Στήριξης; Ούτε κατά διάνοια. Ούτε βέβαια κανένας έλληνας, ή άλλος ευρωβουλευτής ζήτησε κάτι τέτοιο. Τότε πώς θα αρθεί η ασυλία της τρόικας;

Ας αφήσουμε λοιπόν τις πολιτικές στρακαστρούκες κι ας έρθουμε στο προκείμενο. Γιατί κανένας έλληνας ευρωβουλευτής, ειδικά από τους καινούργιους που μιλάνε για πατρίδα και τα σχετικά, δεν έθεσε καν το ζήτημα της επίσημης κατοχής της χώρας μας στο ευρωκοινοβούλιο; Γιατί αποσιώπησαν ένα τόσο κορυφαίο ζήτημα; Γιατί, τουλάχιστον εκείνοι που λένε ότι θέλουν να διαγραφεί έστω μεγάλο μέρος του χρέους, δεν ζήτησαν από το ευρωκοινοβούλιο να αποδεχθεί ότι η Ελλάδα δεν είναι υποχρεωμένη να πληρώσει τα δάνεια του μηχανισμού στήριξης, που το ίδιο σώμα έχει κυρήξει παράνομο με την απόφασή του της 14ης Μαρτίου 2014; Γιατί τέτοιο τουμπεκί;

Να θυμήσουμε ότι στις 14/3/2014 το ευρωκοινοβούλιο με απόφασή του κήρυξε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης των μνημονιακών πολιτικών ως παράνομο, γιατί παραβιάζει κατάφωρα το πρωτογενές δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή τις συνθήκες ίδρυσής της. Δηλαδή, ότι συμβαίνει στην Ελλάδα με την τρόικα έχει χαρακτηριστεί παράνομο, ακόμη και με βάση το πρωτογενές δίκαιο της ΕΕ. Τότε γιατί θα πρέπει να πληρώσει η Ελλάδα τα δάνεια που αποτελούν προϊόν αυτού του παράνομου και καταχρηστικού με βάση το πρωτογενές δίκαιο της ΕΕ, μηχανισμού;

Από πότε ένας οφειλέτης και μάλιστα κράτος, δηλαδή λαός, είναι υπόχρεος για δάνεια που έχουν κριθεί παράνομα και καταχρηστικά; Και τα οποία δεν ειναι καθόλου ευκαταφρόνητα. Σύμφωνα με το πιο πρόσφατο Δελτίο του Δημόσιου Χρέους (Νο 74) οι οφειλές προς τον μηχανισμό στήριξης ανέρχονται σε 219,7 δις ευρώ, από σύνολο 322,4 δις ευρώ τον Ιούνιο του 2014. Δηλαδή αποτελούν πάνω από το 68% του συνολικού δημόσιου χρέους.

Γιατί δεν τέθηκε το ζήτημα από κανέναν έλληνα ευρωβουλευτή; Γιατί μας κοροϊδεύουν με στρακαστρούκες και δεν θέτουν ξεκάθαρα την ανάγκη διαγραφής αυτού του ποσού, το οποίο είναι προϊόν ενός παράνομου και καταχρηστικού μηχανισμού;

Αντί να απαντήσουν σ' αυτά τα ερωτήματα, ορισμένοι ανακάλυψαν ξανά τον λογιστικό έλεγχο. Να κάνουμε πρώτα έναν λογιστικό έλεγχο στο χρέος για να αποφανθούμε πιο μέρος του είναι παράνομο και ύστερα να το διαγράψουμε. Έτσι μας λένε.

Πρόκειται φυσικά, στην καλύτερη περίπτωση, για υπεκφυγή. Προσπαθούν απλά να διαφύγουν από τα καίρια ερωτήματα του ζητήματος. Αλήθεια, τι λογιστικός έλεγχος χρειάζεται για να αποφανθεί κανείς ότι το 68% του χρέους της Ελλάδας είναι εξ ορισμού παράνομο και καταχρηστικό; Όποιον ορισμό κι αν πάρει κανείς για το απεχθές (odious) χρέος, που υφίσταται στη διεθνή νομολογία, οι οφειλές από τις αποικιοκρατικές δανειακές συμβάσεις που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα καταργώντας ασυλίες, εθνική κυριαρχία και θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα είναι παράνομες και καταχρηστικές.

Γνωρίζουμε ή δεν γνωρίζουμε το χρέος;

Πάμε παρακάτω. Το υπόλοιπο δημόσιο χρέος, που δεν αφορά σε δάνεια από τον μηχανισμό στήριξης, ανέρχεται σε 102,7 δις ευρώ. Από αυτά γύρω στα 25 δις ευρώ είναι στο χαρτοφυλάκιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) με μέση ληξιπρόθεσμη διάρκεια 3,4 χρόνια. Τα ομόλογα αυτά τα έχει αποκτήσει η ΕΚΤ αποκλειστικά από τη δευτερογενή αγορά και της αποφέρουν ετήσια κέρδη γύρω στο μισό δις ευρώ μόνο σε πληρωμές τόκων. Επίσης τα ομόλογα αυτά είναι αποκλειστικά σε εθνικό δίκαιο της Ελλάδας.

Τι κάνουμε μ' αυτά; Γιατί δεν απαιτούμε να τα διαγράψει η ΕΚΤ; Το κάνει ήδη για ομόλογα με εμπράγματες εγγυήσεις χωρίς απόδοση για τις ιδιωτικές τράπεζες. Γιατί να μην απαιτήσουμε να το κάνει και για την Ελλάδα; Στο κάτω-κάτω μπορούμε να αρνηθούμε μονομερώς να τα πληρώσουμε. Τι θα κάνει η ΕΚΤ; Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να απευθυνθεί στα εγχώρια δικαστήρια κατά της κυβερνητικής απόφασης. Καλή της τύχη. Και μέχρι να τελεσιδικίσει η διαφορά, όσα χρόνια κι αν περάσουν, η Ελλάδα δεν θα πληρώνει.

Ένα άλλο μέρος του δημόσιου χρέους γύρω στα 26 δις ευρώ το κατέχουν οι εγχώριες συστημικές τράπεζες. Ερώτημα. Γιατί να μην απαιτήσουμε το σβήσιμο των ομολόγων που κρατούν οι εγχώριες τράπεζες ώστε να ξεχρεώσουν τις ανακεφαλαιοποιήσεις που τους έχουν γίνει με δημόσιο χρήμα; Αντί το κράτος να παίρνει μετοχές δίχως αντίκρυσμα για το χρήμα των φορολογουμένων που δίνει στις τράπεζες, να απαιτήσει το ισοφάρισμα με διαγραφή των ομολόγων που κατέχουν από πριν.

