Πρόκειται για ιστορικό ρεκόρ ελλείμματος ανάμεσα σε θανάτους και γεννήσεις για ολόκληρη την περίοδο μετά το τέλος του πολέμου. Μήπως είναι κάτι συγκυριακό; Όχι. Πρόκειται για ένα μόνιμο χαρακτηριστικό, που παρατηρείται συστηματικά από το 2011 και μετά. Δηλαδή στα χρόνια επιβολής των μνημονίων. Τυχαίο; Κάθε άλλο.
Δείτε τι συμβαίνει. Το 2011 εμφανίζεται δημογραφικό έλλειμμα σε βάρος των γεννήσεων της τάξης των 4.671. Ο λόγος είναι απλός. Οι γεννήσεις εκείνη τη χρονιά μειώνονται δραστικά κατά 8.338 έναντι του 2010, ενώ οι θάνατοι αυξάνουν κατά 2.015 έναντι του προηγούμενου έτους.
Το 2012 τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα. Οι θάνατοι αυξάνουν κατά 5.589 έναντι του 2011, ενώ οι γεννήσεις πέφτουν εντυπωσιακά κατά 6.057. Το αποτέλεσμα ήταν το δημογραφικό έλλειμμα να εκτιναχθεί στους 16.297 για το 2012.
Το 2013 η κατηφόρα συνεχίζεται. Ενώ οι θάνατοι φαίνονται λιγότεροι έναντι του 2012 κατά 4.874, οι γεννήσεις συνέχισαν να καταρρέουν κατά 6.237. Κι έτσι το δημογραφικό έλλειμμα συνέχισε να αυξάνει κατά 17.660 αυτή την χρονιά.
Το 2014 η δημογραφική κατάρρευση συνεχίζεται. Οι θάνατοι ξαναπέρνουν την ανιούσα και αυξάνονται έναντι του 2013 κατά 2.294. Οι γεννήσεις συνεχίζουν να μειώνονται αν και μόνο κατά 705. Έτσι το δημογραφικό έλλειμμα διαμορφώθηκε για το 2014 σε 20.659.
Στο οκτάμηνο του 2015 η δημογραφική κατάρρευση εμφανίζεται ακόμη χειρότερη. Οι θάνατοι εμφανίζονται πολύ πιο αυξημένοι και στο οκτάμηνο έχουν φτάσει τους 87.270. Αν συνεχίσει έτσι το έτος θα κλείσει με τους θανάτους να πλησιάζουν ή και να ξεπερνούν τους 120 χιλιάδες. Αριθμός ρεκόρ για ειρηνική περίοδο. Οι δε γεννήσεις βρίσκονται στις 63.750 στο οκτάμηνο.
Έτσι μόνο μέσα στο πρώτο οκτάμηνο του 2015 το δημογραφικό έλλειμμα έχει εκτιναχθεί στα 23.520 και ίσως να ξεπεράσει κατά πολύ, έως το τέλος του χρόνου, τις 26 χιλιάδες. Το 2015 απ' ότι φαίνεται θα είναι η χειρότερη χρονιά της περιόδου των μνημονίων από άποψη θανάτων και δημογραφικής κατάρρευσης. Αυτό είναι το τίμημα της λεηλασίας των ταμείων των νοσοκομείων, ασφαλιστικών ταμείων και γενικά του δημοσίου, προκειμένου να πληρωθεί το ΔΝΤ. Πρώτη φορά αριστερά, βλέπετε.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνουν ότι από το 2011 έως το 2014 πέθαναν επίσημα 7.680 παραπάνω από ολόκληρη την προηγούμενη περίοδο. Ενώ ταυτόχρονα οι γεννήσεις μειώθηκαν την ίδια περίοδο κατά 21.337. Ποτέ ξανά καθ' όλη την μεταπολεμική περίοδο η Ελλάδα δεν υπέστη τέτοια πληθυσμιακή καταστροφή.
Το δημογραφικό έλλειμμα της περιόδου 2011 έως το πρώτο οκτάμηνο του 2015 έχει φτάσει στους 82.807! Με άλλα λόγια χάρις στα μνημόνια έχει ήδη χαθεί ο πληθυσμός μιας ολόκληρης πόλης μεγέθους Κατερίνης. Ουσιαστικά μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων δεν πρόκειται καν να γεννηθεί.
