του Δημήτρη Καζάκη
Δείτε πόσο ανήμπορες είναι οι αγορές κεφαλαίου με τους εξαγορασμένους
δικαστές και τους πολιτικούς τους μπροστά σε μια χώρα που ξέρει να
υπερασπίζεται την εθνική της κυριαρχία.
Δείτε τι ατομικό όπλο κρατά στα
χέρια του ένας λαός απέναντι σε κάθε αποικιοκρατική επιβουλή, όταν ξέρει
να προασπίζεται την εθνική του αυτοδιάθεση.
Ο λόγος περί Αργεντινής. Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά ακόμη να
καταρρεύσει η οικονομία της και να πνιγεί στο χάος η κοινωνία της,
σχεδόν ένα μήνα μετά την επίσημη πτώχευση της χώρας από το δικαστικό
σύστημα της Νέας Υόρκης και τους διεθνείς οίκους ανοχής, όπως S&P, Fitch, Moody's.
Κι ενώ οι κασσανδρικές προφητείες συνεχίζονται από τα έμμισθα
παπαγαλάκια, η κυβέρνηση της Αργεντινής κατέθεσε νόμο που κάνει δυνατή
την πληρωμή των ομολογιούχων της σε Αργεντίνικο δίκαιο και από την
κρατική τράπεζα Nación Fideicomisos S.A.
Η κυβέρνηση της Αργεντινής δίνει διορία έως το τέλος Σεπτεμβρίου στην Bank of New York Mellon της ....
Νέας Υόρκης να πληρώσει -
σύμφωνα με την σύμβαση που έχει υπογράψει με την Αργεντινή - τους
ομολογιούχους, είτε με, είτε χωρίς την συγκατάθεση του δικαστή Γκρίεζα.
Διαφορετικά θα ασκήσει το έννομο δικαίωμά της να αλλάξει εκπρόσωπο
πληρωμής.
Ο Γκρίεζα και οι αγορές λύσσαξαν με την απόφαση αυτή. Ο δικαστής των
κερδοσκόπων την κήρυξε "παράνομη", χωρίς να έχει καμιά ούτε αρμοδιότητα,
ούτε δικαιοδοσία.
Απεφάσισε μάλιστα να καταδικάσει την Αργεντινή σε
περιφρόνηση του δικαστηρίου του, θεωρώντας προφανώς είτε από γεροντική
άνοια, είτε από υστερική σκοπιμότητα, ότι η συγκεκριμένη χώρα είναι
κάποιος κακομοίρης φτωχοδιάβολος, π.χ. σαν κι αυτόν που δολοφόνησαν οι
ένστολοι ομογάλακτοί του στο Μιζούρι.
Κι επομένως πρέπει να νιώσει το
αδίστακτο χέρι του νόμου για να μάθει να μην σηκώνει κεφάλι.
Η απάντηση του υπουργείου οικονομικών της Αργεντινής είναι χαρακτηριστική:
"Το γεγονός ότι δήλωσε ως «παράνομο» ένα νομοσχέδιο που αποστέλλεται από
το Εκτελεστικό στο Κογκρέσο δίνει και πάλι απόδειξη της περιφρόνησης
του στην εθνική κυριαρχία της Αργεντινής και την πλήρη άγνοια του
σχετικά με τη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών.
Δεν του αρκεί το ότι
εμποδίζει την καταβολή στους κατόχους των ομολόγων που συμμετέχουν στην
αναδιάρθρωση του χρέους του 2005 και του 2010 με κατάχρηση της
δικαιοδοσίας του...
Τώρα επιχειρεί, κατόπιν αιτήματος από τα "ληστρικά
αμοιβαία κεφάλαια", να επιβάλει όρους στο ίδιο το Κογκρέσο, το οποίο
είναι το ανώτατο νομοθετικό σώμα του Έθνους."
"Όταν μιλάνε για περιφρόνηση του δικαστηρίου, αποτυγχάνουν να δουν ότι η
Αργεντινή είναι κυρίαρχο κράτος και διαθέτει ασυλία," δήλωσε με τη
σειρά του ο Καπιτάνις, κυβερνητικός εκπρόσωπος στην καθημερινή ενημέρωση
τύπου την Τετάρτη 20/8, σχετικά με την απόφαση του Γκρίεζα.