Το υπόλοιπο μέρος του δημόσιου χρέους περί τα 51 δις ευρώ διακινείται κυρίως από επαγγελματίες κερδοσκόπους, διαχειριστές κεφαλαίων, hedge funds, που συνδέονται και με τα κομματικά ταμεία των κυβερνώντων. Αν ανοίξουμε τα κιτάπια τους, είναι σίγουρο ότι θα βρούμε εικονικούς λογαριασμούς και πρόσωπα απ' όπου ξεπλένεται χρήμα πολιτικό, επιχειρηματικό και οργανωμένου εγκλήματος.

Να ξέρετε ότι οι τρεις πτυχές αυτές του χρήματος, πολιτικό, επιχειρηματικό και εγκλήματος, είναι τόσο ταυτόσιμες στις κορυφές της πολιτικής και της οικονομίας στην Ελλάδα, όσο σε λίγες χώρες στον κόσμο. Όταν βγουν όλα στην επιφάνεια θα διαπιστώσετε με έκπληξη ότι οι μεγαλοεργολάβοι, μεγαλοπολιτικοί και μεγαλοεπιχειρηματίες είναι ταυτόχρονα και τα μεγαλύτερα αφεντικά στον κόσμο του εγκλήματος. Έτσι συνέβαινε πάντα σ' αυτόν τον τόπο, αλλά ποτέ όσο σήμερα.

Το κρίσιμο όμως ζήτημα και σ' αυτό δεν απαντά κανείς, είναι άλλο. Ας υποθέσουμε ότι μια κυβέρνηση που δεν είναι δοσιλογική μπορεί να τα καταφέρει να διαγράψει τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος του χρέους με τους τρόπους που αναφέραμε μέσα στην ευρωζώνη. Εκβιάζοντας πολιτικά και απαιτώντας με βάση το δίκαιο. Ας υποθέσουμε ότι μπορεί να γίνει κι ας υποθεσουμε επίσης ότι το τραπεζικό καρτέλ που κάνει κουμάντο στην ευρωζώνη δεν θα σε απειλήσει με κατάρρευση της οικονομίας σου από την στιγμή που ελέγχει απόλυτα την κυκλοφορία του χρήματος.

Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι το εξής: Για να γλυτώσεις από την χρεοκοπία και το χρέος θα πρέπει όχι μόνο να διαγράψεις το χρέος, αλλά και να μην είσαι αναγκασμένος να δανειστείς εκ νέου από τις αγορές. Αν η Αργεντινή είχε ανάγκη να βγει στις διεθνείς αγορές να ξαναδανειστεί, η διαγραφή του χρέους της δεν θα είχε κανένα, μα κανένα νόημα. Θα είχε ξαναγυρίσει στα ίδια χωρίς καν να το καταλάβει. Πώς θα τα καταφέρει μια χώρα εντός της ευρωζώνης να μην δανείζεται, από την στιγμή που θα πρέπει να αγοράζει το χρήμα που χρειάζεται για την οικονομία της; Πώς θα αυτοχρηματοδοτηθεί χωρίς δικό της νόμισμα;

Όποιος λέει ότι μπορεί να γίνει, είτε είναι επικίνδυνα ανίδεος, είτε υπηρετεί άλλες σκοπιμότητες. Ο μόνος τρόπος να αυτοχρηματοδοτηθεί μια οικονομία εντός ευρωζώνης είναι μέσα από στυγνές πολιτικές λιτότητας και οριζόντιων περικοπών που θα εξασφαλίζουν όχι απλά πρωτογενή, αλλα δημοσιονομικά πλεονάσματα. Οι ολιγάρχες θα διαφεύγουν τις περιουσίες τους ελεύθερα σε φορολογικά καταφύγια, μιας και στην ευρωζώνη υπάρχει πλήρης ελευθερία κίνησης κεφαλαίου, ενώ ο κόσμος της δουλειάς θα πληρώνει με τη ζωή του τα αναγκαία πλεονάσματα.

Να γιατί δεν μπορείς να διαγράψεις χρέος και να ξεφύγεις από τον φαύλο κύκλο του δανεισμού, χωρίς να απελευθερωθείς από τα δεσμά της ευρωζώνης. Να και γιατί κανένας από τους δελφίνους της εξουσίας, που δηλώνουν αντιμνημονιακοί, δεν τολμούν ούτε καν να ανοίξουν το ζήτημα του χρέους σ' έναν ανοιχτό δημόσιο πολιτικό διάλογο. Να γιατί δεν έχουν ανταποκριθεί σε κανένα κάλεσμα που έχει γίνει για ανοιχτό δημόσιο διάλογο. Θα προδοθούν οι αληθινές προθέσεις, οι κρυφές ατζέντες και το πολιτικό παρασκήνιο που κρύβεται πίσω από τα κούφια αντιμνημονιακά συνθήματα.

Αναρτήθηκε από ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ στις 8:02 μ.μ.

 

ΕΝΦΙΑ

Θεματική βραδιά "Φράουλες και αίμα" (Τα κινήματα των νέων σήμερα)

Την Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014 στις 8:30 μμ ο τετραπύρηνος Αγ. Δημητρίου, Αλίμου, Αργυρούπολης, Ηλιούπολης,

θα προβάλει την κινηματογραφική ταινία "Φράουλες και αιμα",

στο υπαίθριο θέατρο Μαίρη Αρώνη στην πλατεία Καραΐσκάκη Αλίμου (Γούναρη και Ελ.Βενιζέλου).

Μετά το Β' παγκόσμιο πόλεμο η νεολαία χειραφετήθηκε και από τότε ήταν πάντα στην πρωτοπορία των κινημάτων.

Αυτή την νεολαία αναζητούμε και σήμερα!

Θα ακολουθήσει ανοιχτή συζήτηση.

Σας περιμένουμε όλους εκεί.

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ

Η ταινία.

Η Ταινία ακολουθεί πιστά μια ιστορική καταγραφή των γεγονότων που έλαβαν χώρα στο εξέχον πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης Columbia, 

την περίοδο 1966-68.

Έμφαση δίνεται στα γεγονότα του Απριλίου 1968 όταν διαμαρτυρόμενοι φοιτητές κατέλαβαν το γραφείο του πρύτανη του πανεπιστημίου,

εκφράζοντας την ολοκληρωτική απόρριψη του ιμπεριαλισμού των HΠA μαζί με την εναντίωσή τους για όλα τα μείζονα κοινωνικά ζητήματα 

που καθόρισαν τη δεκαετία του '60.