Έχει κανείς αμφιβολία ότι αυτή η δημογραφική κατάρρευση δεν έχει να κάνει με την τραγική κατάσταση του ιατροφαρμακευτικού συστήματος της χώρας, λόγω των οριζόντιων περικοπών και ιδιωτικοποιήσεων που επιβάλλονται από δανειστές και δοσίλογους; Έχει κανείς αμφιβολία ότι η δημογραφική κατάρρευση είναι άσχετη με τη δραματική επιδείνωση της μαζικής φτωχοποίησης και εξαθλίωσης, ιδίως στις νέες ηλικίες;
Να θυμήσουμε μόνο ότι ο πληθυσμός σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό στην Ελλάδα από 27-28% ολόκληρη την πριν των μνημονίων περίοδο έχει αισίως σκαρφαλώσει - σύμφωνα με επίσημα αναξιόπιστα στοιχεία - στο 36% το 2014. Άλλο ένα success story των μνημονίων. Η Ελλάδα σήμερα έχει το μεγαλύτερο ποσοστό φτωχοποίησης σ' ολόκληρη την ΕΕ με εξαίρεση τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Αλλά να είστε σίγουροι ότι θα τις ξεπεράσουμε πολύ σύντομα χάρις στα νέα μνημόνια της αριστεράς.
Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι το ποσοστό του πληθυσμού σε κίνδυνο φτώχειας υπολογιζόμενο με το κατώφλι φτώχειας του έτους 2005 έχει εξελιχθεί από 16,4% το 2009, σε 16,3% το 2010, 22,9% το 2011, 32,3% το 2012, 40,0% το 2013 και 42,7% το 2014. Κατά τ' άλλα οι Σαμαροβενιζέλοι μιλούσαν για success story!
Την ίδια ώρα το ποσοστό του πληθυσμού σε κατάσταση υλικής στέρησης από 23,0% το 2009 εκτινάχθηκε στο 37,3% το 2013 και στο 39,3% το 2014. Άλλη μια μεγαλειώδης επιτυχία του success story. Όμως το χειρότερο απ' όλα είναι το γεγονός ότι η ηλικιακή ομάδα που πλήττεται περισσότερο από την υλική στέρηση είναι τα ανήλικα από 0 έως 17 ετών. Από 24,4% το 2009 έφτασε το 2013 στο 40,0% και το 2014 στο 42%. Μόνο τριτοκοσμικές χώρες χωρίς παρόν και μέλλον παρουσιάζουν τέτοια φαινόμενα εξαθλιωσης στα ανήλικα.
Συνιστά αυτή η δημογραφική κατάρρευση, γενοκτονία του ελληνικού λαού; Σύμφωνα με τον ορισμό της γενοκτονίας που δόθηκε στη Σύμβαση για την Πρόληψη και Τιμωρία του εγκλήματος της γενοκτονίας και η οποία ψηφίστηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ τον Δεκέβριο του 1948, αναφέρει τα εξής στο άρθρο 2:
"Εις την παρούσαν Σύμβασιν ως γενοκτονία νοείται οιαδήποτε εκ των κατωτέρω πράξεων, ενεργουμένη με την πρόθεσιν ολικής ή μερικής καταστροφής ομάδος, εθνικής, εθνολογικής, φυλετι κής ή θρησκευτικής, ως τοιαύτης : α) Φόνος των μελών της ομάδος. β) Σοβαρά βλάβη της σωματικής ή διανοητικής ακεραιότητος των μελών της ομάδος. γ) Εκ προθέσεως υποβολή της ομάδος εις συνθήκας διαβιώσεως δυναμένας να επιφέρωσιν την πλή ρη ή την μερικήν σωματικήν καταστροφήν αυτής. δ) Μέτρα αποβλέποντα εις την παρεμπόδισιν των γεννήσεως εις τους κόλπους ωρισμένης ομάδος. ε) Αναγκαστική μεταφορά παίδων μιας ομάδος εις ετέραν ομάδα."