Εν τω
μεταξύ, ο Καπιτάνις δήλωσε επίσης ότι "μεγάλες συγκεντρώσεις υπερεθνικών
ομάδων" επιδιώκουν να "επιβάλουν όρους στην Αργεντινή προκειμένου να
γυρίσει πίσω στο φαύλο κύκλο του χρέους και στον μόνιμο εκβιασμό που
έχει υποστεί."
Οποιοσδήποτε παρακολουθεί τις εξελίξεις γνωρίζει ότι η δήλωση του Καπιτάνις είναι απολύτως ακριβής. Πρόσφατα το Economist (23/8)
έγραφε τα εξής:
"Η Αργεντινή διαθέτει το δεύτερο σε μέγεθος απόθεμα
σχιστολιθικού αερίου στον κόσμο, το περισσότερο στην Vaca Muerta. Μια
έρευνα από την Διοίκηση Πληροφοριών Ενέργειας των ΗΠΑ (EIA), αναφέρει
ότι ο τομέας κατέχει 16,2 δις βαρέλια σχιστολιθικού πετρελαίου και 308
τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια (TCF) σχιστολιθικού φυσικού αερίου.
Αυτό
είναι περισσότερο πετρέλαιο σχιστόλιθου από ότι διαθέτει το Μεξικό και
περισσότερο σχιστολιθικό φυσικό αέριο από ότι διαθέτει η Βραζιλία.
Είναι
αρκετά για να ικανοποιήσουν την τρέχουσα ζήτηση ενέργειας της
Αργεντινής για πάνω από 150 χρόνια, και θα μπορούσε να καταστήσει την
χώρα εξαγωγέα πετρελαίου και φυσικού αερίου για άλλη μια φορά."
Είναι ποτέ δυνατόν να επιτρέψουν να χαθεί ένας τέτοιος πλούτος από τις
διεθνείς αγορές; Είναι ποτέ δυνατόν να επιτρέψουν σε μια εθνικά κυρίαρχη
κυβέρνηση να αξιοποιήσει αυτόν τον πλούτο προς όφελος του λαού και της
χώρας της; Όχι βέβαια.
Να γιατί επιδιώκουν την κατάρρευση της
Αργεντινής. Μόνο που δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτε σ' έναν λαό
που ξέρει τι σημαίνει εθνική αυτοδιάθεση και σε μια κυβέρνηση που
υπερασπίζεται την εθνική κυριαρχία της χώρας της.
Κι εκεί είναι το κουμπί. Ότι κι αν πουν, ότι κι αν κάνουν δικαστές τύπου
Γκρίεζα, όσο κι αν πιέζουν οι ισχυροί, όσες αποφάσεις και να πάρουν
οργανισμοί σαν τον ΠΟΕ εναντίον της Αργεντινής, όλα θα αποτυγχάνουν και
θα σπάνε στον ανάχωμα της εθνικής κυριαρχίας και ασυλίας της Αργεντινής.
Αρκεί η κυβέρνηση να παραμείνει ακλόνητη στην υπεράσπιση των θεμελιωδών
δικαιωμάτων της χώρας της.
Αρκεί να συνεχίσει να μην δανείζεται από το
εξωτερικό, από τις διεθνείς αγορές κεφαλαίου.
Αρκεί να ενισχύει τις
διακρατικές της σχέσεις στη βάση του αμοιβαίου οφέλους, όπως έχει κάνει
μέχρι τώρα.
Και αρκεί να ξεκαθαρίζει το εσωτερικό μέτωπο από τις
δυνάμεις εκείνες της εγχώριας ολιγαρχίας που έχουν ταυτιστεί με τις
αγορές.
Με βασικό μοχλό το βάθαιμα της δημοκρατίας για τις αδύναμες
τάξεις και την αγωνιστική επαγρύπνηση του λαού που ξέρει πώς να
απαντήσει άμεσα και πρακτικά στο δίλημα:
Patria o Buitros. Πατρίδα ή Γύπες.