Ο Αμερικάνος Σκηνοθέτης STUART HAGMANN,σκηνοθετεί εδώ με μοναδικό ύφος documentair μια ταινία δύσκολη εξ ορισμού,

κόντρα σε ένα ολάκερο κατεστημένο και μπλοκ εξουσίας.Η ταινία ακολουθεί την εξιστόρηση της εξέγερσης των φοιτητών,

οι οποίοι παλεύουν μεταξύ άλλων ενάντια στα κέντρα κατάταξης για το στρατό που λειτουργούν στο εσωτερικό του πανεπιστημίου 

και στις φυλετικές διακρίσεις, ενώ κεντρικό σημείο της δράσης τους γίνεται ο αγώνας ενάντια στο σύστημα και η αμφισβήτηση του ρόλου 

της εκπαίδευσης, όπως αυτή εφαρμόζεται.

H αναταραχή θα διαρκέσει δύο μήνες πριν διαλυθεί βίαια από την αστυνομία και την εθνοφυλακή.

 

Ο τίτλος της ταινίας και του βιβλίου προέρχεται από την απαξιωτική δήλωση ενός εκ των ακαδημαϊκών του Columbia, 

του καθηγητή πολιτικής φιλοσοφίας Χέρμπερτ Ντιν (Herbert L. Deane), σχετικά με τις απόψεις των φοιτητών για τη 

γενικότερη πολιτική του πανεπιστημίου: «Δε με ενδιαφέρουν περισσότερο από το αν τους αρέσουν ή όχι οι φράουλες!», 

ανακοίνωσε σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο.

Χωρίς να ισοπεδώνει πρόσωπα και αισθήματα ο HAGMANN κατορθώνει να παρουσιάσει έξοχα και το ατομικό αλλά και 

το συλλογικό στοιχείο μέσα στην ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ.

Η Κορύφωση της ταινίας είναι ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ και οι σκηνές που παρουσιάζονται έχουν χαράξει πραγματικά την ιστορία 

του Πολιτικού Κινηματογράφου της δεκαετίας του 1970.

Η ταινία αν και γυρίστηκε το 70 διατηρεί ανεξίτηλη την νεανική της φρεσκάδα και ανατρεπτικότητα.

Μαζί με τα υπέροχα τραγούδια της εποχής που όλα μεταφέρουν κοινωνικα μηνύματα, ακούγονται κομμάτια από καλλιτέχνες 

που συνέδεσαν τη ζωή τους, με το ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ της δεκαετίας 1970 στις ΗΠΑ

JOHN LENNON, CROSBY STILL NASH AND YOUNG, BUFFY SAINTE MARIE, THUNDERCLAP NEWMAN, κ.α.

Χωρίς εθνική κυριαρχία και αυτοδιάθεση δεν μπορεί να υπάρξει προκοπή

του Δημήτρη Καζάκη

Δείτε πόσο ανήμπορες είναι οι αγορές κεφαλαίου με τους εξαγορασμένους δικαστές και τους πολιτικούς τους μπροστά σε μια χώρα που ξέρει να υπερασπίζεται την εθνική της κυριαρχία. 

 

Δείτε τι ατομικό όπλο κρατά στα χέρια του ένας λαός απέναντι σε κάθε αποικιοκρατική επιβουλή, όταν ξέρει να προασπίζεται την εθνική του αυτοδιάθεση.

 

Ο λόγος περί Αργεντινής. Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά ακόμη να καταρρεύσει η οικονομία της και να πνιγεί στο χάος η κοινωνία της, σχεδόν ένα μήνα μετά την επίσημη πτώχευση της χώρας από το δικαστικό σύστημα της Νέας Υόρκης και τους διεθνείς οίκους ανοχής, όπως S&P, Fitch, Moody's.

Κι ενώ οι κασσανδρικές προφητείες συνεχίζονται από τα έμμισθα παπαγαλάκια, η κυβέρνηση της Αργεντινής κατέθεσε νόμο που κάνει δυνατή την πληρωμή των ομολογιούχων της σε Αργεντίνικο δίκαιο και από την κρατική τράπεζα Nación Fideicomisos S.A. 

 

Η κυβέρνηση της Αργεντινής δίνει διορία έως το τέλος Σεπτεμβρίου στην Bank of New York Mellon της .... Νέας Υόρκης να πληρώσει - σύμφωνα με την σύμβαση που έχει υπογράψει με την Αργεντινή - τους ομολογιούχους, είτε με, είτε χωρίς την συγκατάθεση του δικαστή Γκρίεζα. 

 

Διαφορετικά θα ασκήσει το έννομο δικαίωμά της να αλλάξει εκπρόσωπο πληρωμής.

Ο Γκρίεζα και οι αγορές λύσσαξαν με την απόφαση αυτή. Ο δικαστής των κερδοσκόπων την κήρυξε "παράνομη", χωρίς να έχει καμιά ούτε αρμοδιότητα, ούτε δικαιοδοσία. 

 

Απεφάσισε μάλιστα να καταδικάσει την Αργεντινή σε περιφρόνηση του δικαστηρίου του, θεωρώντας προφανώς είτε από γεροντική άνοια, είτε από υστερική σκοπιμότητα, ότι η συγκεκριμένη χώρα είναι κάποιος κακομοίρης φτωχοδιάβολος, π.χ. σαν κι αυτόν που δολοφόνησαν οι ένστολοι ομογάλακτοί του στο Μιζούρι. 

 

Κι επομένως πρέπει να νιώσει το αδίστακτο χέρι του νόμου για να μάθει να μην σηκώνει κεφάλι.

Η απάντηση του υπουργείου οικονομικών της Αργεντινής είναι χαρακτηριστική:

"Το γεγονός ότι δήλωσε ως «παράνομο» ένα νομοσχέδιο που αποστέλλεται από το Εκτελεστικό στο Κογκρέσο δίνει και πάλι απόδειξη της περιφρόνησης του στην εθνική κυριαρχία της Αργεντινής και την πλήρη άγνοια του σχετικά με τη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών. 

 

Δεν του αρκεί το ότι εμποδίζει την καταβολή στους κατόχους των ομολόγων που συμμετέχουν στην αναδιάρθρωση του χρέους του 2005 και του 2010 με κατάχρηση της δικαιοδοσίας του... 