Ο πατέρας του όρου "γενοκτονία", Ραφαέλ Λέμκιν, έγραφε για το περιεχόμενό της:
"Σε γενικές γραμμές, η γενοκτονία δεν σημαίνει απαραίτητα την άμεση καταστροφή ενός έθνους, εκτός κι αν πραγματοποιείται με μαζικές δολοφονίες όλων των μελών του έθνους. Σκοπός είναι μάλλον για να δηλώσει ένα συντονισμένο σχέδιο με ποικίλες δράσεις που αποσκοπούν στην καταστροφή των βασικών θεμελίων της ζωής των εθνικών ομάδων, με σκοπό την εκμηδένιση των ίδιων των ομάδων. Οι στόχοι ενός τέτοιου σχεδίου θα ήταν η διάλυση των πολιτικών και κοινωνικών θεσμών, του πολιτισμού, της γλώσσας, των εθνικών αισθημάτων, της θρησκείας, και της οικονομικής ύπαρξης εθνικών ομάδων, όπως και η καταστροφή της προσωπικής ασφάλειας, της ελευθερίας, της υγείας, της αξιοπρέπειας, ακόμη και της ζωής των ατόμων που ανήκουν σε αυτές τις ομάδες." (Raphael Lemkin, Axis Rule in Occupied Europe, Carnegie Endowment for International Peace, 1944, σ. 79)
Τι απ΄όλα αυτά δεν συντρέχουν στην περίπτωση της Ελλάδας των μνημονίων και της ευρωπαίκής κατοχής; Και μόνο η κατάρρευση των γεννήσεων λόγω των μνημονιακών επιταγών συνιστά πολιτική γενοκτονίας σε βάρος του ελληνικού λαού. Μια πολιτική γενοκτονίας για την οποία ευθύνονται τόσο οι Ευρωπαίοι, όσο και οι ντόπιοι δοσίλογοι.
Όμως η γενοκτονία δεν σταματά εκεί. Η διάλυση της εθνικής παιδείας, της υγείας, η καταστολή του εθνικού αισθήματος, η αναγκαστική μετατροπή της χώρας σε αποθήκη λαθραίων μεταναστών υπό καθεστώς δουλεμπορίου, αλλά και η σκόπιμη στέρηση των βασικών θεμελίων της ζωής ενός ολόκληρου έθνους, του ελληνικού, συνιστά καραμπινάτη γενοκτονία.
Ιδίως από τη στιγμή που επιχειρείται να υποβιβαστεί ή και να χαθεί η εθνική ταυτότητα του Έλληνα έναντι ενός πολιτικού και γεωγραφικού προσδιορισμού, Ευρωπαίος. Η επιβολή της τεχνητής ιδιότητας Ευρωπαίος έναντι του Έλληνας, συνιστά φαινόμενο ισάξιο του εκγερμανισμού των Πολωνών και των υπολοίπων εθνών και εθνοτήτων επί ναζισμού. Η διαφορά είναι μόνο στα μέσα. Η λογική και οι επιδιώξεις ακριβώς οι ίδιες. Η διεθνής κοινότητα καταδικάζει κάθε μορφή βίαιης αφομοίωσης ενός υποτελούς, ή υπό κατοχή έθνους, αποεθνοποίησης και γενοκτονίας ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, από την εποχή των συμφωνιών της Χάγης το 1907.
Σήμερα συντελείται η πιο γενικευμένη βίαιη αφομοίωση ενός ανεξάρτητου έθνους, αποεθνοποίησης και γενοκτονίας των Ελλήνων, προκειμένου να επιβληθεί ο Ευρωπαϊσμός, όπως επιχείρησε παλαιότερα να επιβληθεί ο πανγερμανισμός, ο πανσλαβισμός, ο αγγλοσαξονισμός, κοκ. Η μόνη διαφορά βρίσκεται στα μέσα. Αν και από την σκοπιά του αποτελέσματος δεν παίζει κανένα ρόλο.
Όσοι ντρέπονται για την κληρονομιά τους και την εθνική τους ταυτότητα, όσοι είναι αρκούντως ραγιάδες και υποτακτικοί για να ανεχθούν ένα τέτοιο έγκλημα εναντίον όχι μόνο των Ελλήνων, αλλά της ίδιας της ανθρωπότητας, δεν έχουν παρά να επιβραβεύσουν την Κυριακή τους βασικούς συντελεστές της γενοκτονίας. Είτε με την ψήφο τους σε μια από τις κομματικές παραλλαγές τους, είτε με την αδιαφορία και την αποχή τους.
Το Σχόλιο της Ημέρας, 16/9/2015