 

Τώρα επιχειρεί, κατόπιν αιτήματος από τα "ληστρικά αμοιβαία κεφάλαια", να επιβάλει όρους στο ίδιο το Κογκρέσο, το οποίο είναι το ανώτατο νομοθετικό σώμα του Έθνους."

"Όταν μιλάνε για περιφρόνηση του δικαστηρίου, αποτυγχάνουν να δουν ότι η Αργεντινή είναι κυρίαρχο κράτος και διαθέτει ασυλία," δήλωσε με τη σειρά του ο Καπιτάνις, κυβερνητικός εκπρόσωπος στην καθημερινή ενημέρωση τύπου την Τετάρτη 20/8, σχετικά με την απόφαση του Γκρίεζα. 

 

Εν τω μεταξύ, ο Καπιτάνις δήλωσε επίσης ότι "μεγάλες συγκεντρώσεις υπερεθνικών ομάδων" επιδιώκουν να "επιβάλουν όρους στην Αργεντινή προκειμένου να γυρίσει πίσω στο φαύλο κύκλο του χρέους και στον μόνιμο εκβιασμό που έχει υποστεί."

Οποιοσδήποτε παρακολουθεί τις εξελίξεις γνωρίζει ότι η δήλωση του Καπιτάνις είναι απολύτως ακριβής. Πρόσφατα το Economist (23/8) έγραφε τα εξής:

 

 "Η Αργεντινή διαθέτει το δεύτερο σε μέγεθος απόθεμα σχιστολιθικού αερίου στον κόσμο, το περισσότερο στην Vaca Muerta. Μια έρευνα από την Διοίκηση Πληροφοριών Ενέργειας των ΗΠΑ (EIA), αναφέρει ότι ο τομέας κατέχει 16,2 δις βαρέλια σχιστολιθικού πετρελαίου και 308 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια (TCF) σχιστολιθικού φυσικού αερίου. 

 

Αυτό είναι περισσότερο πετρέλαιο σχιστόλιθου από ότι διαθέτει το Μεξικό και περισσότερο σχιστολιθικό φυσικό αέριο από ότι διαθέτει η Βραζιλία. 

 

Είναι αρκετά για να ικανοποιήσουν την τρέχουσα ζήτηση ενέργειας της Αργεντινής για πάνω από 150 χρόνια, και θα μπορούσε να καταστήσει την χώρα εξαγωγέα πετρελαίου και φυσικού αερίου για άλλη μια φορά."

Είναι ποτέ δυνατόν να επιτρέψουν να χαθεί ένας τέτοιος πλούτος από τις διεθνείς αγορές; Είναι ποτέ δυνατόν να επιτρέψουν σε μια εθνικά κυρίαρχη κυβέρνηση να αξιοποιήσει αυτόν τον πλούτο προς όφελος του λαού και της χώρας της; Όχι βέβαια. 

 

Να γιατί επιδιώκουν την κατάρρευση της Αργεντινής. Μόνο που δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτε σ' έναν λαό που ξέρει τι σημαίνει εθνική αυτοδιάθεση και σε μια κυβέρνηση που υπερασπίζεται την εθνική κυριαρχία της χώρας της.

Κι εκεί είναι το κουμπί. Ότι κι αν πουν, ότι κι αν κάνουν δικαστές τύπου Γκρίεζα, όσο κι αν πιέζουν οι ισχυροί, όσες αποφάσεις και να πάρουν οργανισμοί σαν τον ΠΟΕ εναντίον της Αργεντινής, όλα θα αποτυγχάνουν και θα σπάνε στον ανάχωμα της εθνικής κυριαρχίας και ασυλίας της Αργεντινής.

Αρκεί η κυβέρνηση να παραμείνει ακλόνητη στην υπεράσπιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων της χώρας της. 

 

Αρκεί να συνεχίσει να μην δανείζεται από το εξωτερικό, από τις διεθνείς αγορές κεφαλαίου. 

 

Αρκεί να ενισχύει τις διακρατικές της σχέσεις στη βάση του αμοιβαίου οφέλους, όπως έχει κάνει μέχρι τώρα. 

 

Και αρκεί να ξεκαθαρίζει το εσωτερικό μέτωπο από τις δυνάμεις εκείνες της εγχώριας ολιγαρχίας που έχουν ταυτιστεί με τις αγορές. 

 

Με βασικό μοχλό το βάθαιμα της δημοκρατίας για τις αδύναμες τάξεις και την αγωνιστική επαγρύπνηση του λαού που ξέρει πώς να απαντήσει άμεσα και πρακτικά στο δίλημα: 

 

Patria o Buitros. Πατρίδα ή Γύπες. 

Αναρτήθηκε από ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ

Πρέπει να διαγραφεί το χρέος προς την εφορία, αλλιώς δεν μπορεί ν' αλλάξει τίποτε.

Του Δημήτρη Καζάκη

Πόσες δόσεις θέλετε για να πληρώσετε την εφορία; 6 ή 100; Μην σας απασχολεί που έτσι ή αλλιώς δεν θα μπορείτε να πληρώσετε τον Ενιαίο Φόρο Ακινήτων. Ούτε να σας απασχολεί το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος φόρος έχει σχεδιαστεί για να μπορέσει τελικά η εφορία των τοκογλύφων να δημεύσει την ιδιωτική περιουσία. Θα σας κάνουν "εκπτώσεις". Γι' αυτό και μην ανησυχείτε. Άλλωστε όπως λένε όλοι εν χορώ, η οικονομία πάει καλύτερα και οι πιο πορωμένοι ηλίθιοι σας διαβεβαιώνουν ότι έρχονται καλύτερες ημέρες.

Κρατηθείτε, έρχονται καλύτερες μέρες...

Μέχρι και η αντιπολίτευση έχει αποδεχθεί αυτό το παραμύθι. Το ΚΚΕ έχει ήδη ανακοινώσει ότι έχουμε μπει σε "καπιταλιστική ανάκαμψη", όπως και οι Σταθάκηδες του ΣΥΡΙΖΑ που βλέπουν βελτίωση, αλλά με συνέπειες για τους εργαζόμενους. Τώρα τι σόι αριστερά - υποτίθεται ταξική και αντικαθεστωτική - είναι αυτή που είναι έτοιμη να χάψει ότι παραμύθι σερβίρει η κυβερνώσα συμμορία, αρκεί να βάλει το δικό της πρόσημο, είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο

Οπότε Έλληνα κακομοίρογλου κάτσε στον καναπέ σου να πιστεύεις ότι εφόσον άπαντες σου λένε ότι η οικονομία πάει καλύτερα, τότε γιατί να μην περιμένεις ότι ίσως, μπορεί να ελαφρώσουν τα βάρη σου; Το μόνο που χρειάζεται είναι να περιμένεις τις εκλογές, ήσυχα-ήσυχα, να κοιτάς τη δουλίτσα σου, να σκύβεις το κεφάλι σε κάθε ξεπούλημα της πατρίδας, να καταπίνεις κάθε προσβολή στην (ανύπαρκτη) αξιοπρέπεια και την οικογένειά σου για να ψηφίσεις αυτόν που θα σου τάξει τα περισσότερα.

Κι έτσι στήνεται η σικέ αντιπαράθεση που θα μας πάει στις επόμενες εκλογές. Δείτε για παράδειγμα την αντιπαράθεση για την φορολογία. Κυβερνώντες και δελφίνοι της αντιπολίτευσης μάχονται για να πείσουν ότι ο καθένας για την πάρτη του είναι πιο ικανός στην αύξηση της φορολογίας.

Περιουσιολόγια, φορολογία υψηλών εισοδημάτων και κεφαλαίων, πάταξη της φοροδιαφυγής, κοκ. Τα ίδια και τα ίδια. Το μόνο που τους απασχολεί είναι πώς θα αυξήσουν τα φορολογικά βάρη, σ' έναν ήδη υπερφορολογημένο λαό. Αλλά μην ανησυχείτε, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μας διαβεβαιώνει ότι θα φορολογήσει και το μεγάλο κεφάλαιο.

Κουβέντα για το χρέος προς την εφορία

Κανείς δεν λέει κουβέντα για το συσσωρευμένο χρέος προς την εφορία λόγω της φορολογίας που έχει επιβληθεί τα χρόνια του μνημονίου. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το παλιό χρέος των φορολογουμένων προς την εφορία ξεπέρασε τα 61 δις ευρώ τον Ιούνιο. Σ' αυτά προστέθηκαν και άλλα 6,2 δις ευρώ νέο χρέος προς την εφορία μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2014. Σύνολο 67,2 δις ευρώ οφειλές προς την εφορία. Δηλαδή το χρέος προς την εφορία ισοδυναμεί αισίως τουλάχιστον με το 35% του ΑΕΠ.

Αν από αυτό το σύνολο των οφειλών αφαιρέσουμε τα 4,6 δις ευρώ που χρωστούν οι πρώην ΔΕΚΟ, οι δημοτικές επιχειρήσεις, κοκ, αλλά και τα 9,5 δις ευρώ που προέρχονται από "πτωχευμένες επιχειρήσεις", τότε το συνολικό τρέχον χρέος προς την εφορία ανέρχεται σε 53,1 δις ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι ο κάθε φορολογούμενος χρωστά κατά μέσο όρο στην εφορία γύρω στα 8.850 ευρώ. Μέχρι το τέλος του έτους η μέση οφειλή ανά φορολογική δήλωση είναι σίγουρο ότι θα έχει υπερβεί τα 9.200 ευρώ, όταν το 2013 είχε φτάσει λίγο πάνω από 8.200 ευρώ.

Mέσα σ' ένα χρόνο δηλαδή η αύξηση του χρέους των ελλήνων πολιτών προς την εφορία είναι σίγουρο ότι θα ξεπεράσει τελικά το 12%. Με το λαϊκό εισόδημα να προβλέπεται ότι θα μειωθεί γύρω στα 6% έως το τέλος του έτους.

Μπορεί ποτέ να εισπραχθεί αυτό το χρέος; Σε καμιά περίπτωση. Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι όντως η ελληνική οικονομία μπαίνει σε διαδικασία ανάκαμψης, που δεν ισχύει ούτε στα πιο υστερικά όνειρα των σεσημασμένων ψυχασθενών της κυβέρνησης. Το σίγουρο είναι ότι το χρέος θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο καθ' ότι η επιδρομή της εφορίας γίνεται όχι τόσο με έκτακτους φόρους, αλλά με μόνιμους, στους οποίους πάνω από το 70% των φορολογουμένων δεν διαθέτει φοροδοτική ικανότητα για να ανταποκριθεί. Κι έτσι το χρέος προς την εφορία θα αυξάνει κάθε χρόνο.

Αν σ' αυτό προσθέσετε και τους νέους φόρους σαν τον Ενιαίο Φόρο Ακινήτων, αλλά και τους άλλους που θα προβλέπει ο νέος προϋπολογισμός, τότε ακόμη και ο πιο αφελής μπορεί να αντιληφθεί πόσο θα εκτινάσσεται το χρέος προς την εφορία μήνα το μήνα, χρόνο το χρόνο. Ακόμη και για εκείνους που μέχρι σήμερα τα κουτσοκατάφερναν και δεν είχαν χρέη προς την εφορία.

Το χρέος προς την εφορία πρέπει να διαγραφεί.

Τι πρέπει να γίνει μ' αυτό το χρέος; Κυβερνώντες και δελφίνοι της αντιπολίτευσης υπόσχονται δόσεις, κι άλλες δόσεις, άπειρες δόσεις. Κάντε μόνοι σας τον υπολογισμό και θα δείτε τι σημαίνει να πληρώνεις ένα χρέος πάνω από 9.000 ευρώ ανά φορολογική δήλωση, που αναπόφευκτα θα αυξάνει κάθε χρόνο. Μέχρι βιβλικής τετάρτης γενεάς να προβλέψουν δόσεις, το χρέος αυτό όχι μόνο δεν θα μπορεί να πληρωθεί, αλλά θα αυξάνει.

Τι πρέπει να γίνει; Το αυτονόητο. Να διαγραφούν τα χρέη που φορτώθηκαν στα νοικοκυριά και τους μικρομεσαίους λόγω της μνημονιακής φορολογίας και φυσικά να καταργηθούν όλοι οι δημευτικοί φόροι. Έτσι ή αλλιώς δεν μπορούν να πληρωθούν.

Μα αυτό θα έχει δημοσιονομικό κόστος, θα μας πουν. Ανοησίες, απαντάμε. Το 2013 από το σύνολο των 62,3 δις ευρώ που έφτασαν οι οφειλές προς την εφορία τον Δεκέμβριο, ο κρατικός προϋπολογισμός εισέπραξε 3,2 δις ευρώ από τις εκβιαστικές ρυθμίσεις που επιβάλλει το υπουργείο των τοκογλύφων στους φορολογούμενους. Λίγο πάνω από το 5% της συνολικής οφειλής. Μέχρι τον Ιούνιο του 2014 από τα 67,2 δις ευρώ συνολικές οφειλές προς την εφορία, οι εισπρακτικοί μηχανισμοί κατόρθωσαν να εισπράξουν μόλις 1,7 δις ευρώ. Μόλις το 2,5% των συνολικών οφειλών.

Τα εισπραττόμενα ποσά έναντι των οφειλών είναι ασήμαντα και μπορούν εύκολα να αντικατασταθούν για παράδειγμα από την φορολογία των πολυεθνικών, που σήμερα χαίρουν φορολογικής ασυλίας, αλλά και από την είσπραξη των βεβαιωμένων τελών εισαγωγής που μέχρι πέρυσι - σύμφωνα με την έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου - ανέρχονταν στα 3,9 δις ευρώ. Η κυβέρνηση αρνείται να τα εισπράξει γιατί κάνει πλάτες σε κυκλώματα που εισάγουν προϊόντα, κυρίως πετρέλαιο, από τρίτες χώρες, για να τα πουλήσουν ως ελληνικά.

Τα κυκλώματα αυτά, τα οποία περιλαμβάνουν πολυεθνικές, εφοπλιστές και μεσάζοντες δικτυωμένους με τα κυβερνώντα κόμματα, ποτέ άλλοτε δεν ανθούσαν όσο σήμερα. Το λαθρεμπόριο με κυβερνητικές πλάτες έχει γίνει καθεστώς και συμβάλλει καίρια ακόμη και στην εικονική αύξηση των εξαγωγών της χώρας.

Επομένως δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός δημοσιονομικός λόγος, που να αποτρέπει την άμεση διαγραφή των οφειλών προς την εφορία. Όχι μόνο δεν θα επιβαρυνθούν τα έσοδα του κράτους, αλλά θα απελευθερωθούν από τον δήμιο της εφορίας τα νοικοκυριά και οι μικρομεσαίοι με ευεργετικές επιπτώσεις στην οικονομία.

Μην σας εξαπατούν, χωρίς διαγραφή δεν γίνεται τίποτε...

Τότε γιατί δεν τολμά ούτε καν η αντιπολίτευση να ξεκινήσει τις προτάσεις της για το φορολογικό από αυτή την αναγκαία διαγραφή; Γιατί κάνει γαργάρα το τεράστιο αυτό ζήτημα; Τι νόημα έχει να μιλάς για φορολογική δικαιοσύνη και αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος, αν δεν ξεκινάς από το αυτονόητο; Αν δεν ξεκινάς δηλαδή με την διαγραφή των οφειλών προς την εφορία.

Πώς μπορεί να σχεδιαστεί δίκαιη φορολογική πολιτική χωρίς να μηδενιστεί το κοντέρ; Πώς μπορεί να εκτιμηθεί η πραγματική φοροδοτική ικανότητα των φορολογουμένων, όταν πνίγονται ήδη στα χρέη προς την εφορία; Πώς μπορεί να υπάρξει πάταξη της φοροδιαφυγής όταν η φοροδιαφυγή έχει γίνει ζωτικό μέσο επιβίωσης για την συντριπτική πλειοψηφία των νοικοκυριών στην Ελλάδα, αλλά και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων;

Και για να τα πούμε καθαρά και σταράτα. Όποιος προτείνει φορολογικές αναμορφώσεις χωρίς να ξεκινά με την απαραίτητη και εξαιρετικά επείγουσα διαγραφή των ήδη υφιστάμενων οφειλών προς την εφορία, να είστε σίγουροι ότι σχεδιάζει νέα φορολογική επιδρομή σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων που πνέουν ήδη τα λοίσθια. ΄

Αλλωστε δεν μπορεί να υπάρξει φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου, των ολιγαρχών αυτής της χώρας, όσο ισχύει η ελευθερία κίνησης του κεφαλαίου και των κερδών εντός της ευρωζώνης. Όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο είτε είναι απατεώνας, είτε ανίδεος. Όμως γι' αυτά, αλλά και για το πώς πρέπει να είναι ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, θα αναφερθούμε σε άλλο σημείωμα.

Σχόλιο της Ημέρας, 23/8/2014, dimitriskazakis.blogspot.com

ΣΤΟΝ ΚΑΤΗΦΟΡΟ ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΠΟΛΕΜΟ

19 Αυγούστου 2014

ΓΛΙΣΤΡΗΜΑ ΠΡΟΣ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΣΤΟΝ ΚΑΤΗΦΟΡΟ ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ!

Προδοσία των Λειτουργών Ενημέρωσης 

Του Μιχαήλ Στυλιανού

 Υπό την προεδρία και διεύθυνση του προέδρου Ομπάμα και της ευρωπαϊκής ηγεσίας Μέρκελ, Ολάντ, Κάμερον, Ραζμούσεν και Μπαρόζο, η καθημερινή ενημέρωση του δυτικού δημοκρατικού κόσμου προσομοιάζει με τεράστια πανοραμική οθόνη όπου φοβερές κατασκευές σατανικού εγκεφάλου εισορμούν κάθε τόσο, μεταιωρούνται τρομοκρατικές μερικά εικοσιτετράωρα, αναλύονται και σχολιάζονται με συναισθηματικές εκρήξεις, εντυπώνουν εικόνες και «πεποιθήσεις» σε άδεια μυαλά, και εξαφανίζονται κατόπιν και πάλιν ως ήρθαν, ακολουθούμενες αμέσως από άλλες, προτού δοθεί χρόνος για την επισήμανση και την αποκάλυψη της απάτης και το «κάρφωμα» του δαιμόνιου ταχυδακτυλουργού.

Η μηχανή δοκιμάζεται επί χρόνια σε διάφορα γεωγραφικά στίγματα, επέτρεψε το συνεχιζόμενο απίστευτο και πολυαίμακτο φιάσκο του Ιράκ και της Λιβύης, μετά την κρεούργηση της Γιουγκοσλαβίας, αλλά ίσως πουθενά προηγουμένως δεν έφθασε στα επίπεδα της διαστροφής, της προπέτειας και της έλλειψης δισταγμού που επιδεικνύεται στο θέατρο της Ουκρανίας.

Ρωσικές στρατιές κατεβαίνουν απειλητικές προς την Δύση στα χείλη του κ. Φογκ Ρασμούσεν και Αμερικανών στρατηγών του ΝΑΤΟ, αλλά την μεθεπομένη έχουν εξαφανισθεί από ραντάρ και δημοσιεύματα των καθωσπρέπει μίντια.
«Ο Πούτιν και Ρώσοι ρίχνουν με πύραυλο BUK ένα μαλαισιανό Μπόϊγκ , σκοτώνοντας 298 αθώους επιβάτες και πλήρωμα», καταγγέλλει ο κ. Κέρρυ, σιγοντάρει ο κ. Ομπάμα, απειλεί ο Ολλανδός πρωθυπουργός, εκρήγνυται ο Κάμερον, συνταράσσεται ο πλανήτης. Χωρίς μιαν εικόνα από τους παντεπόπτες αμερικανικούς δορυφόρους, που διαβάζουν και πινακίδα αυτοκινήτου από το διάστημα..

Οι «μυστικοί» του Κιέβου εξαφανίζουν και τα ηχητικά της επικοινωνίας με το μαλαισιανό Μπόϊγκ και τον Ισπανό ελεγκτή εναέριας κυκλοφορίας (όχι όμως και τις αποκαλύψεις του στο Τουίτερ). Το BBC εξαφανίζει την ανταπόκριση απεσταλμένης του, με τις περιγραφές αυτοπτών μαρτύρων της επίθεσης καταδιωκτικών. Το GOOGLE εξαφανίζει τις φωτογραφίες από τα διάτρητα από σφαίρες συντρίμματα της πτέρυγας και της πλευράς του πιλοτηρίου του Μπόϊγκ. Δηλώσεις, εικόνες και διαγράμματα των ρωσικών ραντάρ, με την επισήμανση ουκρανικών καταδιωκτικών, αγνοούνται από τα καθωσπρέπει μίντια της δημοκρατικής Δύσης. Τα μαύρα κουτιά παραδίδονται απείραχτα στους Μαλαισιανούς απεσταλμένους, αλλά έχουν εξαφανισθεί στα εργαστήρια… βρετανικών υπηρεσιών μελέτης. Ακολουθούν μαρτυρίες ειδικών, στη Γερμανία, στη Μαλαισία, στην Αυστραλία, πως το αεροπλάνο καταρρίφθηκε με βολίδες βαρέως πολυβόλου και πύραυλο αέρος-αέρος, από ουκρανικό καταδιωκτικό, αλλά τις βλέπει μόνο το αμυδρό φως της «παράλληλης», συνωμοτικής ενημέρωσης…

Σε μια βδομάδα, δέκα μέρες το πολύ, η δολοφονία 300 ανύποπτων επιβατών ενός αεροπλάνου χάνεται από την μαγική οθόνη του προπαγανδιστή ταχυδακτυλουργού. Ούτε μία λέξη στην ελεγχόμενη μηχανή της «ενημέρωσης»,από το συμμαχικό «Υπουργείο της Αλήθειας». Αλλά η πλύση εγκεφάλων των αμέριμνων, αδιάφορων και αφασικών υπηκόων έχει συντελεσθεί…

Την περασμένη Παρασκευή: « Ρωσική στρατιωτική φάλαγγα 16 στρατιωτικών οχημάτων, τη νύχτα με αναμμένα τα φώτα, παραβιάζει τα σύνορα και εισβάλλει στην Ουκρανία», κατά μαρτυρία Εγγλέζων δημοσιογράφων, της Γκάρντιαν μάλιστα και του Νταίηλυ Τέλεγκραφ, χωρίς φωτογραφία, ούτε από κινητό…Που επισύρει αμέσως κλήση του Ρώσου πρεσβευτή στο Φόρεν ΄Οφις για «εξηγήσεις» (μπέρδεψαν την Ουκρανία με αποικία της Αυτής Μεγαλειότητος!) διεθνή πάταγο, κατάρρευση χρηματιστηρίων και φυσικά τις αναμενόμενες δηλώσεις περί ρωσικής απειλής για την Ευρώπη, από τον συνεχώς εξαγριωμένο κ. Ρσμούσεν (του ΝΑΤΟ, ντε ).

Το τελευταίο φάντασμα αντιμετωπίστηκε με σαρκαστική ανακοίνωση από την Μόσχα και την επομένη εξαφανίσθηκε και πάλι, χωρίς να αφήσει ίχνη στην οθόνη του προπαγανδιστή ταχυδακτυλουργού… 

Αλλά το φαινόμενο της δουλικής υποταγής, άλλοτε έγκυρων και σεβαστών αμερικανικών, βρετανικών και γερμανικών μέσων ενημέρωσης, στην μπαγκέτα του «Μεγάλου Αδελφού» και οι άκρως απειλητικές του συνέπειες, σε περίοδο όπου σε ηγετικούς κύκλους της Ουάσιγκτων κυριαρχεί κρίση πολεμικής υστερίας, προκαλεί κραυγές απόγνωσης σε εχέφρονες Αμερικανούς και Ευρωπαίους πολιτικούς, διπλωμάτες και βετεράνους κρατικούς λειτουργούς, των οποίων όμως η φωνή πνίγεται στον πάταγο της πολεμοχαρούς προπαγάνδας. Φωνές σωφροσύνης σαν του καγκελαρίου Χέλμουτ Σμιτ, του Γάλλου πρώην υπουργού των Εξωτερικών Υμπέρ Βεντρίν, των Αμερικανών Πάτρικ Μπιουκάναν και Ρον Πωλ παραμερίζονται ως αναχρονιστικές, ενώ του Βρετανού Νάϊτζελ Φάρανζ και της Μαρίν Λεπέν ( μαχητικά φιλελλήνων και των δύο) περιφρονούνται, ως«ακροδεξιές» ανάξιες αναφοράς και στην Ελλάδα.

Σεβαστοί Ολλανδοί δημοσιογράφοι, οι Κάρελ Βαν Βόλφερεν και Ρον Ούνζ μιλούν για την « έσχατη διαφθορά και αναξιοπιστία του αμερικανικού Τύπου». Ο Βόλφερεν, σε μακροσκελές άρθρο του, που επικαλείται ο Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς, αναλύει πως ο ηγεμόνας της Ουάσιγκτων εγκλώβισε την Ευρώπη σε μιαν « ατλαντιστική ιδεολογία», που αποκλείει κάθε ανεξάρτητη σκέψη ή εξωτερική πολιτική από μέρος των Ευρωπαίων, οι οποίοι έχουν υπαχθεί σε κατάσταση βασσάλων-υποτελών. 

Ο Βόλφερεν καταλήγει με την διαπίστωση ότι καθώς η Ουάσιγκτων σπρώχνει την Ευρώπη στον πόλεμο, «οι Ευρωπαίοι αδυνατούν να πείσουν τους εαυτούς τους να παραδεχθούν την δυσλειτουργία και άκρα ανευθυνότητα του αμερικανικού κράτους»

Ο Αμερικανός οικονομολόγος, τέως υπουργός, καθηγητής, αρχισυντάκτης της Γουώλ Στρητ Τζέρναλ και συγγραφέας Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς, σε δύο συνεχόμενα άρθρα του το Σαββατοκύριακο, επέμενε στο θέμα, που κρίνει κρίσιμο για την ανθρωπότητα:​

«Χωρίς εσωτερικούς ελέγχους της ανευθυνότητας της Ουάσιγκτων από τους συμμάχους της, τα ΜΜΕ και τους Αμερικανούς γερουσιαστές, το μόνο φρένο στη φόρα της Ουάσιγκτων προς τον πόλεμο είναι η ρωσική, κινεζική, ινδική και Λατινοαμερικανική διπλωματία. Αν η διπλωματία αποτύχει, η Φουκουσίμα, όσο ολέθρια και αν είναι, δεν θα είναι παρά μια σταγόνα στον Ωκεανό.

«Η σφαγή, από την Ουάσιγκτων, τα ανδρείκελά της στο Κίεβο και τους βασσάλους της στην ΕΕ, των αμάχων πολιτών στις πρώην ρωσικές επαρχίες που αποτελούν τα ανατολικά και νότια σύνορα της σημερινής Ουκρανίας, όχι μόνο δεν αναφέρεται από τα δυτικά ΜΜΕ, αλλά και διαψεύδεται ή επιρρίπτεται στη Ρωσία.»

Η προπαγάνδα της Ουάσιγκτων αποδίδει, σημειώνει ο Ρόμπερτς. «Δημοσκοπήσεις αποκαλύπτουν πως η πλειοψηφία των Αμερικανών, που έπρεπε να έχουν πλέον ξυπνήσει, μετά τις ψευτιές που τους γέμισαν για το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Σομαλία, τη Λιβύη, τη Συρία και το Ιράν, με την ανεξάντλητη ευπιστία τους, έπεσαν και πάλι θύματα και θεωρούν τη Ρωσία ως απειλή. ΄Ετσι με τα ψέματα και τις απάτες το καθεστώς Ομπάμα ετοιμάζει τους Αμερικανούς για τον πόλεμο»

Ο Ρόμπερτς παρενθετικά σημειώνει πως «οι απάτες που έχει οι διαπράξει η Ουάσιγκτων τις τελευταίες δεκαετίες δεν έχουν προηγούμενο στην ιστορία. Και δεν είναι μόνο οι σχετικές με τους πολυάριθμους πολέμους, αλλά και οι τεράστιες οικονομικές απάτες της Γουώλ Στρήτ, ανάμεσα στις οποίες είναι η ευρωπαϊκή κρίση χρέους, η καταπάτηση της εθνικής κυριαρχίας ευρωπαϊκών κρατών με τις «σωστικές από τη χρεοκοπία παρεμβάσεις» του ΔΝΤ και την φτωχοποίηση της «διασωθείσας» Ελλάδας, Ιταλίας, Ισπανίας, Πορτογαλίας και Ιρλανδίας μαζί με τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.»

Υπογραμμίζοντας την αυτοσυγκράτηση του Προέδρου Πούτιν και την επιμονή του στην αποφυγή της σύγκρουσης, ο Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς επισημαίνει παράλληλα ότι η σφαγή των Ρώσων αμάχων στο Ντονμπάς και το συνδυασμένο μπαράζ αμερικανικών κατηγοριών εναντίον της Ρωσίας κορυφώνουν την οργή του ρωσικού λαού -οργή επικίνδυνη, καθώς θα μπορούσε να εξαναγκάσει τον Πούτιν να προσφύγει στη βία.

- «Ο Ιγκόρ Προσβίρνιν, αρχισυντάκτης ρωσικής ηλεκτρονικής εφημερίδας μας έδειξε -γράφει- την έκταση της οργής που προκαλεί στη Ρωσία το επικίνδυνο μείγμα από τις καταπατημένες υποσχέσεις της Ουάσιγκτων με τον διεστραμμένο πόλεμο προπαγάνδας εναντίον της Ρωσίας με την συνενοχή της Γερμανίας.
- «Ο Προσβίρνιν δείχνε θυμό σε κατάσταση βρασμού: «Οι Γερμανοί αποτύχατε στις εξετάσεις. Όταν το Κακό επέστρεψε ξανά στην Ευρώπη, δεν επιχειρήσατε καν να του αντισταθείτε, αμέσως πέσατε στα πόδια του όπως ένας σκλάβος». Στα μάτια των Ρώσων, όλη η Ευρώπη είναι ένας σκλάβος του κακού που έρχεται από την Ουάσιγκτων» ,παρατηρεί ο Ρόμπερτς και αναρωτιέται (ρητορικά):
- «Γιατί η Μέρκελ επέτρεψε στην Ουάσιγκτων να σπρώξει τη Γερμανία σε σύγκρουση με τη Ρωσία; Τι εξηγεί αυτήν την πλήρη αποτυχία της Μέρκελ ως ηγέτη;.. Τα καθεστώτα Κλίντον, Μπους και Ομπάμα έβαλαν τον κόσμο στις ράγες προς ένα τελικό πόλεμο. Πως είναι δυνατόν να μην αναγνωρίζεται το κακό που υπηρετούν;»

« Μια μέρα οι Ευρωπαίοι θα ξυπνήσουν- ελπίζει ο πρώην υπουργός του Ρέιγκαν. Τότε θα αντιληφθούν ότι η Ουάσιγκτων δεν κάνει τίποτα γι’ αυτούς εκτός από το να τους προστατεύει από ένα ανύπαρκτο «ρωσικό κίνδυνο», ενώ τους φορτώνει με δραματικό κόστος, χρησιμοποιώντας τους για στρατολόγηση στον πόλεμό της για την παγκόσμια ηγεμονία. Αργά ή γρήγορα οι Ευρωπαίοι πρέπει να αντιληφθούν ότι αυτός ο ρόλος που τους έχει ανατεθεί από την Ουάσιγκτων δεν είναι προς το συμφέρον τους και οδηγεί κατ’ ευθεία στον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο, στον οποίο πρώτα θύματα θα είναι οι Ευρωπαίοι.»